Παρασκευή 4 Μαρτίου 2022

Χριστόφορος Λιοντάκης :ο βίος ,το έργο του : ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ -Γ. Π. -

 



https://www.youtube.com/watch?v=eS8RPFeTq-E

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης διαβάζει από "Το τέλος του τοπίου"



Μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του σπουδαίου Χριστόφορου Λιοντάκη



Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ POETICANET


Στάσεις Ζωής- Χριστόφορος Λιοντάκης


Κώστας Θωμαΐδης - Στην όχθη της λογικής (Χ. Λιοντάκης - Θ. Μικρούτσικος)


Θωμαίδης,Μικρούτσικος _ Ν' αλλάξει αίμα



Χριστόφορος Λιοντάκης -Τη νύχτα η σιωπή είναι λόγος (Boom Bap Mix)


Χριστόφορος Λιοντάκης (20.2.1945–26.7.2019) / "ο λόγος τής γραφής ΙΙ"


https://www.youtube.com/watch?v=_wphDWRU-pk

Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ POETICANET

Χριστόφορος Λιοντάκης

εικόνα

http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2710/Keimena-Neoellinikis-Logotechnias_G-Lykeiou_html-empl/index_a_42_02.html

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1943. 


Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα.

 Έργα του: 


Ποίηση: 

Το τέλος του τοπίου (1973), Μετάθεση (1976), Υπόγειο γκαράζ (1978), Ο Μινώταυρος μετακομίζει (1982), Ο ροδώνας με τους χωροφύλακες (1988), Με το φως (1999). 

Μετέφρασε:

 Επιλογή ποιημάτων του Φρανσίς Πονζ με τον τίτλο Η Φωνή των Πραγμάτων (1978),Το μυθιστόρημα του Σταντάλ Αρμάνς (1980), το δοκίμιο Οι τάφοι της Ραβέννας του Υβ Μπονφουά, τις μελέτες του Πωλ Βαλερύ Ποίηση και Αφηρημένη Σκέψη, Η Καθαρή Ποίηση (1980) κ.ά. 


Τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης, το 2000.

Γιάννης Μόραλης (γεν. 1916), «Στο τραπέζι» (1947) Εθνική Πινακοθήκη

Γιάννης Μόραλης (γεν.
1916), Στο τραπέζι (1947)
Εθνική Πινακοθήκη


Χριστόφορος Λιοντάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82
_%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
Μετάβαση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
Χριστόφορος Λιοντ
άκης
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Christoforos
Liontakis 
(Ισπανικά)
Γέννηση1945[1]
Ηράκλειο
Θάνατος26  Ιουλίου
2019[2]
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΠανεπιστή
μιο του Παρισιού 
και
 Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο
Αθηνών
Ιδιότηταποιητής και μετα
φραστής
Είδος
 τέχνης		ποίηση και
 πεζός λόγος
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης (1945–2019) ήταν βραβευμένος Έλληνας ποιητής και μεταφραστής.

Ανήκε στην αποκαλούμενη Γενιά του '70, μαζί με άλλους συγγραφείς 

που άρχισαν να δημοσιεύουν τα έργα τους κατά τη 

δεκαετία του 1970,

 και κυρίως προς το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας

 και τα πρώτα 

χρόνια της Μεταπολίτευσης.


Το 2000 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή 

ποιημάτων του

 Με το φως που δημοσιεύθηκε το 1999. 

Επίσης, για την ίδια συλλογή ποιημάτων έλαβε το βραβείο του

 διακεκριμένου 

λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω.

 Το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού του απένειμε το μετάλλιο

 του Ιππότη της

 Τάξεως των Τεχνών και των

 Γραμμάτων, ενώ ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το 

Λογοτεχνικό Βραβείο

 Νίκος Καζαντζάκης. 

Το 2012 έλαβε για το ποιητικό του έργο,

 το Βραβείο Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της 

Ακαδημίας Αθηνών.

Πέθανε στις 26 Ιουλίου 2019, μετά από προβλήματα υγείας 

που αντιμετώπιζε.[3][4]

Εργογραφία

Ποίηση

  • Το τέλος του τοπίου, 1973
  • Μετάθεση, 1976
  • Υπόγειο γκαράζ, 1978
  • Ο Μινώταυρος μετακομίζει, 1982
  • Ο ροδώνας με τους χωροφύλακες, 1988
  • Με το φως, 1999
  • Αθηναϊκό μειδίαμα, 2009
  • Στο τέρμα της πλάνης, 2010
  • Εικόνες που επιμένουν, 2012

Πεζογραφία

  • Νυχτερινό γυμναστήριο, 1993

Επιλεγμένες μεταφράσεις

Σημειώσεις

  1. ↑ LIBRIS. 343974. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ www.kathimerini.gr/1035655/article/epikairothta/
  3. ellada/efyge-
  4. apo-th-zwh-
  5. o-poihths-xristoforos-liontakhs. 
  6. Ανακτήθηκε στις 26  Ιουλίου 2019.
  7. ↑ «Εφυγε από τη ζωή ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης |
  8.  Kathimerini»
  9. . www.kathimerini.gr. 26 Ιουλίου 2019
  10. . Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2019.
  11. ↑ «Πέθανε ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης». 
  12. www.naftemporiki.gr. 
  13. 26 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26
  14.  Ιουλίου 2019.
  15. ↑ Ημερομηνίες δημοσίευσης των ελληνικών μεταφράσεων

Πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Πέθανε ο ποιητής Χριστόφορος

 Λιοντάκης

0
1115

Πέθανε ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης μετά από μέρες 

τυραννίας στο νοσκομείο

.Ο Χριστόφορος Λιοντάκης γεννήθηκε το 1945 στο Ηράκλειο Κρήτης. 

Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας

 δικαίου στο Παρίσι.

 Το 1973 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο

 “Το τέλος του τοπίου”.

 Η συλλογή του “Με το φως”, 1999, τιμήθηκε ταυτόχρονα με το Κρατικό 

Βραβείο Ποίησης και με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού “Διαβάζω”, 

το 2000. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, 

ιταλικά και αγγλικά και έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό “Harvard Review”,

 στα τεύχη 50, 1998 και 80, 2000.
Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει μελοποιήσει ποιήματά του που έχουν κυκλοφορήσει 

σε CD με τίτλο “Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης-Χριστόφορος 

Λιοντάκης”.
Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας τον ονόμασε Ιππότη της Τάξεως Γραμμά

των και Τεχνών και ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το βραβείο Νίκου Καζαντζά

κη. Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης 

Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.

Τα έργα του :

  • Το τέλος του τοπίου, 1973
  • Μετάθεση, 1976
  • Υπόγειο γκαράζ, 1978
  • Ο Μινώταυρος μετακομίζει, 1982
  • O ροδώνας με τους χωροφύλακες, 1988
  • Με το φως, 1999
  • Αθηναϊκό μειδίαμα, 2009
  • Στο τέρμα της πλάνης, 2010
  • Εικόνες που επιμένουν, 2012

Οι μεταφράσεις του:

  • 1. Stendhal: Αρμάνς, μυθιστόρημα, Ηριδανός 1978. Σελ. 263.
    2. Francis Ponge: H φωνή των πραγμάτων, ποιήματα, Γαβριηλίδης, 1978. 
  • Σελ. 138.
    3. Paul Valery: Ποίηση και αφηρημένη σκέψη, Η καθαρή ποίηση, Πλέθρον 
  • 1979. Σελ. 80.
    4. Yves Bonefoy: Οι τάφοι της Ραβέννας, δοκίμιο, Γνώση 1981. Σελ. 44.
    5. Albert Camus: Η εξορία της Ελένης, ’Αγρα 1983. Σελ. 10.
    6. Jean Genet: Ο σκοινοβάτης, Καστανιώτης 1986. Σελ. 47. ISBN: 
  • 960-03-0870-5.
    7. Αρθούρος Ρεμπώ: Μια εποχή στην Κόλαση, Γαβριηλίδης 2004

Χριστόφορος Λιοντάκης

Ποιητής και μεταφραστής, επίλεκτο μέλος της λεγόμενης «γενιάς του ’70».

https://www.sansimera.gr/anthology/750


Χριστόφορος Λιοντάκης (1945 – 2019)
Χριστόφορος Λιοντάκης (1945 – 2019)

Ο ποιητής και μεταφραστής Χριστόφορος Λιοντάκης υπήρξε επίλεκτο

 μέλος της λεγόμενης «γενιάς του ’70». 

Στην ποίησή του προσπαθεί να συμφιλιώσει τα προσωπικά του οράματα 

και τις αναμνήσεις της παιδικής και εφηβικής ηλικίας με τον παράλογο και αντιφατικό σημερινό κόσμο. 

Όπως έχει παρατηρηθεί, χαρακτηριστικά γνωρίσματα τού ποιητικού του

 λόγου είναι «ο οδυνηρά βιωμένος ερωτισμός και η κατακερματισμένη

 συνείδηση του κόσμου».

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης γεννήθηκε το 1945 στο Ηράκλειο Κρήτης.

 Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και παρακολούθησε

 μαθήματα φιλοσοφίας του Δικαίου στο Παρίσι.

 Μετά την επιστροφή του εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα.

Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε επισήμως το 1973 με την ποιητική 

συλλογή «Το τέλος του τοπίου». 

Ακολούθησαν οι συλλογές: «Μετάθεση (1976), «Υπόγειο γκαράζ» (1978), 

«Ο Μινώταυρος μετακομίζει» (1982),« Ο ροδώνας με τους χωροφύλακες»

 (1988), «Με το φως» ( 1999), «Στο τέρμα της πλάνης» (2010).

Παράλληλη προς την ποιητική του παραγωγή ήταν η ιδιαίτερα αξιόλογη μεταφραστική του εργασία στο χώρο της γαλλικής λογοτεχνίας.

Μετέφρασε έργα των Σταντάλ, Βαλερί, Πονζ, Ελιάρ, Ζενέ, Μπονφουά, Καμί 

κ.ά.

Από την πολύχρονη ενασχόλησή του με τη γαλλική λογοτεχνία προέκυψε 

και ο τόμος «Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης» (1988), στον οποίον 

περιέλαβε μεταφράσεις ποιημάτων 49 Γάλλων ποιητών, από τον Μποντλέρ 

έως τη σύγχρονη εποχή, σε απόδοση παλαιότερων και νεώτερων μεταφρα

στών, καθώς και σε δικές του μεταφράσεις. 

Το 1993 κυκλοφόρησε τον τόμο δοκιμίων «Νυχτερινό γυμναστήριο».

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα αγγλικά και τα γερμανι

κά.

 Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Γιώργος Κου

ρουπός, ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Θανάσης Νικόπουλος.

Η ποιητική του συλλογή «Με το φως» τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποί

ησης (1999) και το βραβείο ποίησης του λογοτεχνικού περιοδικού 

«Διαβάζω» (2000).

 Με το βραβείο του «Διαβάζω» τιμήθηκε και η ποιητική του συλλογή 

«Στο τέρμα της πλάνης» (2011). 

Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας τον ονόμασε Ιππότη της Τάξεως

 Γραμμάτων και Τεχνών και ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το βραβείο

 «Νίκος Καζαντζάκης»

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης πέθανε στις 26 Ιουλίου 2019.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

  • Καλοκαίρι
  • Μαρτυρία
  • Μετανάστης
  • Μικρός πολύ και ντροπαλός
  • Ο Φύλακας
  • Πικραγαπημένος
  • Πραγματογνωμοσύνη


  • Καλοκαίρι


    Η άνοιξη στο τέλος
    Η επέμβαση ακόμα δεν τέλειωσε
    Μπαίνει καλοκαίρι
    Τα φρούτα σαπίζουν στα δόντια σου
    Ιδρώτας Αποσμητικά που τ’ απεχθάνεσαι
    Κι οι ξαφνικές μπόρες
    Μεθάς στην αρχή ύστερα κολλάνε τα ρούχα σου
    Καλύτερα να μείνεις·
    Αλήθεια να τριγυρνάς πάλι στις ακρογιαλιές;
    Ή τις νύχτες στο ρομαντικό σεληνόφως!
    Να σε τρώει τ’ αγιάζι στους πευκώνες
    Περιμένοντας αισθήματα που
    Δεν αντέχουνε στο φως
    Έπειτα σιγά-σιγά θα συνηθίσεις
    Καλύτερα να μείνεις
    «Αλλά γαρ νόστου πρόφασις γλυκερού
    κώλυεν μείναι...»
    Η παλιά κατάρα των ποιητών!

    Μαρτυρία


                                                   στην Γκλόρυ

    Από εκείνη την παλίντροπη κίνηση ανάμεσα
    στο εύφορο και το άγονο τοπίο του έρωτα
    απομένει ένα θαμπό κρύσταλλο με ραγισμένη έπαρση
    ανθισμένες αγκαθιές και αρώματα να πάλλονται
    στο αντίθετο της λύπης.

    Η ομορφιά δεν είναι προνόμιο κανενός.

    Μετανάστης


                           Μια εικόνα συμπληρωμένη από την εικόνα του Γ.Π.Χ.

    Δίχως γλώσσα, μόνο τα χέρια και τα μάτια
    στο άσυλο του πλήθους το πρόσωπό του ανθεί.
    Στην πλαστική σακούλα ένα λευκό μπλουζάκι
    λερωμένο, τα αθλητικά πλυμένα και περπατά
    με της φιλανθρωπίας τα παλιομοδίτικα.
    Κάτι χαρτιά μάλλον σε τίποτα δε χρησιμεύουν.
    Με ένα κομμάτι πίτα κερασμένη, χαμογελά.
    Το νάιλον στα χέρια του δεν τρίζει, στα γόνατά του
    το γυαλιστερό γίνεται λαμπερό - ένα ταμείο γαλήνης.

    Η πολιτική γεωγραφία με ρωγμές
    κι η διαλεκτική τρεκλίζει.

    Μικρός πολύ και ντροπαλός


    Διάφανο χνούδι στο πηγούνι
    με μια φάλτσα ξυραφιά στην άκρη.
    Βολεύει τα χέρια του όπως όπως
    και το τρυπημένο δέρμα
    λάμπει μέσα από τα μανίκια.
    Ένα κατοστάρικο ζητά
    και το βλέμμα των περαστικών παγώνει.
    Το ακουμπώ δειλά στην παλάμη
    κι αποτολμώ: Τι θα το κάνεις;
    Να πάρω ένα κουλούρι, πεινάω.
    Και κοινοτυπίες και μονοσύλλαβα.

    Μικρός πολύ και ντρέπεται
    την πείνα του θανάτου να ονομάσει.

    Ο Φύλακας


    Βαδίζει σ’ ένα τοίχο
    Γεμάτο τσουκνίδες κι απορρυπαντικά
    Αν και πλένεται σπάνια
    Νιώθει πεντακάθαρος
    Διαβάζει απ’ την αρχή ως το τέλος την αθλητική
    Συναρμολογεί το μηχανάκι
    Για να το ξαναλύσει
    Θυμάται κάποιες λειτουργίες στο βουνό
    Όταν στυφές
    Οι φωνές φτάνουν
    Αγωνίζεται να καταλάβει
    Το μόνο που πιάνει
    Είναι καταλήξεις σε άλφα
    Φράση καμμιά
    Μόνο μια φορά σα ν’ άκουσε
    Κι ίσως κάτι κατάλαβε
    Η  ε ξ ο υ σ ί α  ε ί ν α ι  α μ α ρ τ ί α.

    Πικραγαπημένος


                                                            στον Κωνσταντίνο,
                      τον αυτόχειρα πατέρα της μητέρας μου

    Άραγε, αν σε γνώριζα, θα σ’ αγαπούσα τόσο;
    Αν σκούπιζα τις μύξες και τα κλάματα στα γόνατά σου
    τ' αναφιλητά που μ' έπνιγαν, θα γίνονταν λέξεις;
    Αν αγκάλιαζα το λαιμό σου πριν του καρφώσεις
           το μαχαίρι θ' άλλαζες γνώμη;
    Χωρίς το θρήνο της λαβής θα' ταν πιο εύκρατο το αεράκι;
    Αν αντίκριζα την άχραντη μορφή σου
    θα' ταν αλλιώτικο το φως;
    Στο πρόσωπό σου που ποτέ δεν είδα
    είδα όσα ποτέ μου δεν θα ξαναδώ.

    Έρχεσαι στον ύπνο μου ντυμένος στα μπλάβα.
    Το ξημέρωμα με φωτεινές προθέσεις σβήνει για λίγο
    των παιδικών το γκρίζο
    και παύει ο πόνος να 'ναι διάδοχος του ύπνου.
    Χρυσάφι στα χέρια σου το στάρι
    και μύρο ο ιδρώς στο μέτωπό σου
    που τρέχει νοερός να κρύψει τις δικές μου πράξεις
    βυθισμένος καθώς είμαι στο μυρωμένο
    σκοτάδι του βασιλικού.

    Το όνομά σου: το μισό του κόσμου στο κενό.
    Μισόλογα, μισόλογα, μισόλογα!
    Πώς στα δικά μου λόγια να σε περιλάβω.
    Λένε πως... Μα εγώ πιστεύω
    πως έφυγες σαν ένα ρόδο που κουράστηκε ν' ανθίζει.

    Έτσι απόκρημνος κι αμάραντος το μέσα μου
    στοιχειώνεις.

    Πραγματογνωμοσύνη


    Στην πλαγιά τα κυπαρίσσια
    στεριανοί σηματωροί θανάτου.
    Η χλόη σβήνει σιγά σιγά το μονοπάτι.
    Κανένα απομεινάρι ερωτικό.
    Ασάλευτο το νυχτερινό σώμα της πόλης.
    Οι Στύλοι και στο βάθος Παρθενώνας.
    Γυμνοί κορμοί κι άνυδρος φόβος.
    Τα καυσαέρια στην άσφαλτο προσφορά στην Αγροτέρα.
    0 Ιλισός χωρίς νερό κι ο Φαιδρός πια αλλού ρωτά.
    Η Σαμαρείτις με σπασμένη στάμνα.
    Εδώ τώρα λατρεύεται η Φωτεινή Επιγραφή.

    ✔ Χριστόφορος Λιοντάκης: Ο ποιητής του τραύματος και του θαυμαστού, του Μύθου

    Γράφει η Ελένη Γκίκα //

     https://www.fractalart.gr/christoforos-liontakis/

     

    «Δεν ήθελα να σας κουράσω
    Είδα το φως και αυτό μου φτάνει»

     

    Έτσι ακριβώς όπως το ήθελε, διακριτικός κι ασκητικός, συμπάσχων αλλά και απίστευτα γενναιόδωρος, διασταυρώνοντας μνήμες με την συλλογική Μνήμη, συμπλέκοντας βιώματα με τον ιστορημένο Χρόνο, μετουσιώνοντας τραύματα σε θαύματα, με το κορμί στον κόσμο και την ψυχή στη γενέθλια γη, τον μύθο και στον ουρανό, έζησε, έγραψε κι έφυγε ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης, σε ηλικία 74 χρονών.

    Γεννημένος στο Ηράκλειο το 1945, «ήταν δύσκολα τα παιδικά μου χρόνια, οικογενειακά πένθη, στερήσεις, μοναξιά» ήταν ο δρόμος που τον οδήγησε στην ποίηση. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας δικαίου στο Παρίσι και το 1973 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Το τέλος του τοπίου». Η αναγνώριση ήρθε μαζί με την αγάπη των φίλων για την δική του ιδιαίτερη ποιητική φωνή: «Στην ποίησή μου προσπαθώ να τα ζωντανέψω τα πρόσωπα του μύθου και να τα φέρω στη σύγχρονη πραγματικότητα, γεγονός που μου δίνει τη δυνατότητα να επιχειρήσω μια συναίρεση του χρόνου» έλεγε και γράφοντας επιδίωκε «να καταλυθούν οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το προσωπικό και το συλλογικό, να αποκτήσει ο χρόνος συνοχή και συνέχεια.»

    Η συλλογή του «Με το φως», 1999, τιμήθηκε ταυτόχρονα με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού «Διαβάζω», το 2000. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και αγγλικά και έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό “Harvard Review”, στα τεύχη 50, 1998 και 80, 2000. Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει μελοποιήσει ποιήματά του που έχουν κυκλοφορήσει σε CD με τίτλο «Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης-Χριστόφορος Λιοντάκης». Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας τον ονόμασε Ιππότη της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών και ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το βραβείο Νίκου Καζαντζάκη.

    Στις ποιητικές συλλογές του «Το τέλος του τοπίου» 1973, Μετάθεση, 1976, «Υπόγειο Γκαράζ» 1978, «Ο Μινώταυρος μετακομίζει» 1982, «Ο ροδώνας με τους χωροφύλακες» 1988, «Με το φως» 1999, «Αθηναϊκό μειδίαμα», 2009, «Στο τέρμα της πλάνης», 2010, «Εικόνες που επιμένουν» 2012, «Ποιήματα 1982-2010» 2015, «Ο μεγάλος δρόμος» 2017. Το πεζό «Νυχτερινό γυμνάσιο» 1993. Μεταφράσεις Σταντάλ, Πωλ Βαλερύ, Καμύ και Ζενέ. Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης και Ανθολογία Διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Το σκοτεινό τρυγόνι και ο ανθηρός του λόγος».

    Για τον Ζενέ θα πει «Όταν τον πρωτοδιάβασα ήταν μια αποκάλυψη. Το προκλητικό-ερωτικό που υπάρχει στο έργο του, όταν το μελετήσεις σε βάθος, είναι η απόλυτη αγωνία για υπαρξιακή λύτρωση μέχρι τη θέωση. Η γραφή του Ζενέ είναι θεολογική».

    Και για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη «Πάνω από όλα, χωρίς να το ξέρει, ήταν ποιητής. Υπάρχουν περιγραφές στο έργο του ισότιμες του Σολωμού και της αρχαίας τραγωδίας.»

    Για την δική του ποίηση, ο Στρατής Πασχάλης θα γράψει: «Το βλέμμα του απέναντι στη ζωή, αν και θλιμμένο, είναι γαλήνιο, αγαθό, θετικό. Η οδύνη γίνεται γι’ αυτόν δίοδος λυτρωτικής δοκιμασίας και η μοναξιά καταφύγιο βιοτικής περισυλλογής. Παραμένοντας άνθρωπος του σήμερα, πετυχαίνει να αρθεί πάνω από την σχετικότητα της εμπειρίας και να κινηθεί στη σφαίρα της εκστατικής ενατένισης». Και το πιο σημαντικό «Συγχωνεύοντας, νόμιμα και διακριτικά, τη μοντέρνα εκφραστική με υλικά της αρχαίας και της νεώτερης Παράδοσης, “εφευρίσκει” μια γραφή κλασική και συνάμα ιδιαίτερη, ταπεινή μα και σκαλισμένη με περισσή χάρη, ειλικρινή αλλά και περίτεχνη, δίνοντάς μας την αίσθηση ότι διαβάζουμε και πάλι ανθηρό ελληνικό λόγο. Κι όλα αυτά τα πραγματώνει με εγκράτεια, λεπτότητα, ποικιλία, οικονομία και μέτρο. Σε μια εποχή επιθετικότητας και άκρατου εγωισμού. Παράγοντας έτσι, με την ίδια του την αισθητική, και όχι με ιδέες, πνευματική Αξία.»

     

     

    Ο Χριστόφορος Λιοντάκης πιστεύοντας ότι «ο μύθος είναι μεγάλο καταφύγιο, δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι λαοί δημιούργησαν του μύθους τους και μέσα από αυτούς τον πολιτισμό τους» από παιδάκι έβρισκε «ποιητική διαφυγή»:

    «Υπήρχαν όμως άλλες διαφυγές», έχει πει. «Η φύση, όπου όλα με θάμπωναν και μου δημιουργούσαν μια κατάσταση έκστασης, την οποία δυστυχώς δεν μπορούσα να μοιραστώ με τους άλλους. Το σχολείο, όσο κι αν ακούγεται παράξενο. Το άνοιγμα στη γνώση συνδυαζόταν μαγικά με τη φυσική ζωή. Μάζευα αυγά από τις κότες μας και τα πήγαινα με μεγάλη χαρά στον μπακάλη να αγοράσω τετράδια». Αλλά και «η εκκλησία ήταν άλλη διαφυγή: οι ακολουθίες, το τελετουργικό, το μυστήριο, η μέθεξη με πράγματα εν μέρει ακατανόητα και εν μέρει οικεία, κυριολεκτικά με απογείωνε.»

     

     

    Ας τον αποχαιρετήσουμε, λοιπόν, με ένα ποίημα όπου μας τα λέει όλα αυτά:

    «Σε μια κλωστή φεγγάρι κρέμεται το θαύμα.
    Από την Δήλο ξεκινώντας
    γονατίζει στην ανηφόρα της Τήνου.
    Θα αγγίξει άραγε
    την μελαγχολία στο προαύλιο του Λυκείου
    και τα μαραμένα χέρια εκείνου του παιδιού
    που σε δυο καρέκλες είναι ξαπλωμένο μέσα στο ναό;»

     

     https://www.lifo.gr/culture/pethane-o-poiitis-hristoforos-liontakis

    Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο

    Culture / 

    Πέθανε ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης

    Πέθανε σε ηλικία 74 ετών ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης


    Facebook Twitter
    LIFOTEAM
    LIFOTEAM
    Πέθανε ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης σε ηλικία 74 ετών ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. 

    Ο Χριστόφορος Λιοντάκης γεννήθηκε το 1945 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας δικαίου στο Παρίσι. Το 1973 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Το τέλος του τοπίου. Ο ποιητής ανήκει στην αποκαλούμενη Γενιά του '70, μαζί με άλλους συγγραφείς που άρχισαν να δημοσιεύουν τα έργα τους κατά τη δεκαετία του 1970, και κυρίως προς το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας και τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

    Η συλλογή του Με το φως, 1999, τιμήθηκε ταυτόχρονα με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω, το 2000. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και αγγλικά και έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Harvard Review, στα τεύχη 50, 1998 και 80, 2000. Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει μελοποιήσει ποιήματά του που έχουν κυκλοφορήσει σε CD με τίτλο Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης-Χριστόφορος Λιοντάκης.

    Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας τον έχρισε Ιππότη της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών και ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το βραβείο Νίκου Καζαντζάκη. Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.

    Ο Χριστόφορος Λιοντάκης έχει γράψει μία σειρά από σπουδαία ποιήματα ενώ παράλληλα έκανε μεταφράσεις. Ο θάνατός του βύθισε στο πένθος τον κόσμο των γραμμάτων. «Μόλις έμαθα ότι πέθανε ο Χριστόφορος Λιοντάκης. Η Ελληνική ποίηση έχασε έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της και εγώ έναν καλό, πιστό φίλο», έγραψε ο διευθυντής του περιοδικού Ποιητική, Χάρης Βλαβιανός, στο Facebook. 


    Facebook Twitter

    «Η ποίηση ξεκινάει σαν αθώο φλερτ. Ορισμένες φορές γίνεται δεσμός. Και το διαζύγιο είναι δύσκολο ή και επώδυνο. Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε μορφή τέχνης» είχε δηλώσει, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή, έναν χρόνο πριν τον θάνατό του. «Δεν το είπα ποτέ. Μεγάλη κουβέντα. Ούτε εγώ μπορώ να κρίνω το έργο μου» είχε απαντήσει, όταν ρωτήθηκε για το πότε είπε μέσα του «ναι, είμαι ποιητής». 

    Για την απώλεια του ποιητή Χριστόφορου Λεντάκη η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:

    «Μια ευγενική μορφή που κόσμησε τα ελληνικά Γράμματα με την ποιότητα, το ήθος και τη γνήσια ποιητική του φλέβα, ο Χριστόφορος Λιοντάκης έφυγε σήμερα το πρωί από κοντά μας. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της σύγχρονης Ελλάδας και από τους
    σπουδαιότερους της Κρήτης. Το  2000 είχε τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή ποιημάτων του Με το φως.


    Λιτοδίαιτος, σχεδόν ασκητή, όσον αφορούσε στα υλικά πράγματα, γεμάτος πλούτο και λυρισμό στο πνεύμα και στη γραφή του. Όπως έγραψε "Η ποίηση αποκαλύπτει τις αθέατες όψεις και τις άδηλες αναλογίες του κόσμου. Σπάζοντας την κρούστα της σύμβασης που έχει οδηγήσει την ψυχή στο λήθαργο, ενεργοποιώντας τον αδρανή πλούτο των εικόνων βοηθά τον άνθρωπο να δραπετεύσει". 

    Σήμερα Ο Μεγάλος Δρόμος του ποιητή έφθασε στο τέλος του. Η Ποίηση και η γενέτειρά του θρηνούν για την απώλεια του Χριστόφορου Λεντάκη. Στην οικογένειά του και στους ανθρώπους που τον αγάπησαν και ήταν πολλοί, γιατί κι αυτός αγάπησε πολύ πολλούς, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».

    Η Εταιρεία Συγγραφέων για τον θάνατο του Χριστόφορου Λιοντάκη


    Θα ξανάρθει
    ηλιοβασίλεμα μετανιωμένο
    ξύπνημα πρωινό.
    Και με μνήμη και με λήθη
    θα ξανάρθει
    ήχος απόβροχου καλοκαιρινού.
    Θα ξανάρθει
    το λίγο νοσταλγώντας του φωτός.

    «Με το φως»

    Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του διακεκριμένου ποιητή, μεταφραστή και ιδρυτικού μέλους της Εταιρείας μας, Χριστόφορου Λιοντάκη. Εξαιρετικός μεταφραστής, o Λιοντάκης είχε ασχοληθεί συστηματικά με τη γαλλική ποίηση και λογοτεχνία, έχοντας μεταφράσει μεταξύ άλλων Ζενέ, Απολλιναίρ, Μπονφουά, Ελυάρ, Ρεμπώ, Πονζ, Βαλερύ, Σταντάλ και έχοντας εκδώσει Ανθολογία γαλλικής ποίησης. Τιμήθηκε από το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού, που τον είχε χρίσει Ιππότη της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών.

    Έχοντας βραβευθεί για το ποιητικό του έργο, ο Λιοντάκης ανήκει στη λεγόμενη «Γενιά του ΄70». Εκτενώς επίσης ασχολήθηκε με τη θεατρική μετάφραση και συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα, 29 Ιουλίου και ώρα 4.30 μ.μ. στο Νεκροταφείο Χαλανδρίου. Στους οικείους του εκφράζ

    Τετάρτη 7 Αυγούστου 2019

    Δυο ποιήματα του Χριστόφορου Λιοντάκη, εις μνήμην



    Μετανάστης

    Δίχως γλώσσα, μόνο τα χέρια και τα μάτια
    στο άσυλο του πλήθους το πρόσωπό του ανθεί.
    Στην πλαστική σακούλα ένα λευκό μπλουζάκι
    λερωμένο, τα αθλητικά πλυμένα και περπατά
    με της φιλανθρωπίας τα παλιομοδίτικα.
    Κάτι χαρτιά μάλλον σε τίποτα δε χρησιμεύουν.
    Με ένα κομμάτι πίτα κερασμένη, χαμογελά,
    Το νάιλον στα χέρια του δεν τρίζει, στα γόνατά του
    το γυαλιστερό γίνεται λαμπερό - ένα ταμείο γαλήνης.

    Η πολιτική γεωγραφία με ρωγμές
    κι η διαλεκτική τρεκλίζει.


    Μετ' ευχαριστήσεως

    Κρυμμένο στο μαύρο
    πρόβαλε το πρόσωπό της
    καθώς άνοιξε η ξύλινη μεσόπορτα
    που με ασβέστη την είχαν καλύψει
    και τρόμαξαν οι φιλέσπερες σαλαμάντρες.
    Με το βλέμμα κάτω, προχώρησε στο τραπέζι 
    με τα φαγητά, το χυμένο κρασί
    τα χαρτιά και τις σφραγίδες.
    Τη ρώτησαν κι είπε πως δεν ξέρει να γράφει.
    Την ξαναρώτησαν αν συναινεί
    να πωληθεί ο ελαιώνας για τις σπουδές του ...
    "Μετ' ευχαριστήσεως", και φωτός ανάσες
    γέμισαν τα βαθουλώματα στο πρόσωπό της.

    Αντέγραψα τα παραπάνω ποιήματα από τη συλλογή "Με το φως", εκδόσεις Καστανιώτη,

    Στο πρώτο ποίημα η εικόνα είναι γνώριμη και διαρκής, οι δύο στίχοι τα λένε όλα:
    Η πολιτική γεωγραφία με ρωγμές
    κι η διαλεκτική τρεκλίζει.

    Το δεύτερο ποίημα δίνει επίσης γνώριμη εικόνα, μου θύμισε όμως μια σχετικά πρόσφατη ισπανική ταινία, την ταινία "El olivo" (Η ελιά) της  Icíar Bollaín (παραγωγής 2016), όπου ο παππούς έχασε τη φωνή του αφότου ξεπουλήθηκε ο ελαιώνας τους σε μεγάλες εταιρείες.



    Ο Χριστόφορος Λιοντάκης έφυγε στις 26 Ιουλίου αυτού του χρόνου, μόλις στα 74. 

  •  2000, για την οποία την ίδια χρονιά πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω. Η έκδοση ήταν στο πολυτονικό σύστημα γραφής.
  • Δεν ξεχνώ την όμορφη, εξομολογητική συνέντευξη που είχε δώσει στο Ηρα
  • κλειώτικο κανάλι Creta TV για την εκπομπή Στάσεις Ζωής. Ήταν γεννημένος 
  • στο χωριό Ίνι κοντά στο Αρκαλοχώρι, αγαπούσε και δεν ξεχνούσε τον γενέθλιο 
  • τόπο, είχε χαρίσει δε το πατρικό του σπίτι για να στεγάσει το Λαογραφικό 
  • Μουσείο Ινίου, το οποίο και λειτουργεί.

  • Η πνευματική Ελλάδα φτωχότερη

    Σχετική εικόνα
    «Η ποίηση αποκαλύπτει τις αθέατες όψεις και τις άδηλες αναλογίες του κόσμου. Σπάζοντας την κρούστα της σύμβασης που έχει οδηγήσει την ψυχή στο λήθαργο, ενεργοποιώντας τον αδρανή πλούτο των εικόνων βοηθά τον άνθρωπο να δραπετεύσει»
                                                                Χριστόφορος Λιοντάκης



     Ο ποιητής και μεταφραστής Χριστόφορος Λιοντάκης δεν είναι πλέον στη ζωή . " Έφυγε" σήμερα αφήνοντας πίσω του πλουσιότατο ποιητικό και μεταφραστικό έργο.
    Γεννήθηκε το 1945 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας δικαίου στο Παρίσι. Το 1973 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Το τέλος του τοπίου". Η συλλογή του "Με το φως", 1999, τιμήθηκε ταυτόχρονα με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω", το 2000. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και αγγλικά και έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό "Harvard Review", στα τεύχη 50, 1998 και 80, 2000.
    Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει μελοποιήσει ποιήματά του που έχουν κυκλοφορήσει σε CD με τίτλο "Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης-Χριστόφορος Λιοντάκης".
    Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας τον ονόμασε Ιππότη της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών και ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το βραβείο Νίκου Καζαντζάκη. Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του

    Αποτέλεσμα εικόνας για Χριστόφορος Λιοντάκης.:BiblioNet : Λιοντάκης, Χριστόφορος, 1945-



     Όταν ο ποιητής  έχασε πριν από λίγα χρόνια την αδελφή του, την αποχαιρέτησε με το ποίημα που ακολουθεί :

    ΑΚΑΙΡΗ ΑΝΟΙΞΗ
    στην αδελφή μου
    Ξημέρωνε λιβάνι.
    Αχνίζει η ανάσα μου στο μέτωπό σου
    κι είναι ακόμη τα χέρια σου ζεστά.
    Δεκαεννέα του μηνός Δεκεμβρίου
    στο παραθυράκι η κερασιά ανθισμένη
    λίγο το κεφάλι σου αν σηκώσεις θα τη δεις.
    Μα εσύ δεν καταδέχεσαι
    ούτε τα βλέφαρά σου να κουνήσεις.
    Το πρωί κάποτε ξυπνούσαμε μαζί
    μα τώρα η όψη σου βασιλεμένη.
    Τούτη την άκαιρη άνοιξη
    διάλεξες να μας απαρνηθείς!
    Μα, ναι, το ξέρω: ήσουν τόσο κουρασμένη!

    Συλλογή: "Στο τέρμα της πλάνης", 2010
    Αποτέλεσμα εικόνας για ANIMATED GIFS MEMORY

    «Με αλκοόλ νερό και πάγο»

    Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΘΩΜΑΪΔΗΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ  ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ   ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ ΠΟΙΗΣΗ  ΤΟΥ ΛΙΟΝΤΑΚΗ 

    Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ  
    στις 

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 31/7

31 Ιουλίου 2019  Το ποίημα της εβδομάδας
https://dimartblog.com/2019/07/31/19poem-31-7/

Το θέαμα

—Χριστόφορος Λιοντάκης—

Πόσες φορές δε σκοτώνεσαι στον ύπνο
Δεν περνάς δίπλα απ’ το πτώμα σου ξένος
Δε γίνεσαι θεατής της εκφοράς σου
Μέσα από αμμόλοφους χωρίς τέλος
Ή με πλήθη να συσπούνται
Λες και βλέπουνε rally ή ποδόσφαιρο
Η καινούρια μέρα σε ξαναφέρνει στους ζωντανούς
Οι ζωντανοί με τη γαλήνη τους
Σου ξεριζώνουν τα γένια ένα-ένα
Κινήσεις σπασμένες
Τις ανασυγκολλείς όπως-όπως
Έτσι μόνο για να συμπορεύεσαι
Στον ύπνο πατάς σ’ έδαφος σεισμογενές
Αποφεύγοντας παγίδες σώζεσαι
Τη μέρα τη ζεις αναπόφευχτα
Με την αδυναμία
Που η κάθε βεβαιότητα χαρίζει.

Χριστόφορος Λιοντάκης

9/12/2016

Χριστόφορος Λιοντάκης - Ελληνική Ποιήση (Νέοι Ποιήτες)

49 βίντεο816 προβολέςΤελευταία ενημέρωση στις 29 Οκτ 2020
Ένα κανάλι αφιερωμένο στην μαγεία της Ελληνικής γλώσσας, στον πλούτο των λέξεων και των ήχων, των συναισθημάτων και των εικόνων της Ελληνικής Ποίησης, της Ελληνικής Πεζογραφίας και του Ελληνικού Θεάτρου.
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
Αναρτήθηκε στις