Έκθεση - Οργάνωση Περιγραφικού Κειμένου

Α. ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ 
  http://myodyssey.spidernet.net/main/default.aspx
           

Ορισμός περιγραφής: Περιγραφή είναι η απεικόνιση, η αναπαράσταση με το λόγο (γραπτό ή προφορικό) αντικειμένων, προσώπων, γεγονότων, φαινομένων, καταστάσεων και συναισθημάτων.
                                                        

Είδη περιγραφής

• Περιγραφή μικρών αντικειμένων (π.χ. η τσάντα μου, το ποδήλατό μου, η βιβλιοθήκη μου, το ρολόι μου, η φωτογραφική μηχανή μου, το θρανίο μου) 
• Περιγραφή κτιρίων (σπίτια, σχολεία, εκκλησίες, καταστήματα, νοσοκομεία, μουσεία, εργοστάσια, θέατρα): το σπίτι μου, η εκκλησία της συνοικίας μου, το σχολείο μου 
• Περιγραφή τοπίων (πάρκα, πλατείες, κήποι, περιβόλια, δάση, λίμνες, βουνά, ακρογιαλιές, ποτάμια): το πιο ωραίο τοπίο που έχω δει, το πάρκο της γειτονιάς μας, ο κήπος μου, το περιβόλι του παππού 
• Περιγραφή πόλεων, συνοικιών, χωριών: το χωριό μου, η γειτονιά μου, μια ξένη πόλη που επισκέφτηκα 
• Περιγραφή ζώων (κατοικίδια ζώα, ζώα του δάσους, πουλιά): ο σκύλος μου, η γάτα μου, το ζώο που αγαπώ περισσότερο 
• Περιγραφή δέντρων και φυτών
• Περιγραφή φυσικών φαινομένων
• Περιγραφή προσώπων: ο καλύτερός μου φίλος/η, η μητέρα μου, ο παππούς μου, ο δάσκαλός μου, ο εαυτός μου

                                                  
                                             

Β. ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

                                               

Ορισμός αφήγησης: Αφήγηση ή διήγηση ονομάζουμε την παραστατική εξιστόρηση πραγματικών ή φανταστικών γεγονότων. Στις αφηγηματικές εκθέσεις ανήκουν διηγήσεις περιστατικών, περιπετειών, επεισοδίων, σκηνών από την οικογενειακή, κοινωνική, σχολική ζωή κ.α.

                                   

Γενικό σχεδιάγραμμα για τις διηγήσεις 

• Πρόλογος
  Πού και πότε έγινε το περιστατικό που πρόκειται να διηγηθούμε. Τα πρόσωπα που πήραν μέρος σ' αυτό
• Κύριο μέρος Τα αίτια ή η αφορμή του περιστατικού. Αφήγηση του περιστατικού από την αρχή ως το τέλος με χρονολογική σειρά (διήγηση και περιγραφή εναλλάσσονται). Τα αποτελέσματα του περιστατικού και οι συνέπειές του για μας ή για τους άλλους. Συναισθήματα (π.χ. χαρά, ενθουσιασμός, λύπη, αγανάκτηση, οργή, γαλήνη, ανακούφιση κ.λ.π.).
• Επίλογος Γενικό συμπέρασμα, σκέψεις και κρίσεις μας για το συγκεκριμένο περιστατικό.
  
  Σημείωση: Η σειρά του πιο πάνω σχεδιαγράμματος μπορεί να μεταβάλλεται, ανάλογα με το θέμα που έχουμε κάθε φορά.                                                   

ΘΕΜΑΤΑ

Μια γιορτή στο σπίτι - Ένα φανταστικό ταξίδι - Μια εκδρομή στο δάσος - Ένα γεγονός που θα μου μείνει αξέχαστο - Ένα ταξίδι με αεροπλάνο - Το πιο ευχάριστο γεγονός της ζωής μου - Ένα τροχαίο δυστύχημα - Μια ώρα που μου φάνηκε αιώνας - Ένα επεισόδιο στο δρόμο - Μια μέρα αδιάβαστος στο σχολείο - Μια περιπέτειά μου - Η μεγαλύτερη γκάφα της ζωής μου - Η χθεσινή καταιγίδα

                                          

-------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

                                                                                   

1) Περιγραφή είναι η προσπάθεια να αναπαραστήσουμε, μέσα από το λόγο (γραπτό ή προφορικό) ή και με κινήσεις, κάποιο χώρο-τοπίο, πρόσωπο, αντικείμενο, φαινόμενο κ.λ.π. Η περιγραφή ως είδος κειμένου συνδέεται κυρίως με το χώρο. Η περιγραφή, λοιπόν, είναι «τέχνη του χώρου», αναπαριστά δηλαδή τα πράγματα μέσα στο πλαίσιο ενός πραγματικού χώρου (φυσικού ή γεωγραφικού, π.χ. περιγραφή ενός τοπίου) ήσυμβολικού χώρου (κοινωνικού χώρου, π.χ. περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί μέσα στην σχολική τάξη).

2) Η περιγραφή διακρίνεται σε αντικειμενική και υποκειμενική, ανάλογα με το βαθμό που αυτός που περιγράφει παρεμβαίνει στην περιγραφή.

• Αντικειμενική περιγραφή
  έχουμε όταν αυτός που περιγράφει (ομιλητής ή συγγραφέας) αναπαριστά το αντικείμενο της περιγραφής χωρίς να διατυπώνει προσωπικές απόψεις/κρίσεις και χωρίς να εκφράζει τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα του, καθώς το βλέπει και το περιγράφει. Και αυτό γίνεται γιατί σκοπός της περιγραφής είναι να αποδώσει πιστά και αντικειμενικά τις ιδιότητες του αντικειμένου της περιγραφής, χωρίς καμιά απολύτως παρέμβαση του προσώπου που κάνει την περιγραφή.
  
  Τις περιγραφές αυτές τις συναντάμε σε κείμενα με πληροφοριακό (λήμματα εγκυκλοπαιδειών, τεχνικά εγχειρίδια, δελτία καιρού, ρεπορτάζ, κ.λπ.) ή επιστημονικό χαρακτήρα (περιγραφή πειραμάτων, περιγραφή φαινομένων κ.λπ.) και χρησιμοποιούν κυρίως το τρίτο ρηματικό πρόσωπο, το οποίο δίνει στο λόγο αντικειμενικότητα.

• Υποκειμενική περιγραφή έχουμε όταν, παράλληλα με τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στο αντικείμενο της περιγραφής, εκφράζονται και προσωπικές σκέψεις ή συναισθήματα του ομιλητή/συγγραφέα. Οι περιγραφές αυτές έχουν σκοπό να προκαλέσουν αισθητική συγκίνηση, χρησιμοποιούν κυρίως το πρώτο ρηματικό πρόσωπο και τις συναντάμε κατά βάση σε λογοτεχνικά κείμενα ή έχουν σκοπό να πείσουν για την αξία του αντικειμένου που περιγράφεται (π.χ. οι περιγραφές στις διαφημίσεις προϊόντων).

3) Η οργάνωση της περιγραφής βασίζεται πάνω σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο ή σκελετό. Ο σκελετός αυτός αποτελεί το οργανωτικό πρότυπο που θα επιλέξουμε και δείχνει τα βήματα που θα ακολουθήσουμε για να περιγράψουμε το αντικείμενο της περιγραφής.

Τα βήματα αυτά είναι συνήθως τα εξής:

• 1ο βήμα: Προσέγγιση του αντικειμένου (κατηγοριοποίηση). Εντάσσουμε, δηλαδή, το αντικείμενο της περιγραφής στη λογική κατηγορία που ανήκει (π.χ. ένας πίνακας που ζωγράφισε κάποιος ζωγράφος εντάσσεται στην κατηγορία «έργο τέχνης» κ.λ.π.).
• 2ο βήμα: Εστίαση στο συγκεκριμένο αντικείμενο (υποκατηγοριοποίηση). Στο στάδιο αυτό εντάσσουμε το αντικείμενο στην ειδικότερη κατηγορία ή κατηγορίες που ανήκει με βάση τα κοινά γνωρίσματα που έχει με άλλα ομοειδή του αντικείμενα (π.χ. ο παραπάνω πίνακας του ζωγράφου εντάσσεται τώρα στην υποκατηγορία «πίνακας ζωγραφικής» και ενδεχομένως σε άλλες υποκατηγορίες με βάση κάποια άλλα κριτήρια, όπως «(πίνακας ζωγραφικής) σε καμβά», «μοντέρνος ή αφηρημένος (πίνακας ζωγραφικής)» κ.λπ.).
• 3ο βήμα: Επιλογή και παράθεση των λεπτομερειών του αντικειμένου (η καθαυτή περιγραφή). Στο στάδιο αυτό επιλέγουμε ποιες λεπτομέρειες του αντικειμένου που περιγράφουμε θα παραθέσουμε και τον τρόπο με τον οποίο θα τις οργανώσουμε και θα τις παραθέσουμε.

Ο τρόπος με τον οποίο θα παραθέσουμε τις λεπτομέρειες εξαρτάται: 

    α) από την πρόθεση / σκοπό αυτού που κάνει την περιγραφή
    β) από την επικοινωνιακή περίσταση (σε ποιους απευθύνεται, ποιο μέσο-δίαυλο επικοινωνίας χρησιμοποιεί κ.λπ.).

Γι΄ αυτό και η περιγραφή που κάνει ένας ειδικός σε έναν πίνακα ζωγραφικής απευθυνόμενους σε κοινό «ειδικών», π.χ. σε ζωγράφους, είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που θα κάνει ένας μαθητής για τον ίδιο πίνακα απευθυνόμενος στους συμμαθητές τους, όπως διαφορετική είναι και μια «αντικειμενική περιγραφή» από μια «υποκειμενική».

Στο σημείο αυτό πρέπει και πάλι να αποφασίσουμε ποιο οργανωτικό μοντέλο θα εφαρμόσουμε και ποια επιμέρους βήματα θα ακολουθήσουμε. Κάποιοι τρόποι οργάνωσης και παράθεσης των λεπτομερειών είναι οι εξής:

α) Αν περιγράφουμε κάτι που ανήκει στον πραγματικό χώρο (φυσικό ή γεωγραφικό), π.χ. έναν πίνακα ζωγραφικής, τότε μπορούμε να διατάξουμε τις λεπτομέρειες σε μια φυσική σειρά με βάση τη σχέση τους στο χώρο (χωρική ακολουθία), ακολουθώντας διάφορες πορείες όπως:

• Από έξω προς τα μέσα. Παραθέτουμε δηλαδή:

            α) τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά (σχήμα, διαστάσεις κ.λ.π.) 

            β) αυτά που βλέπουμε σε πρώτο πλάνο 

            γ) μετά αυτά που βλέπουμε σε δεύτερο ή τρίτο πλάνο, στο φόντο κ.λ.π. 

• Από το γενικό προς το ειδικό. Από τα γενικά δηλαδή χαρακτηριστικά του αντικειμένου προχωρούμε σταδιακά και περιγράφουμε τα ειδικά (επιμέρους) χαρακτηριστικά του (παραγωγική μέθοδος). Ενδέχεται, βέβαια, να επιλεγεί και η αντίστροφη πορεία (επαγωγική). 

• Από πάνω προς τα κάτω (αυτά που βλέπουμε στο πάνω μέρος και σταδιακά κατεβαίνουμε) ή το αντίστροφο. 

• Από αριστερά προς τα δεξιά ή το αντίστροφο κ.λ.π.

β) Αν περιγράφουμε κάτι που ανήκει στον συμβολικό -κοινωνικό χώρο, π.χ. την κατάσταση που επικρατεί μέσα στη σχολική μας τάξη, τότε μπορούμε να διατάξουμε τις λεπτομέρειες σε μια λογική σειρά με βάση τις μεταξύ τους λογικές σχέσεις (λογική ακολουθία), ακολουθώντας διάφορες πορείες όπως:

• Από τα πιο σημαντικά (πρωτεύοντα) προς τα λιγότερο σημαντικά (δευτερεύοντα) ή το αντίστροφο. 

• Από τα απλά στα σύνθετα ή το αντίστροφο κ.λ.π.

γ) Παράλληλα, οποιαδήποτε πορεία και αν ακολουθούμε, εστιάζουμε και περιγράφουμε τα χαρακτηριστικά τού κάθε «σημείου» που βρισκόμαστε, δίνοντας τις απαραίτητες πληροφορίες γι΄ αυτό. Ενδεικτικές τέτοιες λεπτομέρειες είναι: 

      α) τι απεικονίζει 

      β) τι συμβολίζει 

      γ) τα χρώματά του 

      δ) ποιες σκέψεις 

      ε) ποια συναισθήματα μας δημιουργεί (αν ο σκοπός και το είδος της περιγραφής το απαιτεί ή το δικαιολογεί, π.χ. «υποκειμενική περιγραφή»).

4) Η συνοχή ενός περιγραφικού κειμένου διασφαλίζεται με της σωστής οργάνωσης της περιγραφής με βάση κάποια από τα παραπάνω οργανωτικά μοντέλα. Έτσι, όταν οργανώνουμε σωστά τα βήματα της περιγραφής και χρησιμοποιούμε και τα κατάλληλα συνδετικά μέσα (λεκτικά μέσα συρραφής) πετυχαίνουμε τη συνοχή και συνεκτικότητα ενός περιγραφικού κειμένου.

Ειδικότερα, η συνοχή ενός περιγραφικού κειμένου επιτυγχάνεται με:

• Συνδετικές (διαρθρωτικές) λέξεις οι οποίες σχετίζονται και αποδίδουν κατά βάση τη διάταξη των λεπτομερειών του περιγραφόμενου αντικειμένου στο χώρο. Τέτοιες λέξεις είναι κυρίως:   

• επιρρηματικά και προθετικά σύνολα που προσδιορίζουν χωροταξικά το αντικείμενο, που δηλώνουν διάταξη στο χώρο, π.χ. «μπροστά, πίσω, πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, εδώ, εκεί, δίπλα, στο σημείο αυτό, από πίσω, στο βάθος, στο φόντο, μέσα στο, κ.λ.π.»

• λέξεις ή φράσεις που δηλώνουν γενικευτική ή ειδικότερη αναφορά, π.χ. «γενικότερα, ειδικότερα, πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στο, κ.λ.π.»

• λέξεις ή φράσεις που δηλώνουν προσθήκη / συμπλήρωση / πρόσθεση, π.χ. «επίσης, επιπλέον, παράλληλα, ακόμη, στην αρχή, στη συνέχεια, κ.λ.π.»

• λέξεις ή φράσεις που δηλώνουν αντίθεση, προκειμένου να αποδώσουν τις τυχόν αντιθετικές σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ των στοιχείων της περιγραφής, π.χ. «όμως, ωστόσο, αλλά, αντίθετα κ.λ.π.»

• παράδειγμα, π.χ. «για παράδειγμα, λόγου χάρη κ.λ.π.»

• βεβαίωση, π.χ. «βέβαια, φυσικά, αναμφισβήτητα κ.λ.π.»

• έμφαση, π.χ. «και κυρίως, κατά κύριο λόγο, πρέπει να τονιστεί, κ.λ.π.»

• λέξεις ή φράσεις που δηλώνουν αποτέλεσμα - συμπέρασμα, προκειμένου να διατυπώσουμε κρίσεις σχετικές με κάποια συμπεράσματα που προκύπτουν από τη διαδικασία της περιγραφής, π.χ. «έτσι, λοιπόν, το αποτέλεσμα είναι, με συνέπεια να, κ.λ.π.».

• Επανάληψη (αναδίπλωση) μιας λέξης ή φράσης που προαναφέρθηκε (π.χ. «[…] έχει κίτρινο χρώμα. Κίτρινο είναι και …»)
• Επανάληψη (αναδίπλωση) της λέξης που προσδιορίζει το περιγραφόμενο αντικείμενο + κάποιο προσδιοριστικό (αντωνυμία), «[…]. Ο πίνακας αυτός …»
• Τη χρήση συνώνυμων λέξεων ή φράσεων για κάποια λέξη που προαναφέρθηκε ή που είναι λέξη-κλειδί + κάποιο προσδιοριστικό (αντωνυμία), π.χ. συνώνυμο της λέξης «πίνακας» είναι η λέξη «ζωγραφιά» («[…]. Μια τέτοια ζωγραφιά …»)
• Την υπαγωγή μιας λέξης ή φράσης που προαναφέρθηκε ή που είναι λέξη-κλειδί στο υπερώνυμό της (στη γενικότερη κατηγορία που ανήκει) + κάποια προσδιοριστικά αυτής (αντωνυμία), π.χ. η λέξη-φράση «πίνακας ζωγραφικής» υπάγεται στο υπερώνυμο «έργο τέχνης» («[…]. Αυτό / ένα τέτοιο έργο τέχνης …»). 

5) Η γλώσσα της περιγραφής εξαρτάται και αυτή από το αντικείμενο της περιγραφής, την πρόθεση αυτού που περιγράφει και την επικοινωνιακή περίσταση. Ωστόσο, κάποια βασικά χαρακτηριστικά της γλώσσας που πρέπει να χρησιμοποιούμε στα περιγραφικά κείμενα είναι:

• Η σαφήνεια και ακρίβεια των λέξεων που επιλέγουμε, ώστε να αποδίδουν με τη μέγιστη δυνατή πιστότητα τα χαρακτηριστικά του αντικειμένου που περιγράφουμε και τις πληροφορίες που θεωρούμε ότι είναι αναγκαίες και επαρκείς (περιγράφουμε τα γνωρίσματα του αντικειμένου με απόλυτη ακρίβεια και με σαφή και κατανοητό τρόπο).
• Η κυριαρχία του ενεστώτα και του παρατατικού (εξακολουθητικοί χρόνοι), οι οποίοι έχουν πιο αόριστη διάρκεια και ευκολότερα αποδίδουν την απουσία χρόνου που παρατηρείται στο χώρο (ο χώρος είναι αχρονική διάσταση), αλλά και δίνουν στο δέκτης την αίσθηση πως «βλέπει» μπροστά του τη στιγμή εκείνη το αντικείμενο που περιγράφεται.
• Η χρήση ρημάτων που δηλώνουν κατάσταση (βλέπουμε, παρατηρούμε, εντοπίζουμε, διακρίνουμε, απεικονίζεται, αναπαρίσταται, φαίνεται, διαφαίνεται, διακρίνεται, αποτυπώνεται, ενυπάρχει κ.λ.π.). Τα ρήματα αυτά αποδίδουν την «στατικότητα» που χαρακτηρίζει την περιγραφή (στην περιγραφή αποφεύγονται ρήματα «κίνησης και δράσης», τα οποία ταιριάζουν στην αφήγηση).
• Η συχνή χρήση του συνδετικού ρήματος είμαι και του βοηθητικού έχω, τα οποία χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν χαρακτηριστικά και ιδιότητες στις λέξεις που προσδιορίζουν.
• Η χρήση επιθέτων. Τα επίθετα χρησιμοποιούνται στην περιγραφή κυρίως ανάλογα με τον σκοπό και το είδος αυτής. Έτσι, αν σκοπός μας είναι η «αντικειμενική περιγραφή» τα επίθετα χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν κάποιες σταθερές ιδιότητες τού αντικειμένου (π.χ. «βοτσαλωτές» παραλίες) ή να τοποθετήσουν το αντικείμενο στο χώρο, προσδίδοντας βέβαια στο λόγο ζωντάνια, αμεσότητα και παραστατικότητα. 

Αν όμως σκοπός μας είναι μια «υποκειμενική περιγραφή», τότε τα επίθετα, εκτός από τις σταθερές ιδιότητες τού αντικειμένου, ενδέχεται να: 

1. εκφράζουν συναισθήματα ή σκέψεις μας
2. αποτελούν προσωπικά σχόλια
3. υπερτονίζουν ή να υποβαθμίζουν κάποιες λεπτομέρειες του αντικειμένου κ.λ.π.

• Η χρήση επιρρημάτων, που αποδίδουν τις προσωρινές ιδιότητες των περιγραφόμενων στοιχείων.
• Η κυριολεκτική (δηλωτική) ή μεταφορική (συνυποδηλωτική) χρήση της γλώσσας. Ανάλογα δηλαδή με τον σκοπό και το είδος της περιγραφής χρησιμοποιούμε τη γλώσσα κυριολεκτικά (οι λέξεις αποδίδουν ακριβώς το νόημα που έχουν), όπως συμβαίνει στις «αντικειμενικές περιγραφές», ή μεταφορικά (οι λέξεις αποδίδουν άλλα νοήματα και χρησιμοποιούνται αλληγορικά, γίνεται ευρεία χρήση σχημάτων λόγου, όπως είναι οι μεταφορές, οι παρομοιώσεις, οι συγκρίσεις κ.λ.π.), όπως συμβαίνει στις «υποκειμενικές περιγραφές»
• Το ειδικό λεξιλόγιο / ορολογία (ανάλογα με το αντικείμενο της περιγραφής και την επικοινωνιακή περίσταση, π.χ. όταν περιγράφουμε ένα πείραμα στο μάθημα της Φυσικής χρησιμοποιούμε ειδικούς όρους της Φυσικής).

Η επιλογή της παθητικής σύνταξης

• Το ύφος της περιγραφής ποικίλλει ανάλογα με το είδος και το σκοπό της περιγραφής. Αν για παράδειγμα είναι «υποκειμενική» και θέλει να προσελκύσει το ενδιαφέρον του δέκτη θα κινηθεί σε ένα ύφος απλό, φιλικό, ζωντανό, άμεσο, παραστατικό, γλαφυρό, λυρικό (λογοτεχνίζον) κ.λ.π., ενώ, αν στοχεύει στην αντικειμενική παράθεση των χαρακτηριστικών του αντικειμένου, τότε γίνεται πιο απρόσωπο, ουδέτερο, επίσημο, σοβαρό κ.λ.π.
• Αντίστοιχα, διαμορφώνεται και με βάση την επικοινωνιακή περίσταση (σε ποιον απευθύνεται αυτός που περιγράφει). 

Αναρτήθηκε από Βασίλης Πρασσάς

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΤΙΡΙΟΥ - Έκθεση: Το σπίτι μου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

• Θα γράψεις γενικά για το σπίτι σου (πως το αγαπάς πολύ και γιατί).
• Θέση: Πού βρίσκεται. Σε ποια περιοχή είναι (κοντά σε ποιο γνωστό σημείο: πλατεία, δημαρχείο, εκκλησία, στάση λεωφορείων κ.α.). Εντυπώσεις απ' αυτή την περιοχή.
• Από πότε κατοικείτε σ' αυτό.
• Πότε χτίστηκε (πόσο παλιό ή καινούριο είναι).

Απ' όλα τ' άψυχα, εκείνο που αναμφίβολα αγαπώ περισσότερο είναι το σπίτι μου. Σ' αυτό γεννήθηκα, σ' αυτό πρωτοπερπάτησα, σ' αυτό έμαθα τα πρώτα μου γράμματα. Είναι για μένα ό,τι σημαντικότερο και πολυτιμότερο, γιατί σ' αυτό ουσιαστικά πρωτογνώρισα τη ζωή, τη χαρά, την οικογενειακή αγάπη και θαλπωρή.

Το σπίτι, όπου μένω μαζί με την οικογένειά μου, βρίσκεται στο κέντρο του χωριού, κοντά στην πλατεία και τα καφενεία και σε απόσταση μόλις εκατό μέτρων από το σχολείο. Η γύρω περιοχή είναι πραγματικά ωραία, καθώς είναι γεμάτη από καλλωπιστικά φυτά και δέντρα. Υπάρχουν επίσης λιγοστά καταστήματα, ένα ταχυδρομείο και μια πανέμορφη εκκλησία, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ
Εξωτερική περιγραφή:

• Πώς φαίνεται από μακριά και πώς είναι από κοντά
• Είδος (μονοκατοικία, διαμέρισμα σε πολυκατοικία, διώροφο)
• Μέγεθος, σχήμα, πρόσοψη, στέγη, υλικά κατασκευής του, χρωματισμός, κατάστασή του

Εσωτερική περιγραφή:

• Πόσα δωμάτια έχει και σε τι χρησιμεύει το καθένα
• Αν υπάρχουν άλλοι βοηθητικοί χώροι (αποθήκες, βεράντα)
• Τα κυριότερα έπιπλα και τα ηλεκτρικά είδη
• Η θέα από τα παράθυρα και τις βεράντες
• Εντυπώσεις, αναμνήσεις και σκέψεις από τη ζωή σου σ' αυτό (κάποια ευχάριστα ή δυσάρεστα περιστατικά)
• Ποιο μέρος του σπιτιού σ' αρέσει περισσότερο και γιατί
• Δεσμοί σου με τους διάφορους χώρους του (το δωμάτιο σου, τη βιβλιοθήκη κ.λ.π.)
• Τα συναισθήματα που τρέφεις για το σπίτι σου
• Σκέψεις για τις ανέσεις της σημερινής κατοικίας του ανθρώπου και σύγκριση με τα παλιά σπίτια προηγούμενων εποχών

Το σπίτι μας χτίστηκε πριν από είκοσι περίπου χρόνια, όταν εγώ ήμουν ακόμα αγέννητη. Είναι μια όμορφη και αρκετά μεγάλη μονοκατοικία. Το σπίτι είναι φτιαγμένο από πέτρα, ενώ η στέγη του είναι σκεπασμένη με κόκκινα κεραμίδια. Η πρόσοψη του βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο του χωριού. Η εξώπορτα, στην οποία φτάνει κανείς αφού πρώτα ανέβει έξι μεγάλα σκαλοπάτια, έχει χρώμα σκούρο πράσινο. Το ίδιο και τα παράθυρα με τα παραθυρόφυλλα. Ακριβώς πάνω από την εξώπορτα, κοντά στη στέγη, έχουν χτίσει τις φωλιές τους μερικά χελιδόνια, τα οποία κάθε άνοιξη και καλοκαίρι γεμίζουν με τα γλυκά τους κελαηδήματα όλο το σπίτι.

Η αυλή του σπιτιού είναι περιφραγμένη με σιδερένια ψηλά κάγκελα. Είναι γεμάτη από αμυγδαλιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, ροδιές και άλλα οπωροφόρα ή καλλωπιστικά δέντρα και φυτά.. Η μεγάλη κληματαριά που φύτεψε ο πατέρας βρίσκεται στο πίσω μέρος του σπιτιού, όπου βρίσκεται και ο μικρός μας λαχανόκηπος. Πραγματικός παράδεισος είναι βέβαια ο κήπος του σπιτιού, ο οποίος είναι κατάφυτος από κάθε λογής όμορφα και πολύχρωμα λουλούδια.

Αν και χτίστηκε πριν από αρκετά χρόνια, εντούτοις το σπίτι μας βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, καθώς ο ίδιος ο πατέρας μου φροντίζει για τη συντήρησή του. Είναι πολύ άνετο και φωτεινό. Το χειμώνα είναι ζεστό και το καλοκαίρι δροσερό. Είναι επίσης αρκετά μεγάλο και ευρύχωρο, δίνοντας απ' έξω την εντύπωση ότι εδώ κατοικεί μια πολυμελής οικογένεια.

Το σπίτι μου αποτελείται από τρία υπνοδωμάτια, μια μεγάλη κουζίνα, το σαλόνι και την τραπεζαρία. Μπαίνοντας από την κύρια είσοδο στο σπίτι, το πρώτο δωμάτιο στα δεξιά είναι το δικό μου. Δίπλα του ακριβώς βρίσκεται το δωμάτιο των δύο μικρότερων αδελφών μου, ενώ το δωμάτιο των γονιών μου βρίσκεται στο τέρμα του διαδρόμου. Στην κουζίνα, το βασίλειο της μητέρας μου, υπάρχουν όλες οι απαραίτητες ηλεκτρικές συσκευές: ψυγείο, φούρνος, πλυντήριο. Πίσω από την κουζίνα υπάρχει μια μικρή αποθήκη. Το τηλέφωνο και η τηλεόραση βρίσκονται στο καθιστικό, όπου μαζευόμαστε τα βράδια όλη η οικογένεια, για να δούμε τηλεόραση και να συζητήσουμε για διάφορα θέματα.

Το εσωτερικό του σπιτιού είναι περιποιημένο και διακοσμημένο με πολλή καλαισθησία. `Ολα είναι ταχτοποιημένα και συγυρισμένα, λάμποντας από φρεσκάδα και καθαριότητα. Οι τοίχοι είναι πεντακάθαροι και στολισμένοι με ωραία κάδρα, πίνακες ζωγραφικής και οικογενειακές φωτογραφίες. Τα έπιπλα του σπιτιού είναι λιτά αλλά καλόγουστα. Η βιβλιοθήκη, που βρίσκεται σε μια γωνιά του σαλονιού, έχει λίγα αλλά διαλεχτά βιβλία, τα οποία συχνά μ' αρέσει να ξεφυλλίζω και να διαβάζω στον ελεύθερό μου χρόνο. Από τα παράθυρα και τις βεράντες του σπιτιού μου βλέπω τα γύρω σπίτια, την πλατεία και τα καφενεία του χωριού, καθώς και τους φίλους μου που παίζουν.

Κάθε μέρος του σπιτιού μου έχει μεγάλη σημασία για μένα. Κάθε γωνιά του έχει κάτι να μου θυμίσει, το οποίο μπορεί να με κάνει να γελάσω ή να κλάψω, να χαρώ ή να λυπηθώ. Το σαλόνι του μου θυμίζει τις οικογενειακές γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τις ευχές και τα φιλιά, καθώς και την τούρτα με τ' αναμμένα κεριά για τα γενέθλιά μου. Η αυλή μας πάλι μου θυμίζει τα ατέλειωτα παιχνίδια με τ' αδέλφια μου και τα άλλα παιδιά της γειτονιάς. Το μέρος όμως του σπιτιού μας που αγαπώ περισσότερο είναι το δωμάτιό μου. Εκεί περνώ τις περισσότερες ώρες της μέρας μου, είτε διαβάζοντας, είτε παίζοντας με διάφορα παιχνίδια, είτε ονειροπολώντας ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

• Γενικές εντυπώσεις, κρίσεις και συναισθήματα για το σπίτι σου

Δεν θα μπορούσα να περιγράψω με λόγια τα βαθιά συναισθήματα που νιώθω για το αγαπημένο μου σπίτι. Πόσες φορές δεν έτρεξα να βρω καταφύγιο εκεί στις δύσκολες περιστάσεις! Μέσα στο σπίτι μου νιώθω γαλήνη, ζεστασιά και πάνω απ' όλα ασφάλεια. Τίποτα δεν μπορεί να με τρομάξει ή να με ανησυχήσει. Το νιώθω σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Όταν φέρνω στο νου μου τον πρωτόγονο άνθρωπο, που ζούσε μέσα στα σπήλαια χωρίς καθόλου ανέσεις και ευκολίες, καταλαβαίνω σε πόσο πλεονεκτική θέση βρισκόμαστε εμείς σήμερα.

Είμαι τόσο ευτυχισμένη που είχα την καλή τύχη να γεννηθώ και να μεγαλώσω μέσα σ' ένα τόσο ωραίο, ζεστό και φιλικό σπίτι, που με τίποτα στον κόσμο δε θα το άλλαζα. Για μένα το σπίτι μου είναι ο ίδιος ο παράδεισος, γι' αυτό και θα το αγαπώ και θα το θυμάμαι πάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

ΠΗΓΗ