Ελληνικός πολιτισμός, Διδάσκοντας την Ελένη
ΠPOΛOΓOΣ, στ. 1-82 «Kαὶ δοκεῖ μ' ἔχειν, κενὴν δόκησιν,
οὐκ ἔχων»
Η Ελένη και το είδωλό της
σελ. 16-17
Τεύκρος: Το κάστρο ετούτο ποιος εξουσιάζει; Η Εισοδοσ του Τεύκρου
● Η Ταυτοτητα του
Γιατί, από τις στοές και τους ωραίους
85 θριγκούς που το κυκλώνουν, για παλάτι
άρχοντα πλούσιου μπορείς να το νομίσεις. ● Πώς αντιδρά ο ξένος
όταν βλέπει την Eλένη;
● Ποιος είναι ο ξένος
κι από πού έρχεται;
● Πώς βρέθηκε στην Aίγυπτο;
Άα!
Θεοί, ποιαν όψη αντίκρισα; Κοιτάζω
την πολυμίσητη θωριά κακούργας
90 γυναίκας, που ξεκλήρισε κι εμένα
κι όλους τους Αχαιούς. Άμποτε να ’χεις
την έχθρα των θεών που τόσο μοιάζεις
με την Ελένη. Κι αν σε ξένη χώρα
δε βρισκόμουν, με τούτη τη σαΐτα
95 που αλάθευτα χτυπά θ’ αφανιζόσουν,
για να γευτείς αυτή τη χάρη, αφού είσαι
παρόμοια με του Δία τη θυγατέρα.
Ελένη: Γιατί, δυστυχισμένε, όποιος και να ’σαι,
μ’ αποστράφηκες έτσι και μου δείχνεις
100 μίσος για τα δεινά που ’φερε κείνη;
ΤΕΥ: Έσφαλα· η οργή με συνεπήρε
πιότερο απ’ όσο θα ’ πρεπε · η Ελλάδα
βαθιά μισεί, να ξέρεις, την Ελένη·
συχώρα με, κυρά, γι’ αυτά τα λόγια.
105 ΕΛΕ: Ποιος είσαι και από ποια χώρα εδώ φτάνεις;
ΤΕΥ: Ένας από τους Έλληνες τους δόλιους.
ΕΛΕ: Γι’ αυτό λοιπόν δε στέργεις την Ελένη.
Ποιος είσαι κι από πού; Ποιος ο γονιός σου;
ΤΕΥ: Με λένε Τεύκρο, γιος του Τελαμώνα,
110 και Σαλαμίνα η γη που μ’ έχει θρέψει.
ΕΛΕ: Στον τόπο εδώ του Νείλου τι γυρεύεις;
ΤΕΥ: Με διώξαν οι δικοί μου απ’ την πατρίδα.
ΕΛΕ: Θα’ σαι δυστυχισμένος· ποιος σε διώχνει;
ΤΕΥ: Ποιος άλλος; Ο πατέρας Τελαμώνας.
115 ΕΛΕ: Γιατί; Κάποιο κακό θα ’ναι η αιτία.
ΤΕΥ: Στην Τροία εχάθη ο Αίας, ο αδελφός μου.
ΕΛΕ: Πώς; Δεν εχάθη απ’ το δικό σου χέρι;
ΤΕΥ: Ρίχτηκε στο σπαθί του κι εσκοτώθη.
ΕΛΕ: Μανία τον ηύρε; Αλλιώς δε θα τολμούσε.
120 ΤΕΥ: Ξέρεις το τέκνο του Πηλέα, τον Αχιλλέα;
σελ. 18-19
ΕΛΕ: Ναι· Οι Πληροφοριεσ του Τευκρου
πήγε, όπως λεν, μνηστήρας της Ελένης.
ΤΕΥ: Σαν αφανίστηκε, άφησε μεγάλη ● για την Tροία
● για τους Έλληνες
● για την Eλένη
● για την οικογένειά της
για τ' άρματά του αμάχη στους συμμάχους.
125 ΕΛΕ: Και πώς αυτό τον Αίαντα έχει βλάψει;
ΤΕΥ: Σκοτώθηκε που πήρε άλλος τα όπλα.
ΕΛΕ: Και για τις συμφορές εκείνου πάσχεις;
ΤΕΥ: Γιατί δε χάθηκα κι εγώ μαζί του.
ΕΛΕ: Ήσουν λοιπόν στην ξακουσμένη Τροία, ξένε;
130 ΤΕΥ: Την κούρσεψα, μα πάω κι εγώ χαμένος.
ΕΛΕ: Την έκαψαν, την έχουν κάνει στάχτη;
ΤΕΥ: Δε μένει από τα κάστρα της σημάδι.
ΕΛΕ: Δύσμοιρη Ελένη, παν για σένα οι Φρύγες.
ΤΕΥ: Κι οι Έλληνες· τρανό κακό έχει φέρει.
135 ΕΛΕ: Πόσος καιρός που πήρατε την πόλη;
ΤΕΥ: Εφτά χρονιές περάσαν από τότε.
ΕΛΕ: Και πρώτα πόσο μείνατε στην Τροία;
ΤΕΥ: Πολλά φεγγάρια, δέκα χρόνια ακέρια.
ΕΛΕ: Και την Ελένη πήρατε της Σπάρτης;
140 ΤΕΥ: Την έσυρε ο Μενέλαος απ' την κόμη.
ΕΛΕ: Είδες εσύ τη δύστυχη ή σου το 'παν;
ΤΕΥ: Με τα ίδια μου τα μάτια, ως βλέπω εσένα.
ΕΛΕ: Σκεφτείτε μη θεόσταλτη ήταν πλάνη.
ΤΕΥ: Άλλη κουβέντα πιάσε όχι για κείνη.
145 ΕΛΕ: Κι ό,τι έχεις δει για αλήθεια το λογιάζεις;
ΤΕΥ: Την είδα εγώ κι ακόμα ο νους τη βλέπει.
ΕΛΕ: Έφτασε με τον άντρα της στο σπίτι;
ΤΕΥ: Μήτε στο Άργος, μήτε στον Ευρώτα.
ΕΛΕ: Άαχ· συμφορά για κείνους που δε στέργεις.
150 ΤΕΥ: Κι οι δυο χαθήκαν, όπως λέει ο κόσμος.
ΕΛΕ: Αντάμα δεν αρμένισαν οι Αργίτες;
ΤΕΥ: Ναι, μα τους χώρισε τρανή φουρτούνα.
ΕΛΕ: Σε ποια μεριά του πέλαγου σκορπίσαν;
ΤΕΥ: Καταμεσίς στο Αιγαίο, όπως διαβαίναν.
155 ΕΛΕ: Δεν είδαν τον Μενέλαο από τότε;
ΤΕΥ: Κανείς· νεκρό τον έχουν στην Ελλάδα.
σελ. 20-21
ΕΛΕ: Ώω δυστυχία· κι η μάνα της Ελένης;
ΤΕΥ: Τη Λήδα λες; Επήγε πια στον Άδη.
ΕΛΕ: Για τις ντροπές της κόρης της εχάθη;
160 ΤΕΥ: Ναι, μια θηλιά περνώντας στον λαιμό της.
ΕΛΕ: Ζουν του Τυνδάρεω οι δυο γιοι ή δε ζούνε;
ΤΕΥ: Και ναι και όχι· υπάρχει διπλή φήμη.
ΕΛΕ: Ποια γνώμη η πιο καλή; Αχ! συμφορές μου.
ΤΕΥ: Άστρα γινήκαν και θεούς τους λένε.
165 ΕΛΕ: Καλός αυτός ο λόγος· η άλλη φήμη;
ΤΕΥ: Πως σκοτωθήκαν για την αδελφή τους.
Όμως τα λόγια φτάνουνε· δε θέλω
διπλά να κλαίω γι' αυτά και να στενάζω.
Σκοπός μου που ήρθα στο παλάτι ετούτο Σκοποσ του Ταξιδιου του Τευκρου
● Η αποχωρηση του
170 είναι να βρω τη μάντισσα Θεονόη·
βοήθησέ με εσύ μαντείες να πάρω
με πρίμο αγέρι πώς θα ταξιδέψω,● Tι ζητάει από την Eλένη ο Tεύκρος;
● Πώς αντιμετωπίζει το αίτημάτου η
Eλένη και με ποια δικαιολογία;
στη θαλασσόζωστη να φτάσω Κύπρο,
που με χρησμό με πρόσταξεν ο Φοίβος
175 μια πόλη εκεί να ιδρύσω κατοικώντας
και να την ονομάσω Σαλαμίνα,
το πατρικό νησί μου έτσι τιμώντας.
ΕΛΕ: Θα σ' οδηγήσει το ίδιο το ταξίδι·
μα φύγε, ξένε, γρήγορα απ' τη χώρα,
180 ο γιος πριν σ' αντικρίσει του Πρωτέα
που βασιλεύει εδώ· πήγε κυνήγι
με τα σκυλιά του· κι όποιον θα πετύχει
Έλληνα τον σκοτώνει.
Την αιτία μη θέλεις να τη μάθεις· δε στη λέω·
185 έπειτα και σε τι θα σ' ωφελούσα;
ΤΕΥ: Γυναίκα, μίλησες σωστά· μακάρι
τη χάρη σου οι θεοί να ξεπληρώσουν.
Είσαι όμοια στο κορμί με την Ελένη,
μα δεν της μοιάζεις στην ψυχή. Να πάει
190 κατά χαμού, ποτέ της στον Ευρώτα
μη φτάσει· εσύ καλό να βλέπεις πάντα.
ΠPOΛOΓOΣ, στ. 1-82 «Kαὶ δοκεῖ μ' ἔχειν, κενὴν δόκησιν,
οὐκ ἔχων»
Η Ελένη και το είδωλό της
σελ. 16-17
Τεύκρος: Το κάστρο ετούτο ποιος εξουσιάζει; Η Εισοδοσ του Τεύκρου
● Η Ταυτοτητα του
Γιατί, από τις στοές και τους ωραίους
85 θριγκούς που το κυκλώνουν, για παλάτι
άρχοντα πλούσιου μπορείς να το νομίσεις. ● Πώς αντιδρά ο ξένος
όταν βλέπει την Eλένη;
● Ποιος είναι ο ξένος
κι από πού έρχεται;
● Πώς βρέθηκε στην Aίγυπτο;
Άα!
Θεοί, ποιαν όψη αντίκρισα; Κοιτάζω
την πολυμίσητη θωριά κακούργας
90 γυναίκας, που ξεκλήρισε κι εμένα
κι όλους τους Αχαιούς. Άμποτε να ’χεις
την έχθρα των θεών που τόσο μοιάζεις
με την Ελένη. Κι αν σε ξένη χώρα
δε βρισκόμουν, με τούτη τη σαΐτα
95 που αλάθευτα χτυπά θ’ αφανιζόσουν,
για να γευτείς αυτή τη χάρη, αφού είσαι
παρόμοια με του Δία τη θυγατέρα.
Ελένη: Γιατί, δυστυχισμένε, όποιος και να ’σαι,
μ’ αποστράφηκες έτσι και μου δείχνεις
100 μίσος για τα δεινά που ’φερε κείνη;
ΤΕΥ: Έσφαλα· η οργή με συνεπήρε
πιότερο απ’ όσο θα ’ πρεπε · η Ελλάδα
βαθιά μισεί, να ξέρεις, την Ελένη·
συχώρα με, κυρά, γι’ αυτά τα λόγια.
105 ΕΛΕ: Ποιος είσαι και από ποια χώρα εδώ φτάνεις;
ΤΕΥ: Ένας από τους Έλληνες τους δόλιους.
ΕΛΕ: Γι’ αυτό λοιπόν δε στέργεις την Ελένη.
Ποιος είσαι κι από πού; Ποιος ο γονιός σου;
ΤΕΥ: Με λένε Τεύκρο, γιος του Τελαμώνα,
110 και Σαλαμίνα η γη που μ’ έχει θρέψει.
ΕΛΕ: Στον τόπο εδώ του Νείλου τι γυρεύεις;
ΤΕΥ: Με διώξαν οι δικοί μου απ’ την πατρίδα.
ΕΛΕ: Θα’ σαι δυστυχισμένος· ποιος σε διώχνει;
ΤΕΥ: Ποιος άλλος; Ο πατέρας Τελαμώνας.
115 ΕΛΕ: Γιατί; Κάποιο κακό θα ’ναι η αιτία.
ΤΕΥ: Στην Τροία εχάθη ο Αίας, ο αδελφός μου.
ΕΛΕ: Πώς; Δεν εχάθη απ’ το δικό σου χέρι;
ΤΕΥ: Ρίχτηκε στο σπαθί του κι εσκοτώθη.
ΕΛΕ: Μανία τον ηύρε; Αλλιώς δε θα τολμούσε.
120 ΤΕΥ: Ξέρεις το τέκνο του Πηλέα, τον Αχιλλέα;
● Η Ταυτοτητα του
Γιατί, από τις στοές και τους ωραίους
85 θριγκούς που το κυκλώνουν, για παλάτι
άρχοντα πλούσιου μπορείς να το νομίσεις. ● Πώς αντιδρά ο ξένος
όταν βλέπει την Eλένη;
● Ποιος είναι ο ξένος
κι από πού έρχεται;
● Πώς βρέθηκε στην Aίγυπτο;
Άα!
Θεοί, ποιαν όψη αντίκρισα; Κοιτάζω
την πολυμίσητη θωριά κακούργας
90 γυναίκας, που ξεκλήρισε κι εμένα
κι όλους τους Αχαιούς. Άμποτε να ’χεις
την έχθρα των θεών που τόσο μοιάζεις
με την Ελένη. Κι αν σε ξένη χώρα
δε βρισκόμουν, με τούτη τη σαΐτα
95 που αλάθευτα χτυπά θ’ αφανιζόσουν,
για να γευτείς αυτή τη χάρη, αφού είσαι
παρόμοια με του Δία τη θυγατέρα.
Ελένη: Γιατί, δυστυχισμένε, όποιος και να ’σαι,
μ’ αποστράφηκες έτσι και μου δείχνεις
100 μίσος για τα δεινά που ’φερε κείνη;
ΤΕΥ: Έσφαλα· η οργή με συνεπήρε
πιότερο απ’ όσο θα ’ πρεπε · η Ελλάδα
βαθιά μισεί, να ξέρεις, την Ελένη·
συχώρα με, κυρά, γι’ αυτά τα λόγια.
105 ΕΛΕ: Ποιος είσαι και από ποια χώρα εδώ φτάνεις;
ΤΕΥ: Ένας από τους Έλληνες τους δόλιους.
ΕΛΕ: Γι’ αυτό λοιπόν δε στέργεις την Ελένη.
Ποιος είσαι κι από πού; Ποιος ο γονιός σου;
ΤΕΥ: Με λένε Τεύκρο, γιος του Τελαμώνα,
110 και Σαλαμίνα η γη που μ’ έχει θρέψει.
ΕΛΕ: Στον τόπο εδώ του Νείλου τι γυρεύεις;
ΤΕΥ: Με διώξαν οι δικοί μου απ’ την πατρίδα.
ΕΛΕ: Θα’ σαι δυστυχισμένος· ποιος σε διώχνει;
ΤΕΥ: Ποιος άλλος; Ο πατέρας Τελαμώνας.
115 ΕΛΕ: Γιατί; Κάποιο κακό θα ’ναι η αιτία.
ΤΕΥ: Στην Τροία εχάθη ο Αίας, ο αδελφός μου.
ΕΛΕ: Πώς; Δεν εχάθη απ’ το δικό σου χέρι;
ΤΕΥ: Ρίχτηκε στο σπαθί του κι εσκοτώθη.
ΕΛΕ: Μανία τον ηύρε; Αλλιώς δε θα τολμούσε.
120 ΤΕΥ: Ξέρεις το τέκνο του Πηλέα, τον Αχιλλέα;
σελ. 18-19
ΕΛΕ: Ναι· Οι Πληροφοριεσ του Τευκρου
πήγε, όπως λεν, μνηστήρας της Ελένης.
ΤΕΥ: Σαν αφανίστηκε, άφησε μεγάλη ● για την Tροία
● για τους Έλληνες
● για την Eλένη
● για την οικογένειά της
για τ' άρματά του αμάχη στους συμμάχους.
125 ΕΛΕ: Και πώς αυτό τον Αίαντα έχει βλάψει;
ΤΕΥ: Σκοτώθηκε που πήρε άλλος τα όπλα.
ΕΛΕ: Και για τις συμφορές εκείνου πάσχεις;
ΤΕΥ: Γιατί δε χάθηκα κι εγώ μαζί του.
ΕΛΕ: Ήσουν λοιπόν στην ξακουσμένη Τροία, ξένε;
130 ΤΕΥ: Την κούρσεψα, μα πάω κι εγώ χαμένος.
ΕΛΕ: Την έκαψαν, την έχουν κάνει στάχτη;
ΤΕΥ: Δε μένει από τα κάστρα της σημάδι.
ΕΛΕ: Δύσμοιρη Ελένη, παν για σένα οι Φρύγες.
ΤΕΥ: Κι οι Έλληνες· τρανό κακό έχει φέρει.
135 ΕΛΕ: Πόσος καιρός που πήρατε την πόλη;
ΤΕΥ: Εφτά χρονιές περάσαν από τότε.
ΕΛΕ: Και πρώτα πόσο μείνατε στην Τροία;
ΤΕΥ: Πολλά φεγγάρια, δέκα χρόνια ακέρια.
ΕΛΕ: Και την Ελένη πήρατε της Σπάρτης;
140 ΤΕΥ: Την έσυρε ο Μενέλαος απ' την κόμη.
ΕΛΕ: Είδες εσύ τη δύστυχη ή σου το 'παν;
ΤΕΥ: Με τα ίδια μου τα μάτια, ως βλέπω εσένα.
ΕΛΕ: Σκεφτείτε μη θεόσταλτη ήταν πλάνη.
ΤΕΥ: Άλλη κουβέντα πιάσε όχι για κείνη.
145 ΕΛΕ: Κι ό,τι έχεις δει για αλήθεια το λογιάζεις;
ΤΕΥ: Την είδα εγώ κι ακόμα ο νους τη βλέπει.
ΕΛΕ: Έφτασε με τον άντρα της στο σπίτι;
ΤΕΥ: Μήτε στο Άργος, μήτε στον Ευρώτα.
ΕΛΕ: Άαχ· συμφορά για κείνους που δε στέργεις.
150 ΤΕΥ: Κι οι δυο χαθήκαν, όπως λέει ο κόσμος.
ΕΛΕ: Αντάμα δεν αρμένισαν οι Αργίτες;
ΤΕΥ: Ναι, μα τους χώρισε τρανή φουρτούνα.
ΕΛΕ: Σε ποια μεριά του πέλαγου σκορπίσαν;
ΤΕΥ: Καταμεσίς στο Αιγαίο, όπως διαβαίναν.
155 ΕΛΕ: Δεν είδαν τον Μενέλαο από τότε;
ΤΕΥ: Κανείς· νεκρό τον έχουν στην Ελλάδα.
πήγε, όπως λεν, μνηστήρας της Ελένης.
ΤΕΥ: Σαν αφανίστηκε, άφησε μεγάλη ● για την Tροία
● για τους Έλληνες
● για την Eλένη
● για την οικογένειά της
για τ' άρματά του αμάχη στους συμμάχους.
125 ΕΛΕ: Και πώς αυτό τον Αίαντα έχει βλάψει;
ΤΕΥ: Σκοτώθηκε που πήρε άλλος τα όπλα.
ΕΛΕ: Και για τις συμφορές εκείνου πάσχεις;
ΤΕΥ: Γιατί δε χάθηκα κι εγώ μαζί του.
ΕΛΕ: Ήσουν λοιπόν στην ξακουσμένη Τροία, ξένε;
130 ΤΕΥ: Την κούρσεψα, μα πάω κι εγώ χαμένος.
ΕΛΕ: Την έκαψαν, την έχουν κάνει στάχτη;
ΤΕΥ: Δε μένει από τα κάστρα της σημάδι.
ΕΛΕ: Δύσμοιρη Ελένη, παν για σένα οι Φρύγες.
ΤΕΥ: Κι οι Έλληνες· τρανό κακό έχει φέρει.
135 ΕΛΕ: Πόσος καιρός που πήρατε την πόλη;
ΤΕΥ: Εφτά χρονιές περάσαν από τότε.
ΕΛΕ: Και πρώτα πόσο μείνατε στην Τροία;
ΤΕΥ: Πολλά φεγγάρια, δέκα χρόνια ακέρια.
ΕΛΕ: Και την Ελένη πήρατε της Σπάρτης;
140 ΤΕΥ: Την έσυρε ο Μενέλαος απ' την κόμη.
ΕΛΕ: Είδες εσύ τη δύστυχη ή σου το 'παν;
ΤΕΥ: Με τα ίδια μου τα μάτια, ως βλέπω εσένα.
ΕΛΕ: Σκεφτείτε μη θεόσταλτη ήταν πλάνη.
ΤΕΥ: Άλλη κουβέντα πιάσε όχι για κείνη.
145 ΕΛΕ: Κι ό,τι έχεις δει για αλήθεια το λογιάζεις;
ΤΕΥ: Την είδα εγώ κι ακόμα ο νους τη βλέπει.
ΕΛΕ: Έφτασε με τον άντρα της στο σπίτι;
ΤΕΥ: Μήτε στο Άργος, μήτε στον Ευρώτα.
ΕΛΕ: Άαχ· συμφορά για κείνους που δε στέργεις.
150 ΤΕΥ: Κι οι δυο χαθήκαν, όπως λέει ο κόσμος.
ΕΛΕ: Αντάμα δεν αρμένισαν οι Αργίτες;
ΤΕΥ: Ναι, μα τους χώρισε τρανή φουρτούνα.
ΕΛΕ: Σε ποια μεριά του πέλαγου σκορπίσαν;
ΤΕΥ: Καταμεσίς στο Αιγαίο, όπως διαβαίναν.
155 ΕΛΕ: Δεν είδαν τον Μενέλαο από τότε;
ΤΕΥ: Κανείς· νεκρό τον έχουν στην Ελλάδα.
σελ. 20-21
ΕΛΕ: Ώω δυστυχία· κι η μάνα της Ελένης;
ΤΕΥ: Τη Λήδα λες; Επήγε πια στον Άδη.
ΕΛΕ: Για τις ντροπές της κόρης της εχάθη;
160 ΤΕΥ: Ναι, μια θηλιά περνώντας στον λαιμό της.
ΕΛΕ: Ζουν του Τυνδάρεω οι δυο γιοι ή δε ζούνε;
ΤΕΥ: Και ναι και όχι· υπάρχει διπλή φήμη.
ΕΛΕ: Ποια γνώμη η πιο καλή; Αχ! συμφορές μου.
ΤΕΥ: Άστρα γινήκαν και θεούς τους λένε.
165 ΕΛΕ: Καλός αυτός ο λόγος· η άλλη φήμη;
ΤΕΥ: Πως σκοτωθήκαν για την αδελφή τους.
Όμως τα λόγια φτάνουνε· δε θέλω
διπλά να κλαίω γι' αυτά και να στενάζω.
Σκοπός μου που ήρθα στο παλάτι ετούτο Σκοποσ του Ταξιδιου του Τευκρου
● Η αποχωρηση του
170 είναι να βρω τη μάντισσα Θεονόη·
βοήθησέ με εσύ μαντείες να πάρω
με πρίμο αγέρι πώς θα ταξιδέψω,● Tι ζητάει από την Eλένη ο Tεύκρος;
● Πώς αντιμετωπίζει το αίτημάτου η
Eλένη και με ποια δικαιολογία;
στη θαλασσόζωστη να φτάσω Κύπρο,
που με χρησμό με πρόσταξεν ο Φοίβος
175 μια πόλη εκεί να ιδρύσω κατοικώντας
και να την ονομάσω Σαλαμίνα,
το πατρικό νησί μου έτσι τιμώντας.
ΕΛΕ: Θα σ' οδηγήσει το ίδιο το ταξίδι·
μα φύγε, ξένε, γρήγορα απ' τη χώρα,
180 ο γιος πριν σ' αντικρίσει του Πρωτέα
που βασιλεύει εδώ· πήγε κυνήγι
με τα σκυλιά του· κι όποιον θα πετύχει
Έλληνα τον σκοτώνει.
Την αιτία μη θέλεις να τη μάθεις· δε στη λέω·
185 έπειτα και σε τι θα σ' ωφελούσα;
ΤΕΥ: Γυναίκα, μίλησες σωστά· μακάρι
τη χάρη σου οι θεοί να ξεπληρώσουν.
Είσαι όμοια στο κορμί με την Ελένη,
μα δεν της μοιάζεις στην ψυχή. Να πάει
190 κατά χαμού, ποτέ της στον Ευρώτα
μη φτάσει· εσύ καλό να βλέπεις πάντα.
ΤΕΥ: Τη Λήδα λες; Επήγε πια στον Άδη.
ΕΛΕ: Για τις ντροπές της κόρης της εχάθη;
160 ΤΕΥ: Ναι, μια θηλιά περνώντας στον λαιμό της.
ΕΛΕ: Ζουν του Τυνδάρεω οι δυο γιοι ή δε ζούνε;
ΤΕΥ: Και ναι και όχι· υπάρχει διπλή φήμη.
ΕΛΕ: Ποια γνώμη η πιο καλή; Αχ! συμφορές μου.
ΤΕΥ: Άστρα γινήκαν και θεούς τους λένε.
165 ΕΛΕ: Καλός αυτός ο λόγος· η άλλη φήμη;
ΤΕΥ: Πως σκοτωθήκαν για την αδελφή τους.
Όμως τα λόγια φτάνουνε· δε θέλω
διπλά να κλαίω γι' αυτά και να στενάζω.
Σκοπός μου που ήρθα στο παλάτι ετούτο Σκοποσ του Ταξιδιου του Τευκρου
● Η αποχωρηση του
170 είναι να βρω τη μάντισσα Θεονόη·
βοήθησέ με εσύ μαντείες να πάρω
με πρίμο αγέρι πώς θα ταξιδέψω,● Tι ζητάει από την Eλένη ο Tεύκρος;
● Πώς αντιμετωπίζει το αίτημάτου η
Eλένη και με ποια δικαιολογία;
στη θαλασσόζωστη να φτάσω Κύπρο,
που με χρησμό με πρόσταξεν ο Φοίβος
175 μια πόλη εκεί να ιδρύσω κατοικώντας
και να την ονομάσω Σαλαμίνα,
το πατρικό νησί μου έτσι τιμώντας.
ΕΛΕ: Θα σ' οδηγήσει το ίδιο το ταξίδι·
μα φύγε, ξένε, γρήγορα απ' τη χώρα,
180 ο γιος πριν σ' αντικρίσει του Πρωτέα
που βασιλεύει εδώ· πήγε κυνήγι
με τα σκυλιά του· κι όποιον θα πετύχει
Έλληνα τον σκοτώνει.
Την αιτία μη θέλεις να τη μάθεις· δε στη λέω·
185 έπειτα και σε τι θα σ' ωφελούσα;
ΤΕΥ: Γυναίκα, μίλησες σωστά· μακάρι
τη χάρη σου οι θεοί να ξεπληρώσουν.
Είσαι όμοια στο κορμί με την Ελένη,
μα δεν της μοιάζεις στην ψυχή. Να πάει
190 κατά χαμού, ποτέ της στον Ευρώτα
μη φτάσει· εσύ καλό να βλέπεις πάντα.
Eρωτησεις
Δραστηριοτητα
Eργασια
Θεματα Για Αποδελτιωση
Κείμενα για τον πρόλογο
[η μορφή του ευριπίδειου προλόγου]
[μια ερμηνεία γι’ αυτήν τη μορφή]
[ήταν αναγκαίο το β΄μέρος του Προλόγου;]
[η λειτουργία του β΄μέρους του Προλόγου]
Κείμενα σχετικά με την αντίθεση "είναι"
και
"φαίνεσθαι"
[οι αντιθέσεις]
[η αντίθεση είναι - φαίνεσθαι στη δομή της
τραγωδίας]
[η αντίθεση είναι - φαίνεσθαι – το πνευματικό και
ιστορικό πλαίσιο]
Κείμενα σχετικά με το θέμα του πολέμου
και την
επιλογή του "Τεύκρου"
[Τεύκρος – Ελένη]
[γιατί ο Τεύκρος;]
[ο πόλεμος στον Ευριπίδη – το παράδειγμα
του Τεύκρου]
© Γιάννης Παπαθανασίου
Ο λειτουργικός ρόλος της σκηνής με τον Τεύκρο
- Εμφανίζεται απροσδόκητα στη σκηνή με μοναδικό καθήκον να συμπληρώσει την προϊστορία της δράσης. Από τους λίγους φημισμένους ήρωες που επέζησαν του Τρωικού πολέμου, με πληροφορίες «από πρώτο χέρι», περιπλανώμενος ακόμα στην ανατολική Μεσόγειο με προορισμό την Κύπρο.
- Πολιτικός υπαινιγμός του Ευριπίδη – φόρος τιμής στον απόγονο των Τευκριδών, Ευαγόρα, σταθερό σύμμαχο των Αθηναίων στις δύσκολες μέρες μετά τη Σικελική καταστροφή και το κλίμα αποστασίας των συμμάχων. Υπενθύμιση ότι δεν έχουν χαθεί τα πάντα!
- Εσωτερική σύνδεση Ελένης – Τεύκρου. Εξόριστοι, ταπεινωμένοι και μισητοί στη Ελλάδα, ακούσια θύματα μιας κρίσης(«περί της καλλίστης» η Ελένη, «των όπλων» ο Τεύκρος), η θεωρούμενη υπεύθυνη του πολέμου αντιμετωπίζει τα θύματά της στο πρόσωπο του Τεύκρου.
- Επιδεινώνεται η τραγική θέση της ηρωίδας, καθώς πληροφορείται την απώλεια του Μενέλαου και την τύχη των αγαπημένων προσώπων εξαιτίας της. Εντείνεται η δραματικότητα, γιατί με την εμφάνιση του Μενέλαου ζωντανού, η απέραντη δυστυχία μεταστρέφεται σε ευτυχία.
Η τραγική ειρωνεία
στ. 88-97: Ο Τεύκρος θεωρεί ότι η γυναίκα που βλέπει απλά μοιάζει στην Ελένη, ενώ είναι
η Ελένη
η Ελένη
στ. 140-146: Ο Τεύκρος είναι βέβαιος ότι είδε στην Τροία την Ελένη, ενώ ήταν το είδωλό της.
στ. 186-191: Ο Τεύκρος καταριέται την Ελένη, αλλά εύχεται στη γυναίκα που έχει μπροστά του!
Η στιχομυθία
στ. 105-166 : γοργό ύφος, διάλογος «χωρίς ανάσα», ομοβροντία δυσάρεστων νέων, απανωτά χτυπήματα για τη Ελένη που καθηλώνουν και το θεατή, καθώς τα συναισθήματα εναλλάσσονται από την ελπίδα στην
απογοήτευση και από την απογοήτευση στη απόγνωση και το φόβο για τη ζωή της ηρωίδας.
απογοήτευση και από την απογοήτευση στη απόγνωση και το φόβο για τη ζωή της ηρωίδας.
Η προοικονομία
- Διαγράφεται ο ρόλος της Θεονόης και του Θεοκλύμενου: μια μάντισσα γνωστή σ’ όλο τον κόσμο κι ένας βάρβαρος βασιλιάς.
- Η άρνηση του Τεύκρου να αναγνωρίσει την Ελένη προοικονομεί την αντίστοιχη άρνηση του Μενέλαου λίγο μετά.
- Η ευχή του Τεύκρου(στ.191) προοικονομεί το αίσιο τέλος του έργου.
Το ήθος των ηρώων
Τεύκρος: Εντυπωσιακό παράδειγμα ανθρώπου με συσσωρευμένα επάνω του τα δεινά του
πολέμου και των ανατροπών που αυτός επέφερε. Νικητής, αλλά εξόριστος και ανέστιος:
ως γνήσιος γόνος αριστοκρατικής γενιάς, με ευθιξία και αίσθημα αξιοπρέπειας αποδέχεται
την ευθύνη και την ποινή που του επιβλήθηκε, εφόσον άφησε ατιμώρητο τον άδικο και άδοξο
θάνατο του αδελφού του. Παρορμητικός, εύπιστος και αφελής, παρασύρεται από τα αισθήμα
τά του και αδυνατεί να συγκρατήσει το μίσος του απέναντι σ’ αυτή που θεωρεί αιτία της δυστυ
χίας του. Εύκολα υιοθετεί την ιδέα της ομοιότητας των δύο γυναικών και δεν υποψιάζεται τίπο
τα παρά τις επίμονες ερωτήσεις της «άγνωστης» γυναίκας. Ταπεινωμένος και γεμάτος ανα
σφάλεια προσφεύγει στους θεούς για να του δείξουν το δρόμο.
πολέμου και των ανατροπών που αυτός επέφερε. Νικητής, αλλά εξόριστος και ανέστιος:
ως γνήσιος γόνος αριστοκρατικής γενιάς, με ευθιξία και αίσθημα αξιοπρέπειας αποδέχεται
την ευθύνη και την ποινή που του επιβλήθηκε, εφόσον άφησε ατιμώρητο τον άδικο και άδοξο
θάνατο του αδελφού του. Παρορμητικός, εύπιστος και αφελής, παρασύρεται από τα αισθήμα
τά του και αδυνατεί να συγκρατήσει το μίσος του απέναντι σ’ αυτή που θεωρεί αιτία της δυστυ
χίας του. Εύκολα υιοθετεί την ιδέα της ομοιότητας των δύο γυναικών και δεν υποψιάζεται τίπο
τα παρά τις επίμονες ερωτήσεις της «άγνωστης» γυναίκας. Ταπεινωμένος και γεμάτος ανα
σφάλεια προσφεύγει στους θεούς για να του δείξουν το δρόμο.
Ελένη: διπλωμάτισσα, ευφυής, εκμεταλλεύεται την αφέλεια του συνομιλητή της και ελίσσεται
με άνεση προκειμένου να αποσπάσει έντεχνα τις απαραίτητες πληροφορίες, χωρίς να απο
καλύψει την ταυτότητά της.
με άνεση προκειμένου να αποσπάσει έντεχνα τις απαραίτητες πληροφορίες, χωρίς να απο
καλύψει την ταυτότητά της.
Τεύκρος, Sir William Hamo Thornycroft |
Διάνοια
Η αντιηρωική διάσταση του πολέμου, η φθορά, ψυχική και ηθική που επιφέρει σε
νικητές και νικημένους. Ηχηρό αντιπολεμικό-φιλειρηνικό μήνυμα του Ευριπίδη προς
τους συμπολίτες του στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου και ένα χρόνο μετά
την ήττα στη Σικελία.
- «καί νοῦς ὁρᾷ»: Με το νου γνωρίζουμε την αλήθεια. Πηγή της γνώσης, για τον Τεύκρο
- η εμπειρία, για την Ελένη ο προβληματισμός και η αναζήτηση.
Ο Επίχαρμος έλεγε: «Νοῦς ὁρᾷ καί νοῦς ἀκούει, τά δ’ ἄλλα κωφά καί τυφλά»
Ο Ζήνωνας υποστήριζε ότι η αληθινή γνώση δεν μπορεί να στηριχτεί στις αισθήσεις, γιατί
αυτές μας εξαπατούν...Και για του λόγου το αληθές: Αφιέρωμα: Οφθαλμαπάτες και πώς
βλέπουμε.
αυτές μας εξαπατούν...Και για του λόγου το αληθές: Αφιέρωμα: Οφθαλμαπάτες και πώς
βλέπουμε.
Μετάφραση: Σοφία Νικολαϊδου,
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος,
Σκηνικά: Σοφία Παπαδοπούλου, Κοστούμια: Σοφία Παπαδοπούλου,
Κίνηση: Κώστας Γεράρδος,
Μουσική Επιμέλεια: Κοσμάς Εφραιμίδης,
Δραματουργική Επεξεργασία: Μαγδαληνή Μπεκρή,
Διανομη:Ελένη: Αμαλία Τσεκούρα, Τεύκρος: Κωνσταντίνος Χατζησάββας
Το υλικό προέρχεται από το http://euripideseleni.blogspot.gr
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
2η σκηνή(στίχοι 83-191)
Διάλογος Τεύκρου-Ελένης
Δομή ενότητας
- Τα συναισθήματα του Τεύκρου για την Ελένη(στίχοι 93-104)
- Η ταυτότητα και οι περιπέτειες του Τεύκρου.(105-128)
- Οι πληροφορίες του Τεύκρου για τους Έλληνες του τρωικού πολέμου.(129-138)
- Οι πληροφορίες του Τεύκρου για την οικογένεια της Ελένης.(139-168)
- Ο σκοπός της άφιξης του Τεύκρου και το πρόβλημα του.(169-191)
Ο ρόλος του Τεύκρου στην εξέλιξη του έργου και η συνάντηση του με την Ελένη
- Πληροφορεί την Ελένη και το θεατή για το νόστο των Ελλήνων από την Τροία και για την εξαφάνιση του Μενελάου στο πέλαγος.
- Η Ελένη πληροφορείται για τα συγγενικά της πρόσωπα(τη μητέρα της και τα αδέλφια της).
- Η πληροφορία για το χαμό του Μενέλαου θα οδηγήσει την Ελένη σε ένα σπαραχτικό θρήνο μαζί με το χορό.
- Προετοιμάζεται η εμφάνιση της μάντισσας Θεονόης από την οποία η Ελένη θα ζητήσει πληροφορίες για το Μενέλαο.
- Στο τέλος του προλόγου ο Τεύκρος αποχωρεί ευχόμενος στην Ελένη να της ξεπληρώσουν οι θεοί τη χάρη.(αίσιο τέλος του έργου)
- Η απειλή του γάμου που αντιμετωπίζει η Ελένη είναι ένα στοιχείο που προωθεί την πλοκή.
Γιατί επιλέγεται ο Τεύκρος
- Ήταν από τους λίγους φημισμένους ήρωες που επέζησαν από τον Τρωικό πόλεμο και ο μόνος ήρωας που οι περιπέτειες του τον οδήγησαν στην Αίγυπτο.
- Με τον Τεύκρο(συνδέεται με την Κύπρο ως οικιστής της Σαλαμίνας) ο Ευριπίδης εκφράζει τα φιλικά αισθήματα του Αθηναϊκού λαού προς το βασιλιά της Κύπρου Ευαγόρα που στήριξε τους Αθηναίους σε δύσκολες στιγμές).
- Το παράδειγμα του Τεύκρου που θέλει να δημιουργήσει μια καινούρια πόλη δίνει θάρρος στους Αθηναίους και τους εμψυχώνει σε μια δύσκολη στιγμή για αυτούς.( Σικελική εκστρατεία).
Κοινά στοιχεία Ελένης-Τεύκρου.
- Βρίσκονται και οι δύο μακριά από την πατρίδα τους.
- Είναι και οι δύο θύματα μιας «κρίσης»(κρίση για την πιο όμορφη και κρίση των όπλων).
- Ο πόλεμος ρυθμίζει τις τύχες τους.
- Έχουν και οι δύο χρησμό ότι θα γυρίσουν στην πατρίδα τους.
Στιχομυθία: διάλογος ανάμεσα σε δύο πρόσωπα σε μονόστιχα, σε σκηνές έντονου πάθους, έντονων συναισθημάτων και ανταλλαγής πληροφοριών. Η στιχομυθία προσδίδει ένταση και πάθος και βοηθά στην ψυχολογία και στην περιγραφή της συγκίνησης.
Τραγική ειρωνεία: η κατάσταση κατά τη οποία τα πρόσωπα του δράματος αγνοούν πράγματα που γνωρίζουν τα άλλα πρόσωπα της τραγωδίας ή οι θεατές. Εξαιτίας αυτής της άγνοιας τα λόγια των ηρώων οδηγούν σε λανθασμένες εκτιμήσεις και αποκτούν διαφορετικό νόημα για τον καθένα.
Παραδείγματα τραγικής ειρωνείας: στίχοι 91-93, 97, 133, 142, 188-189, 191.
Η έννοια του πολέμου στον Ευριπίδη
Ο πόλεμος στον Ευριπίδη έχει χάσει την ηρωική-επική του διάσταση και είναι απλά η αιτία των συμφορών που πλήττουν όλους τους ανθρώπους, νικητές και ηττημένους. Οι πολεμιστές είναι τραγικά πρόσωπα και όλοι υποφέρουν από τα δεινά του πολέμου. Ο Ευριπίδης κατακρίνει την τρέλα και τον παραλογισμό του πολέμου.
Οψις
Στη σκηνή εμφανίζεται από τη δεξιά πάροδο ο Τεύκρος. Φέρει στρατιωτική σκευή και κρατά τόξο. Δίνει σκηνογραφικές πληροφορίες για το παλάτι που προβάλλουν την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια του παλατιού. Αντικρίζει αποσβολωμένος την Ελένη η οποία πρέπει να έχει ανασηκωθεί από τον τάφο του Πρωτέα. Ο Τεύκρος ετοιμάζεται να χτυπήσει την Ελένη με τη σαΐτα του.
ΑΣΚΗΣΗ
Με ποιες λέξεις και με ποιους εκφραστικούς τρόπους εκφράζει ο Τεύκρος τα συναισθήματα του για την Ελένη;