Το έργο-σύμβολο που έγινε η σπαρακτική κραυγή ξεσηκωμού ενάντια σε όλες τις δυνάμεις και τις μορφές καταπίεσης,
Σταθμός του συνθετικού έργου του Μίκη Θεοδωράκη, το «Κάντο Χενεράλ» (Γενικό τραγούδι), ορατόριο σε 13 μέρη, γραμμένο για δύο σολίστ τραγουδιστές, μεικτή χορωδία και δεκαπενταμελή ορχήστρα (2 πιάνα, 3 φλάουτα, 3 κιθάρες, ένα κοντραμπάσο και έξι κρουστά), συγχωνεύει με τον πιο δημιουργικό τρόπο στοιχεία της λατινοαμερικάνικης και ισπανικής μουσικής με την ελληνική μουσική παράδοση.
Το πέρασμα στην ιστορία
Το «Κάντο Χενεράλ» μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη, το 1972, στο Παρίσι. Ο Πάμπλο Νερούδα, που ήταν την εποχή εκείνη Πρέσβης της Χιλής στη Γαλλία, ήταν παρών στις πρώτες πρόβες του έργου, που έγιναν σε παρισινό στούντιο. Ένα χρόνο αργότερα, το 1973, το έργο προγραμματίστηκε να παρουσιαστεί στη Χιλή, σε μια συναυλία αφιερωμένη στον αγώνα του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας στην Ελλάδα, παρουσία του Σαλβαδόρ Αλλιέντε και του Πάμπλο Νερούδα. Η συναυλία αυτή δεν έγινε ποτέ, αφού το πραξικόπημα του Πινοσέτ αιματοκύλησε τη Χιλή, ο Νερούδα «έφυγε» και το έργο παρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο και στην ελεύθερη Ελλάδα, το 1975, σε συναυλίες αφιερωμένες στη μνήμη του Αλλιέντε, του Νερούδα και στον αγωνιζόμενο λαό της Χιλής, που πέρασαν στην ιστορία.
Το «Κάντο Χενεράλ» ταξίδεψε παντού και παρέσυρε εκατομμύρια ακροατές με την αυθεντικότητα και το πάθος του. Ο Μίκης Θεοδωράκης ανέδειξε το μεγαλείο της ποίησης του Νερούδα. Διατηρώντας το κείμενο στην αυθεντική του μορφή, κατόρθωσε να «περάσει το μήνυμα», την αγάπη του Χιλιανού ποιητή για την ελευθερία, την πατρίδα του και τον σκλαβωμένο λαό της, γκρεμίζοντας τα σύνορα με τη δύναμη της τέχνης του, και να σημαδέψει τις επόμενες γενιές με το έργο αυτό, που, δυστυχώς, είναι ακόμα δραματικά επίκαιρο.
Ταξιδευτής και πρόσφυγας
Ο Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε στη Χιλή το 1904, και έγινε γνωστός για το έργο «Είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα απελπισμένο τραγούδι» (1924). Από το 1927 υπηρέτησε σε διπλωματικές θέσεις, σε πολλές χώρες της Ασίας και της Ευρώπης. Όταν επέστρεψε στη Χιλή, το 1943, προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και εκλέχθηκε στη Γερουσία. Ταξίδεψε στη Ρωσία και την Κίνα και αργότερα διορίστηκε Πρέσβης της Χιλής στο Παρίσι. Στα έργα του περιλαμβάνεται η «Γήινη κατοικία» και το «Κάντο Χενεράλ» (1950), του οποίου το μεγαλύτερο μέρος γράφτηκε στο διάστημα που ήταν πρόσφυγας, αφού ο Πρόεδρος και μετέπειτα δικτάτορας της Χιλής, Γκονζάλες Βιδέλα, τον είχε επικηρύξει. Έτσι το «Κάντο Χενεράλ» έγινε το μέγα τραγούδι της αλληλεγγύης προς τους καταπιεσμένους και τους ταπεινωμένους, καθώς και μια έκφραση αγάπης για τους απλούς ανθρώπους, που αγαπιούνται και πασχίζουν για ένα καλύτερο αύριο. «Γράφω για τον λαό και ας μην μπορεί να διαβάσει την ποίηση μου με τα απλοϊκά του μάτια…» έλεγε ο ποιητής που, το 1971, δύο χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ.
http://www.naftemporiki.gr ,ΠΗΓΗ