ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ

Πρόκειται για ένα παραμύθι διδακτικό. Είναι μία περιπέτεια με δύο κεντρικούς ήρωες χωρίς υπερφυσικά όντα και στοιχεία μαγείας.
Τα παραμύθια, γενικότερα, έχουν, εκτός από διδακτικό, και ψυχαγωγικό σκοπό. Στόχος επίσης είναι η συγκίνηση.
Παραμύθια έχουν όλοι οι λαοί. Κάποια τα διηγούνται διαφορετικά οι άνθρωποι, από λαό σε λαό. Οι υποθέσεις τους συνδέονται με τη ζωή και τις περιπέτειες των ανθρώπων. Τα διηγείται κάποιος μπροστά σε κόσμο. Ξεκινούν με φράσεις όπως "μια φορά και έναν καιρό" "Κόκκινη κλωστή δεμένη...". Συνήθως εμφανίζεται ο αριθμός 3 στη διήγηση π.χ τρεις μέρες δούλεψε ο βασιλιάς στο παραμύθι που εξετάζουμε.
Πολλά παραμύθια έχουν εξωπραγματικά όντα όπως δράκους, γίγαντες, μάγισσες, νεράιδες κλπ. Το "πιο γλυκό ψωμί" δεν έχει.
 
Στο παραμύθι μας σκοπός είναι να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η εργασία για τον άνθρωπο. 
Το "πιο γλυκό ψωμί" ήταν αυτό που είχε φτιάξει ο βασιλιάς με τον κόπο του και όχι αυτό με τη ζάχαρη ή αυτό που του πρόσφεραν άλλοι. Ο βασιλιάς έμαθε την αξία της εργασίας και έτσι γιατρεύτηκε από την ανορεξία.
Η ανορεξία του συμβολίζει τη δυστυχία που ένιωθε γιατί δεν είχε ανακαλύψει την αξία της εργασίας, της δημιουργικότητας.
Ο φτωχός γέροντας συμβολίζει την ελληνική λαϊκή σοφία. Το ψωμί είναι το βασικό τρόφιμο των απλών ανθρώπων του λαού. Στην αρχή ο γέροντας συμβούλεψε το βασιλιά να φάει το πιο γλυκό ψωμί και η συμβουλή του δεν έιχε αποτέλεσμα γιατί ο βασιλιάς νόμιζε πως έπρεπε να φάει ψωμί με ζάχαρη! Ο γέροντας εννούσε το ψωμί που βγαίνει με τον ιδρώτα μας, με την προσωπική εργασία.
Έτσι, ο βασιλιάς πέρασε από μια δοκιμασία. Δοκιμασίες συναντάμε και στη μυθολογία μας όπως π.χ οι άθλοι του Ηρακλή.
Από τη δοκιμασία του βασιλιά, μαθαίνουμε και πώς έφτιαχναν το ψωμί στα παλιά χρόνια, από το χωράφι μέχρι το ψήσιμό του. Δυστυχώς στα χρόνια μας όλη η διαδικασία γίνεται με μηχανήματα.
Από το παραμύθι μας συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο άνθρωπος όταν δουλεύει αισθάνεται ικανοποιημένος, αμοίβεται, νιώθει χαρά και ευτυχία. Να συμπληρώσουμε εμείς ότι και το διάβασμα, ως πνευματική εργασία μας κάνει πιο έξυπνους!
  
Τα πρόσωπα: είναι ανώνυμα. Επίσης ο τόπος και ο χρόνος του παραμυθιού είναι άγνωστοι. Έτσι το παραμύθι μας αποκτά διαχρονική αξία δηλαδή αυτό που θέλει να μας διδάξει - την αξία της εργασίας στη ζωή μας - ίσχυε στο παρελθόν, ισχύει στο παρόν και θα ισχύει και στο μέλλον. 
 
Χαρακτηρισμός προσώπων:
  • Βασιλιάς: είναι τεμπέλης, αδιάφορος για το λαό του, γκρινιάρης, παράξενος, ιδιότροπος. Μετά τη δοκιμασία του όμως γίνεται ήπιος, ήρεμος, υπάκουος και εργατικός. Τον λυπόμαστε για την αρρώστια του (την ανορεξία) αλλά όταν γίνεται εργατικός τον θαυμάζουμε.
  • Γέροντας: είναι εργατικός, σοφός, ήρεμος, ψύχραιμος.
  • Αφηγητής: έχει απλό λόγο, καθημερινό, αφηγείται σε απλή, καθημερινή γλώσσα. Τα γεγονότα παρουσιάζονται με τη σειρά.
Μεταφορά: " δεν άνοιγε η όρεξη του βασιλιά..."
Παρομοίωση: "Σαν πεινασμένος λύκος..."
    
Στο παραμύθι μας υπάρχει η αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο των φτωχών και των πλουσίων. Ο φτωχός γέροντας όμως είναι αυτό που κατέχει τη σοφία ενώ ο βασιλιάς με όλα τα πλούτη του κόσμου, είναι δυστυχισμένος. Άρα τα υλικά αγαθά δεν φέρνουν τη γνώση και την ευτυχία.
Το παραμύθι μας έχει αίσιο τέλος, ο βασιλιάς γιατρεύεται και η ζωή του αποκτά νόημα μέσω της δημιουργικότητας και της εργασίας.
 
(Οι σημειώσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν για μία πρώτη ανάλυση του κειμένου σε απλή γλώσσα για να βοηθηθούν και οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες στους οπoίους έγινε αναδιήγηση του κειμένου όσες φορές ήταν αναγκαίο)
   
Αναρτήθηκε από zeta stavropoulou