Στο γκρίζο τρένο του Δεκέμβρη
Nίκος Kαρούζος
Nίκος Kαρούζος
Σα να μὴν υπήρξαμε ποτὲ
κι όμως πονέσαμε απ᾿ τὰ βάθη.
Ούτε που μας δόθηκε μία εξήγηση
για το άρωμα των λουλουδιών τουλάχιστον.
Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει
χαρτοπαίζοντας με το θάνατο στα ψέματα.
Και λέγαμε πως δεν έχει καιρὸ η αγάπη
να φανερωθεί ολόκληρη.
Μία μουσικὴ
άξια των συγκινήσεών μας
δεν ἀκούσαμε.
Βρεθήκαμε σ᾿ ένα διάλειμμα του κόσμου
ο σώζων εαυτὸν σωθήτω.
Θα σωθοῦμε απὸ μία γλυκύτητα
στεφανωμένη με αγκάθια.
Χαίρετε άνθη σιωπηλὰ
με των καλύκων την περισυλλογὴ
ο τρόμος εκλεπτύνεται στην καρδιά σας.
Ενδότερα ο Κύριος λειτουργεί
ενδότερα υπάρχουμε μαζί σας.
Δεν έχει η απαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη
και πάντα λέει το τραγούδι της υπομονής.
Ω θα γυρίσουμε στην ομορφιὰ
μία μέρα…
Με τη θυσία του γύρω φαινομένου
θα ανακαταλάβει, η ψυχὴ τη μοναξιά της.
Σύνδεσμος: http://www.lifo.gr/team/book/54762 (Συνέντευξη ;άρθρο για τον συγγραφέα)
