Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018

Ποιήματα για τους πρόσφυγες και μετανάστες


«Κι είδα έναν Άραβα μικρό, σημαδεμένο / έφεγγαν χέρια, πρόσωπο, μάτια κι ήταν όλος / χιλιάδες που άφηναν τη γη τους κι επιστρέφανε / μέσα στην άμμο, σε σκηνές, στο άσπρο φως. / Κι όταν μιλούσε δάκρυζε η φωνή του και όλο ικέτευε για κάποια θέση στη ζωή…» (Alwy Fadhel, «Psychosis», The Refugee Art Project)



Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top10-poihmata-gia-tous-prosfuges-kai-metanastes/

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, «Πρόσφυγες στην άμμο»

Νύχτωνε στην Ελ Μίνα και πυκνή
 σιωπή ανέβαινε απ’ τη μεριά της θάλασσας
 κι αντάμωνε το κάστρο· ολημερίς
 ξαπλώνονταν αμίλητο και σκυθρωπό
 σα μουδιασμένο ζώο
 Τότε ξεχώρισα ήχο πνιχτό καθώς το φύλλο 

που τσαλακώνεται μέσα σε χέρια ανάρμοστα
 γρατσούνισμα σε σώμα ακάθαρτο, αρρωστημένο 

Κι είδα έναν Άραβα μικρό, σημαδεμένο

 έφεγγαν χέρια, πρόσωπο, μάτια κι ήταν όλος 
χιλιάδες που άφηναν τη γη τους κι επιστρέφανε
 μέσα στην άμμο, σε σκηνές, στο άσπρο φως.
 Κι όταν μιλούσε δάκρυζε η φωνή του και όλο ικέτευε
 για κάποια θέση στη ζωή ή έστω αντίσταση
 στο θάνατο που ερχότανε αργά και τον ρουφούσε

 Μα εγώ έπλενα τα χέρια μου. Άγρια μοναξιά 

τα χρόνια που έφευγαν με είχανε ποτίσει 

(Από τη συλλογή «Ο θάνατος του Μύρωνα», 1960 –συγκεντρωτική έκδοση «Ο δύσκολος θάνατος», εκδ. Νεφέλη, 2007)

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top10-poihmata-gia-tous-prosfuges-kai-metanastes/ ]


Αποτέλεσμα εικόνας για γυναικα απο τη λιβερια
«Η σπίθα για τη νέα μου συλλογή “Τα νερά του μετανάστη” ήταν ένα άρθρο», λέει ο Ζαφείρης Νικήτας. «Ταξίδευα στο εξωτερικό με το αεροπλάνο, όταν έπεσε στα χέρια μου η ιστορία μιας γυναίκας στη Λιβερία, της Φάτου (φωτογραφία), που κάνει ατέλειωτα χιλιόμετρα κάθε μέρα για να βρει νερό. Από τότε η Φάτου έγινε η μούσα μου, μια μούσα των μεταναστών».

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top10-poihmata-gia-tous-prosfuges-kai-metanastes/ ]
 


Ζαφείρης Νικήτας, «Τα νερά του μετανάστη»
Κάθε μέρα η Φάτου
ξεκινά το φιλόδοξο ταξίδι:
από την πατρίδα της (τη Λιβερία)
φτάνει στα σύνορα με τη Σιέρα Λεόνε
 δεύτερη πατρίδα της, γιατί εκεί ζει η οικογένειά της
 Όταν η μια πλευρά ανοίγει τα σύνορα
η άλλη, όχι σπάνια, τα κρατά κλειστά
Όμως η Φάτου δεν πτοείται
– στο δρόμο της επιστροφής εφοδιάζεται με καθαρό νερό
(Από τη συλλογή «Τα νερά του μετανάστη», εκδ. Μελάνι, 2015)

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top10-poihmata-gia-tous-prosfuges-kai-metanastes/ ]