Μουσείο Ακρόπολης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
_%CE%91%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
Το νέο κτήριο του μουσείου θεμελιώθηκε το 2003 και άνοιξε
για το κοινό στις 21 Ιουλίου 2009.
Στις 20 Ιουλίου του 2009, πραγματοποιήθηκαν, μεγαλοπρε
πώς, τα εγκαίνια του Μουσείου από
τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, παρουσία
του Προέδρου της ΕΕ και πλήθους
ξένων ηγετών. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμα
ράς, σε μια συμβολική κίνηση, που
μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, τοποθέτησε κομμάτι
μαρ
μάρου που επεστράφη από το
Μουσείο του Βατικανού, σε μετόπη του Παρθενώνα. Η κίνηση
\αυτή συμβόλισε το ελληνικό
αίτημα για επανένωση των μαρμάρων στο νέο Μουσείο της
Ακρόπολης. Εκτίθενται περίπου
4.000 αντικείμενα σε ένα χώρο 14.000 τετραγωνικών μέ
τρων. Πρόεδρος του οργανισμού του
μουσείου είναι ο επίτιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Αριστο
τελείου Πανεπιστημίου, Δημήτριος
Παντερμαλής.
Το παλαιό κτήριο
Το πρώτο μουσείο για τα ευρήματα της Ακρόπολης θεμελιώθη
κε στα νοτιοανατολικά του Παρθενώνα
στις 30 Δεκεμβρίου 1865 και ολοκληρώθηκε το 1874 σε σχέ
δια του αρχιτέκτονα Παναγή Κάλκου.
Λίγα χρόνια αργότερα, στις ανασκαφές του 1885–1890, ανα
καλύφθηκαν τα γλυπτά που είχαν
καταστρέψει οι Πέρσες κατά την Δεύτερη περσική εισβολή
στην Ελλάδα και το μικρό μουσείο
παρουσίασε ανάγκη για περισσότερο χώρο. Γι' αυτόν τον λό
γο κατασκευάστηκε στα 1888 ένα
μικρότερο κτήριο στα ανατολικά του υπάρχοντος κτηρίου, στο
οποίο τοποθετήθηκαν οι λιγότερο
σημαντικές αρχαιότητες.[2]
Στα 1953 άρχισαν οι εργασίες για την επέκταση του μουσείου
σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πάτροκλου
Καραντινού: Κατεδαφίστηκε το μικρότερο κτίριο, κτίστηκαν νέ
ες αίθουσες και άλλαξε η διαρρύθμιση των
παλιών. Οι πρώτες αίθουσες άνοιξαν το 1956 και η επανέκθε
ση ολοκληρώθηκε το 1964 με την επιμέλεια
του αρχαιολόγου Γιάννη Μηλιάδη.[3]
Παρά τις διαδοχικές επεκτάσεις το κτίριο δεν είχε τις δυνατότη
τες έκθεσης των ευρημάτων που σταδιακά
ανακαλύφθηκαν στον βράχο, ώστε ήδη από το 1974 εγέρθηκε
το θέμα της οικοδόμηση ενός νέου κτιρίου.
Η ανέγερση νέου μουσείου κρίθηκε επιτακτική καθώς η Ελλά
δα άρχισε να προβάλει έντονα το ζήτημα
της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνααπό το Βρετα
νικό Μουσείο.
Για αυτό το σκοπό προκηρύχθηκαν δύο εθνικοί διαγωνισμοί
(1976 και 1979), οι οποίοι απέτυχαν καθώς
τα επιλεχθέντα οικόπεδα κρίθηκαν ακατάλληλα, ενώ ένας τρί
τος διεθνής διαγωνισμός (1989) ακυρώθηκε
τελικά το 1999 όταν ανακαλύφθηκε εκτενής αρχαιολογικός χώ
ρος στο οικόπεδο του στρατοπέδου
Μακρυγιάννη που είχε επιλεγεί. Στον αρχαιολογικό χώρο απο
καλύφθηκαν ιδιωτικές κατοικίες και
εργαστήρια από την Κλασική εποχή ως και τα βυζαντινά χρό
νια. Μετά την ολοκλήρωση των
ανασκαφών και την διευκρίνηση της στρωματογραφίας επιλέ
χθηκαν τα σημεία στα οποία
επιτρέπονταν η θεμελίωση του κτιρίου.
Το νέο κτίριο
Καρυάτιδες σε περίοπτη θέση στο μουσείο της Ακρόπολης
Το 2000 προκηρύχθηκε νέος διεθνής διαγωνισμός με πρό
σκληση 12 γραφείων τα οποία κλήθηκαν να
υποβάλουν τις προτάσεις τους. Οι προτάσεις των διαγωνιζόμε
νων κρίθηκαν το Σεπτέμβριο του 2001
από διεθνή Επιτροπή Αξιολόγησης και το πρώτο βραβείο απο
νεμήθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο
του γαλλοελβετού Μπερνάρ Τσουμί και στο ελληνικό γραφείο
του Μιχάλη Φωτιάδη της Αρχιτεκτονική
Συνεργασία ΕΠΕ. Το δεύτερο βραβείο δόθηκε στους αρχιτέκτο
νες Ντάνιελ Λίμπεσκιντ, Δ. και Λ.
Ποτηροπούλου & Συνεργάτες και το τρίτο στο Γραφείο Μελετώ
ν Α.Ν. Τομπάζη.
Το μουσείο βρίσκεται στην νότια κλιτύ της Ακροπόλεως, στο
οικόπεδο του πρώην στρατοπέδου
Μακρυγιάννη, σε ευθεία απόσταση 280 μέτρων από τον Παρ
θενώνα. Η κύρια είσοδος του κτηρίου
βρίσκεται επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου ενώ περικλείε
ται από τις οδούς Μακρυγιάννη,
Χατζηχρήστου και Μητσαίων. Eξυπηρετείται από στον σταθ
μό «Ακρόπολη» της γραμμής 2 του
Αττικού Μετρό. Υπάρχουν δευτερεύουσες είσοδοι από τις ο
δούς Μακρυγιάννη και Χατζηχρήστου.
Το σχέδιο του Μπερνάρ Τσουμί εμπλέκει τρεις συλλήψεις: το
φως, την κίνηση και τον αρχιτεκτονικό
προγραμματισμό.[4]
Η κίνηση:
- Η διαδρομή του επισκέπτη σχηματίζει ένα τρισδιάστατο βρό
- χο, προσφέροντας μια αρχιτεκτονική
- και χωρική εμπειρία με αφετηρία την αρχαιολογική ανασκα
- φή ως την αίθουσα του Παρθενώνα και
- πίσω.
To φως:
- Το μουσείο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον φυσικό φωτι
- σμό, καθώς παρουσιάζει κυρίως έργα
- γλυπτικής τα οποία απαιτούν διαφορετικές συνθήκες φωτι
- σμού από άλλους τύπους μουσείων.
Η αρχιτεκτονική:
- Το μουσείο δομείται γύρω από ένα πυρήνα από σκυρόδεμα
- με τις ακριβείς διαστάσεις της ζωφόρου
- του Παρθενώνα. Μέσα στον πυρήνα τοποθετούνται οι χώ
- ροι υποστήριξης ενώ γύρω του, και στο
- αίθριο που δημιουργείται, αναπτύσσονται οι εκθεσιακοί χώ
- ροι του μουσείου.
Το κτήριο στηρίζεται σε υπερυψωμένους πυλώνες θεμελιωμέ
νους ανάμεσα στις αρχαιότητες για την
καλύτερη προστασία του αρχαιολογικού χώρου. Σε αρκετά ση
μεία, στο εσωτερικό και το εξωτερικό του
κτηρίου, τα δάπεδα είναι διαφανή, επιτρέποντας την θέαση
των υποκείμενων αρχαιοτήτων. Το μουσείο
παρέχει ακόμη ένα αμφιθέατρο 200 θέσεων, αίθουσα εικονι
κής πραγματικότητας, χώρο επισήμων και
αίθουσα περιοδικών εκθέσεων.
Τα εκθέματα
Οι συλλογές του μουσείου εκτίθενται σε τέσσερα επίπεδα
ενώ ένα πέμπτο στεγάζει τους βοηθητικούς
χώρους όπως το εστιατόριο, το πωλητήριο και την αίθουσα
επισήμων.[5]
- Το επίπεδο της ανασκαφής βρίσκεται κάτω από το κτήριο
- του μουσείου και κατέστη επισκέψιμο στο
- τέλος του 2011.[6]
- Στο πρώτο επίπεδο του μουσείου παρουσιάζονται τα ευρή
- ματα των κλιτύων της Ακροπόλεως ενώ
- η μακριά ορθογώνια αίθουσα, το επικλινές δάπεδο και η κλί
- μακα στο τέλος της παραπέμπουν στην
- ανάβαση στον βράχο. Στη νότια πλευρά της αίθουσας πα
- ρουσιάζονται ευρήματα από τα σπίτια και
- τους τάφους των κατοίκων των κλιτύων της Ακρόπολης,
- γλυπτά από την Οικία του Πρόκλου,
- αναθήματα από τα μικρά ιερά της Οικίας της Πηγής, της Ου
- ρανίας Αφροδίτης και του Έρωτα,
- του Πανός, της Αγλαύρου και του Απόλλωνα. Στη βόρεια
- πλευρά της αίθουσας εκτίθενται κεραμικά
- αγγεία, αναθηματικοί πίνακες και άλλα αφιερώματα από
- το ιερό της Νύμφης, καθώς και αναθήματα
- από το Ιερό του Ασκληπιού και το ιερό του Διονύσου.
Η αίθουσα των αρχαϊκών γλυπτών
- Στο δεύτερο επίπεδο, σε μια μεγάλη τραπεζοειδή αίθουσα,
- παρουσιάζονται αντικείμενα από την
- μυκηναϊκή ως την πρώιμη κλασική εποχή της Ακρόπολης.
- Στα βορειοανατολικά, αμέσως αριστερά από την κλίμακα
- βρίσκονται τα αντικείμενα από την
- μυκηναϊκή περίοδο, όταν ακόμη η Ακρόπολη ήταν τόπος
- κατοίκησης και λατρείας στην έδρα
- του τοπικού άρχοντα. Την μετατροπή της Ακρόπολης σε
- ιερό χώρο σηματοδοτεί το χάλκινο
- ακρωτήριο του πρώτου ναΐσκου της Αθηνάς Πολιάδος.
- Η έκθεση των αρχαϊκών έργων συγκροτείται από επτά ενό
- Αρχιτεκτονικά γλυπτά και τμήματα αρχαϊκών κτιρίων.
- Παρουσιάζονται τα αετωματικά γλυπτά του Εκατόμπε
- δου και του Αρχαίου Ναού καθώς και τα μικρότερα
- πώρινα αετώματα από τα πρώτα ιερά της Ακρόπολης.
- Σημαντικά αναθηματικά γλυπτά νησιώτικων εργαστη
- ρίων κυρίως Ναξιακών και Πάριων.
- Γλυπτά πρώιμων αττικών εργαστηρίων με επίκεντρο
- τον Μοσχοφόρο.
- Γλυπτά της μέσης αρχαϊκής περιόδου από την Αττική
- με κεντρικό έκθεμα την Πεπλοφόρο.
- Τα αναθήματα των Ιππέων με κεντρικό έκθεμα τον Ιπ
- πέα Ράμπλιν.
- Μνημειακά Αττικά έργα με επίκεντρο την Κόρη του
- Αντήνορα.
- Κόρες και άλλα έργα της ύστερης αρχαϊκής περιόδου
- και των πρώιμων κλασικών χρόνων.
- Σημαντικά μεταξύ αυτών, η Νίκη του Καλλιμάχου,
- ο Έφηβος του Κριτίου, η Κόρη του
- Ευθυδίκου, ο Ξανθός Έφηβος και το ανάγλυφο της
- Σκεπτόμενης Αθηνάς.
- τητες με βάση θεματικά και χρονολογικά
- κριτήρια. Οι ενότητες είναι:
- Στο βορειοδυτικό τμήμα της αίθουσας βρίσκονται τα αντικεί
- Στην ενότητα των Προπυλαίων παρουσιάζονται αρχιτεκτονικά μέλη από τα Προπύλαια και
- σχετικές επιγραφές
- Στην ενότητα της Αθηνάς Νίκης παρουσιάζονται τα γλυπτά του θωρακίου και της ζωφόρου
- του ναού.
- Στην ενότητα του Ερεχθείου παρουσιάζονται οι ζωφό
- ροι, οι Καρυάτιδες και οι οικοδομικές
- επιγραφές του κτηρίου.
- Στην ενότητα των μεταπαρθενώνειων και μεταγενέστε
- ρων έργων εκτίθενται σύνολα έργων
- από την κλασική εποχή ως την ύστερη αρχαιότητα και
- τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.
- μενα που ακολουθούν την κατασκευή
- του Παρθενώνα και τα οποία ο επισκέπτης βλέπει μετά την
- αίθουσα του Παρθενώνα.
- Στο ανώτατο επίπεδο του μουσείου βρίσκεται η αίθουσα του Παρθενώνα, όπου εκτίθενται όλα τα
- σωζόμενα στην Αθήνα γλυπτά του μνημείου. Οι διαφανείς
- υαλοπίνακες επιτρέπουν την άμεση οπτική
- επαφή με το αρχιτεκτονικό μνημείο από το οποίο προέρχο
- νται ενώ προσομοιάζουν τις αρχικές
- συνθήκες φωτισμού των γλυπτών. Από την αίθουσα αυτή
- είναι δυνατή η πανοραμική θέαση μεγάλου
- μέρους της Αθήνας. Ο επισκέπτης ανεβαίνει αρχικά στον
- πυρήνα της αίθουσας όπου παρουσιάζεται
- εποπτικό υλικό, επιγραφές και βίντεο σχετικά με τον Παρθε
- νώνα, την κατασκευή και την ιστορία του
- μνημείου. Το δάπεδο αυτής της αίθουσας είναι διαφανές
- και επιτρέπει την θέαση και τον φωτισμό
- της αρχαιολογικής ανασκαφής του ισογείου.
- Η ζωφόρος του Παρθενώνα αναπτύσσεται σε ύψος 1.50μ.
- ενσωματωμένη στον κεντρικού πυρήνα
- του κτηρίου. Η ζωφόρος απεικονίζει την πομπή των Πανα
- θηναίων προς την Ακρόπολη και την
- προσφορά του πέπλου στο ξόανο της Θεάς.
- Οι μετόπες του ναού αναρτήθηκαν σε ύψος 2.65μ. μεταξύ
- των ανοξείδωτων χαλύβδινων κιόνων
- που στηρίζουν την οροφή της αίθουσας. Οι μετόπες απεικο
- νίζουν τις μυθικές μάχες θεών και
- ανθρώπων: Κενταυρομαχία, Γιγαντομαχία, Αμαζονομαχία
- και τον Τρωικό Πόλεμο.
- Τα αετώματα του ναού τοποθετήθηκαν σε χαμηλές βάσεις
- από τσιμέντο ώστε να είναι ορατά και τα
- έως τότε αθέατα μέρη των γλυπτών. Το ανατολικό παρουσιά
- ζει την γέννηση της Αθηνάς από το
- κεφάλι του Δία, παρουσία των άλλων θεών και ηρώων. Το
- δυτικό αέτωμα παρουσιάζει την διαμάχη
- Ποσειδώνα και Αθηνάς για την Αττική.
Τα πρωτότυπα γλυπτά συνδυάζονται με εκμαγεία των γλυ
πτών που βρίσκονται σε μουσεία του
εξωτερικού.
Αξιοσημείωτα γεγονότα
- Πριν και κατά την κατασκευή του μουσείου ξέσπασε διαμά
- χη σχετικά με τα σχέδια για το νέο μουσείο
- και το κατά πόσο ήταν θεμιτό να κατασκευαστεί στον αρχαιο
- λογικό χώρο. Ακόμη ένας λόγος ανησυχία
- ς ήταν το κατά πόσο θα μπορούσε να ενταχθεί στον χώρο
- το μεγάλο μοντέρνο κτήριο του μουσείου.[7]
- Το 2007, δημιουργήθηκε ακόμη μια διαμάχη σχετικά με την
- κατεδάφιση δυο διατηρητέων κτιρίων,
- στους αριθμούς 17 και 19, της οδού Διονυσίου Αρεοπαγί
- του, για την καλύτερη οπτική σύνδεση του
- μουσείου και της Ακρόπολης, όπως ισχυριζόταν ο Μπερ
- νάρ Τσουμί, ο οποίος έδειξε φωτογραφίες της
- Ακρόπολης έχοντας αφαιρέσει ψηφιακά τα δυο κτίρια και
- τα ψηλά δέντρα μπροστά τους. Η Ελληνική
- κυβέρνηση ήρε την προστασία των κτιρίων, παρόλο που
- το ένα (αριθμός 19) είναι Νεοκλασικής[8
- ] και το άλλο (αριθμός 17) Αρ Ντεκό αρχιτεκτονικής.[8] Για
- την σχεδιαζόμενη κατεδάφιση διαμαρτυ
- ρήθηκαν έντονα και διεθνείς οργανισμοί όπως το INTBAU
- και το ICOMOS.[8] Μέρος στην διένεξη
- πήρε και ο συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, ιδιοκτήτης
- του κτηρίου αρ. 19. Ο συνθέτης ισχυρί
- σθηκε πως ο πραγματικός λόγος της κατεδάφισης είναι ώ
- στε να έχει θέα το εστιατόριο του μουσείου
- προς την Ακρόπολη. Μετά τις εγχώριες και διεθνείς αντιδρά
- σεις το σχέδιο για ενδεχόμενη κατεδά
- φιση ή μεταφορά των κτηρίων εγκαταλείφθηκε.
- Με απόφαση του προέδρου του Μουσείου Δημήτρη Παντερ
- μαλή λογοκρίθηκε βίντεο του διεθνούς
- φήμης σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με το οποίο ενημερώνο
- νταν οι επισκέπτες του μουσείου για την
- ιστορία και τις καταστροφές που υπέστη ήδη από τον 6ο αι
- ώνα ο Παρθενώνας από τους Χρι
- στιανούς.[9] Μετά τις διεθνείς αντιδράσεις[10], το βίντεο απο
- καταστάθηκε στην αρχική του
- μορφή.[11]
- Τα τελευταία χρόνια σε κάθε αυγουστιάκη πανσέληνο, το
- μουσείο είναι ανοικτό μέχρι αργά το
- βράδυ και δέχεται του επισκέπτες δωρεάν [12]. Την ίδια βρα
- διά γίνεται συναυλία στον προαύλιο
- χώρο του μουσείου.[13]
Διακρίσεις
- Τον Μάιο του 2013 η βρετανική εφημερίδα Sunday Times
- κατέταξε το Μουσείο της Ακρόπολης στην
- 3η θέση στη σχετική λίστα με τα 50 καλύτερα Μουσεία του
- κόσμου.[14]
- Το νέο κτήριο του μουσείου βρέθηκε ανάμεσα στις έξι επ
- ικρατέστερες υποψηφιότητες για το βραβείο
- σύγχρονης αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης
- «Mies van der Rohe». Η τελετή απονομής
- πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουνίου 2011 στη Βαρκελώνη.
- [15]
- Τον Νοέμβριο του 2010 σε διαγωνισμό της Ένωσης Δημο
- σιογράφων Τουριστικών Συντακτών
- Μεγάλης Βρετανίας ψηφίσθηκε ως το Καλύτερο Μουσείο
- του Κόσμου.[16]
- Η διεθνής καλλιτεχνική επιθεώρηση The Art Newspaper
- κατέταξε το μουσείο της Ακρόπολης
- στην 25η θέση ανάμεσα στα 100 πιο δημοφιλή μουσεία
- τέχνης στον κόσμο για το 2010, με
- 1.355.720 επισκέπτες[17].
Μάρμαρα του Παρθενώνα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
Τα Μάρμαρα
του Παρθενώ
να στο Βρετα
νικό Μουσείο
του Λονδίνου.
Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα (ορθότερα: Γλυπτά του Παρ
θενώνα), γνωστά και ως Ελγίνεια Μάρμαρα, είναι
συλλογή γλυπτών που προέρχονται από την Ακρόπολη των
Αθηνών. Αφαιρέθηκαν από τον Τόμας Μπρους, 7ο κόμη
του Έλγιν, πρέσβη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το
1799 μέχρι το 1803, και μεταφέρθηκαν στην Βρετανία
το 1806. Εκμεταλλευόμενος την Οθωμανική ηγεμονία στην
Ελληνική επικράτεια, κατάφερε και απέκτησε φιρμάνι από
τον Οθωμανό Σουλτάνο για την αποκαθήλωσή τους από τον
Παρθενώνα με σκοπό τη μέτρηση και την αποτύπωσή τ
ους σε σχέδια, και στη συνέχεια προχώρησε στην αφαίρεση
και φυγάδευσή τους. Η ύπαρξη φιρμανιού και, αν υπήρχε,
το ακριβές πνεύμα της άδειας, αμφισβητείται. Τα γλυπτά αυτά
αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου τ
ο 1816. Το 1936 τοποθετήθηκαν στην έκθεση Duveen που δη
μιουργήθηκε για αυτό το σκοπό.
Από το 1983, με πρωτοβουλία της τότε Υπουργού Πολιτι
σμού
Μελίνας Μερκούρη, η Ελλάδα καταβάλλει προσπάθειες
να φέρει τα γλυπτά πίσω στην Αθήνα. Η προσπάθεια των ελ
ληνικών αρχών για την επιστροφή των γλυπτών του
Παρθενώνα στο τόπο καταγωγής και δημιουργίας τους υπο
στηρίζεται ενεργά από διεθνή, ομότιτλη επιτροπή.[1
] Η αναγκαιότητα της επιστροφής τους στην Ελλάδαεπιβεβαι
ώνεται και από την επίσημη θέση της εκπροσώπου τη
ς ΟΥΝΕΣΚΟ, με βάση την αρχή της διατήρησης της ακεραιότη
τας των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής
κληρονομίας.[2] Κατά καιρούς έχουν δει τη δημοσιότητα διάφο
ρες προτάσεις από έγκριτους, ουδέτερους
παρατηρητές, με σκοπό την εξεύρεση μιας λύσης στη διαφω
νία Ελλάδας και Βρετανικού Μουσείου επί του ζητ
ήματος της επιστροφής των κλεμμένων γλυπτών.[3] [4] [5]
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Βρετανικό Μουσείο τον Απρί
λιο του 2007 αναφέρει ότι δεν προτίθεται να παραχ
ωρήσει την κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα σε ελλη
νικό μουσείο.[6] Νεότερη ανακοίνωση του Βρετανικού
Μουσείου (2009) ανέφερε πως, με την ευκαιρία των εγκαινίων
του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, θα ήταν διατ
εθειμένο να δανείσει τα Γλυπτά, αρκεί η ελληνική κυβέρνηση
να αναγνωρίσει το δικαίωμα ιδιοκτησίας τους στο Μουσείο.
Η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση.
Το 2014, η ΟΥΝΕΣΚΟ πρότεινε να διαμεσολαβήσει για την
επίλυση του θέματος, αλλά η πρόταση αυτή απορρίφθηκε
αργότερα από το Ηνωμένο Βασίλειο.[7][8][9]
Περιγραφή
Η εν λόγω συλλογή γλυπτών περιλαμβάνει μερικά από τα γλυ
πτά των αετωμάτων, των μετοπών, που απεικονίζουν
μάχες μεταξύ των Λαπίθων και των Κενταύρων, αλλά και της
ζωφόρου του Παρθενώνα που κοσμούσε το ανώτερο
τμήμα των τοίχων του σηκού του ναού σε όλο τους το μήκος
. Ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το
1/2 από ό,τι απομένει από τον γλυπτό διάκοσμο του Παρθε
νώνα που διασώθηκε: 75 μέτρα από τα αρχικά 160 μέτρα,
15 από τις 92 μετόπες, 17 τμηματικές μορφές από τα αετώμα
τα, όπως επίσης και άλλα τμήματα της αρχιτεκτονικής.
Τα αποκτήματα του Έλγιν περιλαμβάνουν ακόμη αντικείμενα
από άλλα κτήρια της Αθηναϊκής Ακρόπολης: το Ερέχθειο,
που μεταβλήθηκε σε ερείπιο κατά τον ελληνικό αγώνα της
Ανεξαρτησίας (1821-33), τα Προπύλαια και τον Ναό της
Αθηνάς Νίκης. Ο λόρδος Έλγιν πήρε περίπου τα μισά από τα
γλυπτά του Παρθενώνα και από τα υπόλοιπα δημιουργή
θηκαν εκμαγεία σε γύψο. Έκτοτε τα Μάρμαρα αναφέρονται
συχνά ως Ελγίνεια.
Ένα από τα μάρμαρα του Παρθενώνα που επεστράφησαν,
είναι το Τμήμα του Παλέρμο. Πρόκειται για ένα μαρμάρινο
γλυπτό 2.500 ετών του ποδιού και του φορέματος της θεάς
Αρτέμιδος.[10][11] Το συγκεκριμένο τμήμα αφαιρέθηκε από
τον Λόρδο Έλγιν στις αρχές του 19ου αιώνα και παραδόθηκε
στον Βρετανό Πρόξενο της Σικελίας το 1816.[12] Κατά τους
δύο τελευταίους αιώνες, το τμήμα αυτό κρατούνταν στο Αρ
χαιολογικό Μουσείο Σαλίνας στο Παλέρμο.[13] Η 13ετής
προσπάθεια της Ελλάδας για την επιστροφή του τμήματος
ολοκληρώθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 2008, όταν
ο Ιταλός πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο μετέφερε το μάρμα
ρο αυτό στην Αθήνα.[14] Θεωρήθηκε πως αυτή η κίνηση
θα ενδυνάμωνε την θέση της Ελλάδας στην προσπάθεια της
να φέρει πίσω τα υπόλοιπα μάρμαρα από το Βρετανικό
Μουσείο.
Άγλαυρος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
|
|
.jpg)
.jpg){kind=link}
