Ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης (περ. 200-118 π.Χ.) είναι ο σημαντικότερος ιστορικός
της ελληνιστικής εποχής. Από το σπουδαιότερο έργο του, που επιγράφεται Ἱστορίαι, έ
χουν σωθεί τα πέντε πρώτα βιβλία και εκτεταμένα αποσπάσματα ή επιτομές (περιλήψεις) α
πό τα υπόλοιπα τριάντα πέντε. Είναι ο πρώτος ιστορικός που δηλώνει ρητώς
ότι γράφει καθολικήν (δηλ. παγκόσμια) ιστορία. Πρότυπό του από την άποψη
της αντικειμενικότητας υπήρξε ο Θουκυδίδης. Θέλοντας να τονίσει πόσο αντικειμενικός πρέ
πει να είναι ο ιστορικός κατά την παρουσίαση των γεγονότων, γράφει στην αρχή του έρ
γου του τα εξής:
όπως ακριβώς όταν ένας ζωντανός οργανισμός χάσει (πβ. ν.ε.: αφαίρεση, αφαιρετικός, αφηρημένος) τα μάτια του αχρηστεύεται ολόκληρος
ἀναιρεθείσης (μτχ. παθ. αορ. α΄ ρ. ἀναιρέομαι, ἀναιροῦμαι) τῆς ἀληθείας
εάν λείψει (πβ. ν.ε.: αναίρεση, αναιρετικός) η αλήθεια
τὸ καταλειπόμενον αὐτῆς
ό,τι απομένει (πβ. ν.ε.: κατάλοιπο) από αυτήν
Ερμηνευτικά σχόλια
τὴν τοιαύτην ἐπιείκειαν: Ο Πολύβιος αναφέρεται στην επιεική διάθεση με την οποία αντι
μετωπίζουμε συχνά τα σφάλματα και τις απρέπειες των φίλων μας λόγω της γενικό
τερης εύνοιας που επιδεικνύουμε προς αυτούς. Κάτι τέτοιο, κατά τη γνώμη του, είναι
ανεπίτρεπτο από τη στιγμή που κάποιος επωμίζεται τον ρόλο του ιστορικού.
Ερωτήσεις
Ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός φίλου προς τους συντρόφους του σύμφωνα με τον Πολύβιο;
Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει ο ιστορικός τα πρόσωπα για τα οποία κάνει λόγο στο έργο του;
Ποιες συνέπειες έχει για την ποιότητα του ιστορικού έργου η μη τήρηση των προϋποθέσεων
που εκθέτει ο Πολύβιος;
Είναι τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ο γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος) πηγή αξιόπι
στων ιστορικών στοιχείων, που θα αξιοποιήσει ο ιστορικός της εποχής μας; Πιστεύετε ότι πλη
ρούν τις προϋποθέσεις που θέτει ο Πολύβιος; Να αναφέρετε συγκεκριμένα παραδείγματα από
την εμπειρία σας.
Β1. Λεξιλογικός Πίνακας
Ερωτήσεις
Ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός φίλου προς τους συντρόφους του σύμφωνα με τον Πολύ
βιο;
Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει ο ιστορικός τα πρόσωπα για τα οποία κάνει λόγο στο έργο
του;
Ποιες συνέπειες έχει για την ποιότητα του ιστορικού έργου η μη τήρηση των προϋποθέσεων
που εκθέτει ο Πολύβιος;
Είναι τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ο γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος) πηγή αξιό
πιστων ιστορικών στοιχείων, που θα αξιοποιήσει ο ιστορικός της εποχής μας; Πιστεύετε ότι
πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει ο Πολύβιος; Να αναφέρετε συγκεκριμένα παραδείγματα
από την εμπειρία σας.
Β1.
Λεξιλογικός
Πίνακας
κοσμέω, κοσμῶ
[= 1.
α.
δι ευ θ ετώ , β. κυβερνώ, 2. στολί ζω (< κόσμος = 1. η ευπρέ πεια, η τά ξη, 2. το στολίδι, 3. το σύμπαν)] [στο κεί μενο συ να ντή σατε τον τύπο: κοσμεῖν]
Με τη βοήθεια του Λεξιλογικού Πίνακα να βρείτε την κατάλληλη λέξη της β. ____________________: το στολίδι. γ. ____________________: η ευπρέπεια, η ευγένεια. δ. ____________________: αυτός που κυβερνά τον κόσμο.
α.ε. για τις σημασίες που σας δίνονται: α. ____________________: αυτός που συμπεριφέ
ρεται με ευγένεια, ο φρόνιμος.
Να κατατάξετε τις ομόρριζες του ρήματος κοσμῶ λέξεις της α.ε. που περι
ουσιαστικά
επίθετα
πρόσωπο που ενεργεί
ε νέρ γεια, κα τά στα ση
αποτέλεσμα ενέργειας
Ασκήσεις
Να σχηματίσετε σύνθετα αρσενικά ουσιαστικά και επίθετα της α.ε. χρησιμο
λόγος
+
γράφω
→
______________________________
μῦθος
+
λέγω
→
______________________________
οἶκος
+
δεσπότης
→
______________________________
νόμος
+
τίθημι (θε-)
→
______________________________
λίθος
+
ξέω
→
______________________________
νίκη
+
φέρω
→
______________________________
κτῆνος
+
τρέφω
→
______________________________
θάνατος
+
φέρω
→
______________________________
ουσιαστικό παράγωγο από επίθετο
λαμβάνει ο παραπάνω πίνακας σε κατηγορίες ανάλογα με αυτό που δηλώνουν. Θυμη
θείτε όσα διδαχθήκατε στο κεφάλαιο της παραγωγής στην προηγούμενη τάξη:
Β2. Ετυμολογικά
Πρώτο συνθετικό λέξη κλιτή – ουσιαστικό
Κλιτή λέξη ως α΄ συνθετικό μπορεί να είναι:
ουσιαστικό
επίθετο
ρήμα
κοσμοκράτωρ
φιλόπατρις
λιποταξία
(κόσμος + κρατέω, κρατῶ)
(φίλος + πατρίς)
[λείπω (θ. λιπ-) + τάξις]
Στη σύνθεση, το θέμα του α΄ συνθετικού άλλες φορές παραμένει αμετά βλητο και άλλες μετασχηματίζεται. Ειδικότερα:
β΄ κλίσης
θέμα αμετάβλητο
της α.ε. που δίνονται:
κόσμος
+
κρατέω, κρατῶ
>
κοσμοκράτωρ
ἄρτος
+
πωλέω, πωλῶ
>
ἀρτοπώλης
α΄ ή γ΄ κλίσης
το θέμα αλλάζει και λήγει σε -ο-
ὕλη
+
τέμνω
>
ὑλοτόμος
α΄ συνθετικό ουσιαστικό
ἰχθύς
+
πωλέω, πωλῶ
>
ἰχθυοπώλης
β΄ ή γ΄ κλίσης
το θέμα το θέμα αλλάζει και λήγει σε -α- ή -η-
ἔλαφος
+
βάλλω
>
ἐλαφηβόλος
λαμπάς, λαμπάδος
+
φέρω
>
λαμπαδηφόρος
ουδέτερο γ΄ κλίσης σε -μα
το θέμα αμετάβλητο ή αποβάλλεται το -ατ-
σῶμα
+
φυλάττω
>
σωματοφύλαξ
σῶμα
+
ἀσκῶ
>
σωμασκῶ
ποιώντας τα συνθετικά που δίνονται:
Να σχηματίσετε σύνθετες λέξεις της ν.ε. με α΄ συνθετικό τα ουσιαστικά
Σε αυτή την Ενότητα ολοκληρώνεται η διδασκαλία των πιο συνηθι σμένων συμφωνό ληκτων ουσιαστικών της γ΄ κλίσης.
Λαμβάνοντας υπόψη τις καταλήξεις της γ΄ κλίσης, να συμπληρώσετε τους πίνακες
και να τονίσετε τους άτονους τύπους:
Ημιφωνόληκτα
α. Υγρόληκτα
μονόθεμα
διπλόθεμα
ενικός αριθμός
πληθυντικός αριθμός
ενικός αριθμός
πληθυντικός αριθμός
ονομαστική
σωτήρ
σωτῆρ-ες
πράκτωρ
πράκτορ-ες
γενική
σωτῆρ-ος
σωτηρ-…
πράκτορ-ος
πρακτ-…-…
δοτική
σωτηρ-…
σωτηρ-…
πρακτ-...-…
πρακτ-…-…
αιτιατική
σωτηρ-…
σωτηρ-…
πρακτ-…-…
πρακτ-…-…
κλητική
σῶτερ
σωτηρ-…
πρᾶκτορ
πρακτ-…-…
Συγκοπτόμενα διπλόθεμα υγρό ληκτα
ενικός
πληθυντικός
ονομαστική
ἀνήρ
πατήρ
ἄνδρ-ες
πατερ-…
γενική
ἀνδρ-ός
πατρ-ός
ἀνδρ-…
πατερ-…
δοτική
ἀνδρ-...
πατρ-…
ἀνδρ-ά-σι(ν)
πατρ-ά-σι(ν)
αιτιατική
ἀνδρ-…
πατέρ-α
ἀνδρ-…
πατερ-…
κλητική
ἄνερ
πάτερ
ἀνδρ-…
πατερ-…
Συγκοπτόμενα είναι επίσης τα ουσιαστικά ἡ μήτηρ (τῆς μητρός, κλητ. εν.: ὦ μῆτερ) και ἡ θυγάτηρ (τῆς θυγατρός, κλητ. εν.: ὦ θύγατερ). Τα ουσιαστικά αυτής της τάξης λέγο νται «συγκοπτόμενα», γιατί αποβάλλουν (συγκόπτουν) σε ορισμένες πτώσεις το -ε- του αδύνατου θέματος.
β. Σιγμόληκτα
1. Αρσενικά
Πρόκειται για κύρια ονόματα σε -ης (γεν. -ους), όπως το Ἀριστοφάνης, και -κλῆς (γεν. -κλέους), όπως το Περικλῆς.
ενι κό ς
ονομαστική
Ἀριστοφάνης
Περικλῆς
γενική
Ἀριστοφάνους
Περικλέους
δοτική
Ἀριστοφάνει
Περικλεῖ
αιτιατική
Ἀριστοφάνη
Περικλέα
κλητική
Ἀριστόφανες
Περίκλεις
2. Ουδέτερα ακατάληκτα
Στα ουσιαστικά αυτά το αρχικό θέμα (σε -εσ) στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού μετατρέπεται σε -ος. Σε όλες τις άλλες πτώσεις αποβάλλεται το -σ- και επέρχο νται συναιρέσεις.
ενικός
πληθυντικός
ονομαστική
ἔδαφος
ἐδάφη
(< ἐδάφεσ-α)
γενική
ἐδάφους
(< ἐδάφεσ-ος)
ἐδαφῶν
(< ἐδαφέσ-ων)
δοτική
ἐδάφει
(< ἐδάφεσ-ι)
ἐδάφεσι
(< ἐδάφεσ-σι)
αιτιατική
ἔδαφος
ἐδάφη
(< ἐδάφεσ-α)
κλητική
ἔδαφος
ἐδάφη
(< ἐδάφεσ-α)
Γ2. Σύνταξη
Σύνδεση προτάσεων ή όρων πρότασης
Στην πρόταση «ἐπιλαθέσθαι χρὴ πάντων τῶν τοιούτων καὶ πολλάκις μὲν εὐλογεῖν καὶ κοσμεῖν τοῖς μεγίστοις ἐπαίνοις τοὺς ἐχθρούς» ο σύνδεσμος «καὶ» συνδέει σε δύο περι πτώσεις όμοιους όρους.
Οι προτάσεις (ή οι όροι των προτάσεων) μπορούν να συνδέονται με τους εξής τρόπους:
α. Παρατακτική ή κατά παράταξη σύνδεση
Όπως και στη ν.ε., πρόκειται για τη σύνδεση που γίνεται με τους συμπλεκτικούς, αντιθε τικούς και διαζευκτικούς (αλλά και με παρατακτικούς αιτιολογικούς και συμπερασματ ικούς) συνδέσμους. Οι σύνδεσμοι αυτοί συνδέουν όμοιες προτάσεις (κύριες η δευτερεύ ουσες), όμοιους όρους ή όμοιους προσδιορισμούς[1]. π.χ. Μανθάνετε καὶ λέγετε. Εἶτα ἀπέπλευσεν εἰς Αἴγυπτον καὶ εἰς Κύπρον.
β. Υποτακτική ή καθ’ υπόταξη σύνδεση
Όπως και στη ν.ε., πρόκειται για τη σύνδεση που γίνεται με τους υποτακτικούς συνδέ
σμους (π.χ. ειδικούς, χρονικούς, αιτιολογικούς), καθώς και με αναφορικές και ερωτηματι
κές αντωνυμίες και με τα αντίστοιχα επιρρήματα.
Με υποτακτικούς συνδέσμους εισάγονται στον λόγο οι δευτερεύουσες προτάσεις· η σύν
δεση ονομάζεται «καθ’ υπόταξη», γιατί η δευτερεύουσα πρόταση δεν μπορεί να σταθεί
μόνη της στον λόγο, αλλά υποτάσσεται σε μια άλλη πρόταση.
Παρατήρηση
Σε μία περίοδο ή ημιπερίοδο πρέπει οπωσδηποτε να υπάρχει (ή να εννοείται) τουλάχιστον
μία κύρια πρόταση.
γ. Ασύνδετο σχήμα
Σύμφωνα με το σχήμα αυτό οι προτάσεις (ή οι όροι) που συνδέονται μεταξύ τους απλώς παρατίθενται χωρίς συνδετικό μέσο, παρά μόνο με κόμμα. Έτσι επιτυγχάνεται ζω
ντανό, παραστατικό ύφος.
π.χ. Συμβαλόντες τὰς ἀσπίδας ἐωθοῦντο (= σπρώχνονταν), ἐμάχοντο, ἀπέκτεινον, ἀπέ θνησκον.
Ασκήσεις
Να κλιθούν στις πλάγιες πτώσεις και των δύο αριθμών τα ουσιαστικά ἡ μή
τηρ και τό ἔθνος.
Να εντοπίσετε τα τριτόκλιτα ουσιαστικά του κειμένου και να τα γράψετε
στην ίδια πτώση του άλλου αριθμού.
Να γράψετε τα παρακάτω ουσιαστικά στην ίδια πτώση του άλλου αριθμού:
τὸν μῆνα
__________________
τοῦ ἐλαιῶ νος
__________________
ὦ νυμφών
__________________
οἱ σωλῆ νες
__________________
τοῦ κοσμήτορος
__________________
ὦ ἐκλέ κτορες
__________________
τῷ πυρῆνι
__________________
τοῦ κώ δωνος
__________________
τὴν ἀηδόνα
__________________
τοὺς κα νόνας
__________________
οἱ νιπτῆρες
__________________
τῶν δαι μόνων
__________________
τῷ ἄξονι
__________________
τῷ βέ λει
__________________
Να γράψετε τη γενική ενικού των παρακάτω ουσιαστικών λαμβάνοντας υπόψη τη
μορφή τους στη ν.ε.: σιαγών, παντοκράτωρ, συνδαιτυμών, χειμών, Ἀπόλλων, Εὐρυτάν,
λιμήν, Πάν, ξενών, παρθενών, κηδεμών, χείρ.
Να συμπληρώσετε τις παρακάτω προτάσεις με τον κατάλληλο τύπο των ουσιαστ
ικών που βρίσκονται σε παρένθεση: α. Οἱ ἀρχαῖοι ἐνόμιζον τοὺς ___________ (ἀστήρ) θεοὺς εἶναι. β. Οἱ τετελευτηκότες ἐρήμους τοὺς ___________ (πατήρ) καὶ τὰς ___________ (μήτηρ)
Να αναγνωρίσετε το είδος της σύνδεσης στις περιόδους που ακολουθούν και να
δηλώσετε τι συνδέουν κάθε φορά οι σύνδεσμοι: α. Τηλικαῦτα (= τόσο μεγάλα) αὐτοῖς τὸ μέγεθος καὶ τοσαῦτα τὸ πλῆθος εἴργασται. β. Ἐγώ ἀναιδὴς οὐτ’ εἰμὶ οὐτ’ ἄν γενοίμην. γ. Στέργε μὲν τὰ παρόντα, ζήτει δὲ τὰ βελτίω (= να αγαπάς αυτά που έχεις, αλλά να επιζη
1.Να διερευνήσουν την έννοια της αντικειμενικότητας στην Ιστορία και τις
αντιλήψεις αρχαίων συγγραφέων για το καθήκον του ιστορικού.
2.Να γνωρίσουν πώς λειτουργεί η διαδικασία της σύνθεσης ουσιαστικών
με πρώτο συνθετικό ουσιαστικό και να μπορούν να τα αναγνωρίζουν σε έ
να κείμενο.
3.Να εξοικειωθούν με τον σχηματισμό αφωνόληκτων και ημιφωνόληκτων
ουσιαστικών της γ’ κλίσης και να αναγνωρίζουν μέσα σε ένα κείμενο τους
τύπους τους.
4.Να αναγνωρίζουν ρηματικούς τύπους της οριστικής αορίστου, παρακειμέ
νου και υπερσυντελίκου μ.φ., καθώς και των ονοματικών τύπων τους.
5. Να αντιληφθούν τη συντακτική λειτουργία του απαρεμφάτου και της με
τοχής στον α.ε. λόγο.
Το κείμενο της ενότητας (σελ. 22 σχ. βιβλίου)
-Λόγω της αυξημένης δυσκολίας του κειμένου δίνεται από τον/την εκπαι
δευτικό μετάφραση όσο το δυνατόν πιο πιστή.
-Οι μαθητές/τριες παρακινούνται να συγκρίνουν τη μετάφραση με το αρχαί
ο κείμενο (σελ. 22) και να συνειδητοποιήσουν μέσα από τη σύγκριση τις λει
τουργίες του απαρεμφάτου και τη διαφοροποίηση στον τρόπο που αυτές ε
πιτελούνται στη ν.ε.: δηλ. το απαρέμφατο στη νεοελληνική ως ουσιαστικό
ή ως δευτερεύουσα πρόταση.
-Ως προς το περιεχόμενο, εκτός από τα σχόλια και τις ερωτήσεις του βιβλί
ου, μπορούν να αξιοποιηθούν τα παράλληλα κείμενα της ενότητας, καθώς
και άλλες αναφορές σε ιστορικούς συγγραφείς της αρχαιότητας, κατά την
κρίση του διδάσκοντος.
Το δεύτερο και το τρίτο παράλληλο κείμενο θα αξιοποιηθούν στη διδα σκαλία των γραμματικοσυντακτικών φαινομένων.
1. Ετυμολογικά.
Εξηγείται η λειτουργία της σύνθεσης ουσιαστικών από ουσιαστικά ως πρώ
το συνθετικό. Για αφόρμηση στη διδασκαλία μπορεί να δοθούν παραδείγ
ματα από τη ν.ε. γλώσσα.
2. Γραμματική.
Γ΄ κλίση ουσιαστικών.
Οι μαθητές/τριες εξοικειώνονται με την κλίση:
1.Ακατάληκτων διπλόθεμων σε -ων, -οντος. Αξιοποιώντας ως αφόρμηση
τις μετοχές ὀνομάσων, νέμων και λέγων του τρίτου παράλληλου κειμένου
και επισημαίνοντας τη μορφολογική αντιστοιχία τους με τα τριτόκλιτα ακα
τάληκτα διπλόθεμα ουσιαστικά σε ων, -οντος, ο/η εκπαιδευτικός εξοικειώ
νει τους/τις μαθητές/τριες με την κλίση των ουσιαστικών αυτών, παροτρύ
νοντάς τους σε συγκριτικές παρατηρήσεις με τη ν.ε. (Ύλη μεταφερόμενη από το βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου, 14η ενότητα, σελ. 111).
2. Ημιφωνόληκτων υγρόληκτων και σιγμόληκτων αρσενικών και ουδετέ ρων. Επισημαίνεται και εδώ η συνάφεια με τύπους της ν.ε.
Οριστική αορίστου, παρακειμένου και υπερσυντελίκου μ.φ.
Με αφετηρία τύπους αορίστου και παρακειμένου μ.φ. από το δεύτερο και
το τρίτο παράλληλο κείμενο (ἀπεκρύψατο, ξυνεγράψατο και πέπρακται),
οι μαθητές/τριες προσδιορίζουν τον τρόπο σχηματισμού της μέσης φωνής
των βαρύτονων ρημάτων στην οριστική αορίστου, παρακειμένου και υ περσυντελίκου, καθώς και τον σχηματισμό του απαρεμφάτου και της με
το
χής των χρόνων αυτών. (Ύλη μεταφερόμενη από το βιβλίο της Α΄ Γυμνασί ου, 15η ενότητα σελ. 118, 16η ενότητα σελ. 124, 17η ενότητα σελ 131).
3. Σύνταξη.
Η σύνδεση προτάσεων ή όρων πρότασης δε θα διδαχθεί. Αντ’ αυτού θα διδαχθεί το υποκείμενο απαρεμφάτου και μετοχής(Ύλη μεταφερόμενη από το βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου, σελ. 132).
Με αφόρμηση την αναγνώριση απαρεμφάτων και μετοχών στο κείμενο και
ανακαλώντας στοιχεία από την ύλη της Α’ Γυμνασίου, καθοδηγούνται οι μα
θητές/τριες να διαπιστώσουν και να κατανοήσουν τη λειτουργία του απα
ρεμφάτου και της μετοχής στον α.ε. λόγο. Μέσα από παραδείγματα επιση
μαίνεται το φαινόμενο της ταυτοπροσωπίας και της ετεροπροσωπίας.
Η διδακτική προσέγγιση από τη μετάφραση στο πρωτότυπο βοηθά στην α
ναγνώριση και κατανόηση της ιδιαιτερότητας του απαρεμφάτου, σε αντί
στιξη με την αναλυτικότητα του ν.ε. λόγου. Παράλληλα, βοηθά να συνειδη
τοποιήσουν οι μαθητές/τριες τη συνάφεια με τη ν.ε.
Ασκήσεις
Ο/η εκπαιδευτικός έχει τη δυνατότητα να προτείνει δικές του ασκήσεις κα
τά την κρίση του ή ακόμη να χρησιμοποιήσει:
- ασκήσεις του σχ. εγχειριδίου της Α΄ Γυμνασίου: σελ. 113: 2 σελ. 119: 6
α,
γ σελ. 125: 5)
- ασκήσεις από το σχ. εγχειρίδιο της Β΄ Γυμνασίου: σελ. 23: 1-4 σελ. 24:
1-3 σελ. 3, 5.
Λίγα λόγια για το κείμενο
Πώς πρέπει να γράφει ο ιστορικός την ιστορία;
Πόσο αντικειμενικός πρέπει να είναι στην παρουσίαση των γεγονό
των;
Ποια στάση πρέπει να κρατάει απέναντι στα πρόσωπα και στα γεγονό
τα;
Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που απαντά ο Πολύβιος στον
πρόλογο του έργου του.
Πολύβιος
Εισαγωγικό σημείωμα
Ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης (περ. 200-118 π.Χ.) είναι ο σημαντικό
τερος ιστορικός της ελληνιστικής εποχής. Από το σπουδαιότερο έργο
του, που επιγράφεται Ἱστορίαι, έχουν σωθεί τα πέντε πρώτα βιβλία
και εκτεταμένα αποσπάσματα ή επιτομές (περιλήψεις) από τα υπό
λοιπα τριάντα πέντε. Είναι ο πρώτος ιστορικός που δηλώνει ρητώς
ότι γράφει καθολικήν (δηλ. παγκόσμια) ιστορία. Πρότυπό του από
την άποψη της αντικειμενικότητας υπήρξε ο Θουκυδίδης. Θέλοντας
να τονίσει πόσο αντικειμενικός πρέπει να είναι ο ιστορικός κατά την
παρουσίαση των γεγονότων, γράφει στην αρχή του έργου του τα ε
ξής:
τὴν τοιαύτην ἐπιείκειαν: Ο Πολύβιος αναφέρεται στην επιεική διάθε
ση με την οποία αντιμετωπίζουμε συχνά τα σφάλματα και τις απρέ
πειες των φίλων μας λόγω της γενικότερης εύνοιας που επιδεικνύου
με προς αυτούς. Κάτι τέτοιο, κατά τη γνώμη του, είναι ανεπίτρεπτο α
πό τη στιγμή που κάποιος επωμίζεται τον ρόλο του ιστορικού.
Ερωτήσεις
1. Ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός φίλου προς τους συντρόφους του
σύμφωνα με τον Πολύβιο;
2. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει ο ιστορικός τα πρόσωπα για τα οποία
κάνει λόγο στο έργο του;
3. Ποιες συνέπειες έχει για την ποιότητα του ιστορικού έργου η μη τή
ρηση των προϋποθέσεων που εκθέτει ο Πολύβιος;
4. Είναι τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ο γραπτός και ηλε
κτρονικός τύπος) πηγή αξιόπιστων ιστορικών στοιχείων, που θα αξιο
ποιήσει ο ιστορικός της εποχής μας; Πιστεύετε ότι πληρούν τις προϋ
ποθέσεις που θέτει ο Πολύβιος; Να αναφέρετε συγκεκριμένα παρα
δείγματα από την εμπειρία σας.
Διαβάζω το αρχαίο κείμενο και απαντώ σε ερωτήσεις κατανόησης,
επιλογής από κατάλογο
Κατέβασε το αρχείο, για να γράψεις τη μετάφρασή σου: με λεξιλό
γιο , χωρίς λεξιλόγιο
Κατέβασε τη μετάφραση σε αρχείο ή αν έχεις πρόβλημα με
τους πολυτονικούς χαρακτήρες σε αρχείο
Άσκηση για τη μετάφραση, επιλογής από κατάλογο
Λεξιλογικός Πίνακας
Για τη λέξη κοσμώ
Για να βρεις τη σημασία των λέξεων του Λεξιλογικού
Πίνακα πήγαι
νε στα λεξικά της Πύλης για την ελληνική γλώσσα ή χρησιμοποίη
σε τους παρακάτω δεσμούς:
Χρησιμοποίησε τα σύμβολα % ή * ή * πριν ή μετά από το κοσμ,
π.χ %κοσμ ή κοσμ% ή %κοσμ%, για να βρεις τις σύνθετες λέξεις,
καθώς επίσης και τη σημασία τους. Χρησιμοποιώντας τη σύνθετη
αναζήτηση μπορείς να βρεις μόνο επίθετα ή μόνο ρήματα κ.τ.λ...
Όσες λέξεις δεν ξέρεις τι σημαίνουν πάτα το καλαθάκι που βρίσκε
ται αριστερά της λέξης. Αφού τις συγκεντρώσεις όλες πάτα το
καλαθάκι που βρίσκεται δεξιά από το πλαίσιο αναζήτησης. Αντί
γραψέ τες σ' ένα έγγραφο του Word ή του OpenOffice. Μελέτησε
προσεκτικά τα παραδείγματα.
• Η κλητική ενικού σχηματίζεται χωρίς κατάληξη από το ασθε
νές (βραχύ) θέμα. Το -τ- αποβάλλεται, επειδή στην Αρχαία Ελλη
νική ληκτικά σύμφωνα είναι μόνο τα -ν, -ρ, -ς.
• Σύμφωνα με τα ουσιαστικά αυτά κλίνεται το αρσενικό γένος των μετοχών ενεστώτα του ρ. εἰμί (ὤν, οὖσα, ὄν) και των βαρύ τονων ρημάτων ενεργητικής φωνής (λύων, λύουσα, λῦον), κα
θώς και το αρσενικό γένος της μετοχής μέλλοντα των βαρύτο νων ρημάτων ενεργητικής φωνής (λύσων, λύσουσα, λῦσον).
• Όμως οι μετοχές σχηματίζουν την κλητική ενικού όμοια με την ονομαστική (ὤν, λύων, λύσων).
Συμφωνόληκτα ουσιαστικά γ' κλίσης
Σε αυτή την Ενότητα ολοκληρώνεται η διδασκαλία των πιο συνη
θισμένων συμφωνόληκτων ουσιαστικών της γ΄ κλίσης.
Λαμβάνοντας υπόψη τις καταλήξεις της γ΄ κλίσης, να συμπληρώ
σετε τους πίνακες και να τονίσετε τους άτονους τύπους:
Στα ουσιαστικά αυτά το αρχικό θέμα (σε -εσ) στην ονομαστι
κή, αιτιατική και κλητική ενικού μετατρέπεται σε -ος. Σε όλες τις
άλλες πτώσεις αποβάλλεται το -σ- και επέρχονται συναιρέσεις.
Με αφετηρία τύπους αορίστου μ.φ. από το δεύτερο και το τρί
το παράλληλο κείμενο (ἀπεκρύψατο, ξυνεγράψατο), οι μαθη
τές/τριες προσδιορίζουν τον τρόπο σχηματισμού της μέσης φω
νής των βαρύτονων ρημάτων στην οριστική αορίστου, καθώς
και τον σχηματισμό του απαρεμφάτου και της μετοχής.
Η οριστική αορίστου μέσης φωνής σχηματίζεται όπως και στην
ενεργητική φωνή (βλ. Ενότητα 7, Α' τάξης), με διαφορετικές
όμως καταλήξεις:
Στα αφωνόληκτα ρήματα για τον σχηματισμό της οριστικής αορί
στου μέσης φωνής ισχύουν όσα γνωρίζετε σχετικά με τον σχημα
τισμό της οριστικής αορίστου της ενεργητικής φωνής.
Κλίση αορίστου των αφωνόληκτων ρημάτων
ουρανικόληκτα
χειλικόλη κτα
οδοντικόληκτα
ρ. τάττομαι
ρ. γράφο
μαι
ρ. κομίζομαι
ἐταξάμην
ἐτάξω
ἐτάξατο
ἐταξάμεθα
ἐτάξασθεἐτάξαντο
ἐγραψά μην ἐγράψω
ἐγράψα τοἐγρα ψάμε θα
ἐ
γράψασθεἐγράψαντο
4. Οριστική παρακειμένου και υπερσυντελίκου μέσης φωνής βαρύτονων ρημάτων
(ύλη από την 16η εν. της Α' Γυμνασίου)
Με αφετηρία τύπους παρακειμένου μ.φ. από το δεύτερο και
το τρίτο παράλληλο κείμενο (πέπρακται), οι μαθητές/τριες προσ
διορίζουν τον τρόπο σχηματισμού της μέσης φωνής των βαρύτο
νων ρημάτων στην οριστική παρακειμένου και υπερσυ
ντελίκου, καθώς και τον σχηματισμό του απαρεμφάτου και της
μετοχής των χρόνων αυτών.
Η οριστική παρακειμένου και υπερσυντελίκου μέσης φωνής σχη
ματίζεται όπως και στην ενεργητική φωνή (βλ. Ενότητα 9), με δια
φορετικές όμως καταλήξεις:
Οριστική παρακειμένου και υπερσυντελίκου μ.φ. αφωνόλη κτων βαρύτονων ρημάτων
Όπως συμβαίνει και στον μέλλοντα και τον αόριστο, τα αφωνόληκτα ρήματα ακολουθούν γενικά την κλίση των φωνηεντόληκτων, όμως ο χαρακτήρας τους επηρεάζεται από την κατάληξη. Έτσι, η κλίση της οριστικής των συντελικών χρόνων διαμορφώνεται ως εξής:
Το γ΄ πληθυντικό πρόσωπο οριστικής παρακειμένου και
υπερσυντελίκου μέσης φωνής σχηματίζεται περιφραστικά από
τη μετοχή του παρακειμένου μ.φ. και το ρ. εἰμὶ στον ενεστώτα
και τον παρατατικό αντίστοιχα.
Γ2. Σύνταξη
Η σύνδεση προτάσεων ή όρων της πρότασης, Παρατακτική και
Υποτακτική σύνδεση (δε διδάσκεται στη Β' Γυμνασίου)
1. Το υποκείμενο του απαρεμφάτου
Το υποκείμενο του απαρεμφάτου μπορεί να είναι:
α. Το ίδιο με το υποκείμενο του ρήματος από το οποίο εξαρτά
ται το απαρέμφατο. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε το φαινόμε
νο της ταυτοπροσωπίας.
Οὗτοι ἐθέλουσιν ὑπὲρ πατρίδος θνῄσκειν (αυτοί θέλουν αυτοί
να πεθάνουν).
β. Διαφορετικό από το υποκείμενο του ρήματος από το οποίο
εξαρτάται το απαρέμφατο και πάντοτε σε αιτιατική. Σε αυτή την
περίπτωση έχουμε το φαινόμενο της ετεροπροσωπίας.
Το υποκείμενο μιας μετοχής βρίσκεται στο ίδιο γένος, στον ίδιο αριθμό και στην ίδια πτώση με τη μετοχή.
Από την άποψη του υποκειμένου της, μια επιρρηματική μετοχή
μπορεί να είναι συνημμένη ή απόλυτη.
α. Συνημμένη χαρακτηρίζεται μια επιρρηματική μετοχή, όταν το
υποκείμενό της έχει και άλλη συντακτική θέση μέσα στην πρό ταση.
Ἀκούσαντες ταῦτα οἱ στρατιῶται παρεσκευάσαντο πρὸς μά
χην (η φράση οἱ στρατιῶται, που είναι υποκείμενο της μετοχής
ἀκούσαντες, είναι και υποκείμενο του ρήματος παρεσκευάσα
ντο).
β. Απόλυτη χαρακτηρίζεται μια επιρρηματική μετοχή, όταν το
υποκείμενό της δεν έχει άλλη συντακτική θέση μέσα στην πρό ταση. Σε μια τέτοια περίπτωση, αν παραλείψουμε τη μετοχή, το
υποκείμενό της περιττεύει στην πρόταση:
Ἐστράτευσαν ἐπ' αὐτοὺς οὐδεμιᾶς διαφορᾶς πρότερον ὑπαρ χούσης (το υποκείμενο διαφορᾶς της μετοχής δεν έχει καμία άλ
λη συντακτική θέση μέσα στην πρόταση).
Παρατηρήσεις
Μόνο η επιρρηματική μετοχή μπορεί να είναι απόλυτη.
Η απόλυτη μετοχή βρίσκεται σε πτώση γενική, εάν ανήκει σε
προσωπικό ρήμα, η αιτιατική, εάν ανήκει σε απρόσωπο ρή
μα.
Ασκήσεις
Σχολικού βιβλίου
1. Ακατάληκτα διπλόθεμα σε -ων, -οντος: Καμία άσκηση του σχο
λικού βιβλίου της α' γυμνασίου δεν είναι απολύτως συμβατή.
2. Ημιφωνόληκτα υγρόληκτα και σιγμόληκτα αρσενικά και ουδέ
τερα
Η Άννα Κομνηνή (1083-1153/4), κόρη του αυτοκρά τορα του µυ ζαντίου Αλέξιου Α′ Κομνηνού, έγραψε σε δεκαπέντε βιβλία το ιστορικό έργο της Ἀλεξιάς. Στο έργο αυτό πρωταγω νιστικό ρόλο έχει ο πατέρας της και περιγράφονται τα γεγονότα της περιόδου 1069-1148. Στο παρακάτω απόσπασμα η συγγραφέας εκφράζει τις απόψεις της σχετικά με το χρέος του ιστοριογρά φου.
Όντως, όταν κανείς αναλαμβάνει το έργο του ιστοριογράφου,
οφείλει να ξεχάσει την αγάπη και το μίσος: συχνά πρέπει να
στολίζει τους εχθρούς του με τους μεγαλύτερους επαίνους,
όταν τα γεγονότα το επιβάλλουν, κι επίσης να ελέγχει τους πιο
αγαπητούς, όταν αυτό υποδεικνύουν οι λανθασμένες πράξεις
τους. Γι' αυτό ακριβώς δεν πρέπει να διστάζει ούτε τους φίλους
να κατηγορεί ούτε και τους εχθρούς να εγκωμιάζει. (μτφρ. Α. Σι
δέρη)
(Το κείμενο με γαλλική μετάφραση εδώ ή στη Βικηθήκη)
Δεύτερο παράλληλο κείμενο
Ο Προκόπιος (490/507 - περ. 562) έγραψε σε οκτώ βιβλία το ιστορικό έργο του Ὑπὲρ τῶν πολέμων λόγοι, το οποίο αποτελεί την κυριότερη πηγή για την ιστορία της εποχής. Στο παρακάτω απόσπασμα ο συγγραφέας εκθέτει τις απόψεις του για το χρέος του ιστοριογράφου.
Και πιστεύει ότι, όπως η ευστροφία είναι απαραίτητη στη ρητο
ρική και η μυθοπλασία στην ποίηση, έτσι ακριβώς απαιτείται
και η αλήθεια για την ιστορική συγγραφή. Γι' αυτό, με βάση
αυτή την αρχή, δεν απέκρυψε τα σφάλματα και τις αποτυχίες
ακόμα και των πιο οικείων του, αλλά έγραψε τα πάντα με κάθε
ακρίβεια, όπως πράγματι έγιναν, είτε καλά είτε κακά
Ο Λουκιανός στο παρακάτω απόσπασμα από το έργο του Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν εκφράζει την άποψή του σχετικά με τις αρετές που πρέπει να διαθέτει ένας ιστορικός.
τοῦθ’ = τοῦτο (το -ο- αποβάλλεται μπροστά από το φωνήεν και το -τ- μετατρέπεται σε -θ- επειδή η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν που παίρνει δασεία. ὑποδεικνύωσιν > του ρ. ὑπο-δεικνύω > υποδεικνύω ἡ ἁμαρτία = σφάλμα τὸ ἐπιτήδευμα = η πράξη (πρβλ. επιτηδευματίας, επιτήδειος)