[…] η ζωγραφική του Γουναρόπουλου είναι μια ζωγραφική εντελώς πρωτότυπη, που δεν βρίσκουμε πουθενά το αντίστοιχό της. Αν θέλαμε να τη χαρακτηρίσουμε κατά κάποιον τρόπο, θα έπρεπε να δανειστούμε έναν όρο από μιαν άλλη τέχνη και να την ονομάσουμε “ποιητική ζωγραφική”. Ο όρος αυτός θα της ταίριαζε, κατά τη γνώμη μας, περισσότερο από κάθε άλλον, γιατί είναι μια ζωγραφική η οποία αναπτύσσεται σ’ ένα κλίμα φανταστικό και μυθικό, που δε βρίσκουμε το ανάλογό του παρά σε μερικούς μόνο ποιητές».
Διεξοδική υφολογική ανάλυση του έργου του Γιώργου Γουναρόπουλου γίνεται στη μελέτη με τίτλο «Γιώργος Γουναρόπουλος» του Καθηγητή Φιλοσοφίας και προσωπικού φίλου του καλλιτέχνη, Γιώργου Μουρέλου. Η μελέτη γράφτηκε αρχικά στα γαλλικά, με αφορμή την ατομική έκθεση του Γουναρόπουλου στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας τον Μάρτιο του 1957.
Ακολουθούν αποσπάσματα της μελέτης, όπως αυτή δημοσιεύτηκε το 1976 από τις Εκδόσεις Μέλισσα (σειρά Οι Έλληνες Ζωγράφοι).
«[…] Το έργο του Γουναρόπουλου περιστρέφεται ολόκληρο γύρω από μερικά πρωταρχικά θέματα που του χρησιμεύουν σαν κέντρα βάρους από τα οποία αντλεί όλη την ουσία της τέχνης του. […] Τα σύμβολα τούτα είναι δεμένα με την αναπαράσταση ενός μυθολογικού κόσμου στενά δεμένου με τα πρώτα σκιρτήματα της παιδικής του φαντασίας. Για να καταλάβουμε καλύτερα το νόημα των συμβόλων αυτών καθώς και τη θέση που κατέχουν στο έργο του, πρέπει να αναφερθούμε στον τόπο όπου γεννήθηκε και στο περιβάλλον όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια. Ο Γουναρόπουλος γεννήθηκε στη Σωζόπολη, μια μικρή πολιτεία στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. […] Ήταν πολύ φυσικό οι θαλασσινές εμπειρίες να αποτελέσουν τις κύριες απασχολήσεις των δεκαπέντε πρώτων χρόνων της ζωής του.
Ο κόσμος της θάλασσας. Ήταν πρώτα πρώτα το ψάρεμα. Αυτό καθαυτό αποτελούσε μια μαγική πράξη που έφερνε από το βάθος της θάλασσας αναρίθμητα πλάσματα. Τα ψάρια με τα διαφανή χρώματα, τα όστρακα, οι ρόδινοι αστακοί γέμιζαν τη φαντασία του παιδιού με θαλασσινά σχήματα και με ασημένιους ιριδισμούς που είχαν τη ρευστότητα του νερού. […] Η ιδέα του ταξιδιού έπαιρνε στα μάτια του παιδιού φανταστικές διαστάσεις. Αληθινή περιπέτεια του Οδυσσέα, βύθισμα μέσα στο άγνωστο, την ξαναβρίσκουμε σ’ αυτούς τους απότομους και ανθρωπόμορφους βράχους που ορθώνονται σαν παράξενα πλοία μέσα από μια μυστηριώδη θάλασσα στους περισσότερους πίνακές του.
Υπήρχαν ακόμα οι λουόμενες των ακτών. Το θέαμα αυτό τον συγκλόνιζε κι έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση του ποιητικού του οράματος. Γιατί οι γυναίκες της εποχής εκείνης, σκεπασμένες με τις λευκές πουκαμίσες τους, που με το άγγιγμα του νερού γίνονταν διαφανείς, άπλωναν μπροστά στα εκστατικά μάτια του παιδιού τον κρυφό κόσμο της γυναίκας.
[…] Το νερό. Δεν είναι τυχαίο που το νερό κατέχει μια τόσο ουσιαστική θέση στο έργο του Γουναρόπουλου. Το συναντούμε στους περισσότερους από τους πίνακές του. […] Ακόμα και στις περιπτώσεις όπου το ίδιο δεν εμφανίζεται, το κάθε τι το υποβάλλει. Αποτελεί στο σύνολο το έργου του ζωγράφου ένα είδος διάχυτου και διαφανούς φόντου επάνω στο οποίο διαγράφονται οι διάφορες μορφές, γιατί η ζωγραφική του Γουναρόπουλου είναι ολόκληρη μια ζωγραφική ρευστότητας.
[…] Το νερό, και μόνο με την παρουσία του, προσθέτει μια δική του διάσταση στο κάθε έργο, τη διάσταση ενός κόσμου που περιβάλλεται από άπειρο το οποίο χαρακτηρίζει μια απόλυτη ηρεμία και γαλήνη.
[…] Δέντρα και άνθη. Τα δέντρα του […], απομεινάρια των παιδικών φόβων, εκφράζουν όχι μόνο τις ανησυχίες του παιδιού, μα και την εσωτερική πάλη του ανθρώπου. Μέσα από τα τεντωμένα μέλη τους, από τα γυρίσματα των κλαδιών τους, από τα σχεδόν ανθρώπινα συμπλέγματα των κορμών τους, φανερώνουν τις στιγμές μιας πάλης.
[…] Χαρακτηριστικό στοιχείο του δυναμισμού και της πλαστικής εκφραστικότητας του καλλιτέχνη είναι ακόμα το πλήθος και η ποικιλία των λουλουδιών που έχει ζωγραφίσει […]. Ποτέ δυο λουλούδια του Γουναρόπουλου δεν είναι όμοια. […] Τα λουλούδια του Γουναρόπουλου, ακόμα και μόνα τους, συμβολίζουν όλη την ανθρώπινη περιπέτεια. Από το ανέβασμα προς την ωριμότητα και τον πλούτο της ζωής ως το ξεγύμνωμα που οδηγεί στο θάνατο.
[…] Νεκρές φύσεις. Οι νεκρές φύσεις του Γουναρόπουλου […] αποτελούνται από ψάρια, από οστρακοειδή, που αν και βγαλμένα έξω από το στοιχείο τους, το νερό, δονούνται από μια τέτοια ένταση ζωής λες και έξω ακόμα από το ζωικό τους χώρο να κάνουν μιαν απελπισμένη προσπάθεια να υπάρξουν, είναι κι αυτά τα σύμβολα μιας πάλης του εσωτερικού ανθρώπου με τον εαυτό του.
[…] Μυθολογικά θέματα. Μα εκεί που η πάλη ανάμεσα στα δύο πρωταρχικά στοιχεία του ψυχισμού του, την εσωτερική αγωνία του καλλιτέχνη και την προσπάθειά του για λύτρωση, παίρνει την πιο συγκεκριμένη της μορφή, είναι στους πίνακες που παρουσιάζουν μυθολογικά θέματα. Και μόνο η επιλογή των θεμάτων είναι χαρακτηριστική: Ο Προμηθέας, ο Ορφέας, ο Οδυσσέας, ο Ηρακλής, ο Κύκλωπας, η Πασιφάη αντιπροσωπεύουν μύθους στους οποίους βλέπουμε να παλεύουν πάντοτε δύο στοιχεία. Ένα στοιχείο ανύψωσης και υπέρβασης και ένα στοιχείο εκμηδενισμού, […] την υπέρτατη αγωνία και την υπέρτατη γαλήνη».
Γυναικεία μορφή με κολιέ, 1932
ελαιογραφία σε χάρντμπορντ
82 x 66 εκ
Βάρκες, 1930-32
ελαιογραφία σε χάρντμπορντ
59,5 x 73 εκ
Βάζο με άνθη, 1965
ελαιογραφία σε καμβά
82 x 66 εκ
Κεφάλι αλόγου που πίνει νερό, 1934-35
ελαιογραφία σε χάρντμπορντ, 65 x 81 εκ
ιδιωτική συλλογή
Προμηθέας, 1940
ελαιογραφία σε καμβά, 65 x 82 εκ
ιδιωτική συλλογή
