Πίνακας -Βασίλης Βαγιάννης -«Χάρμα η ξιπολιά σε καλοκαίρια ρωμαίικα!» (Νίκος Καρούζος)4
«Στίχοι Ελύτη για τον Αύγουστο»…
«Και σε θραύσμα Βρισηίδας βρίσκεται και σε κοχύλι Ευρίπου
εκείνο που εννοώ. Θέλει να ‘χει άγριες πείνες άπνοιας
ο Αύγουστος για να ζητάει μελτέμι
ώστε στο φρύδι ν’ αφήνει λίγο αλάτι και
στον ουρανό ένα μπλε που τ’ όνομά του μέσα στα πολλά τ’ ακούς ευώνυμο
στο βάθος όμως είναι μπλε Ιουλίτας…»
(Ο. Ελύτης, Δυτικά της λύπης)
«…Σαν να μόνο τα ονειρεύεται η Σελήνη
μα πραγματικά τα βλέπει εκείνη.
Και την ώρα που κλαίμε ή τα μάτια κλείνουμε να φανταστούμε τι
γραμμένο ακόμη απομένει κατακέφαλά μας να βρει
αναστεναγμός ακούγεται άλλος
κι από κει που πηγάζουνε οι ροδώνες
μια δροσιά μυριστική με συνοδεία κιθάρας χύνεται.
Ποταμός του Αυγούστου μες στις πεδιάδες.
Πού και πού επιπλέον σπίτια και συστάδες ανθρώπων που μισούνται
κι ερωτεύονται κάτω από τις φιστικιές ανάβουν
τα πάλαι ποτέ φιλιά
ξανά και ξανά στις μύτες των ποδιών ο ίδιος όρκος
και τα ίδια εναντίον της μοίρας λόγια πικρά…»
(Ο. Ελύτης, Το φωτόδεντρο και η 14η ομορφιά)
«…Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια
δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο
είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου
βήμα χαμένο. Ή αν δεν ήταν η καρδιά στη θέση της
ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα
η ευχή που λαχτάρησε μεσ’ απ’ τοε κόρφους του βασιλικού
να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!…»
(Ο. Ελύτης, Προσανατολισμοί)
«…Κι η μέρα χώριζε από το κορμί σου , ανέβαινε, άνοιγε,
μεγάλη ευχή πάνω στα ηλιοτρόπια
Τι ξέρει τώρα ο τζίτζικας από την ιστορία που άφησες, τι ξέρει ο γρύλος
η καμπάνα του χωριού που ανοίγεται στον άνεμο
η κάμπια, ο κρόκος, ο αχινός, το αλφάκι του νερού
μυριάδες στόματα φωνάζουνε και σε καλούν
έλα λοιπόν από την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα
ν’ ανακαλύψουμε τα δώρα του γυμνού νησιού
ρόδινοι και γαλάζιοι τρούλοι θ’ αναστήσουν το αίσθημα
γενναίο σαν στήθος το αίσθημα έτοιμο να ξαναπετάξει
έλα λοιπόν να στρώσουμε το φως
να κοιμηθούμε το γαλάζιο φως στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου…»
(Ο . Ελύτης, Προσανατολισμοί)
«…Αχ ομορφιά συ θα με παραδώσεις καθώς ο Ιούδας
θα ‘ναι νύχτα κι Αύγουστος.
Πελώριες άρπες πού και πού
θ’ ακούγονται και
με το λίγο της ψυχής μου κυανό η Όξω Πέτρα μεσ’ απ’ τη μαυρίλα
θ’ αρχίσει να αναδύεται…»
(Ο. Ελύτης, Τα ελεγεία της Οξώπετρας)
«Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον
Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ’ τις άλλες που συντρέχουν
για να συντελεστεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου»
(Ο. Ελύτης, Εκ του πλησίον)
«Αύγουστε μήνα, μήνα και Θεέ
σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις
στο βράχο να φιλιόμαστε…»
(O. Ελύτης, Τα ρω του έρωτα).
https://itzikas.wordpress.com