ΤΟΠΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ.
Τα ολυμπιακά αγωνίσματα ξεκίνησαν περίπου το 776 π.χ. και η διοργάνωση έγινε στην αρχαία ολυμπία, το σημείο που ενώνωνται δύο μεγάλοι ποταμοί, ο Αλφειός και ο Κλαδεός.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ.
Οι αγώνες τελούνταν κάθε 4 χρόνια, όπως ακριβών και σήμερα, με τη διαφορά πως δεν υπήρξε ποτέ ακριβής ημερομηνία διεξαγωγής αλλά μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα του καλοκαιριού. Ο χρόνος που μεσολαβούσε των 4 χρόνων ονομάζοταν Ολυμπιάδα, και ήταν ο χρόνος προετοίμασίας των αθλητών για τη διεξαγωγή των αγώνων.
ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ.
Το μοναδικό αγώνισμα που επικράτησε στις πρώτες ολυμπιάδες ήταν το τρέξιμο, το οποίο, ονομαζότανε "Στάδιο" μιας και η απόσταση ου έπρεπε να διανύσουν οι αθλητές είχε να κάνει με το μήκος του σταδίου (περίπου 200 μέτρα). Οι αθλητές σ' αυτό το αγώνισμα έπρεπε να τερματίσουν την πρώτη θέση, ενώ δεν υπήρχε το σημερινό μέτρημα του χρόνου ή ο ανταγωνισμός για το ρεκόρ.
Στη συνέχεια και με την πάροδο των χρόνων, ολοένα αυξάνονταν τ' αθλήματα. Από την 14η ολυμπιάδα, προστέθηκε το αγώνισμα των αρματοδρομιών όπου ήταν αγώνας από άλογα με άμαξες. Το έπαθλο της νίκης ελάμβανε ο ιδιοκτήτης του αλόγου κι όχι ο αθλητής που το οδηγούσε.
Άλλο αγώνισμα ήταν το πένταθλον και το οποίο αποτελούνταν από το άθλημα της πάλης, του δίσκου, του ακοντίου, του τρεξίματος και του άλματος (Κάτι ανάλογο με το σημερινό τριπλούν). Το πένταθλον ήταν το πιο διασκεδαστικό και συνάμα εντυπωσιακό αγώνισμα καθώς συνδύαζε δύναμη, τέχνη, και αντοχή για να φέρει σε πέρας την αποστολή του ο κάθε αθλητής, ενώ ήταν κάτι το πρωτότυπο για την εποχή που τελούνταν.
Αγωνίσματα που προστέθηκαν στις επόμενες ολυμπιάδες ήταν η πυγμαχία, το και η ελληνορωμαϊκή πάλη.
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΒΑΤΩΝ.
Τα βραβεία που ελάμβαναν οι αθλητές είχαν τη σημασία της δόξας και ήταν τιμή για ένα αθλητή όπου τον έκανε να ξεχωρίζει, και συνάμα να δέχεται τα δώρα και την εύνοια των θεών. Το βραβείο ήταν στεφάνι από κλαδιά αγριελιάς, ο "κότινος". Οι αθλητές ταξίδευαν από πολύ μακρινά μέρη επροκειμένου να λάβουν την τιμή της στεφάνωση με τον κότινο, ενώ αγωνίζωνταν μόνο για την πρώτη θέση, καθώς δεν υπήρχε δεύτερη και τρίτη, όπως γίνεται σήμερα. Οι ποιητές έγραφαν ποιήματα που ανάφεραν ονόματα ολυμπιωνικών, αλλά και γλύπτες της εποχής κατασκεύαζαν αγάλματα για τους ολυμπιονίκες, ως μέγιστο φόρο τιμής. Επίσης οι ολυμπιονίκες ελάμβαναν δώρα και αγαθά, υλικής αξίας, όπως λάδι και ελιές και γενικώς όπου πήγαιναν ήτανε πάντα καλοδεχούμενοι, αλλά και η δόξα του νικητή, τους συνόδευε για όλη τους τη ζωή.
Αντίθετα με τους νικητές, οι παραβάτες όπου ζήλευαν τη δόξα και ήθελαν να την αποκτήσουν με ύπουλα μέσα, επλήρωναν αυτό το τίμημα με βαριές κυρώσεις για την εποχή. Οι ποινές ποικίλαν με πρώτιστο τρόπο αποζημίωσης προς τους άλλους αθλητές, με χρηματικά ποσά αλλά και υποχρεωτική παραχώρηση αγαθών. Ένας τρόπος τιμωρίας τους ήταν και δημοσιοποίηση (γεγονός που επιβάρυνε τη διαμονή τους στην αρχαία Ολυμπία), καθώς αυτή γινότανε με τη χάραξη του ονόματος των παραβατών σε αγάλματα του Δία.
http://www.olympics.s5.com/symbols.htm
Τα ολυμπιακά αγωνίσματα ξεκίνησαν περίπου το 776 π.χ. και η διοργάνωση έγινε στην αρχαία ολυμπία, το σημείο που ενώνωνται δύο μεγάλοι ποταμοί, ο Αλφειός και ο Κλαδεός.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ.
Οι αγώνες τελούνταν κάθε 4 χρόνια, όπως ακριβών και σήμερα, με τη διαφορά πως δεν υπήρξε ποτέ ακριβής ημερομηνία διεξαγωγής αλλά μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα του καλοκαιριού. Ο χρόνος που μεσολαβούσε των 4 χρόνων ονομάζοταν Ολυμπιάδα, και ήταν ο χρόνος προετοίμασίας των αθλητών για τη διεξαγωγή των αγώνων.
ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ.
Το μοναδικό αγώνισμα που επικράτησε στις πρώτες ολυμπιάδες ήταν το τρέξιμο, το οποίο, ονομαζότανε "Στάδιο" μιας και η απόσταση ου έπρεπε να διανύσουν οι αθλητές είχε να κάνει με το μήκος του σταδίου (περίπου 200 μέτρα). Οι αθλητές σ' αυτό το αγώνισμα έπρεπε να τερματίσουν την πρώτη θέση, ενώ δεν υπήρχε το σημερινό μέτρημα του χρόνου ή ο ανταγωνισμός για το ρεκόρ.
Στη συνέχεια και με την πάροδο των χρόνων, ολοένα αυξάνονταν τ' αθλήματα. Από την 14η ολυμπιάδα, προστέθηκε το αγώνισμα των αρματοδρομιών όπου ήταν αγώνας από άλογα με άμαξες. Το έπαθλο της νίκης ελάμβανε ο ιδιοκτήτης του αλόγου κι όχι ο αθλητής που το οδηγούσε.
Άλλο αγώνισμα ήταν το πένταθλον και το οποίο αποτελούνταν από το άθλημα της πάλης, του δίσκου, του ακοντίου, του τρεξίματος και του άλματος (Κάτι ανάλογο με το σημερινό τριπλούν). Το πένταθλον ήταν το πιο διασκεδαστικό και συνάμα εντυπωσιακό αγώνισμα καθώς συνδύαζε δύναμη, τέχνη, και αντοχή για να φέρει σε πέρας την αποστολή του ο κάθε αθλητής, ενώ ήταν κάτι το πρωτότυπο για την εποχή που τελούνταν.
Αγωνίσματα που προστέθηκαν στις επόμενες ολυμπιάδες ήταν η πυγμαχία, το και η ελληνορωμαϊκή πάλη.
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΒΑΤΩΝ.
Τα βραβεία που ελάμβαναν οι αθλητές είχαν τη σημασία της δόξας και ήταν τιμή για ένα αθλητή όπου τον έκανε να ξεχωρίζει, και συνάμα να δέχεται τα δώρα και την εύνοια των θεών. Το βραβείο ήταν στεφάνι από κλαδιά αγριελιάς, ο "κότινος". Οι αθλητές ταξίδευαν από πολύ μακρινά μέρη επροκειμένου να λάβουν την τιμή της στεφάνωση με τον κότινο, ενώ αγωνίζωνταν μόνο για την πρώτη θέση, καθώς δεν υπήρχε δεύτερη και τρίτη, όπως γίνεται σήμερα. Οι ποιητές έγραφαν ποιήματα που ανάφεραν ονόματα ολυμπιωνικών, αλλά και γλύπτες της εποχής κατασκεύαζαν αγάλματα για τους ολυμπιονίκες, ως μέγιστο φόρο τιμής. Επίσης οι ολυμπιονίκες ελάμβαναν δώρα και αγαθά, υλικής αξίας, όπως λάδι και ελιές και γενικώς όπου πήγαιναν ήτανε πάντα καλοδεχούμενοι, αλλά και η δόξα του νικητή, τους συνόδευε για όλη τους τη ζωή.
Αντίθετα με τους νικητές, οι παραβάτες όπου ζήλευαν τη δόξα και ήθελαν να την αποκτήσουν με ύπουλα μέσα, επλήρωναν αυτό το τίμημα με βαριές κυρώσεις για την εποχή. Οι ποινές ποικίλαν με πρώτιστο τρόπο αποζημίωσης προς τους άλλους αθλητές, με χρηματικά ποσά αλλά και υποχρεωτική παραχώρηση αγαθών. Ένας τρόπος τιμωρίας τους ήταν και δημοσιοποίηση (γεγονός που επιβάρυνε τη διαμονή τους στην αρχαία Ολυμπία), καθώς αυτή γινότανε με τη χάραξη του ονόματος των παραβατών σε αγάλματα του Δία.
http://www.olympics.s5.com/symbols.htm
  Η ολυμπιακή σημαία http://www.ime.gr/olympics/modern/gr/heroes/1920c.htm Η ολυμπιακή σημαία αποτελεί σήμερα ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σχεδιάστηκε το 1913 από τον Pierre de Coubertin, παρουσιάστηκε το 1914 στο Παρίσι και υψώθηκε επίσημα για πρώτη φορά κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αμβέρσας, το 1920. Έκτοτε, η είσοδος της σημαίας, η έπαρση και η υποστολή της, καθώς και η παράδοσή της στους εκπροσώπους της διοργανώτριας πόλης των αμέσως επόμενων Ολυμπιακών Αγώνων, αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα της τελετουργίας των Αγώνων. Η ολυμπιακή σημαία έχει διαστάσεις 2x3 μέτρα και αποτελείται από λευκό φόντο, στο οποίο υπάρχουν πέντε τεμνόμενοι κύκλοι, τοποθετημένοι με τρόπο ώστε να σχηματίζουν τραπέζιο. Κάθε κύκλος φέρει και ένα ξεχωριστό χρώμα: μπλε, μαύρο και κόκκινο για τους τρεις κύκλους της επάνω σειράς (από δεξιά προς αριστερά), κίτρινο και πράσινο για τους δύο κύκλους της κάτω σειράς. Αν και θεωρείται ότι κάθε κύκλος (και επομένως και κάθε χρώμα) συμβολίζει καθεμία από τις πέντε ηπείρους, για το δημιουργό της σημαίας ο συμβολισμός ήταν κάπως διαφορετικός: Και οι πέντε κύκλοι μαζί συμβολίζουν τις πέντε ηπείρους, όχι όμως κάθε κύκλος και μία ήπειρο. Όσο για τα χρώματα, αυτά υπήρχαν -τουλάχιστον ένα από αυτά- στις σημαίες όλων των κρατών της εποχής εκείνης. Ο Coubertin εμπνεύστηκε τη σημαία χρησιμοποιώντας ένα αρχαίο ελληνικό σύμβολο που ήταν χαραγμένο σε ένα βωμό στο μαντείο των Δελφών. Φαίνεται ότι οι πέντε τεμνόμενοι κύκλοι συναρτήθηκαν στη σκέψη του Coubertin με το υπό αναζήτηση σύμβολο της ολυμπιακής σημαίας, με αφορμή τους Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912. Τότε για πρώτη φορά έλαβαν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες αθλητές και από τις πέντε ηπείρους. Έτσι, οι πέντε τεμνόμενοι κύκλοι αποτέλεσαν το θέμα της ολυμπιακής σημαίας, η οποία κατασκευάστηκε το 1913 από τον οίκο "Bon Marche" και παρουσιάστηκε την επόμενη χρονιά, στη διάρκεια του συνεδρίου της ΔΟΕ. Το συνέδριο αυτό συνέπιπτε με την εικοσάχρονη επέτειο από το συνέδριο του 1894, στο οποίο είχε αποφασιστεί η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Η ματαίωση των Αγώνων του 1916 δεν επέτρεψε την επίσημη παρουσίαση της σημαίας παρά το 1920, στην Αμβέρσα. Μάλιστα, στη σημαία εκείνη ήταν γραμμένο και το ρητό των Oλυμπιακών Αγώνων: "Citius, Altius, Fortius". |
