«έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο
Top 10 ποιήματα για την Άνοιξη
Υποδεχόμαστε την πρώτη μέρα της Άνοιξης με δέκα από τα ωραιότερα ποιήματα του είδους μέσα από τις σελίδες των ποιητών μας. Μαζί με μουσικές που αρθρώνουν την χαρά και τη μελαγχολία της ψυχής μπρος σ’ ένα ακόμα –όπως το έχει γράψει ο Νίκος Καρούζος– «έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο>>
Τάσος Λειβαδίτης, «Καντάτα – αυτός με την Παλόμα»
Πες μου, α, πες μου, λοιπόν, πού πήγε όλη εκείνη η άνοιξη, τα χωρατά των σπουργιτιών, σγουρά γέλια των θάμνων, οι παπαρούνες σα γλυκά κόκκινα στόματα, ρυάκια μου ασυλλόγιστα, πού πάτε; Σαν ένας γρύλλος που ξεχάστηκε στη μέρα το ξύλινο μαγγανοπήγαδο μακριά, πλάι στο πηγάδι ο παπούς παίζοντας την κιθάρα του, «μακριά, σα θα φύγω, μάνα, στην ξενιτιά», ένα κλωνί βασιλικός μες στα χοντρά ρουθούνια του να ευωδιάζουν τα πλεμόνια του απ’ τις στερνές ομορφιές της γης, πουλιά πετούσαν στα κλαδιά, σα να πηγαίνανε χαρούμενα μηνύματα από κόσμο σε κόσμο. Απρόοπτα, ξαφνιασμένα πρωινά και μεγάλα, μακρόσυρτα σούρουπα με τ’ άστρα να τρέμουν μακριά σαν ανοιξιάτικα μουσκεμένα βλέφαρα, έκθαμβες ώρες, βαρειές απ’ όλο το γιγάντιο Αόριστο που έφτανε ως τον πόνο. Αίσθηση αβέβαιη όλων των μυστικών της ζωής που διαπερνούσαν σα ρίγη, πέρα, κει κάτου, κει κάτου, μακριά, τους βραδυνούς ορίζοντες.
(Απόσπασμα από τη συλλογή «Καντάτα», 1960) Ακούστε εδώ: Ludwig van Beethoven – Sonata for Violin and Piano No. 5 in F major, Op. 24, «Spring», Allegro
Νίκος Καρούζος, «Ο Γιάννης μέσα στο έαρ»
Τι ολόμαυρα μαλλιά που τόσο χύνονταν στις πλάτες (γλυκειά αίσθηση τα σπλάχνα μου) ωσότου χάθηκε στη γωνία του δρόμου η γυναίκα. Δεν είναι πια (ο θάνατος) δεν ήτανε πριν (η ανυπαρξία) και πόσο να ’μενε στα λίγα δευτερόλεπτα. Σπιθίζουν από δάκρυα τα μάτια μου μ’ ένα κάψιμο. Πουλιά του Απριλίου χαρούμενα κάποιο δέντρο είμαι κ’ έγινε ποτάμι η ρίζα μου τώρα που ξέρουμε πόσο μαύρη είν’ η θάλασσα και το ποτάμι πάει… Δυο φύλλα έρημα τα χείλη μου τη νύχτα ο άγγελος της μοναξιάς με τολμηρά ενδύματα. Πουλιά του Απριλίου χαρούμενα εποχή εχθρική ώς το μυρωμένο βράδυ ώς μέσα στα μεσάνυχτα. Βγάλε ψυχή μου τραγούδι να πολεμήσω την Άνοιξη. Ξένος είμαι στο σπίτι μου ξένος στους δρόμους με λένε Γιάννη δεν έχω τίποτα δικό μου.
(Από τη συλλογή «Ποιήματα [1961] –συγκεντρωτική έκδοση «Η πρώτη εποχή», εκδ. Ερατώ, 1987) Ακούστε εδώ: Wilhelm Richard Wagner – Spring Waltz
Χρίστος Λάσκαρης, «Διαβάζοντας ένα ποίημα»
Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη όταν την είδα να έρχεται από μακριά: μισή γυναίκα, μισή όνειρο. Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω στεφανωμένη με άνθη κερασιάς. Τότε κατάλαβα τι δύναμη έχουν τα ποιήματα.
(Από τη συλλογή «Τέλος του προγράμματος», 1997 –συγκεντρωτική έκδοση «Χρίστος Λάσκαρης – Ποιήματα», εκδ. Γαβριηλίδης, 2004) Ακούστε εδώ: Paul de Senneville & Olivier Toussaint – Mariage d’amour
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top-10-poihmata-gia-thn-anoiksh/ ]
Π
Top 10 ποιήματα για την Άνοιξη
Υποδεχόμαστε την πρώτη μέρα της Άνοιξης με δέκα από τα ωραιότερα ποιήματα του είδους μέσα από τις σελίδες των ποιητών μας. Μαζί με μουσικές που αρθρώνουν την χαρά και τη μελαγχολία της ψυχής μπρος σ’ ένα ακόμα –όπως το έχει γράψει ο Νίκος Καρούζος– «έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο>>
Τάσος Λειβαδίτης, «Καντάτα – αυτός με την Παλόμα»
Πες μου, α, πες μου, λοιπόν, πού πήγε όλη εκείνη η άνοιξη, τα χωρατά των σπουργιτιών, σγουρά γέλια των θάμνων, οι παπαρούνες σα γλυκά κόκκινα στόματα, ρυάκια μου ασυλλόγιστα, πού πάτε; Σαν ένας γρύλλος που ξεχάστηκε στη μέρα το ξύλινο μαγγανοπήγαδο μακριά, πλάι στο πηγάδι ο παπούς παίζοντας την κιθάρα του, «μακριά, σα θα φύγω, μάνα, στην ξενιτιά», ένα κλωνί βασιλικός μες στα χοντρά ρουθούνια του να ευωδιάζουν τα πλεμόνια του απ’ τις στερνές ομορφιές της γης, πουλιά πετούσαν στα κλαδιά, σα να πηγαίνανε χαρούμενα μηνύματα από κόσμο σε κόσμο. Απρόοπτα, ξαφνιασμένα πρωινά και μεγάλα, μακρόσυρτα σούρουπα με τ’ άστρα να τρέμουν μακριά σαν ανοιξιάτικα μουσκεμένα βλέφαρα, έκθαμβες ώρες, βαρειές απ’ όλο το γιγάντιο Αόριστο που έφτανε ως τον πόνο. Αίσθηση αβέβαιη όλων των μυστικών της ζωής που διαπερνούσαν σα ρίγη, πέρα, κει κάτου, κει κάτου, μακριά, τους βραδυνούς ορίζοντες.
(Απόσπασμα από τη συλλογή «Καντάτα», 1960) Ακούστε εδώ: Ludwig van Beethoven – Sonata for Violin and Piano No. 5 in F major, Op. 24, «Spring», Allegro
Νίκος Καρούζος, «Ο Γιάννης μέσα στο έαρ»
Τι ολόμαυρα μαλλιά που τόσο χύνονταν στις πλάτες (γλυκειά αίσθηση τα σπλάχνα μου) ωσότου χάθηκε στη γωνία του δρόμου η γυναίκα. Δεν είναι πια (ο θάνατος) δεν ήτανε πριν (η ανυπαρξία) και πόσο να ’μενε στα λίγα δευτερόλεπτα. Σπιθίζουν από δάκρυα τα μάτια μου μ’ ένα κάψιμο. Πουλιά του Απριλίου χαρούμενα κάποιο δέντρο είμαι κ’ έγινε ποτάμι η ρίζα μου τώρα που ξέρουμε πόσο μαύρη είν’ η θάλασσα και το ποτάμι πάει… Δυο φύλλα έρημα τα χείλη μου τη νύχτα ο άγγελος της μοναξιάς με τολμηρά ενδύματα. Πουλιά του Απριλίου χαρούμενα εποχή εχθρική ώς το μυρωμένο βράδυ ώς μέσα στα μεσάνυχτα. Βγάλε ψυχή μου τραγούδι να πολεμήσω την Άνοιξη. Ξένος είμαι στο σπίτι μου ξένος στους δρόμους με λένε Γιάννη δεν έχω τίποτα δικό μου.
(Από τη συλλογή «Ποιήματα [1961] –συγκεντρωτική έκδοση «Η πρώτη εποχή», εκδ. Ερατώ, 1987) Ακούστε εδώ: Wilhelm Richard Wagner – Spring Waltz
Χρίστος Λάσκαρης, «Διαβάζοντας ένα ποίημα»
Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη όταν την είδα να έρχεται από μακριά: μισή γυναίκα, μισή όνειρο. Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω στεφανωμένη με άνθη κερασιάς. Τότε κατάλαβα τι δύναμη έχουν τα ποιήματα.
(Από τη συλλογή «Τέλος του προγράμματος», 1997 –συγκεντρωτική έκδοση «Χρίστος Λάσκαρης – Ποιήματα», εκδ. Γαβριηλίδης, 2004) Ακούστε εδώ: Paul de Senneville & Olivier Toussaint – Mariage d’amour
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top-10-poihmata-gia-thn-anoiksh/ ]
Π
