Σ’ εσένα αφήνω τα ρούχα μου,
τα ποιήματά μου, τα παπούτσια μου.
Την Κυριακή να τα φοράς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ («3 Χ 111 τρίστιχα», 1987)
τα ποιήματά μου, τα παπούτσια μου.
Την Κυριακή να τα φοράς.
Vladimir Volegov Sunday in the Park
Ryszard Tyszkiewicz 'Market sunday in Cracow XIX century'
τα λιμάνιαΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ («Μυθιστόρημα», «Τα Ποιήματα»)
την Κυριακή σαν κατεβούμε ν’ ανασάνουμε
βλέπουμε να φωτίζονται το λιόγερμα
σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν
Francesco Bergamini - Sunday School
ΙΙ. Κυριακή, και μας ξύπνησαν οι καμπάνες.
Βγήκαν τα παιδιά με τα ποδήλατα.
Βγήκαν τα πουλιά με τις καρότσες.
Κ’ ένα φύλλο στάθηκε και ρώτησε:
Τι θα γίνω εγώ μονάχο μου στο ψήλωμα
να με δέρνει ο αγέρας και το πέλαγο
κι ούτε να ‘χω ένα σκοινί να το τραβήξετε
να σας φυλλοκαμπανίσω όλο το πράσινο;
Γιάννης Ρίτσος “Κυριακή”Η Κυριακή στην ποίηση
Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ («Το λίγο του κόσμου», 1971)
Ελάχιστοι είναι οι ποιητές μας που βλέπουν την Κυριακή σα μια χαρούμενη μέρα, σαν ευκαιρία για καλοπέραση ή με αισιοδοξία. Το βλέμμα των περισσοτέρων σκοτεινιάζει τη μέρα αυτή. Όπως γράφει ο Ηλίας Κεφάλας «η Κυριακή επιβάλλει τη δική της διάσταση μέσα στις προθέσεις του ποιήματος», βαραίνει πάνω του σαν έρμα, συνοψίζει τις σκιές όλες τις εβδομάδας και από ευκαιρία για ανάπαυλα μετατρέπεται σε θλιβερό κενό.
Ναζίμ Χικμέτ "Κυριακή"
Σήμερα είναι Κυριακή
Για πρώτη φορά με άφησαν σήμερα και βγήκα στη λιακάδα
Δε μου ‘τυχε ποτέ σε όλη τη ζωή μου
Να μείνω έτσι ακίνητος κοιτάζοντας ψηλά τον ουρανό
Και ν’ απορώ που είναι τόσο μακριά μου
Τόσο γαλάζιος, τόσο απέραντος
Έκατσα κατάχαμα γεμάτος σεβασμό
Κι ακούμπησα την πλάτη στον ασβεστωμένο τοίχο.
Και τούτη τη στιγμή δε μπαίνει ζήτημα
Να ριχτώ στα κύματα, μήτε μς νοιάζουν οι αγώνες
Μήτε που σκέφτομαι καθόλου τη λευτεριά και τη γυναίκα.
Η γη, ο ήλιος, κι εγώ μέσα στον ήλιο ευτυχισμένος.
(Ξένη ποίηση του 20ου αιώνα, εκδ. Ελληνικά γράμματα)
Ο ήλιος ψηλότερα θ’ ανέβειΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ («Κυριακή», από τη συλλογή «Ελεγεία και σάτιρες», 1927)
σήμερα που είναι Κυριακή.
Φυσάει το αγέρι και σαλεύει
μια θημωνιά στο λόφο εκεί.
(…)
Άσε τον κόσμο στη χαρά του
κι έλα, ψυχή μου, να σου πω
σαν τραγουδάκι χαρωπό,
ένα τραγούδι του θανάτου.
Catherine Simpson « Sunday Best»
http://stigmalogou.blogspot.gr/2013/05/blog-post_22.html
Edward Hopper « Early Sunday Morning» 1930
Georges Seurat. «Κυριακή απόγευμα στο νησί της La Grande Jatte»
Leonid Afremov Amsterdam- sunday night,
Henry, Edward Lamson - One Sunday Afternoon
Edward Hopper, “Sunday’, 1926
http://homouniversalisgr.blogspot.gr/2013/03/blog-post_10.html