ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ,ΙΣΤΟΡΙΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΔΕΣ ΚΑΙ http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Minoiki-kriti.htm

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΙΝΩΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΗΣ ΚΝΩΣΟΥ- http://www.projethomere.com

ΔΕΣ ΚΑΙ https://slideplayer.gr/slide/12867936/




ΠΗΓΗ https://www.slideshare.net/amalousanhti/ss-27145064











Ειδώλιο της μικρής "θεάς των όφεων"

Έξοχα δείγματα της μινωικής μικροπλαστικής αποτελούν τα δύο περίφημα αγαλματίδια που απεικονίζουν
τη χθόνια μινωική θεά των όφεων, ίσως τη μητέρα θεά και την κόρη. Το μικρότερο από αυτά παριστάνει τη θεά
όρθια, με ανασηκωμένα χέρια, να κρατάει από ένα φίδι στο καθένα. Φορεί το περίτεχνο μινωικό ένδυμα,
το στενό περικόρμιο με μανίκια που αφήνει ακάλυπτο το πλούσιο στήθος, και το μακρύ φόρεμα που διαχωρίζεται
σε επτά επάλληλα οριζόντια επίπεδα και καλύπτεται με κοντή ποδιά, ενώ στο κεφάλι φέρει χαμηλό περίτεχνο
κάλυμμα, πάνω στο οποίο κάθεται ένας πάνθηρας. Η μορφή χαρακτηρίζεται από έλλειψη πλαστικότητας και
οι σχετικά επίπεδες επιφάνειες ζωντανεύουν με τα εξωτερικά στοιχεία, όπως είναι το πλούσιο φόρεμα και το
 εντυπωσιακό κάλυμμα της κεφαλής. Στο σχεδόν τριγωνικό πρόσωπο κατέχουν εξέχουσα θέση τα μεγάλα,
 εκφραστικά μάτια, που μεταδίδουν όλη την ένταση της μορφής. Το ειδώλιο βρέθηκε μαζί με το δεύτερο,
μεγαλύτερο της θεάς των όφεων και με πολλά ακόμη πολύτιμα αντικείμενα.

ΠΗΓΗ http://odysseus.culture.gr/h/4/gh430.jsp?obj_id=7884

ΚΝΩΣΟΣ
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2369


















































\





ΔΕΣ ΚΑΙ https://www.slideshare.net/vasso76/ss-53312513

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-A105/29/156,901/ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

3. Ο ΜIΝΩIΚΟΣ ΠΟΛI ΤI ΣΜΟΣ Η Κρήτη Η μινωική Κρήτη. Η Κρήτη κατοικήθηκε για πρώτη φορά τη Νεολιθική εποχή. Ο ση μα ντικότερος οικισμός φαίνεται να ήταν η Κνωσός, όπως ακριβώς και στην Εποχή του Χαλκού. Στην 3η και 2η χιλιετία π.Χ. ο πολιτισμός στην Κρήτη έφτασε σε υψηλό επίπεδο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης και καλλιτεχνικής παραγωγής. Είναι γνωστός με το όνο μα «μινωικός πολιτισμός» από το μυθικό βασιλιά της Κνωσού Μί νω α και ήρθε στο φως στις αρχές του 20ού αιώνα με τις ανασκαφές  του Βρετανού αρχαιολόγου Άρθουρ Έβανς στην Κνωσό. Ο μινωικός πολιτισμός Από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ. ο πληθυσμός στην Κρήτη βαθ μιαία αυξάνεται, η γεωργία και η κτηνοτροφία γίνονται πιο συστημα τικές και οι κάτοικοι οργανώνονται σε μικρούς οικισμούς. Οι Μινωί τες έχουν επαφή με άλλες περιοχές του Αιγαίου και της Ανατολικής  Μεσογείου, όπως οι Κυκλάδες, η Κύπρος και η Αίγυπτος, με τις  οποί ες εμπορεύονται διάφορα προϊόντα. Εξάγουν λάδι, κρασί, ξυλεία, λί θινα αγγεία, ίσως υφάσματα και δέρματα. Εισάγουν μέταλλα ή άλ λες πρώτες ύλες για την κατασκευή όπλων, εργαλείων και καλλιτε χνημάτων, όπως χαλκό από την Κύπρο και άργυρο από τις Κυκλά δες. Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ  ΘΑΛΑΣ ΣΟΚΡΑΤΙΑΣ  ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ Ο Μίνως είναι το αρχαιότερο από την παράδοση πρόσωπο που απέκτησε στόλο και κατόρθωσε να γίνει κύριος του μεγαλύτε ρου μέρους της ελληνικής θάλασσας. Επέβαλε την κυριαρχία  του στις Κυκλάδες και εγκατέστησε στις περισσότερες τις πρώ τες αποικίες. Θουκυδίδης Α, 4 Ο Θουκυδίδης γράφει περίπου 1.200 χρόνια μετά τη μινω ική ακμή. Τι σημαίνει αυτό; Έτσι, μερικοί οικισμοί αποκτούν σιγά σιγά μεγαλύτερη έκταση και πλούτο από τους άλλους. Αυτή η εξέλιξη οδηγεί, γύρω στο 2000 π.Χ., στη μεγαλύτερη αλλαγή στην ιστορία του μινωικού πολιτι σμού με την εμφάνιση των πρώτων ανακτόρων. Γύρω τους αναπτύσσονται μεγάλοι οικισμοί που μπορούν να χαρακτηριστούν  πόλεις. Μέχρι σήμερα είναι γνωστά με βεβαιότητα τέσσερα τέτοια ανάκτορα, στην Κνωσό, τη Φαιστό, τα Μάλια και τη Ζάκρο. Τα πρώτα ανάκτορα καταστρέφονται γύρω στο 1700 π.Χ. από σεισμό,  αλλά ξαναχτίζονται πιο επιβλητικά. Η περίοδος των δεύτερων, νέ ων ανακτόρων (1700-1450 π.Χ) είναι αυτή της μεγαλύτερης ακ μής του μινωικού πολιτισμού. Την εποχή αυτή οι Μινωίτες κυριαρ χούν στο Αιγαίο, όπου ιδρύουν αποικίες (Κύθηρα, Ρόδος) και έχουν  στενές σχέσεις με την ηπειρωτική Ελλάδα, επηρεάζοντας έντονα το μυκηναϊκό πολιτισμό που κάνει τότε την εμφάνισή του. Αεροφωτογραφία του ανακτόρου της Κνωσού. Διακρίνεται η πλακόστρωτη κεντρική αυλή. Πολιτική και διοικητική οργάνωση: τα ανάκτορα Τα ανάκτορα είναι μεγάλα συγκροτήματα κτιρίων, αποτελούνται  δηλαδή από πολλές πτέρυγες δωματίων και είναι τα διοικητικά, οι κονομικά, θρησκευτικά και καλλιτεχνικά κέντρα της περιοχής στην  οποία βρίσκονται. Παρά τις επιμέρους διαφορές όλα τα μινωικά ανάκτορα έχουν τα εξής κοινά χαρακτηριστικά: Έχουν προσανατολισμό στον άξονα Βορρά-Νότου. Έχουν μία ορθογώνια κεντρική αυλή. Γύρω της αναπτύσσο νται οι πτέρυγες των δωματίων. Ήταν πολυώροφα, είχαν μεγάλες κλίμακες, φωταγωγούς, σύ στημα ύδρευσης και αποχέτευσης και αρκετοί χώροι τους έφε ραν τοιχογραφίες. Από αυτές αντλούμε πλήθος πληροφορι ών  για πολλές από τις πτυχές της ζωής των Μινωιτών. Δεν ήταν οχυρωμένα. Τα ανάκτορα ήταν η κατοικία του άρχοντα της ευρύτερης περιο χής, όπου συγκεντρωνόταν η παραγωγή και τα εμπορεύματα για  να διατεθούν στο εσωτερικό του νησιού ή στο εξωτερικό. Ήταν  επίσης κέντρα κατασκευής πολύτιμων αντικειμένων και καλλιτεχνη μάτων, καθώς και θρησκευτικά κέντρα, όπου μαζευόταν πλήθος κό σμου με την ευκαιρία διαφόρων τελετών. Στα ανάκτορα δηλαδή  ζούσε, κυκλοφορούσε και εργαζόταν μεγάλος αριθμός αξιωματού χων, υπαλλήλων και τεχνιτών.

Ο δίσκος της Φαιστούαποτελεί το σπουδαιότερο δείγμα ιερογλυφικής γραφής από την Κρήτη. Μέχρι στιγμής δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί και το περιεχόμενό του παραμένει ακατανόητο. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι πρόκειται για ύμνο σε κάποια θεότητα. (Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου)

Μεταγραφή των ιερογλυφικών του δίσκου της Φαιστού. Δεν υπάρχει σχέση με τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Παρουσιάζονται μορφές και αντικείμενα της καθημερινής ζωής, ανθρώπινες μορφές και μέλη του σώματος, εργαλεία, ζώα και φυτά. Μπορείς να προσδιορίσεις τι εικονίζουν τα σύμβολα, σύμφωνα με την αρίθμηση;
	Παράλληλα, υπήρχαν διάσπαρτες σε ολόκληρη την  Κρήτη αγροικίες ή επαύλεις που συγκέντρωναν τη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή της περιοχής  τους και έλεγχαν τη διακίνηση των προϊόντων για λο γαριασμό των ανακτόρων. Το πολιτικό, διοικητικό  και οικονομικό σύστημα της μινωικής Κρήτης ήταν  δηλαδή συγκεντρωτικό, με κέντρο τα ανάκτορα.
Γραφή	Η ανάπτυξη του εμπορίου και η περίπλοκη διοικητι κή και κοινωνική οργάνωση οδήγησαν γύρω στο 1700 στη χρήση ενός συστήματος γραφής το οποίο  αρχικά έμοιαζε με τα ιερογλυφικά, όπως αποδεικνύ ει ο δίσκος της Φαιστού. Λίγο αργότερα άρχισε να χρησιμοποιείται ένα νέο σύστημα γραφής, η Γραμ μική Α. Η γραφή ήταν συλλαβική, δηλαδή κάθε ση μείο αντιστοιχούσε σε μία συλλαβή, και υπήρξε το πρότυπο για την ανάπτυξη της μυκηναϊκής γραφής.  Σημεία αυτής της γραφής έχουν βρεθεί κυρίως επά νω σε αγγεία ή χαραγμένα σε πινακίδες απογραφής  εμπορευμάτων. Η γραφή όμως αυτή δεν έχει απο κρυπτογραφηθεί.
Οικονομία Δείγμα της υψηλής λιθοτεχνίας των Μινωιτών. Σφραγιδόλιθος της περιόδου των νέων ανακτόρων (Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου).	Την  επο χή  των νέ ων  ανα κ τό ρων  (170 0- 1450  π.Χ. ) οι  Μι νωί τες κυριαρχούν με τα πλοία τους σε όλο το Αιγαί ο. Η εμπορική δραστηριότητα που είχε ξεκινήσει α πό την προηγούμενη χιλιετία είναι τώρα πιο έντονη.  Ι διαίτερη ζήτηση σε όλο το Αιγαίο έχουν τα έργα της  καλλιτεχνικής παραγωγής (μεταλλοτεχνία, λιθο τε χνία, κοσμηματοτεχνία). Μινωίτες  έμποροι και  ναυ τικοί φαίνεται να απεικονίζονται σε αιγυπτια κούς  τάφους προσφέροντας τέτοια έργα σε Αιγύ πτι ους  αξιωματούχους με τους οποίους συναλλάσ σο νταν.
Οι Μυκηναίοι στην Κνωσό	Γύρω στο 1450 π.Χ. τα μινωικά ανάκτορα κα τα στρέ φονται, πιθανόν από σεισμό, εκτός από αυτό  της Κνωσού. Η εξασθένιση της πολιτικής και  διο ικητικής οργάνωσης που ξεκινούσε από  τα ανάκτορα φαίνεται ότι έδωσε την ευκαι ρία στους Μυκηναίους να καταλά βουν την Κνωσό. Οι Μυκηναίοι  από την Κνωσό φαίνεται  ότι  κυριαρχούν σε ένα με γά λο τμήμα της κε ντρι κής και ανατολ ικής  Κρήτης  μέχρι το  1370 π.Χ., οπότε το ανάκτορο  της  Κνω σού κα τα στρέ φε ται  ο ρι στικά. Στη συνέχεια η Κρήτη α ποτελεί επαρχία του μυκηναϊκού κόσμου διατηρώντας όμως ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
	Ερωτήσεις - Δραστηριότητες 1. Να παρατηρήσετε στον χάρτη τη γεωγραφική θέση της Κρήτης. Με βάση αυτή να εξηγήσετε τη μινωική θαλασσοκρατία. 2. Πώς φαντάζεστε τη ζωή και την κίνηση σε ένα κρητικό ανάκτορο μια ημέρα γιορτής;

ΠΗΓΗ https://www.slideshare.net/ssuserd078fa/ss-80459817

ΠΗΓΗ https://www.scribd.com/doc/158396216/%CE%9C%CE%B9%CE%BD%CF%89%
CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%
8C%CF%82-%CE%95%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 
ΠΗΓΗ http://fliphtml5.com/xpqa/nfdc/basic
ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ https://filologein.wordpress.com/2012/11/08/%CE%BC%CE%B9%
CE%BD%
CF%89%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%
CF%82-%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82/

"Ο ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" - (ΙΣΤΟΡΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ)

•       Ο μινωικός πολιτισμός αναπτύχθηκε την 3^η και 2^η χιλιετία π.Χ. στην Κρήτη.

•       Ονομάστηκε μινωικός από το μυθικό βασιλιά της Κνωσού, Μίνωα.

•       Ανακαλύφθηκε από το Βρετανό αρχαιολόγο Άρθουρ  Έβανς.

Οι  Μινωίτες :

•       Ασχολούνται με τη γεωργία ,την κτηνοτροφία και το εμπόριο,κυριαρχούν σε όλο το Αιγαίο.

•      Χτίζουν εντυπωσιακά ανάκτορα (παλάτια) , το πιο σημαντικό από αυτά βρίσκεται στην Κνωσό.

Τα  μινωικά  ανάκτορα :

             Τα ανάκτορα  έχουν τα ακόλουθα  κοινά χαρακτηριστικά :

1.   Είναι  χτισμένα με τον ίδιο τρόπο γύρω από μια κεντρική αυλή και δεν έχουν τείχη.

2. Έχουν πολλούς ορόφους και πολλά δωμάτια, σε αρκετά από αυτά υπάρχουντοιχογραφίες.

3. Είναι κέντρα διοικητικά (κατοικία του άρχοντα), οικονομικά (εδώ συγκεντρώνεται η παραγωγή και τα εμπορεύματα), θρησκευτικά (γίνονται διάφορες ιερές τελετές) και καλλιτεχνικά (υπάρχουν εδώ εργαστήρια και τεχνίτες).

Η  μινωική  γραφή :

•       Αρχικά χρησιμοποιούσαν ένα είδος ιερογλυφικής γραφής (δίσκος της Φαιστού).

•    Αργότερα ένα νέο σύστημα, τη Γραμμική Α, μια συλλαβική γραφή που βρέθηκε χαραγμένη πάνω σε πινακίδες εμπορευμάτων και δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί (δεν ξέρουμε τι λέει)

Εξασθένιση  των  Μινωιτών :

•  Γύρω στο 1450 τα μινωικά ανάκτορα καταστρέφονται ίσως από σεισμό (εκτός της Κνωσού).

•       Τότε οι Μυκηναίοι καταλαμβάνουν την Κνωσό και κυριαρχούν στην Κρήτη.

            

                 

ΠΗΓΗ http://eranistis.net/wordpress/2014/01/03/minos/


Το ανάκτορο του Μίνωα στην Κνωσό


ΠΗΓΗ http://eranistis.net/wordpress/2014/01/03/minos/




Las damas azules. Detalle del fresco minoico del mégaron de la reina, en el ala este del palacio de 
Cnosos. Creta
ΠΗΓΗ http://akropolis.es/civilizacion-minoica/





Μινωίτισσα καλλονή στη Θήρα


Ο μυστηριώδης Δίσκος τής Φαιστού



Η μινωική χρυσή σφραγίδα
http://eranistis.net/wordpress/2014/01/03/minos/






Θηραίες αντιλόπες




Θηραίος ψαράς



Ολόκληρη η περίφημη Ζωφόρος τού (μινωικού) στόλου στο Ακρωτήρι τής Θήρας

Η τοιχογραφία των δελφινιών στην Κνωσό



Χελιδόνια και κρίνα… (Λεπτομέρεια fresco στην Θήρα-Σαντορίνη, ±1650 ΠΚΧ)

ΠΗΓΗ https://peripluscd.wordpress.com/2013/08/06/%CF%87%CF%81%CE%BF%

CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-2-%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%89%

CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BA%CF%81%

CE%B1%CF%84%CE%BF/

Η ζωφόρος τού στόλου (λεπτομέρεια) με μινωικά πλοία, Ακρωτήρι Θήρας

Το ναυαγισμένο πλοίο (Uluburun) ναυπηγημένο ξανά

Θεές της Κρήτης

ΠΗΓΗ http://mydaimoncom.blogspot.com/2016/08/blog-post_16.html

Η λατρεία της Θεάς στην Κρήτη, κατά την προϊστορική και ιστορι
κή περίοδο. 

Κουρίτες με τον θόρυβο των ασπίδων τους

καλύπτουν τα κλάματα του μικρού Δία ,

που τον κρατάει αγκαλιά η Νύμφη Αμάλθεια.

"Αρχιτεκτονικό ανάγλυφο ρωμαϊκής τέχνης.

Εποχή Αυγούστου, Παρίσι, Louvre

Η γυναίκα Θεά λατρεύτη
κε και λατρεύεται πα
ντού, σ' ολόκληρο τον 
κόσμο και σ' όλες τις θρη
σκείες, εξαιρουμένων 
των μονοθεϊστικών πα
τριαρχικών θρησκειών
…

Πρέπει αρχικά να τονι
στεί ότι η μινωική θρη
σκεία είναι ολιγοπρόσω
πη και βασίζεται στον 
κύκλο της βλάστησης.
 Η “Μεγάλη Μητέρα Θεά”, η θεά της γονιμότητας, προσωποποιεί 
την αρχέγονη λατρεία της φύσης…

Τα πρώτα πλήρως διαμορφωμένα στοιχεία της μινωικής θρη
σκείας εμφανίζονται ήδη κατά τη διάρκεια της Προανακτορικής
 περιόδου. Μετά την κατάρρευση του μινωικού πολιτισμού η μι
νωική θρησκεία επηρέασε τη μυκηναϊκή και στη συνέχεια τη θρη
σκεία της Αρχαιότητας. Οι επιβιώσεις της φαίνονται σε μερικά ο
νόματα θεοτήτων της βλάστησης, που είναι προελληνικά, όπως 
Δίκτυννα, Bριτόμαρτυς, Αριάδνη και Yάκινθος. Πολλά από τα σύ
μβολα της μινωικής θεάς συνοδεύουν γυναικείες θεότητες των 
αρχαίων χρόνων. Η Αθηνά, η θεά του πολέμου, απεικονίζεται με
 όπλα, η Eιλείθυια σχετίζεται με τον τοκετό, η Άρτεμις είναι η θεά
 των θηρίων, η Αφροδίτη συμβολίζεται με τα περιστέρια, η Δήμη
τρα με τους μήκωνες, ενώ τα λιοντάρια συναντώνται στη λατρεία
 της Kυβέλης. Ειδικά στη θρησκεία της Mικράς Aσίας βρίσκονται
 θεότητες που αντιστοιχούν στη μινωική θεά, όπως μία πολεμική
 θεά των Xετταίων, που είχε για σύμβολά της τον πάνθηρα, το λιο
ντάρι αλλά και το περιστέρι.

Η ΕΙΛΕΙΘΥΙΑ

Η θεά των τοκετών λατρευόταν πάρα πολύ στην Κρήτη ως σύμβο
λο της μητρότητας και της γονιμότητας. Τα ιερά της βρίσκονταν 
κυρίως σε σπήλαια γεγονός που φανερώνει την αρχέγονη λατρεία 
της θεότητας. Τα Ελευσίνια Μυστήρια που σχετίζονται με τον κύ
κλο της βλάστησης υποστηρίζεται ότι μεταφέρθηκαν από την Κρή
τη στην Αττική, ενώ είναι εμφανέστατη η ετυμολογική συγγένεια 
του ονόματος της θεάς και των μυστηρίων που σχετίζονται με τον
 ερχομό (ελεύθω - έλευσις - Ειλείθυια - Ελευσίνα), με τη γέννηση.

Η θεά είχε πολλά ιερά στην Κρήτη, ιδιαίτερα στις κεντρικές περιο
χές, και η λατρεία της που ήταν διαδεδομένη όσο οπουδήποτε αλ
λού, διατηρήθηκε μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια και την παλαιοχρι
στιανική εποχή, από όσα μαρτυρούν τα ανασκαφικά ευρήματα 
στους τόπους - σπήλαια λατρείας. Στην Κρήτη τα ονομαστότερα
 λατρευτικά ιερά σπήλαια της θεάς ήταν στην Αμνισό, στην Ολού
ντα, στο Δικτυνναίο και στην Ίνατο, αλλά η κύρια έδρα της θεάς 
ήταν στην αρχαία Λατώ.

Από ότι πάντως φαίνεται υπήρχε μεγάλη σχέση της λατρείας της 
θεάς Ειλείθυιας με την Λητώ και στην Κρήτη, πράγμα που φανε
ρώνει τη μεγάλη διάδοση του μύθου της γέννησης του Απόλλωνα 
και της Άρτεμης. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι η θεά κατάγεται
 από την κρητική - μινωική μυθολογία και "πέρασε" στο δωδεκά
θεο όπως συνέβη και με άλλες προελληνικές θεότητες.

Τρέχα Ειλειθυία τρέχα

Άσε για λίγο το νήμα σου

Υφάντρα εσύ της Μοίρας

Κι άνοιξε τα φτερά σου

Θεά της γέννας

Η γυναίκα πονάει και σε φωνάζει

Φέρε της τ’ άγια σύκα

Για να βγει το μωρό στον κόσμο.

ΣΥΜΒΟΛΑ: σύκο, μέλι, φίδι, πυρσός, σκύλος, άλογο

(«Η Θεά αναδυόμενη»: Ομάδα Μελέτης Μητριαρχικών Κοινω
νιών)

Ή ΘΕΑ ΤΩΝ ΟΦΕΩΝ

Από τα βάθη της προϊστορίας της Μινωικής Κρήτης, μας έρχε
ται. Η λατρεία της Θεάς της γονιμότητας, που ορίζεται και ως 
Μεγάλη Μητέρα. Το γυμνό στήθος και τα φίδια συμβολίζουν την
 ευφορία και την γονιμότητα. 

Η μινωική θεά απεικονίζεται σε τόσες πολλές 
διαφορετικές σκηνές ώστε να υπάρχουν αμφι
βολίες για το αν πρόκειται για μία ή για διαφο
ρετικές θεότητες. Απεικονίζεται σε κορυφή ό
ρους μεταξύ δύο λεόντων, ως Ορεία Μήτηρ ή 
Πότνια Θηρών, ως θεά του ιερού δέντρου, θεά
 των όφεων, των περιστεριών ή των μηκώνων.
 Η θεά εμφανίζεται επίσης σε πολεμικές παρα
στάσεις με ξίφος και ασπίδα και άλλες φορές σε θαλασσινό ταξί
δι. Γνωστό εικονιστικό θέμα αποτελεί επίσης η μητέρα-θεά κουρο
τρόφος. Τα διάφορα σύμβολα της θεάς συμβολίζουν τις διαφορετι
κές της ιδιότητες. Έτσι τα φίδια μαρτυρούν το χθόνιο χαρακτήρα 
της, τα περιστέρια είναι το σύμβολο του ουράνιου πεδίου και οι υ
πνοφόρες παπαρούνες τα σύμβολα της μητρικής θεάς, που κατευ
νάζει τα νήπια. Κατά μία ερμηνεία οι διάφορες εκφάνσεις της μι
νωικής θρησκείας συντείνουν στο μονοθεϊσμό

Η ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΙΣ Ή ΔΙΚΤΥΝΝΑ

Βριτόμαρτυς, σημαίνει “γλυκειά παρθένος”,

Βριτομαρτις η γλυκια θεα πουεγινε αφαια. 

Η Θεά που λάτρευαν οι κοπέλες και οι νέοι κυνηγοί στο ανατολικό τµήµα της Κρήτης. Είχε ως ιερά της δέντρα το πεύ
κο και τον σχίνο. Στο Ιερό της έµπαιναν µόνον µε γυµνά πόδια. Σαν νεαρή Παρθένος, η Βριτόμαρτις ήταν πολύ αγαπητή στην Αρτέμιδα και την ακολουθούσε παντού. Ήταν αυτή που επινόησε τα κυνηγετικά δίχτυα και της κρατούσε τα κυνηγόσκυλα δεμένα. Όταν ο Μίνως την ερωτεύθηκε, η Βριτόμαρτις προσπάθησε να κρυφτεί στα πυκνόφυλλα δάση και στα υγρά λιβάδια. Όμως ο Μίνως, φλογισμένος από τον πόθο του, την κατεδίωξε αδιάκοπα για εννέα μήνες, ώσπου η Βριτόμαρτις από την απελπισία της ρίχτηκε στη θάλασσα από τα βράχια του όρους Δίκτη. Κάποιοι ψαράδες την έσωσαν, καθώς έπεσε στα δίχτυα τους και η Άρτεμις θεοποίησε την Βριτόμαρτι με το όνομα Δίκτυννα. Από τότε διατρέχει τις θάλασσες την νύκτα και εμφανίζεται στους κατοίκους των παρα
λίων και των νησιών. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν η Δίκτυν
να που πρωτοστατούσε στις μυήσεις των εφήβων στις λόχμες, 
στα
 φαράγγια και στα βράχια του νησιού. Η λατρεία της θεωρείται 
ως μία από τις γνωστές Λατρείες στα Άπταρα, στην είσοδο του
 κόλπου της Σούδας. Το όνομα Δίκτυννα συνδέεται με δύο πράγμα
τα. Με το βουνό Δίκτη που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της
 Κρήτης και με το δίχτυ. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Αίγινα η
 Βριτόμαρτις λατρεύεται ως Αφαία επειδή εξαφανίστηκε. Αναφέ
ρει μάλιστα ότι στη Σπάρτη και στα νότια παράλια της Λακωνίας 
λάτρευαν την Θεά με το όνομα Ισσωρία και Λημναία.

Αμφιώνα

Η Αμφιώνα ήταν μυθική θεότητα του αρχαίου μυθικού πανθέου 
της Κρήτης. Το όνομά της έγινε γνωστό από μία αρχαία επιγραφή
 που βρέθηκε στη Κρήτη που ανάγεται στους κλασικούς χρονους, 
περίπου στο 200 π.Χ..

Σύμφωνα με την επιγραφή οι νέοι των συμμάχων πόλεων Κνωσού
 και Δρήρου ορκίζονταν "αιώνια έχθρα" κατά των Λυκτίων. 
Τον 
όρκο τους αυτόν τον έδιναν επικαλούμενοι πολλούς θεούς μεταξύ 
των οποίων και την θεότητα Αμφιώνα.

Σημειώνεται ότι ετυμολογικά το όνομα Αμφιώνα μαρτυρεί την
 από κοινού δέηση.

ΠΟΤΝΙΑ ΘΗΡΩΝ

Η μινωική θεά απει
κονίζεται σε τόσες 
πολλές διαφορετικές
 σκηνές ώστε να υπάρ
χουν αμφιβολίες για 
το αν πρόκειται για 
μία ή για διαφορετι
κές θεότητες. Απεικο
νίζεται σε κορυφή ό
ρους μεταξύ δύο λεόντων, ως Ορεία Μήτηρ ή Πότνια Θηρών, ως
 θεά του ιερού δέντρου, θεά των όφεων, των περιστεριών ή των 
μηκώνων. Η θεά εμφανίζεται επίσης σε πολεμικές παραστάσεις 
με ξίφος και ασπίδα και άλλες φορές σε θαλασσινό ταξίδι. Γνωστό
 εικονιστικό θέμα αποτελεί επίσης η μητέρα-θεά κουροτρόφος. Τα 
διάφορα σύμβολα της θεάς συμβολίζουν τις διαφορετικές της ιδιό
τητες. Έτσι τα φίδια μαρτυρούν το χθόνιο χαρακτήρα της, τα πε
ριστέρια είναι το σύμβολο του ουράνιου πεδίου και οι υπνοφόρες
 παπαρούνες τα σύμβολα της μητρικής θεάς, που κατευνάζει τα 
νήπια. Κατά μία ερμηνεία οι διάφορες εκφάνσεις της μινωικής
 θρησκείας συντείνουν στο μονοθεϊσμό.

Αντίθετα με τις γυναικείες θεότητες, οι άνδρες θεοί του μεταγενέ
στερου ελληνικού δωδεκαθέου, δεν ανταποκρίνονται στους συμβο
λισμούς του μινωικού κόσμου. Αυτό δείχνει ότι το πάνθεον της ελ
ληνικής Αρχαιότητας αποτελείτο μάλλον από άρρενες θεούς ινδο
ευ
ρωπαϊκής προέλευσης, που αναμίχθηκαν με το προελληνικό στοι
χείο των γυναικείων θεοτήτων.

ΠΗΓΗ

http://feminist.net.tripod.com/thees.html

http://www.fhw.gr/chronos/02/crete/gr/religion/index2.html

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B8%CF%85%CE%B9%
CE%B1

http://users.sch.gr/anpapad/deigmatikes/minoan/dianoiaf3.htm

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1

Ιστορία Α' Γυμνασίου : Μινωικός Πολιτισμός

ΠΗΓΗ http://skapanefs.blogspot.com/2011/10/blog-post_17.html

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

3. Ο ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

4. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΜΙΝΩΙΤΩΝ

Πότε ; : Την εποχή του Χαλκού (3.000 –1.100 π.Χ.) και συγκεκριμένα ως το 1.450 π.Χ.

Η Κρήτη : Κατοικήθηκε τη Νεολιθική Εποχή (6.500 –3.000 π.Χ.). Η σημαντικότερη πόλη ήταν η Κνωσός.

Γιατί «Μινωικός» ; : Πήρε το όνομά του από το μυθικό βασιλιά της Κνωσού Μίνωα.

Ποιός ανέσκαψε τη Κνωσό ; : ο Βρετανός αρχαιολόγος Άρθουρ Έβανς

3η χιλιετία : Ο πληθυσμός στην Κρήτη αυξάνεται, η άνθρωποι ασχολούνται πιο συστηματικά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία και φτιάχονται οικισμοί. Οι Μινωίτες έχουν εμπορικές σχέσεις με τις Κυκλάδες, την Κύπρο και την Αίγυπτο.

Εισάγουν :χαλκό (από την Κύπρο), άργυρο (από τις Κυκλάδες) και άλλα μέταλλα για να φτιάξουν όπλα, εργαλεία και καλλιτεχνήματα.

Εξάγουν : λάδι, κρασί, ξύλα, λίθινα αγγεία, υφάσματα και δέρματα

Μερικοί οικισμοί λόγω του εμπορίου γίνονται πιο πλούσιοι από τους άλλους.

2η χιλιετία : Χωρίζεται σε 2 περιόδους :

α) την εποχή των πρώτων ανακτόρων :από το 2.000 π.Χ. περίπου (Κνωσός, Φαιστός, Μάλια και Ζάκρος) ως το 1.700 π.Χ οπότε τα ανάκτορα καταστρέφονται από σεισμό.

β) την εποχή των νέων ανακτόρων :από το 1.700 π.Χ. περίπου οπότε ξαναχτίζονται ακόμα πιο επιβλητικά τα ανάκτορα ως το 1.450 π.Χ. που καταστρέφονται όλα εκτός από την Κνωσό (καταστράφηκε 80 χρόνια μετά) πάλι από σεισμό. Την εποχή αυτή οι Μινωίτες κυριαρχούν στο Αιγαίο και ιδρύουν νέες πόλεις (αποικίες) στα Κύθηρα και τη Ρόδο. Εξάγουν καλλιτεχνικά δημιοργήματα (κοσμήματα κ.α). Επηρεάζουν έντονα τον μυκηναϊκό πολιτισμό. Μετά την καταστροφή των ανακτόρων η Κρήτη αποτέλεσε επαρχία του μυκηναϊκού κόσμου.

Τα ανάκτορα : Είναι μεγάλα συγκροτήματα κτιρίων (όχι μόνο ένα κτίριο, αλλά πολλές πτέρυγες δωματίων). Είναι διοικητικά (από εκεί διοικούσαν), οικονομικά (εκεί συγκεντρωνόταν η παραγωγή και τα εμπορεύματα, αν και υπήρχαν και αγροικίες-επαύλεις στην ύπαιθρο για τον ίδιο σκοπό), θρησκευτικά (γίνονταν τελετές) και καλλιτεχνικά (ζούσαν καλλιτέχνες και τεχνίτες) κέντρα. Έχουν προσανατολισμό στον άξονα Βορρά-Νότου, μια ορθογώνια κεντρική αυλή και γύρω της πτέρυγες δωματίων. Είναι πολυώροφα, με μεγάλες σκάλες, φωταγωγούς, σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης. Έχουν τοιχογραφίες. Δεν είναι οχυρωμένα. Εκεί κατοικούσε ο άρχοντας της ευρύτερης περιοχής.

Το πολιτικό σύστημα : ήταν συγκεντρωτικό σε όλους τους τομείς (πολιτικό, οικονομικό, διοικητικό) με κέντρο τα ανάκτορα.

Η Γραφή :

1.700 π.Χ. περίπου : σαν ιερογλυφικά (βλέπε δίσκος Φαιστού)

Λίγο αργότερα : Γραμμική Α’(συλλαβική γραφή που δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί)

Η Θρησκεία : Πίστευαν σε γυναικείες θεότητες, οι οποίες είχαν σχέση με τη βλάστηση και τη διαδοχή των εποχών. Δεν υπήρχαν στην Κρήτη μεγάλοι ναοί, αλλά μικρά ανακτορικά ή οικιακά ιερά. Συχνά έκαναν τελετές σε σπηλιές π.χ. στο Δικταίο Άντρο προσφέροντας μικρά ειδώλια (αγαλματάκια). Είχαν ως ιερό δέντρο την ελιά και ως ιερό ζώο τον ταύρο (στις τελετές έκαναν και κάποιους αγώνες, τα ταυροκαθάψια). Ιερείς ήταν κυρίως γυναίκες.

Η Τέχνη : Οι Μινωίτες ξεχώρισαν για την Τέχνη τους, η οποία έχει ποικιλία και πρωτοτυπία. Τα έργα τους έχουν ζωντάνια και χάρη. Συχνά απεικόνιζαν τη φύση. Επηρέασαν τους Κυκλαδίτες και τους Μυκηναίους. Ξεχωρίζουν :

α) οι τοιχογραφίες (κυρίως από την Κνωσό) με ζώα, θαλάσσια θέματα, ζώα, θρησκευτικά θέματα και τοπία.

β) τα καμαραϊκά αγγεία : γίνονταν με τον κεραμικό τροχό (που εφευρέθηκε τότε). Ονομάζονται έτσι λόγω του σπηλαίου των Καμαρών, όπου πρωτοβρέθηκαν. Εξάγονταν στην Ανατολική Μεσόγειο και την Αίγυπτο και ήταν διακοσμημένα με καμπυλόγραμμα σχέδια και πιο σπάνια με ζώα ή φυτά. Ήταν πολύχρωμα.

γ) τα πήλινα ειδώλια που παριστάνουν κυρίως γυναίκες.

δ) τα αγγεία με μορφή κεφαλιού ζώου

ε) τα κοσμήματα από χρυσό και ασήμι.

Επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης

Με τον όρο Μινωικός πολιτισμός εννοείται ο προϊστορικός πολιτισμός της Κρήτης, διακριτός του προϊστορικού πολιτισμού που αναπτύχθηκε στην ηπειρωτική Αρχαία Ελλάδα (Ελλαδικός πολιτισμός) και τα νησιά του Αιγαίου (Κυκλαδικός πολιτισμός). Το όνομα μινωικός προέρχεται από τον μυθικό βασιλέα Μίνωα και δόθηκε από τον Άρθουρ Έβανς, τον αρχαιολόγο που ανέσκαψε το ανάκτορο της Κνωσού. Η ανάλυση του Έβανς για τον Μινωικό πολιτισμό ολοκληρώθηκε το 1935, και έθεσε το θεμέλιο για τη μελέτη των διαδικασιών και μετασχηματισμών που οδήγησαν στην ανάπτυξη, εδραίωση και παρακμή των Μινωιτών.

Εξέλιξη

Η πλέον πρώιμη περίοδος εγκατάστασης στην Κρήτη με βάση την αρχαιολογική μαρτυρία έγινε κατά την περίοδο της Ακεραμικής Νεολιθικής, περί το 6000Π.Κ.Ε.. Μετά από αυτή την περίοδο ακολούθησε μια μακρά περίοδος σχετικής σταθερότητας, έως την έναρξη της Εποχής του Χαλκού, περί το 3000 Π.Κ.Ε. Οι χρονολογικές παράμετροι που ορίζουν την Μινωική περίοδο της εποχής του Χαλκού αφορούν κυρίως στο χρονικό διάστημα 3000 έως 1000 Π.Κ.Ε. με κυρίαρχα γεγονότα την οικοδόμηση της Κνωσού 1900 Π.Κ.Ε., την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας περ. 1500 Π.Κ.Ε. και την καταστροφή της Κνωσού 1375 Π.Κ.Ε. Στην Κρήτη ήκμασαν περί τις 100 Μινωικές πόλεις.

Ζητήματα χρονολόγησης

Οι παραπάνω χρονολογήσεις είναι σχετικές βάσει αιγυπτιακών αντικειμένων που έχουν χρονολογηθεί με μεθόδους απόλυτης χρονολόγησης. Η απόλυτη χρονολόγηση του Μινωικού πολιτισμού βρίσκεται σε καθεστώς διαρκούς αναθεώρησης, συνεπώς οι παραπάνω χρονολογήσεις θα πρέπει να θεωρούνται συμβατικές. Στην προκειμένη περίπτωση περισσότερο χρήσιμα είναι τα συστήματα σχετικής χρονολόγησης. Ο Έβανς στηρίχθηκε στις λεπτομέρειες της κεραμεικής τυπολογίας, διαιρώντας τον Μινωικό πολιτισμό σε Πρώιμη Μινωική ή Πρωτομινωική (ΠΜ), Μεσομινωική (ΜΜ και Υστερομινωική (ΥΜ), με υποπεριόδους I, II, και III. Αν και είναι χρήσιμο ως στρωματογραφική χρονολόγηση, το σύστημα δεν απεικονίζει πλήρως την ανάπτυξη του μινωικού πολιτισμού. Το σημείο αιχμής στην ανάπτυξή του υπήρξε η εγκαθίδρυση ενός ανακτορικού συγκεντρωτικού κράτους και τούτο υπήρξε η αφορμή ώστε να αναπτύξει ο έλληνας αρχαιολόγος Νικόλαος Πλάτων μια εναλλακτική χρονολογική αλληλουχία: Προανακτορική (ΠM I–MM I), Πρωτοανακτορική (MM I–MM III), Νεοανακτορική l (MM III–ΥΜ II [ΥΜ IIIa στην Κνωσσό]) και Μεταανακτορική (ΥΜ III).

Προανακτορική περίοδος

Νεολιθική ΜΜ ΙΑ: περ. 7000–2000 Π.Κ.Ε.: Αν και η Κρήτη φαίνεται πως κατοικείτο σε ακόμη πρωιμότερες φάσεις, το πιθανότερο είναι ότι αποικήθηκε περίπου το 7000 Π.Κ.Ε. από λαούς της ΝΔ Μέσης Ανατολής. Πιστοποιημένη μαρτυρία για την κατοίκηση αυτής της περιόδου είναι η Κνωσός, στην δυτική πλυρά της κοιλάδας του Καιράτου σε μια έκταση 0.25 εκτ. με κατ' εκτίμησιν πληθυσμό 70 ατόμων. Οι πρώτοι άποικοι έφεραν μαζί τους τις δομές μιας πλήρως αναπτυγμένης καλλιεργητικής κοινωνίας και την πρωτογλώσσα από την οποία προέκυψαν τα μεταγενέστερα γλωσσικά ιδιώματα του νησιού. Πολύ λίγες τοποθεσίες είναι γνωστές για μια περίοδο 2.500 χρόνων. Οι μαρτυρίες πολλαπλασιάζονται στην ύστερη νεολιθική και στην χαλκολιθική περίοδο (περ. 4500–3500 Π.Κ.Ε.). Η Κνωσός φθάνει πλέον στην έκταση των 5 εκτ. και ο κατ' εκτίμησιν πληθυσμός της τα 1500 άτομα. Η συγκεκριμένη αύξηση δεν είναι δυνατόν να ερμηνευθεί από κάποια δραστική δημογραφική αύξηση των γηγενών και έτσι έχει προταθεί η υπόθεση ότι υπήρξε ένα δεύτερο κύμα αποικισμού, στην ίδια περίοδο που αποικήθηκαν και πολλά από τα νησιά του Αιγαίου. Η εμφάνιση νέων τεχνοτροπιών στην κεραμεική της πρώιμης εποχής του Χαλκού στον Άγιο Ονούφριο και τους Πύργους και άλλα υπολείμματα υλικού πολιτισμού παρόμοια με αυτά του κυκλαδικού πολιτισμούείναι σοβαρή ένδειξη που στρέφει προς την υπόθεση της ύπαρξης ενός μεταναστευτικού ρεύματος στο Αιγαίο στη συγκεκριμένη περίοδο.
Αν και η ΠΜ I φάση καθορίζει συμβατικά την έναρξη της εποχής του Χαλκού, ο όρος είναι μάλλον παραπλανητικός. Η μεταλλουργία του χαλκού ήταν ήδη γνωστή στην ύστερη νεολιθική (Χαλκολιθική) στην Κνωσό, αλλά οι χρήσεις του ορείχαλκου δεν εξαπλώθηκαν ευρέως μέχρι την την ΠΜ ΙΙ (περ. 2500 Π.Κ.Ε.). Η κατανόηση των κοινωνιών της ΠΜ I–ΜΜ ΙΑ (περ. 3500–2000 Π.Κ.Ε.) εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ταφικά ευρήματα, ιδιαίτερα τους κυκλικούς τύμβους στην Μεσαρά, και από λιγοστά ανεσκαμμένα πεδία, όπως τα Δέβλα, η Μύρτος, η Κορυφή (0.09 εκτ.) που έδωσε και το όνομά της στην χαρακτηριστική κεραμεική της ΠΜ II Περιόδου. Η παρουσία τέτοιων τόπων με πληθυσμό πιθανώς 30-50 ατόμων, υπονοεί κοινωνίες με σχετική ισότητα, αντίθετα με τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις της κνωσού, της Φαιστού των Μαλίων του Μόχλου με πληθυσμούς που ποικίλουν από 450 άτομα στη Φαιστό έως 1.500 άτομα στην Κνωσό. Το μέγεθός τους και οι μνημειακές κατασκευές της Κνωσού ή τα ταφικά ευρήματα του Μόχλου μας οδηγούν στην υπόθεση της ανάδυσης μιας κοινωνικής ιεραρχίας ήδη από την ΠΜ ΙΙ. Στην ύστερη προανακτορική φάση (ΜΜ ΙΑ στην κεντρική Κρήτη, ΠΜ ΙΙΙ στην ανατολική), Οι πλούσιοι τάφοι μιας ελίτ αριστοκρατίας εξαπλώνονται (Αρχάνες, Μάλια, Μόχλος) και συνιστούν ενδείξεις επαφών με την ανατολική Μεσόγειο. Πέραν τούτου υποδεικνύουν και τη σημασία της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και των εξωτερικών επαφών ως παραγόντων ανάδυσης της κοινωνίας των ανακτόρων.

Ανακτορική περίοδος

(ΜΜ IΒ έως ΥΜ ΙΒ: περ. 2000–1470 Π.Κ.Ε.). Τα πρώτα κτήρια που αναφέρονται ως 'ανάκτορα' χτίστηκαν στις αρχαιολογικές θέσεις της Κνωσού, των Μαλίων και της Φαιστού στην ΜΜ ΙΒ φάση. Από αρχιτεκτονικής άποψης είναι μνημειακές κατασκευές (η συνολική έκταση των δαπέδων ποκίλει από 1,3 εκτ. (3,2 στρ.) στην Κνωσό έως 0.75 εκτ. (1,85 στρ.) (στα Μάλια), διατεταγμένες γύρω από μια κεντρική αυλή, με λιθόστρωτη δυτική αυλή και εξελιγμένες τεχνικές οικοδόμησης, όπως οι λίθινοι ορθοστάτες. Η ομοιομορφία των πρώτων ανακτόρων είναι σχετικά φαινομενική, κάτι που φαίνεται ιδιαίτερα στα Μάλια με το διασκορπισμένο τους περίγραμμα, ενώ είναι πιθανό διακριτά ανακτορικά οικοδομήματα να μην εμφανίστηκαν σε όλο το νησί έως την ΜΜ ΙΒ, κυρίως στην ανατολική Κρήτη, όπου το εκτεταμένο οδικό δίκτυο, οι σταθμοί και τα παρατηρητήρια οικοδομήθηκαν κατά την ΜΜ ΙΙ, για να συνδέσουν το Παλαίκαστρο και τον κάτω Ζάκρο με το ΝΑ τμήμα του νησιού.
Οι καινοτομίες στην οικονομική και κοινωνική οργάνωση της ύστερης προανακτορικής περιόδου διακρίνονται καλύτερα στο αρχιτεκτονικό περιβάλλον των πρώτων ανακτόρων. Τα ανάκτορα συσσώρευαν το γεωργικό πλεόνασμα των γαιών τους σε κατασκευές μεγάλων αποθηκών τροφίμων, ώστε να καταστεί δυνατό να χρησιμοποιούνται σε εποχές πίεσης και πιθανώς σε τελεουργικούς εορτασμούς. Για την καταγραφή των αποθεμάτων και άλλων στοιχείων χρησιμοποιούνταν δύο είδη γραφών —η αποκαλούμενη κρητική ιερογλυφική(κυρίως στην Κνωσό και τα Μάλια) και οι γραμμικές γραφές. Πινακίδες Γραμμικής Α και Γραμμικής Β βρέθηκαν στη Φαιστό κυρίως. Στη Φαιστό επίσης χρησιμοποιήθηκαν πήλινες σφραγίδες για τον άμεσο έλεγχο των αποθηκευτικών χώρων και των ίδιων των δοχείων. Η βιοτεχνική παραγωγή αναπτύχθηκε στα ανάκτορα και είναι πολύ πιθανό το γεγονός ότι τα ανάκτορα μονοπώλησαν πρώτες ύλες όπως ο χαλκός από την Αττική και άλλες πηγές, ο κασσίτερος και το ελεφαντοστούν μέσω της Συρίας.
Ευρήματα πολύχρωμης κεραμεικής στις Καμάρες χαρακτηριστικά της πρωτοανακτορικής περιόδου είναι διαδεδομένα σε διάφορους τόπους της ανατολικής Μεσογείου και στην Αίγυπτο, υποδεικνύοντας δρόμους εμπορίου και σχέσεις ανταλλαγής με τις σημαντικότερες μεσογειακές δυνάμεις. Οι επαφές με την ελληνική ηπειρωτική χώρα και νησιά του Αιγαίου (ειδικά τις Κυκλάδες) είναι πυκνές κατά τη διάρκεια της πρωτοανακτορικής περιόδου και εντείνονται ακόμη περισσότερο στην νεοανακτορική περίοδο. Οι εικονογραφικές μαρτυρίες και τα τέχνεργα προτείνουν ότι τα ανάκτορα χρησιμοποιούντο επίσης ως τελετουργικά κέντρα ενώ στις λατρευτικές θέσεις περιλαμβάνονται σπήλαια (π.χ. Ιδαίον Άντρον και Δικταίον Άντρον), πηγές (π.χ. Κάτω Σύμη), και ιερά σε κορυφές —ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μινωικού πολιτισμού— ήταν ευρέως διαδεδομένα στην ύπαιθρο.
Τα ανάκτορα έγιναν εστιακά σημεία εγκατάστασης και η αύξηση των εγκαταστάσεων στην Κνωσό μέχρι τη νεοανακτορική περίοδο εκτιμάται σε 75 εκτάρια (185 στρέμματα), γεγονός που υποδεικνύει πληθυσμό ίσως και 12.000 ατόμων. (Συγκριτικά, οι Μυκήνες της (ΥΕ) Υστεροελλαδικής περιόδου ήταν 30 εκτάρια (74 στρέμματα), συμπεριλαμβανομένης της περιτοιχισμένηςακρόπολης). Τα εδάφη που ελέγχονταν από την Κνωσό, τη Φαιστό και τα Μάλια πιθανώς κάλυπταν έκταση πάνω από 1.000 τετρ. χλμ.
Η μετάβαση από τα παλαιά ή πρώτα ανάκτορα (της πρωτοανακτορικής) στα νέα ή δεύτερα ανάκτορα (της νεοανακτορικής περιόδου) καθορίζεται από την αναδημιουργία των οικοδομημάτων, μετά από τις καταστροφές —πιθανώς εξαιτίας σεισμού— και στις τρεις σημαντικές θέσεις της Μεσομινωικής (MM II και IIIA). Τα νέα ανάκτορα γίνονται περισσότερο κατανοητά σε ό,τι αφορά στον τρόπο λειτουργίας τους, καθώς παρουσιάζουν μείζονες αρχιτεκτονικές ομοιότητες. Διατηρούν πολλούς από τους ρόλους των προκατόχων τους, όπως είναι η αποθήκευση, η τελετουργία, η παραγωγή και η συγκέντρωση πρώτων υλών μέσω των επαφών με την ελληνική ηπειρωτική χώρα και τα αιγαιακά νησιά, την ανατολική Μεσόγειο και την Αίγυπτο. Με εντυπωσιακό τρόπο αναδεικνύονται αυτές οι επαφές στις μινωικού ύφους τοιχογραφίες του Τελ Κάμπρι (Tel Kabri) στο Ισραήλ και του Τελ ελ-Νταμπ’α Tell el-Dab'a (αρχαία Άβαρις) στο Δέλτα του Νείλου.

πηγή : http://el.wikipedia.ओर्ग

ΤΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΜΙΝΩΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

1. ΚΝΩΣΟΣ
Το θρυλικό παλάτι του Μίνωα που περιγράφηκε ως λαβύρινθος από τους αρχαίους Έλληνες, είναι το μεγαλύτερο των μινωικών παλατιών. Όπως στις άλλες περιοχές, το πρώτο ανάκτορο στην Κνωσό καταστράφηκε περίπου στα 1700 π.Χ., πιθανώς από σεισμούς ή άλλη φυσική καταστροφή. Ένα νέο ανάκτορο, τα υπολείμματα του οποίου είναι ορατά σήμερα, στηρίχτηκε στην ίδια περιοχή. Οι αρχιτέκτονες στην Κνωσό άρχισαν με το κεντρικό διοικητήριο και έχτισαν γύρω του, έξω από αυτό και επάνω του, όπως απαιτείται. Τα στοιχεία για τους ανώτερους ορόφους σταχυολογούνται από εκείνες τις περιοχές με τα ενισχυμένα, ευρύτερα και βαθύτερα θεμέλια. Οι περιοχές από το κεντρικό διοικητήριο περιλαμβάνουν: Ανατολή: Μια σκάλα οδήγεί κάτω στην αίθουσα των διπλών πελέκων, την αίθουσα της βασίλισσας, το λουτρό και τις τουαλέτες. Δύση: Κρύπτες στυλοβατών βρέθηκαν στο κεντρικό διοικητήριο. Αυτά ήταν σκοτεινά δωμάτια με τα στοιχεία των αρχαίων θυσιών, ήταν συνδεμένα με τις αποθήκες από τη δυτική πλευρά. Υπάρχουν στοιχεία πως, ίσως, ο κυβερνήτης ήταν ένας ιερέας-βασιλιάς. Επίσης, από τη δυτική πλευρά υπήρχε μια αίθουσα θρόνου, αν και αυτό χρονολογείται στην μυκηναϊκή περίοδο. Ταμπέλες σε Γραμμική Β βρέθηκαν εδώ ενώ δεν υπάρχει κανένας θρόνος σε άλλα ανάκτορα. Τα δωμάτια με τις καλά διατηρημένες νωπογραφίες με σκηνές από τα ταυροκαθάρψια, μπορεί να ήταν ένας χώρος για την βασιλική φρουρά. Μια σκάλα οδηγεί στο κεντρικό διοικητήριο όπου ήταν τοποθετημένη η τριμερή κιονοειδή λάρνακα, νότια της σκάλας. Μια μεγάλη σκάλα καταλήγουν ένα δωμάτιο που ήταν, πιθανώς, η βασιλική αίθουσα ακροάσεων των πρώιμων ανακτόρων. Στα δυτικά του διοικητηρίου, οι ορθοστάτες παρουσιάζουν σημάδια πυρκαγιάς. Ίσως πρόκειται για ένα ίχνος του πρώτου ανακτόρου στον δυτικό τοίχο. Ο δυτικός περίβολος μπορούσε να χωρέσει 400 πιθάρια, συνολικής χωρητικότητας περίπου εξήντα κυβικών μέτρων. Υπάρχουν στοιχεία πως εκείνο το εμπόριο επεκτείνεται μέχρι τη Σπάρτη. Κοντά στην είσοδο του ανακτόρου υπάρχουν τρία μεγάλα κοιλώματα. Αυτά συνδέονται με το πρώτο ανάκτορο, αλλά η χρήση τους είναι άγνωστη. Καλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου του νεότερου ανακτόρου. Μπορεί να είχαν χρησιμοποιηθεί για την αποθήκευση σιταριού. Ενώ άλλα μινωικά ανάκτορα καταστράφηκαν περίπου το 1450 π.Χ., η Κνωσός συνεχίζει, ίσως υπό μυκηναϊκό έλεγχο, μέχρι το 1375 π.Χ. περίπου, όταν καταστράφηκε ολοκληρωτικά.















2. ΦΑΙΣΤΟΣ
Σύμφωνα με το μύθο, η Φαιστός ιδρύθηκε από τον Ραδάμανθυ, έναν από τους τρεις γιους του Δία και της Ευρώπης. Ο Μίνωας και ο Σαρπηδών ήταν οι άλλοι δύο. Ο Ραδάμανθυς λέγεται πως επισκεπτόταν τη σπηλιά του Δία κάθε εννέα έτη, για να επαναφέρει νέους νόμους και να τους επιβάλει σε όλο το βασίλειό του. Ο κώδικας της Γόρτυνας δημιουργήθηκε υποθετικά από αυτόν. Η Φαιστός είναι στο νότιο κεντρικό μέρος του νησιού. Η περιοχή κατοικήθηκε τη νεολιθική περίοδο και υπάρχουν στοιχεία των προμινωικών ανακτόρων. Το πρώτο μινωικό ανάκτορο ερημώθηκε αρχικά από πυρκαγιά και σεισμό και ανοικοδομήθηκε. Έπειτα, καταστράφηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από σεισμό και πυρκαγιά γύρω στα 1700 π.Χ.. Το δεύτερο μινωικό ανάκτορο χτίστηκε έξω από τις καταστροφές του πρώτου. Αυτό το δεύτερο ανάκτορο καταστράφηκε γύρω στα 1450 π.Χ..














3. ΜΑΛΙΑ
Σύμφωνα με το μύθο, αυτό ήταν το ανάκτορο του Σαρπηδώνα, ενός από τρεις γιους Δία και της Ευρώπης. Η περιοχή είναι μια παράξενη θέση για ένα ανάκτορο. Είναι καυτή και ανήσυχη το καλοκαίρι και δεν υπάρχει καμία πηγή ύδατος εκτός από πηγάδια. Είναι επίσης κοντά στη θάλασσα, κάτι που ίσως δείχνει μια πλήρη έλλειψη φόβου επίθεσης. Το ανάκτορο είναι τόσο μεγάλο όσο της Φαιστού, 9.000 τετραγωνικά μέτρα περίπου, αλλά η αρχιτεκτονική, τα οικοδομικά υλικά και οι διακοσμήσεις δεν συγκρίνονται με αυτά της Κνωσού ή της Φαιστού. Το ανάκτορο κατασκευάστηκε από απλά υλικά και δεν υπάρχει πουθενά γύψος. Είναι τακτικό, αλλά όχι άφθονο. Η ιστορία των Μαλίων είναι παράλληλη με αυτή της Κνωσού. Το αρχικό ανάκτορο χτίστηκε περίπου στα 1900 π.Χ., καταστράφηκε περίπου στα 1700 π.Χ. και ανοικοδομήθηκε αμέσως. Αυτό το δεύτερο ανάκτορο καταστράφηκε περίπου στα 1450 π.Χ.. Εδώ υπάρχει μια διαφορά με την Κνωσό. Στα Μάλια δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με μια κατάκτηση ούτε στοιχεία που να δείχνουν την έλευση Μυκηναίων. Γύρω από το ανάκτορο υπάρχουν διάφορα στεγάσματα, φράκτες και δρόμοι. Υπάρχουν στοιχεία μιας εκτεταμένης πόλης που επεκτείνεται στη θάλασσα. Στα βορειοδυτικά του ανακτόρου υπάρχουν κτήρια και αποθήκες. Τέτοια κτήρια μπορούν εδώ να υποδείξουν την ύπαρξη μιας αγοράς και ενός πρυτανείου. Ίσως οι σπόροι των ελληνικών πόλεων να βρίσκονται εδώ.

ΑΛΛΕΣ ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

1. ΓΟΥΡΝΙΑ
Η περιοχή κατοικήθηκε από 3000, αλλά δεν υπήρξε καμία σπουδαία εγκατάσταση μέχρι το 1650 π.Χ. περίπου. Από το 1600 π.Χ. ήταν μια σημαντική μινωική πόλη. Βρισκόταν στα βορειοανατολικά, μεταξύ Κάτω Ζάκρου και Κνωσού, στο στενότερο μέρος του νησιού, και μπορεί να είχε ευημερήσει με το να βρεθεί στα σταυροδρόμια, όπως η Κόρινθος. Τα Γουρνιά είναι μια μέσου μεγέθους μινωική πόλη και όχι πραγματικά μια περιοχή ανακτόρων. Έχουν ανακαλυφθεί πολυάριθμα αντικείμενα για καθημερινή χρήση, όπως φόρμες για επιχάλκωση, βάρη αργαλειών και εξαρτήσεις των ξυλουργών. Ήταν μια βιομηχανική πόλη με κατοίκους που ασχολήθηκαν με την αλιεία, την ύφανση, την τήξη χαλκού και την παραγωγή τερακότας. Τα Γουρνιά ήταν μια ειρηνική πόλη και δεν υπάρχει καμία οχύρωση. Οι δρόμοι είναι στρωμένοι με κυβόλιθους. Οι περισσότεροι δρόμοι ακτινοβολούν από το κέντρο, αν και υπάρχουν μερικές περιφερειακές οδοί. Υπάρχουν πάνω από 70 πυκνοχτισμένα σπίτια. Τα χαμηλότερα επίπεδα χάθηκαν στα ερείπια των τούβλων από λάσπη. Τα σπίτια είχαν συχνά δύο εισόδους, με επίπεδους στέγες και τοίχους από ασβεστοκονίαμα. Υπήρχε ένας κυβερνήτης που φαίνεται από μια μικροσκοπική έκδοση ανακτόρου περίπου στο 1/10 του μεγέθους του ανακτόρου της Κνωσού Η πόλη καταστράφηκε στα 1500 π.Χ., αλλά ανοικοδομήθηκε από τους Μυκηναίους. Υπάρχει ένα σπίτι με ένα εμφανές διοικητήριο. Η περιοχή εγκαταλείφθηκε τελικά στα 1200 π.Χ..












2. ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ
Βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα από τη Φαιστό, στο δρόμο μεταξύ της Φαιστού και της θάλασσας. Η σχέση της Αγίας Τριάδας με τη Φαιστό είναι ασαφής. Υπήρξε μια επιμελημένη και όμορφη δομή εδώ, αποκαλούμενη μερικές φορές ανάκτορο αλλά μοιάζει περισσότερο με μια βίλα σαββατοκύριακου ή καλοκαιριού. Χτίστηκε στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα, την περίοδο του δεύτερου ανακτόρου της Φαιστού. Εφοδιάστηκε με θαυμάσια έργα τέχνης. Η βίλα καταστράφηκε στο τέλος του 15ου αιώνα. Υπάρχουν διάφορα κτήρια γύρω από τη βίλα, στα βορινά και τα δυτικά, που κατασκευάστηκαν αργότερα από το κυρίως οικοδόμημα. Υπάρχει και μια νεκρόπολη με κυκλικούς τάφους, στους οποίους βρέθηκε μια μαρμάρινη σαρκοφάγος που χρονολογείται περίπου στα 1400 π.Χ.. Υπάρχουν επίσης ερείπια ενός οικοδομήματος που μοιάζει με αγορά και χρονολογείται από το 1375 έως 1100 π.Χ.. Ένας μινωικός ναός έχει βρεθεί στη νοτιοανατολική άκρη του χωριού. Μπορεί να χρονολογείται από το 1700 π.Χ. και περιλαμβάνει θαυμάσιες νωπογραφίες.

πηγή :http://www.angelfire.com/folk/candia/files/minoan.हटमल

ΜΙΝΩΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η διαδοχή των εποχών η βλάστηση και ο μαρασμός των φυτών συγκίνησαν τον πρωτόγονο άνθρωπο। Η φύση πήρε στη φαντασία του ανθρώπου τη μορφή της μεγάλης Μητέρας και η βλάστηση του νεαρού Θεού που γεννιέται, πεθαίνει και ανασταίνεται κάθε χρόνο.

ΘΕΟΤΗΤΕΣ

Γνωρίζουμε ορισμένα ονόματα προελληνικών Θεοτήτων. Έχουμε τη Δίκτυνα και τη Βριτόμαρτι. Η πρώτη κατοικεί στο ιερό βουνό Δίκτυ, εκεί που γεννήθηκε ο νεαρός Θεός. Ο νεαρός θεός άλλοτε ονομάζεται Βέλχανος ο Υάκινθος, Ατυμνος, Αρβιος, Τάλως.

Η Μινωική Θεά, η μεγάλη Μητέρα παρουσιάζεται να κατοικεί σε κορυφές βουνών ή κάτω από το ιερό δέντρο της ή όρθια κρατώντας στα χέρια τα φίδια της. Άλλες φορές με την μορφή Περιστεριού.

Φοράει στα μαλλιά της το γονιμοποιημένο λουλούδι που ηρεμεί τα νήπια ή ρίχνει σε έκσταση τον πιστό.

Η Μινωική Θεά, η μεγάλη Μητέρα


ΠΗΓΗ http://www.nea-acropoli-athens.gr/arthra/filosofia/284-i-latria-tis-theas-miteras-stin-minoiki-kriti

Η Θεά με τα φίδια
ΠΗΓΗ https://peripluscd.wordpress.com/2013/08/06/%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-2-%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF/



ΠΗΓΗ https://www.e-storieskritis.gr/2018/01/blog-post_2.html


ΔΕΣ ΚΑΙ http://www.cretanthematicpark.com/gr/minoan-civilization/the-new-palace-period/deities.aspx

ΠΗΓΗ http://iscreta.gr/2015/05/%CE%BF%CE%B9-%CE%B8%CE%B5%CE%AD%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%8C%CF%86%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5/

ΠΗΓΗ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%AC_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CF%8C%CF%86%CE%B5%CF%89%CE%BD

Άλλοτε ταξιδεύει με καράβι σε μακρινά νησιά.

Στις λατρευτικές σκηνές βρίσκουμε θεότητες σαν φανταστικά δαιμονικά όντα με σώμα ανθρώπινο και κεφάλι πουλιού ή ζώου. Οι δαίμονες λατρεύουν τη θεά και προστατεύουν το νεαρό Θεό. Ίσως οι μορφές αυτές προέρχονται από τελετές μαγικές που μετέχουν ιερείς φορώντας ζωόμορφες μάσκες.

ΙΕΡΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

Το ζεύγος των κεράτων, ο διπλός πέλεκυς, το κλαδί του ιερού δέντρου αποτελούν τα κυριότερα λατρευτικά σύμβολα.

Ο διπλός πέλεκυς ονομαζόταν λάβρυς έγινε σύμβολο δύναμης και συσχετίστηκε με τον κεραυνό ή με τον ιερό Ταύρο που τον θυσίαζαν με ένα τέτοιο όπλο. Ίσως από τη λέξη λάβρυς να προέρχεται η λέξη λαβύρινθος.

Ταύρος

Η μεγάλη οχτώσχημη ασπίδα που κατασκευάζεται από δέρμα ταύρου και το κράνος, είναι όπλα που σχετίζονται με την προστασία της Θεάς.

Ο σταυρός, το άστρο, ο τροχός είναι ιερά σύμβολα με αστρική ή ηλιακή σημασία.

Ιερό σύμβολο είναι και ο κόμβος που έχει μαγικές θεραπευτικές και προφυλαχτικές ιδιότητες.

Κόμπος

ΤΟΠΟΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ-ΓΙΟΡΤΕΣ
 ιερά-Ναοί 

Τα μεγάλα λατρευτικά ιερά-Ναοί τα χρόνια της ακμής του Μινωικού πολιτισμού ήταν σπάνια. Η λατρεία του Θεού προσφέρεται σε μικρά απλά ιερά. Στις τελετές στα μεγάλα ανάκτορα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας υποδύονται τις Θεότητες. Η βασίλισσα, παριστάνει τη Θεά καθισμένη στο θρόνο της, ενώ την φυλάνε δεξιά και αριστερά τα δαιμονικά όντα οι γρύπες.Λατρεία προσφέρεται στα σπήλαια και τις ιερές κορυφές. Οι σπηλιές της Δίκτης, της Ειλειθυίας στην Αμνισό, στο Δικταίο Άντρο υπήρξαν τόποι λατρείας.

Στα Αστερούσια, το Γιούχτα, το Φιλέρημο χτίστηκαν μικρά ιερά στις κορυφές τους. Τις μέρες της γιορτής οι πιστοί άναβαν μεγάλη φωτιά για να φαίνεται από μακριά και έριχναν μεγάλα πήλινα ειδώλια.

ταυροκάθαψια

ΑΜΑΛΘΕΙΑ

Με το γάλα της μεγάλωσε ο Δίας . Το κέρατο της "κέρας της Αμάλθειας" θεωρείται το σύμβολο της γονιμότητας και της αφθονίας.

ΔΙΑΣ

Ο πρώτος τωνν Ολύμπιων θεών. Πατέρας του ο Κρόνος. Μητέρα του η Ρέα. η σχέση του με την κρήτη είναι σημαντική. Για να γλιτώσει η Ρέα το νεογέννητο παιδί της από το στόμα του κρόνου το κρύβει σε βαθύ σπήλαιο. Οι Νύμφες στο βουνό Δίκτυ της Κρήτης το κοιμίζουν. Οι Κουρήτες και οι Κορυβάντιες χτυπούν τις ασπίδες τους και τα ξίφη τους για να καλύψουν τις φωνές του νεογέννητου. Τρέφεται με το γάλα της Αμάλθειας.Στα βουνά της Κρήτης στην Ίδα και στο Δίκτυ θα μεγαλώσει και θα ξεκινήσει για τον αγώνα εναντίον του πατέρα του και των γιγάντων.

ΤΑΛΩΣ

Ο χάλκινος γίγαντας που φυλάει τις ακτές της Κρήτης. Φτάχτηκε απο τον Ήφαιστο. Τρείς φορές τη μέρα πηγαίνει απο τη μια άκρη του νησιού στην άλλη για να μην αφήσει κανένα ξενό να βγεί στη στεριά . Έχει μια μοναδική φλέβα για να περνάει το αίμα που κλείνει με ένα καρφί. Ο Τάλως πεθαίνει όταν η Μήδεια με τα μαγικά της βότανα τον σπρώχνει να βγάλει το καρφί.

ΘΗΣΕΑΣ - ΑΡΙΑΔΝΗ

Ο Θησέας είναι ένας Αθηναίος ήρωας γιός του Βασιλιά της Αθήνας, Αιγέα. Του έλαχε να είναι ένας απο τους 7 νέους που έπρεπε να σταλθούν στην Κρήτη για να σκοτωθούν απο το Μινώταυρο. Με την βοήθεια της Αριάδνης, κόρη του Μίνωα, που του έδωσε ένα κουβάρι κλωστή (μίτο) και ένα σπαθί. , μπόρεσε να επίστρεψει πίσω δένοντας το μίτο στην έισοδο.

ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ

Ο Μινώταυρος είναι ένα τέρας με κεφάλι Ταύρου και σώμα ανθρώπου μητέρα του η Πασιφάη, γυναίκα του Μίνωα, πατέρας του ο Ταύρος που έστειλε οργισμένος ο Ποσειδώνας για να καταστρέψει το Νησί της Κρήτης, τιμωρώντας έτσι τον Μινώα। Ζούσε στο Λαβύρινθο. Εκεί κατασπάρασε τους 7 νέους και τις 7 νέες που πλήρωνε σαν φόρο υποτέλειας η Αθηνά στον Μίνωα. Σκοτώνεται απο το Θησέα με την βοήθεια της Αριάδνης.

πηγή :

http://www।clab।edc।uoc।gr/seminar/heraklio/minoiki/THRISKIA।htm

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ

ΠΗΓΗ http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/istoria/a-02-
03.htm

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

3. Ο 

ΜI

ΝΩ

ΜΙΝΩIΚΟΣ

 

ΠΟΛIΤIΣΜΟΣ

Κατέβασε τις ερωτήσεις κατανόησης
Η ενότητα στο σχ. βιβλίο  Περιεχόμενα Α. ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΛΙΘΟΥ 1. Η παλαιολιθική και η μεσολιθική εποχή 2. Νεολιθική εποχή Β. Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ 1. Οι λαοί και οι πολιτισμοί της Εγγύς Ανατολής 2. Κυκλαδικός Πολιτισμός 3. Ο Μινωικός Πολιτισμός 4. Η θρησκεία και η τέχνη των Μινωιτών  5. Ο Μυκηναϊκός Κόσμος 6. Μυκηναϊκή Θρησκεία και Τέχνη Γ. Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 1100 ΕΩΣ ΤΟ 800 π.Χ. 1. Οι μεταβατικοί χρόνοι 2. Η πολιτισμική αναγέννηση Δ. ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ (800-479 π.Χ.) 1. Αποικιακή εξάπλωση 2. Η πόλη-κράτος και η εξέλιξη του πολιτεύματος 3. Η Σπάρτη 4. Αθήνα: από τη βασιλεία στην αριστοκρατία 5. Αθήνα: πορεία προς τη Δημοκρατία 6. Οι Πανελλήνιοι δεσμοί 7. Πέρσες και Έλληνες: δύο κόσμοι συγκρούονται 8. Η οριστική απομάκρυνση της περσικής επίθεσης 9. Τα γράμματα 10. Η Τέχνη Ε. Η ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (479-431 π.Χ.)  1. Η συμμαχία της Δήλου... 2. Το δημοκρατικό πολίτευμα... 3. Η λειτουργία του πολιτεύματος - Οι Λειτουργίες 4. Η συγκρότηση της αθηναϊκής... 5. Η διαδικασία της μόρφωσης... ΣΤ. ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ 1. Αίτια και αφορμές του... 2. Η εκστρατεία στη Σικελία... 3. Η ηγεμονία της Σπάρτης... 4. Η κυριαρχία της Θήβας στην Ελλάδα Ζ. Η ΑΝΑΠΤYΞΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ  1. Το κράτος της Μακεδονίας 2. Το κράτος της Μακεδονίας επεκτείνεται 3. Αλέξανδρος. Η κατάκτηση της Ανατολής 4. Το έργο του Αλέξανδρου 5. Οι τύχες της Κύπρου Η. ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΠΟΧΗ 1. Τα γράμματα 2. Οι τέχνες 3. Η αρχιτεκτονική των κλασικών χρόνων 4. Η γλυπτική και η ζωγραφική των κλασικών χρόνων Θ. ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΡΩΜΑΪΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ 1. Τα ελληνιστικά βασίλεια 2. Η κατάσταση στον ελλαδικό  χώρο 3. Το ρωμαϊκό κράτος αποκτά μεγάλη δύναμη 4. Η υποταγή του ελληνικού  κόσμου 5. Τα γράμματα και οι τέχνες... 6. Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός Ι. ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ ΣΤΟ ΒYΖΑΝΤΙΟ 1. Η ρωμαϊκή ειρήνη 2. Ο Χριστός και η διδασκαλία του... 3. Η διάδοση του Χριστιανισμού 4. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία σε κρίση 5. Κωνσταντίνος: η μεγάλη στροφή 
Η Κρήτη στoυς χάρτες της Google, με τα ανάκτορα της Κνωσού,
 Φαι

στού, Ζάκρου, Μαλίων.
Πιέζοντας σε κάθε θέση, στην αναδυόμενη καρτέλα μπορείτε να ε
πι

λέξετε περιήγηση ή πληροφορίες.

χρονολόγιο
2300| 2000| 1700| 1600| 1450| 

1400| 1370| 1200|

Η Κρήτη

 Η Κρήτη κατοικήθηκε για πρώτη φορά τη Νεολιθική εποχή. 

Ο σημαντικότερος οικισμός φαίνεται να ήταν η Κνωσός, όπως ακρι

βώς και στην Εποχή του Χαλκού. Στην 3η και 2η χιλιετία π.Χ. ο πο

λιτισμός στην Κρήτη έφτασε σε υψηλό επίπεδο κοινωνικής και οικο

νομικής οργάνωσης και καλλιτεχνικής παραγωγής. Είναι γνωστός με

 το όνομα «μινωικός πολιτισμός» από το μυθικό βασιλιά της Κνω

σού Μίνωα και ήρθε στο φως στις αρχές του 20ού αιώνα με τις ανα

σκαφές του Βρετανού αρχαιολόγου Άρθουρ Έβανς στην Κνωσό.

Προβολή μινωικός πολιτισμός,
 ανάκτο
ρα σε χάρτη
 μεγαλύτερου μεγέθους

Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ
 ΤΗΣ
 ΘΑΛΑΣ
ΣΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΤΩΝ
 ΚΡΗ
ΤΩΝ 

Ο Μίνως είναι το αρχαιότερο από την παράδοση πρόσωπο που
απέκτησε στόλο και κατόρθωσε να γίνει κύριος του μεγαλύτερου
 μέρους της ελληνικής θάλασσας. Επέβαλε την κυριαρχία του
 στις Κυκλάδες και εγκατέστησε στις περισσότερες τις πρώτες α
ποικίες.

Θουκυδίδης Α, 4

Ο Θουκυδίδης γράφει περίπου 1.200 χρόνια μετά τη μινωική 
ακμή. Τι σημαίνει αυτό;

Ο μινωικός πολιτισμός  

 Από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ. ο πληθυσμός στην Κρήτη
βαθμιαία αυξάνεται, η γεωργία και η κτηνοτροφία γίνονται πιο
 συστηματικές και οι κάτοικοι οργανώνονται σε μικρούς οικισμούς.
 Οι Μινωίτες έχουν επαφή με άλλες περιοχές του Αιγαίου και
της Ανατολικής Μεσογείου, όπως οι Κυκλάδες, η Κύπρος και η
 Αίγυπτος, με τις οποίες εμπορεύονται διάφορα προϊόντα. Εξά
γουν λάδι, κρασί, ξυλεία, λίθινα αγγεία, ίσως υφάσματα και δέρμα
τα. Εισάγουν μέταλλα ή άλλες πρώτες ύλες για την κατασκευή ό
πλων, εργαλείων και καλλιτεχνημάτων, όπως χαλκό από την Κύ
προ
 και άργυρο από τις Κυκλάδες.

 Έτσι, μερικοί οικισμοί αποκτούν σιγά σιγά μεγαλύτερη έκτα
ση και πλούτο από τους άλλους. Αυτή η εξέλιξη οδηγεί, γύρω στο
 2000 π.Χ., στη μεγαλύτερη αλλαγή στην ιστορία του μινω
ικού πολιτισμού με την εμφάνιση των πρώτων ανακτόρων. Γύρω
 τους αναπτύσσονται μεγάλοι οικισμοί που μπορούν να χαρακτη
ριστούν πόλεις. Μέχρι σήμερα είναι γνωστά με βεβαιότητα τέσ
σερα τέτοια ανάκτορα, στην Κνωσό, τη Φαιστό, τα Μάλια και τη
 Ζάκρο.

 Τα πρώτα ανάκτορα καταστρέφονται γύρω στο 1700 π.Χ.
από σεισμό, αλλά ξαναχτίζονται πιο επιβλητικά. Η περίοδος των δεύ
τερων, νέων ανακτόρων (1700-1450 π.Χ) είναι αυτή της μεγαλύ
τερης ακμής του μινωικού πολιτισμού. Την εποχή αυτή οι Μινωί
τες κυριαρχούν στο Αιγαίο, όπου ιδρύουν αποικίες (Κύθηρα, Ρό
δο
ς) και έχουν στενές σχέσεις με την ηπειρωτική Ελλάδα, επηρεάζο
ντας έντονα το μυκηναϊκό πολιτισμό που κάνει τότε την εμφάνισή
 του.

Χάρτης της Μινωικής Κρήτης

Χάρτης της Μινωικής
Κρή
της
με διάδραση

Αεροφωτογρα
φία
 του
 ανακτό
ρου της Κνω
σού.
 Δια
κρίνεται η πλα
κό
στρωτη
κεντρική αυλή.
 

Π

ο

λι

τική 

κα

ι δι

οι

κητική

 οργάνω

ση: 

τα α

νάκτορα

   

 Τα ανάκτορα είναι μεγάλα συγκροτήματα κτιρίων, αποτελού
νται δηλαδή από πολλές πτέρυγες δωματίων και είναι τα δι
οικητικά, οικονομικά, θρησκευτικά και καλλιτεχνικά κέντρα της
 περιοχής στην οποία βρίσκονται. Παρά τις επιμέρους διαφο
ρές όλα τα μινωικά ανάκτορα έχουν τα εξής κοινά χαρακτηριστι
κά:
 Έχουν προσανατολισμό στον άξονα Βορρά-Νότου.
 Έχουν μία ορθογώνια κεντρική αυλή. Γύρω της αναπτύσσο
νται οι πτέρυγες των δωματίων.
 Ήταν πολυώροφα, είχαν μεγάλες κλίμακες, φωταγωγούς,
σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης και αρκετοί χώροι τους
 έφεραν τοιχογραφίες. Από αυτές αντλούμε πλήθος πληροφο
ριών για πολλές από τις πτυχές της ζωής των Μινωιτών.
 Δεν ήταν οχυρωμένα.

 Τα ανάκτορα ήταν η κατοικία του άρχοντα της ευρύτερης
περιοχής, όπου συγκεντρωνόταν η παραγωγή και τα εμπορεύ
ματα για να διατεθούν στο εσωτερικό του νησιού ή στο εξω
τερικό. Ήταν επίσης κέντρα κατασκευής πολύτιμων αντικει
μένων και καλλιτεχνημάτων, καθώς και θρησκευτικά κέ
ντρα, όπου μαζευόταν πλήθος κόσμου με την ευκαιρία
 διαφόρων τελετών. Στα ανάκτορα δηλαδή ζούσε, κυκλοφο
ρούσε και εργαζόταν μεγάλος αριθμός αξιωματούχων, υπαλλή
λων και τεχνιτών.

24

 Παράλληλα, υπήρχαν διάσπαρτες σε ολόκληρη την Κρήτη
αγροικίες ή επαύλεις που συγκέντρωναν τη γεωργική και κτηνο
τροφική παραγωγή της περιοχής τους και έλεγχαν τη διακίνη
ση των προϊόντων για λογαριασμό των ανακτόρων. Το πολιτι
κό, διοικητικό και οικονομικό σύστημα της μινωικής Κρήτης
ήταν δηλαδή συγκεντρωτικό, με κέντρο τα ανάκτορα.

Γραφή 

  

Ο δίσκος της
Φαιστού
 αποτελεί
 το σπουδαιότερο
 δείγ
μα ιερογλυφικής
 γρα
φής α
πό την Κρήτη.
Μέχρι στιγμής
 δεν
 έχει απο
κρυ
πτογραφηθεί
και
 το
 περιεχόμενό
του
παραμέ
νει ακατανόη
το.
Η επικρατέστε
ρη
 άπο
ψη είναι ότι
 πρόκειται για
 ύ
μνο σε

 κάποια θεό
τητα.
(Αρχαιολο
γικό

 Μουσείο
Ηρα

κλείου)

Μεταγραφή των ιε
ρογλυ
φικών του
 δίσκου της Φαι
στού.
Δεν υπάρχει σχέση με
 τα αιγυ
πτιακά ιερογλυ
φικά.



Παρουσιάζονται μορφές και αντικείμενα της καθημερινής ζωής,
ανθρώπινες μορφές και
 μέλη του
σώματος, εργα
λεία,
ζώα και φυτά.
Μπορείς να προσδιορίσεις τι εικο
νίζουν τα σύμβο
λα,
σύμφωνα με την αρίθμηση;

 Η ανάπτυξη του εμπορίου και η περίπλοκη διοικητική και
 κοινωνική οργάνωση οδήγησαν γύρω στο 1700 στη χρήση

ενός συστήματος γραφής το οποίο αρχικά έμοιαζε με τα ιερογλυ
φικά, όπως αποδεικνύει ο δίσκος της Φαιστού. Λίγο αργότερα
άρχισε να χρησιμοποιείται ένα νέο σύστημα γραφής, η Γραμ
μική Α. Η γραφή ήταν συλλαβική, δηλαδή κάθε σημείο αντι
στοιχούσε σε μία συλλαβή, και υπήρξε το πρότυπο για την ανά
πτυξη της μυκηναϊκής γραφής.
 Σημεία αυτής της γραφής έχουν βρεθεί κυρίως επάνω
σε αγγεία ή χαραγμένα σε πινακίδες απογραφής εμπορευμάτων.
 Η γραφή όμως αυτή δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί.

Ιερογλυφικά	Γ ρ αμ μική Α΄	Γραμμική Β΄

Οικονομία 

 

Δείγμα της υψηλής λιθοτεχνίας των Μινωιτών.
Σφραγιδόλιθος της περιόδου των νέων ανακτόρων
(Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου).

Την
εποχή
 των
νέων α
νακτό
ρων
(1700
-1450
π.Χ.)
 οι Μι
νωίτες
 κυριαρ
χούν
με τα
πλοία
 τους
σε όλο
το Αι
γαίο.
 Η ε
μπορι
κή δραστη
ριότητα που είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη χιλιετία είναι
τώρα πιο έντονη. Ιδιαίτερη ζήτηση σε όλο το Αιγαίο έχουν τα
 έργα της καλλιτεχνικής παραγωγής (μεταλλοτεχνία, λιθοτε
χνία, κοσμηματοτεχνία). Μινωίτες έμποροι και ναυτικοί
φαίνεται να απεικονίζονται σε αιγυπτιακούς τάφους προσφέρο
ντας τέτοια έργα σε Αιγύπτιους αξιωματούχους με τους οποίους
 συναλλάσσονταν.

Οι Μυκη

ναί

οι 

στην Κνω

σό

Γύρω στο 1450 π.Χ. τα μινωικά ανάκτορα καταστρέφονται,
πιθανόν από σεισμό, εκτός από αυτό της Κνωσού. Η εξασθέ
νιση της πολιτικής και διοικητικής οργάνωσης που ξεκινούσε
 από τα ανάκτορα φαίνεται ότι έδωσε την ευκαιρία στους Μυκη
ναίους να καταλάβουν την Κνωσό. Οι Μυκηναίοι από την Κνω
σό φαίνεται ότι κυριαρχούν σε ένα μεγάλο τμήμα της κεντρικής
 και ανατολικής Κρήτης μέχρι το 1370 π.Χ., οπότε το ανάκτορο
 της Κνωσού καταστρέφεται οριστικά. Στη συνέχεια η Κρήτη α
ποτελεί επαρχία του μυκηναϊκού κόσμου διατηρώντας όμως ορι
σμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

25

Ερωτή

σεις

-Δρα

στηριό

τητες

1. Να παρατηρήσετε στον χάρτη τη γεωγραφική θέση της
 Κρήτης. Με βάση αυτή να εξηγήσετε τη μινωική θαλασσο
κρα
τία.
2. Πώς φαντάζεστε τη ζωή και την κίνηση σε ένα κρητικό
ανά
κτορο μια ημέρα γιορτής;

Κνωσός:
 
 περιήγηση από την British School of Athens στην κεντρι
κή
 αυλή, στην αίθουσα του θρόνου
 πληροφορίες από το υπ. Πολιτισμού.
Φαιστός:
 περιήγηση από το Metis,
 περιήγηση από το explore Crete
 πληροφορίες από το υπ. Πολιτισμού,
 ταινία από το αρχείο της ερτ
 δίσκος Φαιστού, στη Βικιπαίδεια
Ζάκρος:
 περιήγηση από το Metis,
 πληροφορίες από το υπ. Πολιτισμού
Μάλια:
 περιήγηση από το Metis,
 πληροφορίες από το υπ. Πολιτισμού
Τύλισος:
 περιήγηση από το Metis,
 πληροφορίες από το υπ. Πολιτισμού

Αν θέλετε, μπορείτε να δείτε
 τη συλλογή του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης, Νέας 
Υόρκης (metmuseum),
 τη συλλογή του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης
 (mfa),
 τη συλλογή του Βρετανικού Μουσείου,
 την Ψηφιακή συλλογή του Αρχ. Μουσείου Ηρακλείου,
 από το υπ. Πολιτισμού (μικρές φωτογραφίες, κακή
ποιότητα),
 την ψηφιακή συλλογή του Αρχ. Μουσείου Ηρακλείου
 (καλύτερη ποιότητα από το προηγούμενο)
 τη συλλογή του Αρχ. Μουσείου Ηρακλείου, ψηφιακό
βιβλίο από το ίδρυμα Λάτση (με πλήθος φωτογραφιών)

Γενικά για τη γραφή στην Κρήτη στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνι
σμού

ιερογλυφικά
 στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
 στη Βικιπαίδεια για το δίσκο της Φαιστού

γραμμική α
 Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
 στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα
στη Βικιπαίδεια

γραμμική β
 στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού εδώ κι εδώ
 στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα
 στη Βικιπαίδεια

Ο μινωικός πολιτισμός στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
Διάβασε για τα ταυροκαθάψια στο Ι.Μ.Ε.
Ταινία για τη μινωική Κρήτη από την εκπαιδευτική τηλεόραση
 

Επανάληψη στο μινωικό πολιτισμό, βασικές ιστορικές γνώ
σεις.
Άσκηση για τα μινωικά ανάκτορα
Η γραφή στη μινωική Κρήτη
Η θρησκεία στη μινωική Κρήτη
Τρία παζλ (δίσκος Φαιστού, δαχτυλίδι του Μίνωα, Ταυροκαθά
ψια)
Ταίριαξε τα ζεύγη με τις μινωικές τοιχογραφίες

https://www.youtube.com/watch?v=n_8vdoyCjDk

ΚΝΩΣΟΣ KNOSSOS 3 Tour Guide

https://www.youtube.com/watch?v=NawtCyyRfNM

Mινωικος πολιτισμος

https://www.youtube.com/watch?v=dxthoiliU50

Μινωική Κρήτη (ελληνικοί υπότιτλοι)

https://www.youtube.com/watch?v=9o0wmD2Mk-U

Ιστορία α' γυμνασίου: Η Μινωική θαλασσοκρατία

https://www.youtube.com/watch?v=Qh2vP2P2sFQ

ΠΗΓΗ https://www.briefingnews.gr/video/i-zoi-sti-minoiki-kriti-se-ena-yperoho-vinteo

Ένα εντυπωσιακό βίντεο στο οποίο αναπαριστάται η ζωή στην μινωική

 Κρήτη δείχνει πτυχές από τον πολιτισμό που άκμασε ως ναυτική δύ

ναμη περίπου από τον 27ο αιώνα έως τον 15ο αιώνα π.Χ..

ΚΝΩΣΟΣ KNOSSOS 5 Μυθολογία Ιστορία

https://www.youtube.com/watch?v=1MPvlZD1GlQ

https://www.youtube.com/watch?v=NEpJTxpRYpQ

Μινωική Αυλή (teaser).mpg

https://www.youtube.com/watch?v=24vkXQoSMiU

Μινωική Αυλή : Αναπαράσταση Μινωικών δρώμενων

https://www.youtube.com/watch?v=u-2t51FS3V0

Η Μινωική Κρήτη... αναπαράσταση της Κνωσού

https://www.youtube.com/watch?v=csw3tlLhOVI

https://www.youtube.com/watch?v=u-2t51FS3V0

Μινωική Αυλή : Αναπαράσταση Μινωικών δρώμενων

Knoss palace reconstruction preview

Η έκρηξη του Ηφαιστείου της Σαντορίνης

https://www.youtube.com/watch?v=DFMPFXaSGT4



ΦΥΛΛΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΠΗΓΗ https://www.slideshare.net/georgeyiallouris/ss-27464086

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ημερ/νία:

ΤΜΗΜΑ:

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:

ΜΑΘΗΜΑ:                            ΙΣΤΟΡΙΑ

Ενότητα:                                 Μινωική Κρήτη                     (μάθημα 1^ο)

Ο ΚΡΗΤΟ-ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

                Η ακμή του κρητομινωικού πολιτισμού παρουσιάζεται μεταξύ του 1900 και του 1450 π. Χ. και στην ανάπτυξή του συντέλεσαν το εύκρατο - θερμό κλίμα, το εύφορο έδαφος, η μακροχρόνια ειρήνη και η γεωγραφική θέση του νησιού (: ανάμεσα σε Ευρώπη - Ασία - Αφρική).

            Την ειρηνική ζωή αποδεικνύουν οι ανοχύρωτες πόλεις (Κνωσός*, Φαιστός).

            Ως ναυτικοί και έμποροι οι μινωίτες κυριάρχησαν  στο Αιγαίο δημιουργώντας στις Κυκλάδες και στη Μ. Ασία εμπορικούς σταθμούς.

            Η Κρήτη καταστράφηκε τρεις φορές:

            α. 1700 π. Χ. (από σεισμό;) και ανοικοδομήθηκε

            β. 1450 π. Χ. από παλιρροϊκά κύματα, λόγω της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας (βρήκαν ευκαιρία οι Αχαιοί και την κατάκτησαν).

            γ. 1400 π.Χ. : τελική καταστροφή · 1100 - 1000 π. Χ. κατακτήθηκε από τους Δωριείς·

_________________________________________________________

* ανακαλύφθηκε από τον Arthur Evans

§  Η μινωική Κοινωνία

Η Κρήτη ήταν χωρισμένη σε πολλές αυτοδιοικούμενες περιοχές με διαφορετικούς βασιλιάδες.

Η κοινωνική οργάνωση

Από την ιστοσελίδα που έχετε μπροστά σας:

http://users.ach.sch.gr/pchaloul/epokhi-halkou/krete/krete.htm

1.      Συμπληρώστε την πυραμίδα των κοινωνικών τάξεων:

 

§  Το εμπόριο της μινωικής Κρήτης:

2.      Ποιος ήταν ο ρόλος των βασιλιάδων στο εμπόριο των μινωικών πόλεων και από τί αποδεικνύεται;

§  Η θρησκεία των μινωιτών:

3.      α. Σε ποιες θεότητες πίστευαν οι μινωίτες;

β. Ποια ήταν τα ιερά σύμβολα της μινωικής θρησκείας;

      γ. Ποιοι αποτελούσαν το ιερατείο και ποια η σχέση τους με το βασιλιά;

      δ. Σε ποιους ιερούς χώρους λάτρευαν τους θεούς;

4.      Τα ταυροκαθάψια  τι ήταν:

Σε τι διαφέρουν από τις σύγχρονες ταυρομαχίες;

§  Η γραφή:

5.      α. Ποιες μορφές γραφής γνώριζαν και χρησιμοποίησαν οι μινωίτες της Κρήτης;

β. Ποια από αυτές τις γραφές αποκρυπτογραφήθηκε και από ποιους;

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ημερ/νία:

ΤΜΗΜΑ:

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:

ΜΑΘΗΜΑ:                            ΙΣΤΟΡΙΑ

Ενότητα:                                 Μινωική Κρήτη                     (μάθημα 2^ο)

Από την ιστοσελίδα που έχετε μπροστά σας:

 http://users.ach.sch.gr/pchaloul/epokhi-halkou/krete/threskeia.htm

μπείτε στη σελίδα :            Η μινωική τέχνη  (σύνδεσμος στο κάτω μέρος της σελίδας)

§  Αρχιτεκτονική

1.      Περιγράψτε τα μινωικά ανάκτορα: (χώροι, όροφοι, οικοδομικά υλικά, οργάνωση, διακόσμηση)

2.      Περιγράψτε τα σπίτια των απλών κατοίκων:

§  Ζωγραφική

Κάνετε "κλικ" στην ετικέττα "τοιχογραφίες"

3.      Οι τοιχογραφίες παρουσιάζουν διάφορα θέματα, όπως:

4.      Παρατηρώντας τις τοιχογραφίες μπορείτε να βρείτε ποια είναι η σωστή απάντηση;

Η ζωή των μινωιτών ήταν:

α. μια δύσκολη ζωή, γιατί ο τόπος τους ήταν φτωχός

β. μια ζωή με διαρκείς πολέμους μεταξύ τους και με άλλους λαούς

γ. μια ειρηνική ζωή με διάφορες ωραίες εκδηλώσεις συχνά

δ. μια ζωή καταπιεσμένη από τους αυστηρούς βασιλιάδες τους

5.      Σημαντική θέση στην κοινωνία είχε η γυναίκα. Πώς φαίνεται αυτό από τις τοιχογραφίες και τα άλλα έργα τέχνης;

6.       Δείτε την "Παριζιάνα" (= από το Παρίσι).  Μήπως καταλαβαίνετε γιατί ονόμασαν οι αρχαιολόγοι έτσι την εικονιζόμενη μινωίτισσα;

§  Πλαστική

7.      Καταγράψτε είδη έργων της πλαστικής τέχνης:

8.      Πώς από τα έργα της τέχνης (ζωγραφικής - πλαστικής) φαίνεται η ποιότητα ζωής και η στάση προς τη φύση που χαραχτήριζε το λαό;