ΑΡΧΑΙΑ Β ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ , ΕΝΟΤΗΤΑ 5

https://www.slideshare.net/katerina60/5-43408825



https://www.slideshare.net/georgiadimitropoulou75/ss-15743510









http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-B112/300/2087,7395/

Β1. Λεξιλογικός Πίνακας

  

ἄγω [= 1. οδηγώ, 2. μεταφέρω]  θ. ἀγ- [στο κείμενο συναντήσατε τους τύπους: ἄγει, ἀπάγει]
		Αρχαία Ελληνική	Αρχαία / Νέα  Ελληνική	Νέα  Ελληνική
		ἀγωγαῖος [= αυτός που χρησιμεύει για να οδηγεί κάποιον] ὁ ἀγωγεύς	ὁ ἀγών (-ώνας) [= (α.ε.) συνέλευση] ὁ ἀγωγός [= (α.ε.) οδηγός] ἀγώγιμος [= εύκολος στη μεταφορά] ή ἀγωγή [= (α.ε.) μεταφορά, (ν.ε.) ανατροφή] ἀγωνίζομαιἡ ἀγωνία [= (α.ε.) συναγωνισμός,(ν.ε.) ψυχική αβεβαιότητα] τὸ ἀγώνισμα ἡ ἀγέλη [= κοπάδι ζώων] ἡ ἀγελάς (-άδα) [= (α.ε.) αυτή που ανήκει στην αγέλη, (ν.ε.) το θηλυκό βόδι] ἀγελαῖοςτὸ ἄγημα [= τμήμα στρατού]	αγωγιμότητααγωγιάτηςαγώ(γ)ι
		ὁ ἀγωνοδίκης ὁ ἀγωνοθέτης [= ο κριτής των αγώνων], φορτηγός [= αυτός που μεταφέρει φορτία]	ὁ ἀνταγωνιστήςδιάγω [= (α.ε.) μεταφέρω στο απέναντι μέρος, (ν.ε.) διαβιώνω] εἰσάγωεἰσακτέοςἐξάγωκατάγω [= (α.ε.) οδηγώ προς τα κάτω, (ν.ε.) επιτυγχάνω] ξεναγῶπαράγωσυνάγω (ν.ε. συνάζω) [= συγκεντρώνω] ἡ σύναξις (-η) ὁ κυνηγόςὁ μυσταγωγός ὁ λοχαγόςὁ ξεναγός [= αυτός που οδηγεί τους ξένους] ὁ ὁδηγόςπαιδαγωγόςὑδραγωγός τό ὑδραγωγεῖον (-είο)	συναξάριτο φορτηγόεπιβατηγόςπλοηγόςπαρθεναγωγείοοχηματαγωγό [= το πλοίο που μεταφέρει οχήματα] νηπιαγωγός

Ασκήσεις

1. Να κατατάξετε τις παρακάτω ομόρριζες του ρ. ἄγω λέξεις της α.ε. στην κατηγορία που ανήκουν, ανάλογα με αυτό που δηλώνουν (πρόσωπο που ενεργεί, ενέργεια, αποτέλεσμα ενέργειας): ἄγημα, ἀγωνία, ἀγωγός, ἀγωγή, ἀγώνισμα, ἀγωγεύς. 
   
2. α. Να γράψετε από μία λέξη της ν.ε. ομόρριζη του ρ. ἄγω που να ανταποκρίνεται στη σημασία των προτάσεων και φράσεων που σας δίνονται:
   

   i. πρόσωπο που φροντίζει για την ανατροφή των παιδιών:	_____________________________
   ii. δείχνω τα αξιοθέατα ενός τόπου σε ξένους:	_____________________________
   ii. η ανατροφή:	_____________________________
   iv. όχημα μεταφοράς φορτίων:	_____________________________

   
   
   β. Να γράψετε την αρχική σημασία των λέξεων κυνηγός, ἀγελὰς και μυσταγωγία, σύμφωνα με την ετυμολογική τους προέλευση.
3. Να συμπληρώσετε τους τύπους που λείπουν με λέξεις της ν.ε. ομόρριζες των ρημάτων που δίνονται, σύμφωνα με το συμπληρωμένο παράδειγμα:

   ἀνάγω	αναγωγή	αναγωγικός	ανάγωγος
   εἰσάγω
   ἐξάγω
   κατάγω
   μετάγω
   παράγω

4. Με τη βοήθεια του λεξικού σας να βρείτε την ετυμολογική προέλευση των λέξεων «φορτικός» και «φορτηγός» και να εξηγήσετε τη σημασιολογική διαφορά τους.

Β2. Ετυμολογικά

Πρώτο συνθετικό λέξη κλιτή – ρήμα

Σχηματισμός συνθέτου από το:
ρηματικό θέμα π.χ. ἄγω < θ. ἀγ-	χρονικό θέμα (ενεργ. αορίστου ή μέλλοντα) π.χ. φεύγω < θ. φυγ -, φευξ-
Κατά τη σύνθεση:
το θέμα μένει αμετάβλητο, όταν το β΄ συνθετικό αρχίζει από φωνήεν π.χ. φθιν-όπωρον < φθίνω + ὀπώρα πειθ-αρχῶ < πείθομαι + ἄρχω	στο θέμα προστίθεται -ε-, -ι- ή -ο-, όταν το β΄ συνθετικό αρχίζει από σύμφωνο π.χ. φυγ-ό-πονος < φεύγω (θ. αορ. φυγ-) + πόνος κρυψ-ί-νους < κρύπτω (θ. αορ. κρυψ-) + νοῦς

Ασκήσεις

1. Να σχηματίσετε σύνθετα επίθετα της α.ε. με τα συνθετικά που δίνονται:ῥίπτω (θ. μέλλ. ῥιψ-) + ἀσπίς ______________________
   δοκέω, -ῶ (θ. μέλλ. δοκησ-) + σοφός ____________________
   πείθω + ἡνία _________________________
   ἔχω + μῦθος _________________________
   μέλλω + νύμφη _________________________
2. Να αναλύσετε τις παρακάτω λέξεις στα συνθετικά τους μέρη και να δείξετε την αλλαγή του θέματος του ρήματος (ως α΄ συνθετικού), όπου συμβαίνει: ἐχέγγυος, Μενέλαος, φέρελπις, λιποσαρκής (θ. λειπ- και λιπ-).

Γ1. Γραμματική

1. Υποτακτική ενεστώτα του ρ. εἰμί και παρακειμένου των βαρύτονων ρημάτων ε.φ.

Στο κείμενο της Ενότητας υπάρχει ο τύπος υποτακτικής παρακειμένου ε.φ. πεπλημμεληκότες ὦμεν.

Η υποτακτική ενεστώτα του ρ. εἰμί συμπίπτει με τις καταλήξεις της υποτακτικής που μελετήσατε στην προηγούμενη Ενότητα.

Κλίση υποτακτικής ενεστώτα ρ. εἰμί

ὦ ᾖς ᾖ

ὦμεν ᾖτε ὦσι(ν)

Η υποτακτική του παρακειμένου των βαρύτονων ρημάτων σχηματίζεται τόσο περιφραστικά (πιο εύχρηστος τύπος) από την ενεργητική μετοχή παρακειμένου του ρήματος και την υποτακτική ενεστώτα του ρ. εἰμί, π.χ. λε-λυκώς, -υῖα, -ὸς ὦ, όσο και μονολεκτικά (σπάνια), π.χ. λελύκ-ω, λελύκ-ῃς κτλ.

• Να κλίνετε την περιφραστική υποτακτική παρακειμένου ε.φ. του ρ. λύω:

Κλίση υποτακτικής παρακειμένου ε.φ.

λελυκώς, λελυκυῖα, λελυκὸς λελυκώς, λελυκυῖα, λελυκός λελυκώς, λελυκυῖα, λελυκός

_______________ _______________ _______________

λελυκότες, λελυκυῖαι, λελυκότα λελυκότες, λελυκυῖαι, λελυκότα λελυκότες, λελυκυῖαι, λελυκότα

_______________ _______________ _______________

2. Αλληλοπαθητική αντωνυμία

Αλληλοπαθητική είναι η αντωνυμία που φανερώνει ότι δύο η περισσότερα πρόσωπα ενεργούν και παθαίνουν αμοιβαία, π.χ. ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Επειδή δηλώνει σχέση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα πρόσωπα, έχει μόνο πληθυντικό (και δυϊκό) αριθμό. Καθώς λειτουργεί ως αντικείμενο ρημάτων, απαντά μόνο στις πλάγιες πτώσεις:

	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
γενική	ἀλλήλων	ἀλλήλων	ἀλλήλων
δοτική	ἀλλήλοις	ἀλλήλαις	ἀλλήλοις
αιτιατική	ἀλλήλους	ἀλλήλας	ἄλληλα

Γ2. Σύνταξη

Απρόσωπη σύνταξη

Στην προηγούμενη τάξη γνωρίσατε τη συντακτική λειτουργία του απαρεμφάτου:

• Το άναρθρο απαρέμφατο λειτουργεί ως αντικείμενο σε προσωπικά ρήματα.
  Π.χ. Ἐθέλομεν ἀποθνήσκειν ὑπὲρ τῶν δικαίων.
• Το άναρθρο απαρέμφατο λειτουργεί ως υποκείμενο σε απρόσωπα ρήματα και απρόσωπες εκφράσεις.
  Π.χ. Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον τοὺς ἐν τοσούτοις κοινωνοῦντας ἀλλήλοις ἐν τοῖς χρήμασιν οὕτως εἶναι πλεονέκτας, καὶ τὴν αὐτὴν μὴ διατηρεῖν ἰσονομίαν;

Απρόσωπα ρήματα και απρόσωπες εκφράσεις

απρόσωπα ρήματα	Ονομάζονται έτσι ρηματα που χρησιμοποιούνται στο γ΄ ενικό πρόσωπο και δεν παίρνουν πρόσωπο ή πράγμα ως υποκείμενό τους αλλά άναρθρο απαρέμφατο ή δευτερεύουσα (ονοματική) πρόταση. Π.χ. δεῖ, προσήκει, χρή, δοκεῖ
απρόσωπεςεκφράσεις	Ακολουθούν την ίδια σύνταξη, αλλά, όπως φανερώνει και ο όρος, αποτελούνται από παραπάνω από μία λέξεις, συνήθως: ουσιαστικό ή ουδέτερο επιθέτου ή μετοχής + ἐστί, π.χ. ἀνάγκη ἐστί, ἄξιόν ἐστι, πρέπον ἐστὶ ή επίρρημα + ἔχει, π.χ. καλῶς ἔχει, ἀναγκαίως ἔχει

Παρατήρηση

Συνήθως στην απρόσωπη σύνταξη δίπλα στο απρόσωπο ρήμα ή την απρόσωπη έκφραση συναντάται μια δοτική που δείχνει το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται το ρήμα. Αυτή είναι η δοτική προσωπική, η οποία συχνά εννοείται.

π.χ. Προσήκει ἡμῖν ἐπαινέσαι τὴν τῶν προγόνων ἀρετήν (= Αρμόζει σ’ εμάς να επαινέσουμε την αρετή των προγόνων).

Το υποκείμενο του απαρεμφάτου στην απρόσωπη σύνταξη

Το υποκείμενο του απαρεμφάτου στην απρόσωπη σύνταξη βρίσκεται σε αιτιατική πτώση. Εάν μάλιστα το απρόσωπο ρήμα ή η απρόσωπη έκφραση συνοδεύεται από δοτική προσωπική, αυτή, εφόσον μετατραπεί σε αιτιατική, μας δίνει το υποκείμενο του απαρεμφάτου (στο προηγούμενο παράδειγμα: το υποκείμενο του ἐπαινέσαιείναι ἡμᾶς). Δηλαδή:

Ασκήσεις

1. Να μεταφέρετε τις παρακάτω υποτακτικές αορίστου και ενεστώτα στον παρακείμενο (περιφραστικά και στα τρία γένη) στον ίδιο αριθμό και στο ίδιο πρόσωπο: 
   γράψωμεν _____________________________
   τάττῃς _____________________________
   βλάψωσιν _____________________________
   κρύψητε _____________________________
   πείθῃ _____________________________
   ἐρμηνεύωμεν ______________________________
2. Να αντιστοιχίσετε τα ρήματα της στήλης Α΄, με τη γραμματική αναγνώρισή τους στη στήλη Β΄:

   A'	B'
   λέγητε ὦσιν πράξωμεν παραμεμενηκὼς ᾖ	γ΄ πληθ. υποτ. ενεστ. γ΄ εν. υποτ. παρακ. β΄ πληθ. υποτ. ενεστ. α΄ πληθ. υποτ. αορ.

3. Να συμπληρώσετε τις προτάσεις με τον κατάλληλο τύπο του ρήματος:
   α. Ἡ μὲν φύσις, ἂν ____________ (εἰμί, υποτ. ενεστ.) πονηρά, πολλάκις φαῦλα βούλεται.
   β. Ἐὰν σὺ ____________ (ἀριστεύω, υποτ. αορ.), ὑπισχνοῦμαί σοι δέκα τάλαντα.
   γ. Ἐὰν ὑμεῖς ταῦτα ____________ (πράττω, υποτ. αορ.), εὐθὺς ὑμῖν στρατιώτας πέμψομεν.
   δ. ____________ (παιδεύω, α΄ πληθ. υποτ. αορ.) τὸν ἀπαίδευτον.
4. Να συμπληρώσετε τον κατάλληλο τύπο της υποτακτικής ενεστώτα τον ρ. εἰμὶ και να ερμηνεύσετε τις παρακάτω προτάσεις: 
   α. Ὅταν σὺ τῶν ἀλόγων θηριωδέστερος _____________, τότε φίλων ἔρημος γίγνῃ. 
   β. Ὄνειδος (= ντροπή) αἰσχρὸς βίος ὅμως, κἂν (= ακόμα και αν) ἡδὺς _____________.
   γ. Ἱκανοί εἰσιν οἱ θεοὶ τοὺς μικρούς, κἂν ἐν δεινοῖς (= σε κινδύνους) _____________, σώζειν εὐπετῶς (= εύκολα).
   δ. Ἀνὴρ πονηρὸς δυστυχεῖ, κἂν εὐτυχὴς _____________.

          

http://users.sch.gr/panosloupasis/arxaia_b_gym_enotita_5.pdf
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩ΢΢Α – Β΄ ΓΥΜΝΑ΢ΙΟΥ Παναγιώτης Λουπάσης - Φιλόλογος ΢ελίδα 1 ΕΝΟΤΗΤΑ 5 Θεωρητικά στοιχεία Απρόσωπα ρήματα λέγονται όσα απαντούν συνήθως, ή μόνο, στο γ΄ ενικό πρόσωπο και δεν έχουν υποκείμενο όνομα που φανερώνει πρόσωπο ή πράγμα. Οι απρόσωπες εκφράσεις ισοδύναμες προς τα απρόσωπα ρήματα, σχηματίζονται: α. από ένα ουσιαστικό + ἐστί (καιρός ἐστι, ἀνάγκη ἐστί, ἔργον ἐστί) β. από ένα ουδέτερο επιθέτου + ἐστί (ἄξιόν ἐστι, δίκαιόν ἐστι, δεινόν ἐστι) γ. από ένα ουδέτερο ρηματικού επιθέτου + ἐστί (βιωτόν εστί, διδακτέον εστὶ) δ. από ένα ουδέτερο μετοχής + ἐστί (εἰκός εστί, πρέπον εστί, δέον εστι) και ε. από ένα τροπικό επίρρημα + ἔχει (καλῶς ἔχει, ῥαδίως ἔχει, εὖ ἔχει) Ως υποκείμενο στα απρόσωπα ρήματα και στις απρόσωπες εκφράσεις τίθεται συνήθως: α. άναρθρο απαρέμφατο, ειδικό ή τελικό π.χ. Κῦρος λέγεται σὺν πολλοῖς δακρύοις ἀποχωρῆσαι β. ονοματική πρόταση (ειδική, ενδοιαστική, πλάγια ερωτηματική) π.χ. Ἀρκεῖ ὅτι τῶν ἄλλων καταγελᾷς. Κίνδυνός ἐστι μὴ μεταβάλωνται καὶ γένωνται μετὰ τῶν πολεμίων. Ἀπόρως ἡμῖν ἔχει πόθεν τύχοιμεν ἂν σῳτηρίας. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩ΢΢Α – Β΄ ΓΥΜΝΑ΢ΙΟΥ Παναγιώτης Λουπάσης - Φιλόλογος ΢ελίδα 2 Με τα απρόσωπα ρήματα και τις απρόσωπες εκφράσεις συνάπτεται συνήθως ένας προσδιορισμός σε δοτική, που ονομάζεται δοτική προσωπική ∙ δηλώνει το πρόσωπο, στο οποίο αναφέρεται το ρήμα και από αυτήν συχνά εννοείται σε αιτιατική το υποκείμενο του εξαρτημένου απαρεμφάτου. π.χ. Οὐ ῥάδιον ἦν Ἀλκιβιάδῃ (δοτ. προσ.) σῶσαι τὴν πόλιν. Ἀλκιβιάδην= υποκείμενο του απαρεμφάτου. Μερικά από τα πιο συχνά απρόσωπα ρήματα είναι: χρὴ, δεῖ (=πρέπει), δοκεῖ (φαίνεται καλό), προσήκει (=ταιριάζει), λέγεται, ὁμολογεῖται κ.ά. Μερικές από τις πιο συχνές απρόσωπες εκφράσεις είναι: δέον ἐστί (=πρέπει να), καιρός ἐστι ή ὥρα ἐστί (=είναι κατάλληλη στιγμή να), ῥάδιόν ἐστι (=είναι εύκολο να), εἰκός εστί (= είναι φυσικό / λογικό να) κ.ά. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩ΢΢Α – Β΄ ΓΥΜΝΑ΢ΙΟΥ Παναγιώτης Λουπάσης - Φιλόλογος ΢ελίδα 3 Ασκήσεις 1. Στις παρακάτω προτάσεις να υπογραμμίσετε τα απρόσωπα ρήματα και τις απρόσωπες εκφράσεις και να βρείτε τη δοτική προσωπική (όπου υπάρχει). α. Προσήκει τοῖς πολίταις προθύμως πείθεσθαι τῷ ἄρχοντι. β. Τοῖς φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα ποιεῖν. γ. Ἄξιόν ἐστιν ἡμῖν ἐπαινέσαι τὴν ἀρετὴν τῶν προγόνων. δ. Καλόν ἐστι τοῖς εὐδαίμοσι τοὺς τάλανας οἰκτίρειν. ε. Οὐ χρὴ τῶν διδασκαλικῶν λόγων ἀμελεῖν. στ. Ἀνάγκη ἐστὶν ἡμῖν τὰς πύλας φυλάττειν. ζ. Χρὴ τοὺς εὐγενεῖς γενναίως φέρειν τὰς συμφοράς. η. Χαλεπόν ἐστιν ἑαυτὸν γνῶναι. θ. Δῆλόν ἐστι τὴν οἰκοδομίαν κατὰ σπουδὴν γενέσθαι. ι. Φόβος ἐστὶ τοῖς γονεῦσι μὴ στερηθῶσι τῶν οἰκειοτάτων γηροτρόφων. ια. Δῆλόν ἐστιν ὡς ἑκάτεροι διετέθησαν. ιβ. Ἀναγκαῖόν ἐστι πείθεσθαι τοῖς νόμοις. ιγ. Χρὴ ἡμ᾵ς τοὺς θεοὺς σέβειν. ιδ. Δοκεῖ αὐτοῖς τὴν εἰρήνην δέχεσθαι. ιε. Ἄξιόν ἐστι σὲ ὑμνεῖν. ιστ. Δεῖ ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς τῶν πραγμάτων ἀκοῦσαι. ιζ. Καλόν ἐστὶ τοὺς ἀνθρώπους ἀγαθοὺς εἶναι. ιθ. Προσήκει τοῖς πολίταις πείθεσθαι τοῖς νόμοις. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩ΢΢Α – Β΄ ΓΥΜΝΑ΢ΙΟΥ Παναγιώτης Λουπάσης - Φιλόλογος ΢ελίδα 4 κ. Καιρὸς ἐστὶν ἡμῖν πράττειν τὰ δέοντα. κα. Ἔξεστιν παντὶ ἀνθρώπῳ ἀγορεύειν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ. κβ. Δεῖ ἡμ᾵ς θεραπεύειν τοὺς θεούς. κγ. Ἀνάγκη ἐστὶ φυλάττειν τὰς πύλας. κδ. Χρὴ ἡμῖν ἐπαινεῖν τοὺς δικαίους ἄνδρας. κε. Ἀδύνατόν ἐστι φεύγειν πεπρωμένον. κστ. Καλῶς ἔχει μένειν ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ. κζ. Οὐ προσήκει τοῖς νεανίαις μὴ ἀκούειν τοῖς αὑτῶν διδασκάλοις. κη. Δοκεῖ ἡμῖν συμμαχίαν λῦσαι. κθ. Λέγεται Κῦρον εἰσβαλεῖν εἰς τὴν Κιλικίαν. λ. Νῦν ἔξεστιν ὑμῖν εὐεργέτας φανῆναι. λα. Οὐ ῥάδιον ἐστὶν τινὰ (=κάποιος) ἀγαθὸν πολίτην γενέσθαι ἄνευ δικαιοσύνης. λβ. Οὐ δοκεῖ μοι ὠφέλιμον τὸν πόλεμον εἶναι. 2. Να μεταφράσετε τις παρακάτω προτάσεις στα αρχαία ελληνικά χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα απρόσωπα ρήματα ή τις κατάλληλες απρόσωπες εκφράσεις. 1. Πρέπει να λέμε την αλήθεια. 2. Αξίζει να τιμωρείς (=κολάζω) τους άδικους ανθρώπους. 3. Χρειάζεται να φυλάμε (=φυλάττω) την πόλη. 4. Είναι καλό να επιδιώκεις (=διώκω) την ειρήνη. 5. Μας φαίνεται καλό να πειθόμαστε στους νόμους. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩ΢΢Α – Β΄ ΓΥΜΝΑ΢ΙΟΥ Παναγιώτης Λουπάσης - Φιλόλογος ΢ελίδα 5 3. Στις παρακάτω προτάσεις να κάνετε τη σύνταξη των απρόσωπων ρημάτων και εκφράσεων. α) Ἔξεστιν ὑμῖν πορεύεσθαι οἴκαδε. β) Οὐ πρέπον σοί ἐστι μὴ οὐ λέγειν τὰ δίκαια. γ) Βέλτιόν ἐστι τοῖς Ἕλλησι θνῄσκειν ἤ ἀεὶ τῷ τυράννῳ δουλεύειν. δ) Ἔδοξεν αὐτῷ ἐπιστολὴν πέμπειν τοῖς Ἀθηναίοις. ε) Οὐ δυνατόν ἐστιν ὑμῖν φυλάττειν τὴν πόλιν. στ) Προσήκει ἡμῖν ἅπασι κολάζειν τοὺς προδότας. ζ) Νῦν οἷόν τέ ἐστιν (=είναι δυνατό) ἡμῖν εὐεργέτας γίγνεσθαι τῶν Θηβαίων. η) Ἔξεστι Κλαζομενίοις ἀσχημονεῖν. θ) Ἔδοξεν Ἀθηναίοις τὸν λιμένα τειχίσαι. ι) Ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν πράττειν ταῦτα. ια) Δοκεῖ ἡμῖν κήρυκα τῷ βασιλεῖ πέμπειν. ιβ) Ἔξεστιν ὑμῖν τὴν πόλιν τὴν ἡμετέραν σῶσαι. ιγ) Τῷ ῥήτορι ἐγχωρεῖ (= είναι επιτρεπτό) ψευδῆ λέγειν; 4. Να βρείτε τι είδος της σύνταξης (ταυτοπροσωπία - ετεροπροσωπία) υπάρχει στις παρακάτω προτάσεις. α) Ἀντισθένης ἔλεγεν οὐδένα ἄνθρωπον ἀθάνατον εἶναι. β) Χρὴ πάντας ἡμ᾵ς τοὺς θεοὺς σέβειν. γ) Ἐβούλετο μόνος αὐτὸς τοῖς ἄρχουσι ἀγγέλειν τὴν νίκην. δ) Δυνατόν ἐστιν ὑμῖν λαβόντας ὅπλα εἰς κίνδυνον ἐμβαίνειν. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩ΢΢Α – Β΄ ΓΥΜΝΑ΢ΙΟΥ Παναγιώτης Λουπάσης - Φιλόλογος ΢ελίδα 6 ε) Κρίνω σε συμβουλεύειν τούτοις καλῶς. στ) Ἀναγκάζεις με δεσπότην τὸν ἐμὸν κτείνειν οὐκ ἐθέλοντα. ζ) Ὁμολογοῦμεν ἄδικοι εἶναι καὶ πλεονέκται. η) Οὐ πολλοῦ δέω χάριν ἔχειν (= σχεδόν χρωστώ ευγνωμοσύνη) τῷ κατηγόρῳ. 5. Στις παρακάτω προτάσεις να υπογραμμισθούν τα απρόσωπα ρήματα και οι απρόσωπες εκφράσεις, το υποκείμενό τους και το υποκείμενο του απαρεμφάτου. - Δίκαιόν ἐστι σε βοηθεῖν τῷ ἀνδρί. - Ἀδύνατόν ἐστι σοι παραμένειν διὰ νόσον. - Λέγεται Κῦρον τεθνηκέναι. - Ἔδοξεν Ἀθηναίοις τειχίζειν τὴν πόλιν. - Προσήκει ὑμῖν, ἄνδρες δικασταί, τιμωρεῖν Ἀγόρατον. - Ῥᾴδιόν ἐστιν ὑμῖν διαβαίνειν τὸν ποταμόν. - Ὁμολογεῖται τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι. - Δυνατόν ἐστίν ὑμῖν ποιεῖν ταῦτα. 6. Να γίνει συντακτική ανάλυση των προτάσεων. - Δίκαιόν ἐστιν τοῖς Ἕλλησι μὴ δουλεύειν τοῖς βαρβάροις. - Πρέπει τοῖς ἀνδράσιν εἶναι θαρραλέους. - Δεῖ ἡμῖν θαυμάζειν τὴν Ὁμήρου ποίησιν. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩ΢΢Α – Β΄ ΓΥΜΝΑ΢ΙΟΥ Παναγιώτης Λουπάσης - Φιλόλογος ΢ελίδα 7 - Σωκράτης ἔλεγε τὴν ἀρετὴν εἶναι διδακτήν. - Χαλεπόν ἐστιν ἡμῖν εἰκάζειν τὰ μέλλοντα. - Ἐδόκει αὐτοῖς οὐκ ἀσφαλεῖς εἶναι. - Ἀνάγκη ἐστίν ἡμῖν πείθεσθαι τοῖς ἄρχουσιν. - Ἀναγκαίως ἔχει τοὺς πολίτας ἀθροίσασθαι εἰς τὴν ἀγοράν. -Καιρός ἐστι βουλεύσασθαι περὶ τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων. - Τοῖς νέοις ἀγαθόν ἐστι τὸ σιγ᾵ν. - Χρὴ τὸν Σωκράτην πιεῖν τὸ κώνιον. - Λέγεται τὸν Φίλιππον τελευτῆσαι. - Τεθρύληται ὅτι Ἀλέξανδρος ἀπέθανε. - Οὐ συμφέρει τοῖς Ἕλλησι πολεμεῖν ἀλλήλοις. 7. Να συμπληρώσετε τα κενά των παρακάτω προτάσεων με τους κατάλληλους τύπους υποτακτικής ενεστώτα του ρ. ειμί. α. Ἐὰν …………. (υποτ. ενεστ., β’ εν.) φιλομαθής, .......... (οριστ. μελλ., β’ εν.) πολυμαθής. β. Εὐλαβοῦ (= να φοβάσαι) τὰς διαβολάς, κἂν ψευδεῖς …………... (υποτ. ενεστ., γ’ πληθ.) γ. Ἐὰν …………… (υποτ. ενεστ., α΄πληθ.)







https://www.slideshare.net/georgiadimitropoulou75/a-14970521