*νταριά (το νταρί): κοινή ονομασία του κεχριού, ο καρπός του οποίου χρησιμοποιείται ως τροφή ωδικών
πτηνών
Συμεών Σαββίδης, Γύρω-γύρω όλοι
![]()
ΑΝΑΛΥΣΗ
«Τζιτζίκια στήσαν το χορό- κάτω στηςΠΗΓΗ https://www.slideshare.net/aggelab/ss-11771730Μαργαρίτας τ’ αλωνάκι»
«Τζιτζίκια στήσαν το χορό»
Ιστορία :Τα παιδιά παίζουν ένα καλοκαιρινό µεσηµέρι γύρω από ένα σµήνος τζιτζικιών, ενώ µια πεταλούδα υφαίνει µε το πέταγµά της ένα µαντιλάκι που θα ανακουφίσει την πίκρα του γερασµένου κόσµου.
Μύθος: Η χαρά και η ανεµελιά των παιδιών συνυπάρχουν µε την πίκρα και την κούραση των µεγάλων.
∆οµή : Ενότητα 1η (στροφή α′): Το παιχνίδι και η χαρά των παιδιών.
Ενότητα 2η (στροφή β′): Η κούραση και η πίκρα των µεγάλων.
Πρόσωπα: τα παιδιά και ο γερασµένος κόσµος (τα τζιτζίκια και η πεταλούδα µπορούν να θεωρηθούν ως πρόσωπα εφόσον αλληλεπιδρούν εκούσια –πράγµα το οποίο είναι πιο σαφές για την πεταλούδα– µε τα ανθρώπινα πρόσωπα).
Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζεται µια πολύ χαρούµενη εικόνα: παιδιά παίζουν («και στέκουν γύρω τα παιδιά/ και παίζουν παλαµάκια») µε φόντο το καλοκαιρινό καταµεσήµερο («στο ντάλα µεσηµέρι») και ηχητική υπόκρουση το τραγούδι των τζιτζικιών («Τζιτζίκια στήσαν το χορό»), το οποίο συνοδεύουν τα ρυθµικά παλαµάκια τους («και παίζουν παλαµάκια»). Η παρέα των παιδιών απολαµβάνει το παιχνίδι της µε τα τζιτζίκια. Τα τζιτζίκια είναι συνδεδεµένα µε την ξεγνοιασιά, την ανέµελη διάθεση, το τραγούδι και γενικότερα τη χαρά του καλοκαιριού. Είναι εποµένως φυσικό να συνυπάρχουν µε την παρέα των παιδιών. Όλη η στροφή κυριαρχείται από ήχους: το τραγούδι των τζιτζικιών και τα παλαµάκια των παιδιών.
Στη δεύτερη ενότητα το σκηνικό αλλάζει. Μια πορτοκαλόµαυρη πεταλούδα («Μια πεταλούδα διάφανη,/ πορτοκαλιά και µαύρη») πετάει και στέκεται στο µέτωπο των γερασµένων ανθρώπων, για να εµποδίσει τον ήλιο που τους τυφλώνει («στου γέρου κόσµου στάθηκε/ τα φρύδια επάνω, αντήλιο»). Ο ήλιος στην προκειµένη περίπτωση εµφανίζεται εχθρικός, γιατί επιτείνει µε την κάψα του το µόχθο των µεγάλων. Με το πέταγµά της η πεταλούδα γνέθει µαντι- λάκι που θα σκουπίσει τον ιδρώτα των κουρασµένων ανθρώπων («κι έπαιζε και κρυφόγνεφε/ της πίκρας µαντιλάκι»). Παρόλο που το έντοµο αυτό είναι ταυτισµένο µε την αναγέννηση και την ελπίδα, στη στροφή όµως αυτή φαίνεται να συντροφεύει τον πικραµένο «γέρο κόσµο». Μ’ αυτό τον τρόπο ο ποιητής υποδηλώνει πως στα ανθρώπινα συνυπάρχουν η χαρά και η πίκρα, στοιχεία που φαίνονται και από το πορτοκαλί και µαύρο, αντίστοιχα, χρώµα της πεταλούδας. Στον πρώτο στίχο καθεµιάς από τις δύο στροφές υπάρχει η παρουσία εντόµων . Επίσης, και οι δύο εικόνες-στροφές εκτυλίσσονται κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο, µε τη διαφορά όµως ότι στην πρώτη ο ήλιος ευνοεί το παιδικό παιχνίδι, ενώ στη δεύτερη δυσχεραίνει την εργασία των ανθρώπων.
Χρόνος: καλοκαίρι. Στην πρώτη µάλιστα στροφή συγκεκριµενοποιείται: ο χρόνος είναι το καταµεσήµερο.
Τόπος: Ο τόπος δεν προσδιορίζεται µε ακρίβεια. Από την παρουσία, όµως, των τζιτζικιών και της πεταλούδας συνάγεται ότι πρόκειται για υπαίθριο χώρο.
Γλώσσα: απλή µε κάποια λαϊκά στοιχεία («ντάλα» , «αντήλιο»).
Ύφος : απλό, φυσικό και παραστατικό. Οι εικόνες του χορού των τζιτζικιών και του πετάγµατος της πεταλούδας δίνουν µια υπερρεαλιστική απόχρωση στο ποίηµα.
Μετρική Το ποίηµα ανήκει στη νεότερη ποίηση, εποµένως δεν έχει οµοιόµορφες στροφές, ως προς τον αριθµό των στίχων, οµοιοκαταληξία και µέτρο, παρότι –φυσικά– διαθέτει εσωτερικό ρυθµό.
Εκφραστικά µέσα : ❖ ΕΙΚΟΝΕΣ Οπτικές Ο χορός των τζιτζικιών («Τζιτζίκια στήσαν το χορό»), το παιχνίδι των παιδιών («και στέκουν γύ- ρω τα παιδιά/ και παίζουν παλαµάκια»), το πέταγµα της πεταλούδας («Μια πεταλούδα διάφανη … τα φρύδια επάνω, αντήλιο»), το γνέσιµο του µαντιλιού («κι έπαιζε και κρυφόγνεφε/ της πί- κρας µαντιλάκι»). Ηχητικές Το τραγούδι των τζιτζικιών («Τζιτζίκια στήσαν το χορό»), τα παλαµάκια των παιδιών («και παί- ζουν παλαµάκια»). Απτική Τα παλαµάκια των παιδιών («και παίζουν παλαµάκια»).
❖ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ «Τζιτζίκια στήσαν το χορό», (Μια πεταλούδα) «κι έπαιζε και κρυφόγνεφε».
❖ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ «αντήλιο», «της πίκρας µαντιλάκι».
❖ ΕΜΦΑΣΗ «Τζιτζίκια στήσαν το χορό», «Μια πεταλούδα διάφανη».
«Κάτω στης µαργαρίτας το αλωνάκι»
Μύθος: Το εφηβικό ερωτικό ξύπνηµα µε φόντο την ελληνική φύση.
∆οµή:
Α’ ενότητα (1η στροφή) : εικόνες του καλοκαιριού.
Β’ ενότητα (2η στροφή): φύση και εφηβεία.
Πρόσωπα : έφηβοι, αγόρια και κορίτσια («κοιµούνται αγοροκόριτσα»).
Το ποίηµα ξεκινά µε την περιγραφή του σκηνικού: ένα αλώνι από µαργαρίτες, όπου στριφογυρίζει ένα σµάρι µελισσών στον καλοκαιρινό καύσωνα («Κάτω στης µαργαρίτας το αλωνάκι/ Στήσαν χορό τρελό τα µελισσόπουλα»). Η ζέστη είναι τόσο έντονη, ώστε κι ο ήλιος ακόµη φαίνεται να ιδρώνει («Ιδρώνει ο ήλιος»). Το νερό είναι τόσο θερµό, που δίνει την αίσθηση του βρασµού («τρέµει το νερό»). Η θερµοκρασία της ατµόσφαιρας ανεβαίνει τόσο, ώστε ο αέρας δίνει την εντύπωση ότι στερεοποιείται σε µικρά πύρινα κοµµάτια που πέφτουν («Φωτιάς σουσάµια σιγοπέφτουνε»), και τα ψιλόλιγνα στάχυα µοιάζουν να λυγίζουν το διάπυρο ουρανό («Στάχυα ψηλά λυγίζουνε το µελαψό ουρανό»). Στη συνέχεια συγκεκριµενοποιείται ο τόπος («χρυσά νταριά») και δίνονται τα πρόσωπα· αγόρια και κορίτσια µε το σφρίγος και την οµορφιά της νεότητας («Στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει») διακατέχονται από έντονη ερωτική επιθυµία, που φαίνεται ακόµη κι από τον ύπνο τους («Ο ύπνος τους µυρίζει πυρκαγιά») και τα αρώµατα που αναδίδουν τα εφηβικά κορµιά τους («Απ’ τη µασχάλη τους γλυκά στάζει το µοσχοκάρυδο»). Απ’ τη µασχάλη τους γλυκά στάζει το µοσχοκάρυδο – µυρίζει πυρκαγιά: Ο συνδυασµός του γλυκού αρώµατος µε το έντονο χρώµα σχηµατοποιεί τη ζωτικότητα της νεότητας και την ένταση του ερωτισµού.. Στάχυα ψηλά λυγίζουνε το µελαψό ουρανό: Λόγω της υψηλής θερµοκρασίας ο ουρανός έχει ένα θολό βαθυκόκκινο χρώµα («το µελαψό ουρανό»).
Χρόνος: καλοκαίρι στις πιο θερµές µέρες του, ο ποιητής αναφέρεται στο µεσηµέρι, οπότε η ζέστη φτάνει στο αποκορύφωµά της.
Τόπος: ένα αλώνι διάσπαρτο από µαργαρίτες, στάχυα και κεχριά.
Γλώσσα – Ύφος: απλή, καθηµερινή, όχι όµως απλοϊκή, ακριβώς επειδή η αποκωδικοποίησή της προϋποθέτει συνειρµούς. Το ύφος είναι πυκνό, παραστατικό και σε ορισµένα σηµεία φτάνει στα όρια της επιτήδευσης.
Μετρική: Το ποίηµα ανήκει στη νεότερη ποίηση, οπότε δεν υπάρχουν οµοιόµορφοι στίχοι ούτε οµοιοκαταληξία και µέτρο. Υπάρχει εσωτερικός ρυθµός, που διευκολύνεται µε τη χρήση της διαδικασίας των συνειρµών.
Εκφραστικά µέσα: ❖ ΕΙΚΟΝΕΣ Οπτικές Το αλώνι µε τις µαργαρίτες («κάτω στης µαργαρίτας το αλωνάκι»), ο ιδρώτας του ήλιου («Ιδρώνει ο ήλιος»), το τρέµουλο του νερού («τρέµει το νερό»), τα σουσάµια του ήλιου που πέφτουν («Φωτιάς σουσάµια σιγοπέφτουνε»), τα στάχυα που λυγίζουν τον ουρανό («Στάχυα ψηλά λυγί- ζουνε το µελαψό ουρανό»), οι έφηβοι που κοιµούνται στα νταριά («Πέρα µέσ’ στα χρυσά νταριά κοιµούνται αγοροκόριτσα»), ο ήλιος που σπαρταράει στα δόντια («Στα δόντια τους ο ήλιος σπαρ- ταράει»). Ηχητική Ο χορός των µελισσόπουλων («Στήσαν χορό τρελό τα µελισσόπουλα»). Απτική Το αγκάλιασµα των εφήβων («Πέρα µέσ’ στα χρυσά νταριά … µυρίζει πυρκαγιά»). Οσφρητικές Η µυρωδιά της πυρκαγιάς («Ο ύπνος τους µυρίζει πυρκαγιά») και η µυρωδιά του µοσχοκάρυδου («Απ’ τη µασχάλη τους γλυκά στάζει το µοσχοκάρυδο»). Γευστική Η γλυκιά και έντονη γεύση του µοσχοκάρυδου («Απ’ τη µασχάλη τους γλυκά στάζει το µοσχοκά- ρυδο»).
❖ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ «Στήσαν χορό τρελό τα µελισσόπουλα», «Ιδρώνει ο ήλιος», «τρέµει το νερό», «Στάχυα ψηλά λυγί- ζουνε το µελαψό ουρανό», «ο ήλιος σπαρταράει».
❖ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ «Φωτιάς σουσάµια», «µελαψό ουρανό», «χρυσά νταριά», «Ο ύπνος τους µυρίζει πυρκαγιά».
❖ ΚΛΙΜΑΚΩΤΟ «Στήσαν χορό τρελό τα µελισσόπουλα … Στάχυα ψηλά λυγίζουνε το µελαψό ουρανό» (για να φανεί η ένταση της ζέστης).
❖ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ «Στήσαν χορό τρελό τα µελισσόπουλα», «Ιδρώνει ο ήλιος τρέµει το νερό», «Φωτιάς σουσάµια σιγοπέ- φτουνε», «Στάχυα ψηλά λυγίζουνε το µελαψό ουρα- νό», «Ο ύπνος τους µυρίζει πυρκαγιά», «Στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει», «Απ’ τη µασχάλη τους γλυκά στάζει το µοσχοκάρυδο».
❖ Έλλειψη στίξης: Στο ποίηµα δεν υπάρχουν σηµεία στίξης, εκτός από δύο τελείες. Βέβαια, όλοι οι στίχοι ξεκινούν µε κεφαλαίο γράµµα. Ο ποιητής θέλει να δηλώσει ότι κατά τη φωνητική απόδοση η πνοή του λόγου δεν επιτρέπεται να σταµατήσει, αλλά να κάνει ένα ανεπαίσθητο τσάκισµα. Ο ποιητής εκµεταλλεύεται όλες τις αισθήσεις, την όραση µε τα χρώµατα, την ακοή µε το χορό, την όσφρηση µε τις µυρωδιές, τη γεύση µε το µοσχοκάρυδο και την αφή µε το ερωτικό ξύπνηµα, και δηµιουργεί ένα ποίηµα που εξυµνεί τον έρωτα και τη χαρά µε πλαίσιο την ελληνική φύση και µάλιστα µέσα στην κάψα του καλοκαιρινού µεσηµεριού.
Φύλλα εργασίας
1η ομάδα: «Τζιτζίκια στήσαν το χορό» (1η στροφή)
Ερωτήσεις:
2η ομάδα: «Τζιτζίκια στήσαν το χορό» (2η στροφή)
Ερωτήσεις:
Φύλλα εργασίας
3η ομάδα: «Κάτω στης µαργαρίτας το αλωνάκι» (1η στροφή)
Ερωτήσεις:
Φύλλα εργασίας
4η ομάδα: «Κάτω στης µαργαρίτας το αλωνάκι» (2η στροφή)
Ερωτήσεις:
Φύλλα εργασίας
5η ομάδα ( συνδυασμός δύο ποιημάτων)
* Τα στοιχεία αυτά αφορούν στο περιεχόμενο των δύο ποιημάτων.
Φύλλα εργασίας
6η ομάδα ( συνδυασμός δύο ποιημάτων)
![]() ΠΗΓΗ http://filologikaek.blogspot.com/2017/01/blog-post.html ΕΥΗ ΚΑΡΟΥΝΙΑ
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥΣ.ΕΚΦΡΑΣΤΕ ΓΡΑΠΤΑ ΤΑΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ,ΤΟΥΗΧΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ.
ΠΩΣ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΔΙΝΕΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤIΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ:
![]() ![]() ![]() ΑΝΑΛΥΣΗ
Τζιτζίκια στήσαν το χορό
Η γλυκύτητα, η χαρά και η αισιοδοξία που χαρακτηρίζουν την παιδική ηλικία παίρνουν "σάρκα και οστά" μέσα από τις εικόνες της φύσης. Η φύση γίνεται τόπος ψυχαγωγίας για τα παιδιά και χώρος πίκρας για το «γερο κόσμο», που βασανίζεται και μοχθεί καθημερινά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γ. Ρίτσος στη β' στροφή με τις ποιητικες εικόνες «πεταλούδα πορτοκαλιά και μαύρη» και «έπαιζε και κρυφόγνεφε τις πίκρας μαντιλάκι» δείχνει ότι η χαρά και η πίκρα συνυπάρχουν στα ανθρώπινα.
- Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκι
Το εφηβικό σκίρτημα του έρωτα αποδίδεται ποιητικά μέσα από τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη. Αγόρια και κορίτσια γίνονται κοινωνοί του συναισθήματος της αγάπης, του έρωτα. Οι εικόνες από το φυσικό περιβάλλον βοηθούν, ώστε να γίνουν κατανοητά και αισθητά αυτά τα συναισθήματα.
Λεξιλογική Προσέγγιση
Τζιτζίκια στήσαν το χορό
ντάλα [τουρκική λέξη (τροπικό επίρρημα)]: καταμεσήμερο
αντήλιο (το): η τοποθέτηση του χεριού στο πρόσωπο για προστασία από τον ήλιο
κρυφόγνεφε: έκανε κρυφά νοήματα
Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκι
αλωνάκι: μικρός λιθόστρωτος χώρος, όπου γινόταν το αλώνισμα
σουσάμια: το φυτό σουσαμιά και οι σπόροι του
μελαψό: το πολύ μελαχρινό, το σχεδόν μαύρο
σπαρταράει: σφαδάζει, τραντάζεται σύγκορμο
Βασικη ιδεα
Η ομορφιά, η ζωντάνια, η χαρά που κυριαρχούν στη φύση, ανταποκρίνονται στην ανεμελιά, τη ζωντάνια, την ξεγνοιασιά των παιδιών και στο ερωτικό ξύπνημα των εφήβων.
Διάρθρωση
Το κάθε απόσπασμα μπορεί να χωριστεί σε δύο ενότητες:
Τζιτζίκια στήσαν το χορό
Α' ενότητα (Τζιτζίκια ... παλαμάκια): φύση και παιδιά.
Β' ενότητα (Μια πεταλούδα ... μαντιλάκι): φύση και γερο-κόσμος.
Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκι
Α' ενότητα (Κάτω στης μαργαρίτας ... μελαψό ουρανό): εικόνες του καλοκαιριού.
Β' ενότητα (Πέρα μέσ' στα χρυσά νταριά ...το μοσχοκάρυόο): καλοκαίρι και εφηβεία.
Ερμηνευτικη Προσεγγιση
Τα δύο αποσπάσματα αναφέρονται στη σχέση των παιδιών με το φυσικό περιβάλλον. Η απλότητα, η ζωντάνια, η ομορφιά που κυριαρχούν στη φύση αντιστοιχούν στην ανεμελιά, τη χαρά, την αισιοδοξία, την ορμή για ζωή και παιχνίδι, που χαρακτηρίζει τα παιδιά και τους εφήβους. Έτσι, η φύση γίνεται τόπος που τα παιδιά εκφράζουν τη χαρά τους, παίζουν ανέμελα, χωρίς έγνοιες, περιορισμούς και υποχρεώσεις (που τους επιβάλλει η ζωή στο σπίτι, το σχολείο, το κοινωνικό περιβάλλον)· εμπνέονται απ' τη φύση, χαίρονται τη ζωή, την ομορφιά, τα χρώματα και τ' αρώματα, ελευθερώνουν το δυναμισμό που τους κατακλύζει, γνωρίζουν τη φιλία, την αγάπη, τον έρωτα, μαθαίνουν απ' τη φύση τα μυστικά της ζωής.
Στο απόσπασμα του Γ. Ρίτσου, στη δεύτερη στροφή υπάρχει μια εικόνα και έννοια μελαγχολίας και πίκρας· η φύση είναι χώρος ανεμελιάς και χαράς για τα παιδιά αλλά και τόπος πίκρας για τους ηλικιωμένους, που ο σκληρός αγώνας και μόχθος της ζωής, αλλά ίσως και η βιολογική παρακμή, δεν τους αφήνουν να χαρούν τη φύση και τη ζωή γενικότερα (πεταλούδα διάφανη - της πίκρας μαντιλάκι)
Μ' αυτήν την αντιδιαστολή ο Ρίτσος μας θυμίζει ότι στη ζωή δεν υπάρχει μόνον ανεμελιά και χαρά, αλλά ότι χαρά και πίκρα συνυπάρχουν.
Στο απόσπασμα του Ελύτη συναντάμε πολλά απ' τα αγαπημένα του σύμβολα, με τα οποία απεικονίζει τη φύση, τη ζωή, τον άνθρωπο και τη σχέση τους.
Η φύση αναγεννημένη την άνοιξη και το καλοκαίρι σπαρταράει από ζωντάνια, πλημμυρίζει χρώματα κι αρώματα, χαρά και παιχνίδι. Αυτό το σκηνικό ευνοεί την ορμή των νέων για έρωτα και ζωή, αλλά και την ξυπνάει. Οι νέοι γίνονται ένα με τη φύση (στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει), απολαμβάνουν τα χρώματα και τ' αρώματα της (Απ' τη μασχάλη τους γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδο), ακολουθούν τα διδάγματα της, γεύονται τη χαρά της αγάπης και συμμετέχουν στο ξαναγέννημα της φύσης και της ζωής.
Και οι δύο ποιητές χρησιμοποιούν πλούσια και πετυχημένα εκφραστικά μέσα για να αποδώσουν την ομορφιά και τη ζωντάνια της φύσης : μεταφορές, πρσωποποιήσεις και συμβολισμούς (ιδρώνει ο ήλιος, ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά κ.λπ.)
Τεχνικη του Εργου
Τζιτζίκια στήσαν το χορό
Ο Γιάννης Ρίτσος, προκειμένου να αποδώσει τα νοήματα του, ενεργοποιεί τις αισθήσεις του αναγνώστη: η όραση για τα χρώματα, η όσφρηση για τις μυρωδιές, η ακοή (παίζουν παλαμάκια).
Γλώσσα: Η γλώσσα του ποιήματος είναι η δημοτική και με την απλότητα των λέξεων, που έχει χρησιμοποιήσει ο ποιητής, αποτυπώνονται επιτυχώς τα νοήματα του.
Ύφος: Το ύφος του ποιήματος είναι απλό, ζωντανό, φυσικό και άμεσο, παραστατικό.
Το ποίημα αποτελείται από δύο στροφές, μία τετράστιχη και μία δεύτερη εξάστιχη. Οι στίχοι εναλλάσσονται σε οκτασύλλαβους και εξασύλλαβους, ενώ ομοιοκαταληξία δεν υπάρχει και το μέτρο είναι ιαμβικό.
Εκφραστικά μέσα:
1) Μεταφορές: στον γέρου κόσμου, κρυφόγνεφε της πίκρας μαντιλάκι.
2) Εικόνες: Τζιτζίκια στήσαν το χορό, παίζουν παλαμάκια, Μία πεταλούδα ... μαύρη, κι έπαιζε ... μαντιλάκι.
3) Μετωνυμία: και παίζουν παλαμάκια (αντί χτυπούν παλαμάκια).
4) Προσωποποίηση: γέρου κόσμου.
Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκι
Μια πανδαισία ήχων, χρωμάτων, χορού, κεφιού και έρωτα με φόντο την
ελληνική φύση χρησιμοποιούνται από τον Οδ. Ελύτη, για να εκφράσει τον εφηβικό έρωτα.
Γλώσσα: Η γλώσσα του ποιήματος είναι η δημοτική, πλούσια κι εκφραστική. Ξεχωρίζει η συχνή χρήση της λέξης «ήλιος».
Ύφος: Το ύφος του ποιήματος είναι παραστατικό, ευχάριστο, λυρικό, ειδυλλιακό, αισθησιακό.
Μέτρο: Ο στίχος είναι ελεύθερος, δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο συγκεκριμένο μέτρο, ούτε ομοιοκαταληξία, παρά μόνο ο εσωτερικός ρυθμός του ποιήματος.
Εκφραστικά μέσα:
1) Προσωποποιήσεις: προσωποποιούνται ο ήλιος, το νερό, η φωτιά, τα μελισσόπουλα, ο κόσμος.
2) Παρηχήσεις: κυριαρχεί η παρήχηση του σ.
3) Μεταφορές: Στήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα ..., Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά, Απ' τη μασχάλη τους γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδο .
4) Εικόνες: κυριαρχεί η εικόνα της φύσης με τα στοιχεία της: τον ήλιο, το νερό, τον ουρανό, τη μαργαρίτα, τα στάχυα, να την στολίζουν.
Απαντησεις στις Ερωτησεις του Σχολικου Βιβλιου
1. Πώς συνδέονται στα δυο ποιήματα τα παιδιά και η φύση;
Η φύση παρουσιάζεται στην καλοκαιρινή έξαρση της (ντάλα μεσημέρι, ιδρώνει ο ήλιος),
γεμάτη χαρά και ζωντάνια (Τζιτζίκια στήσαν χορό, Στήσαν χορό τρελό
τα μελισσόπουλα, Στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει), ομορφιά, χρώματα
κι αρώματα (Μια πεταλούδα διάφανη, πορτοκαλιά και μαύρη, χρυσά νταριά,
μυρίζει πυρκαγιά, γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδο). Τα παιδιά βρίσκουν
στη φύση το κατάλληλο περιβάλλον, για ν' αφήσουν να εκφραστούν
η χαρά και η δίψα τους για τη ζωή , η αισιοδοξία , η παιγνιώδης διάθεση τους , η μήυση στον έρωτα.
2. Ποια κοινά στοιχεία στο περιεχόμενο και στη μορφή έχουν τα ποιήματα
του Γ. Ρίτσου και του Οδ. Ελύτη;
Κοινό στοιχείο στο περιεχόμενο των δύο ποιημάτων, η περιγραφή του φυσικού
περιβάλλοντος, που ταιριάζει με την ψυχολογία των παιδιών, την εμπνέει
και την απελευθερώνει. Διαφορά υπάρχει στο ότι ο Γ. Ρίτσος αφιερώνει
μια στροφή και στην πίκρα, που γεννά η φύση στο γερο-κόσμο.
3. Ποιες αισθήσεις μας κινητοποιούνται, προκειμένου να προσλάβουμε και
να απολαύσουμε τις ποιητικές εικόνες;
Η πλούσια εικονοποιία των ποιημάτων απαιτεί κινητοποίηση όλων των αισθήσεων μας,
για να τις προσλάβουμε και να τις χαρούμε: της όρασης (όλες οι ιδέες και τα συναισθήματα
των ποιητών μετουσιώνονται σε πρωτότυπες, μαγευτικές εικόνες), της ακοής
(Τζιτζίκια στήσαν χορό, Στήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα - ο χορός τους
συνοδεύεται κι απ' το γνωστό βόμβο), όσφρησης (Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά),
γεύσης (απ' τη μασχάλη τους γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδό) αλλά και αφής
(στου γέρου κόσμου στάθηκε τα φρύδια επάνω - άγγιγμα).
4. Σε ποια σημεία φαίνεται η αισιόδοξη διάθεση των ποιητών;
Στο ποίημα του Γ. Ρίτσου η αισιόδοξη διάθεση φαίνεται στην πρώτη στροφή,
όπου τα παιδιά στο χορό και τη γιορτή της φύσης χαίρονται και παίζουν ανέμελα.
Στο ποίημα του Ελύτη η αισιοδοξία είναι διάχυτη σ' όλο τ' απόσπασμα.
Στην ομορφιά, την έξαρση, την αναγέννηση της φύσης συμμετέχουν
και οι νέοι, που γεύονται την ομορφιά της φύσης και του έρωτα.
5. Πώς συνυπάρχουν μέσα στο ποίημα του Γ. Ρίτσου η χαρούμενη
και η πικρή διάσταση της ζωής;
Τα παιδιά στην πρώτη στροφή παίζουν και χαίρονται ανέμελα εμπνεόμενα
απ' το τραγούδι των τζιτζικιών. Στη δεύτερη στροφή, αντίθετα, η ομορφιά
της φύσης προκαλεί αισθήματα μελαγχολίας σ' αυτούς, που είναι κουρασμένοι
απ' τη ζωή και δεν έχουν διάθεση να χαρούν τις ομορφιές της φύσης. Ο Γ. Ρίτσος
θυμόσοφα επισημαίνει ότι στο περιβάλλον, τη χαρούμενη και παιχνιδιάρα φύση,
άλλοι χαίρονται και άλλοι μελαγχολούν. Η χαρά συνυπάρχει με την πίκρα, αλήθεια
που ισχύει γενικά στα ανθρώπινα.
6. Πώς παρουσιάζει ο Οδ. Ελύτης στο ποίημα του την ηλικία της εφηβείας·
Ο Ελύτης παρομομοιάζει την ηλικία της εφηβείας με την ομορφιά και την
ορμή και την έξαρση της φύσης (Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά, Στα δόντια τους
ο ήλιος σπαρταράει, Απ' τη μασχάλη τους γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδο).
7. Βρείτε τις μεταφορές και τις προσωποποιήσεις που υπάρχουν στα ποιήματα.
Μεταφορές: στάθηκε αντήλιο, της πίκρας μαντιλάκι, Φωτιάς σουσάμια
χρυσά νταρια, ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά, Στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει
Απ τη μασχάλη τους γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδο
Προσωποποιήσεις : Τζιτζίκια στήσαν το χορό, στου γέρου κόσμου στάθηκε
τα φρύδια, Στησαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα, Ιδρώνει ο ήλιος, τρέμει το νερό.
ΠΗΓΗ https://www.slideshare.net/kse1sekneapolis/ss-4604864 ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ΑΝΑΛΥΣΗ Τζιτζίκια στήσαν το χορό ( Γ. Ρίτσος )- Κάτω στης μαργαρίτας τ’ αλωνάκι ( Οδ. Ελύτης ) – Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α’ ΓυμνασίουΓιάννης Ρίτσος,Τζιτζίκια στήσαν το χορό και Κάτω στης μαργαρίτας τ’ αλωνάκι, Oδυσσέας ΕλύτηςΤζιτζίκια στήσαν το χορόστο ντάλα μεσημέρικαι στέκουν γύρω τα παιδιάκαι παίζουν παλαμάκια.Mια πεταλούδα διάφανη,πορτοκαλιά και μαύρη,στου γέρου κόσμου στάθηκετα φρύδια επάνω, αντήλιο,κι έπαιζε και κρυφόγνεφετης πίκρας μαντιλάκι.Γ. Ρίτσος, Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού, Kέδρος![]() Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκιΣτήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλαIδρώνει ο ήλιος τρέμει το νερόΦωτιάς σουσάμια σιγοπέφτουνεΣτάχυα ψηλά λυγίζουνε το μελαψό ουρανό.[…]![]() Πέρα μέσ’ στα χρυσά νταριά κοιμούνται αγοροκόριτσαO ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιάΣτα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράειAπ’ τη μασχάλη τους γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδο.O. Ελύτης, Ποίηση, ΊκαροςΚεντρική ιδέα :Επαφή παιδιών και εφήβων με τη φύση και τα συναισθήματα τους ( χαρά, αισιοδοξία, ελπίδα, ανεμελιά ) μέσα σ’ αυτό το καλοκαιρινό περιβάλλον. Αντίθεση με τα προβλήματα, τις δυσκολίες της ζωής των ενηλίκων ανθρώπων ( Γ. Ρίτσος ) και εφηβικό ερωτικό σκίρτημα ( Οδ. Ελύτης )Χαρακτηριστικά νεωτερικής ποίησης :– τα ποιήματα έχουν πολλές συμβολικές λέξεις ( πολυσημία λέξεων, υπαινικτική ποίηση )– τα ποιήματα δεν έχουν ομοιοκαταληξία– δεν υπάρχει σταθερός αριθμός στίχων σε κάθε στροφή– δεν υπάρχει σταθερός αριθμός συλλαβών σε κάθε στροφή [ στο πρώτο ποίημα : 8 συλλαβές – 7 συλλαβές ( ανά δύο στίχους ) = ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος , στο δεύτερο ποίημα υπάρχει ποικιλία ως προς τον αρθιμό των συλλαβών σε κάθε στίχο ] .
– πολλές φορές το ποίημα γράφεται με τέτοιο τρόπο που θυμίζει πεζό λόγο, ενώ η στίξη είναι ακανόνιστη.
– εκφραστικά μέσα, σχήματα λόγου : εικόνες, μεταφορές, προσωποποιήσειςΠροβληματισμοί :Παιδιά και νέοι : Ποια επαφή έχουν, σήμερα, με το φυσικό περιβάλλον, ζώντας μέσα σε απρόσωπες, χωρίς πράσινο, μεγαλουπόλεις και έχοντας μεγάλη εξάρτηση από τα ηλεκτρονικά μέσα ( κινητά, τηλεόραση, υπολογιστής, ηλεκτρονικά παιχνίδια ) ;Περιβαλλοντικά προβλήματα πόλεων ( θάλασσα, αέρας, γη ) και προβλήματα υγείας από τη ρύπανση- μόλυνση του περιβάλλοντος. Εξαφάνιση σπανίων ειδών ζώων, πουλιών, φυτών. Ανακύκλωση – κομποστοποίηση. Αδυναμία νέων να ξεχωρίζουν τα περισσότερα είδη των ζώων, πουλιών και φυτών.
ΛΥΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΕΩΝ
http://fliphtml5.com/xpqa/okmq/basic
ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΗΓΗ https://www.slideshare.net/mrsevi/ss-70922553 ![]() ![]() ![]() |
Η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας. Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, 1865-1939, Ιρλανδός ποιητής, Νόμπελ 1923