Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β








ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΟΡΙΣΤΟΥ Β΄ ΣΤΑ ΡΗΜΑΤΑ Α ΣΥΖΥΓΙΑΣΟ Αόριστος Β στην ΟΡΙΣΤΙΚΉ παίρνει τις καταλήξεις του παρατατικού :στις υ...
  • ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ
ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΕΥΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ ΜΕΤΟΧΗ
ἒβαλον βάλω βάλοιμι
ἒβαλες βάλῃς β...
  • https://www.slideshare.net/aggelab/aoristos-b



  • ΠΗΓΗ https://filologikigonia.gr/ekpaidefsi/defterovathmia-ekpaidefsi/lykeio/185-
  • g-lykeiou/arxaia-theoritikis-kateythynsis/agnosto/askiseis-grammatikis/276-askiseis-ston-aoristo-v
  • ΑΣΚΗΣΕΙΣ
  •  1.Να σχηματίσετε τους ζητούμενους τύπους στον αόριστο β΄:

    α) ρ. ἄγω: γ΄ πληθυντικό οριστικής
    β) ρ. αἱρῶ: β΄ πληθυντικό υποτακτικής
    γ) ρ. ἁμαρτάνω: γ΄ ενικό ευκτικής
    δ) ρ. λέγω: β΄ ενικό προστακτικής
    ε) ρ. γίγνομαι: α΄ πληθυντικό υποτακτικής
    στ) ρ. ἔρχομαι: απαρέμφατο
    ζ) ρ. ἐρωτῶ: β΄ ενικό οριστικής
    η) ρ. εὑρίσκομαι: β΄ πληθυντικό προστακτικής
    θ) ρ. λανθάνομαι: γενική ενικού της μετοχής θηλυκού γένους
    ι) ρ. πυνθάνομαι: β΄ενικό υποτακτικής
    §  ΑΣΚΗΣΗ 2
    Να συμπληρώσετε τα κενά του πίνακα:
    Οριστική
    Υποτακτική
    Ευκτική
    Προστακτική
    ᾐσθόμην
    ἀπείπῃ
    ἀφικέσθων
    ἀπέθανε
    λάχοιτε
    λάθωμαι
    κατέλιπες
    ὀφελέτω
    τέκοιεν
    ἐνέγκητε

    §  ΑΣΚΗΣΗ

    Να μεταφέρετε καθέναν από τους παρακάτω τύπους στον αντίστοιχο τύπο του αορίστου β΄.
    ·        φεύγοι
    ·        φέρε
    ·        πεπονθέναι
    ·        μεμαθηκότες ὦμεν
    ·        λελοιπὼς ἔστω
    ·        λέξοιεν
    ·        λανθάνοντι
    ·        λάμβανε
    ·        ἐρωτᾷς (υποτακτική)
    ·        γενήσεσθαι











    §  ΑΣΚΗΣΗ 4


    Να συμπληρώσετε τα κενά με τους κατάλληλους τύπους της προστακτικής του αορίστου β΄.

    ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ
    β΄ ενικό
    γ΄ ενικό
    β΄ πληθυντικό
    γ΄ πληθυντικό
    ρ. ἀπέρχομαι
    ...............
    ...............
    ρ. καταλαμβάνω
    ...............
    ...............
    ρ. ὁρῶμαι
    ...............
    ...............
    ρ. ἀντιλέγω
    ...............
    ...............
    ρ. αἱρῶ
    ...............
    ...............
    ρ. εὑρίσκομαι
    ...............
    ...............
    ρ. διάγομαι
    ...............
    ...............
    ρ. προσφέρω
    ...............
    ...............
    ρ. ἔχω
    ...............
    ...............
    ρ. ὑπεσχόμην
    ...............
    ...............
    ρ. ἐρωτῶ
    ...............
    ...............




    §  ΑΣΚΗΣΗ 5


    Να επαναδιατυπώσετε τις επόμενες προτάσεις έτσι, ώστε να αναφέρονται σε ενέργειες που συντελέστηκαν συνοπτικά στο παρελθόν, ανεξάρτητα από την πραγματική διάρκειά τους.
    1. Πολέμαρχον ἀντὶ Ἰσμηνίου ἄλλον αἱροῦνται.
    2. Ἐνταῦθα δὲ μάχης γενομένης πολλοὶ ἀποθνῄσκουσιν, οἱ δὲ Ἀθηναῖοι καταλιπόντες τὰ ὅπλα φεύγουσιν.
    3. Ὁ δὲ Λεοντιάδης ἐλθὼν λέγει ταῦτα.
    4. Τότε δὲ ἀπέρχονται εἰς τὰς Ἀθήνας οἱ ταὐτὰ γιγνώσκοντες Ἀνδροκλείδᾳ.
    5. Τίς ἡ φωνὴ προσβάλλει ἡμῖν, ὦ Σώκρατες, πόρρωθεν ἀπὸ τῶν αἰγιαλῶν;

    §  ΑΣΚΗΣΗ 6


    Να αντικαταστήσετε στις ακόλουθες προτάσεις τους υπογραμμισμένους τύπους του ενεστώτα με τους ίδιους τύπους του αορίστου β΄.

    1. Ἔπειτα δὲ οὓς μὲν ἂν ὑμεῖς πάντες αἱρῆσθε ἄρχοντας, ἐν οὐδεμιᾷ ἔσονται.
    2. Ταῦτα λέγω, ἵνα αἰσθάνησθε σαφῶς τὰ πράγματα.
    3. Λανθάνομεν ἀποδράντες.
    4. Κλέαρχος λαμβάνων τοὺς ὁπλίτας παραγίγνεται.
    5. Ὀρφεὺς εἰς Ἅιδου εἶσι, ἵνα παρὰ τοῦ Πλούτωνος τὴν Εὐριδίκην λαμβάνῃ.
    6. Πλάτων δὲ ὁ Ἀρίστωνος πρὸ τῶν Διονυσίων παριὼν ἤκουσε Σωκράτους.
    7. Οὐκ ἂν δέοι ἡμᾶς βουλεύεσθαι, ὁπότε οἱ πολέμιοι ἴοιεν.
    8. Ἐξιὼν ὁ θυρωρὸς λέγει.
    9. Ἐπὶ τὸ ἄκρον ἀναβαίνει Χειρίσοφος, πρὶν τινας αἰσθάνεσθαι τῶν πολεμίων.
    10. Οὐ πολὺν δ’ οὖν χρόνον ἐπέχων ἧκε καὶ ἐκέλευσεν ἡμᾶς εἰσιέναι.

  • Α. Παράδειγμα σχηματισμού
    ΠΗΓΗ http://www.study4exams.gr/anc_greek/course/view.

    Πολλά ρήματα σχηματίζουν ενεργητικό

    α) Ενεργητικός αόριστος β’: ἔπαθον(< ρ. πάσχω).
    ΟριστικήΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτική
    Απαρέμφατο

    ἔ-παθ-ονπάθ-ωπάθ-οιμι-παθ-εῖν
    Μετοχή

    παθ-ὼν
    παθ-οῦσα

    παθ-ὸν

    ἔ-παθ-εςπάθ-ῃςπάθ-οιςπάθ-ε
    ἔ-παθ-επάθ-ῃπάθ-οιπαθ-έτω
    ἐ-πάθ-ομενπάθ-ωμενπάθ-οιμεν-
    ἐ-πάθ-ετεπάθ-ητεπάθ-οιτεπάθ-ετε
    ἔ-παθ-ονπάθ-ωσιπάθ-οιενπαθ-όντων

    β) Μέσος αόριστος β΄: ἐλαβόμην 
    (< ρ. λαμβάνω).
    ΟριστικήΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτική
    Απαρέμφα
    το

    ἐ-λαβ-όμηνλάβ-ωμαιλαβ-οίμην-λαβ-
    έσθαι

    Μετοχή

    λαβ-
    όμενος
    λαβ-
    ομένη

    λαβ-
    όμενον

    ἐ-λάβ-ουλάβ-ῃλάβ-οιολαβ-οῦ
    ἐ-λάβ-ετολάβ-ηταιλάβ-οιτολαβ-έσθω
    ἐ-λαβ-όμεθαλαβ-ώμεθαλαβ-οίμεθα-
    ἐ-λάβ-εσθελάβ-ησθελάβ-οισθελάβ-εσθε
    ἐ-λάβ-οντολάβ-ωνταιλάβ-οιντολαβ-έσθων











  • php?id=72
  • και
  •  μέσο αόριστο 
  •  ενεργητικού και
  • σύμφωνα με τις κατα
  •  μέσου αορίστου Β΄
  • λήξεις του αντίστοιχου παρατατικού στην οριστική και του αντίστοιχου ενεστώτα στις άλλες εγκλίσεις καθώς και στο απαρέμφατο και τη μετοχή. Ο αόριστος αυτός ονομάζεται (ενεργητικός ή μέσος) αόριστος δεύτερος.


  • Επιμέλεια: Μπογατσά Αλεξάνδρα
    Α΄ Επιστημονικός έλεγχος: Αναγνώστου Λαμπρινή, Βρυνιώτη Ελένη
    Β΄ Επιστημονικός έλεγχος: Μητρούσιας Σοφοκλής, Τζιώκα Πηνελόπη



βάλλομαι       ἐβαλόμην    βάλωμαι     βαλοίμην     βαλοῦ     βαλέσθαι     βαλόμενος-η-ονγίγνομαι       ἐγενόμην    γένωμα...
https://www.slideshare.net/alexadrodelmel/aoristos-16205734



ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ | σχηματισμός αορίστου β’
1
σχηματισμός αορίστου β’
Στη γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσ...


ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ | σχηματισμός αορίστου β’
2
Β] ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΜΕΣΗ ΦΩΝΗ
Αόριστος Α’ Αόριστος Β’ Α...



ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ

ΑΟΡΙΣΤΟΣ
ΟΡΙΣΤΙΚΗ

ἄγω
ἄγοµαι
αἱρέω-ῶ
αἱροῦµαι
αἰσθάνοµαι
ἀµαρτάνω
ἀφικνοῦµαι
βάλλω
βάλλοµαι
γίγνοµ...ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ | σχηματισμός αορίστου β’
3
ΣΤ] ΜΕΤΟΧΗ
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΜΕΣΗ ΦΩΝΗ
Αόριστος Α’ Αόριστος Β’ Αόρι...

https://www.slideshare.net/ThanosStavropoulos/ss-34402228

https://www.slideshare.net/cgialopsos/ss-28284099

Α. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ
ΚΑΙ ΜΕΣΟΥ ΑΟΡΙΣΤΟΥ Β΄
Πολλά ρήματα σχηματίζουν ενεργητικό και μέσο αόριστο σύμφωνα μ...
Β. ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΝΙΣΜΟΥ
α) Στον ενεργητικό αόριστο β':
1. Το απαρέμφατο και η μετοχή στο αρσενικό και ουδέτερο γένος των απλών...

2. Το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής των απλών και σύνθετων ρημάτων τονίζεται
κανονικά στη λήγουσα και περισπάται.
π.χ....

2. Το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής των απλών και σύνθετων ρημάτων τονίζεται
κανονικά στη λήγουσα και περισπάται.
π.χ....

μανθάνω ἔμαθον
ὄλλυμαι ὠλόμην
ὁρῶ εἶδον
ὁρῶμαι εἰδόμην
ὀφείλω ὤφελον
ὀφλισκάνω ὦφλον
Πάσχω ἔπαθον
Πείθω ἔπιθον
πείθομαι ἐπ...



Αόριστος Β΄

Σημαντικές παρατηρήσεις:
1. Ο Aόριστος Β΄ έχει στην οριστική τις ίδιες καταλήξεις με τον παρατατικό (π.χ λαμβάνω → Παρατατικός: λάμβανον, ἐλάμβανες, ἐλάμβανε, ἐλαμβάνομεν, ἐλαμβάνετε,  ἐλάμβανον – Αόριστoς Β΄: λαβον, λαβες, ἒλαβε, ἐλάβομεν, ἐλάβετε, λαβον), αλλά διαφορετικό θέμα: λάμβανον - λαβον.
2. Ο αόριστος Β΄ στις υπόλοιπες εγκλίσεις έχει τις ίδιες καταλήξεις με τον ενεστώτα (δες στην παρακάτω εικόνα).
3. Η μετοχή αορίστου Β΄ ενεργητικής φωνής τονίζεται μια συλλαβή πιο κάτω σε σχέση με τον ενεστώτα (μετοχή ενεστώτα: βάλλων, βάλλουσα, βάλλον – μετοχή αορίστου Β΄: βαλών, βαλοσα, βαλόν).
4. Τα απαρέμφατο αορίστου Β΄ ενεργητικής φωνής τονίζεται στη λήγουσα και παίρνει περισπωμένη (απαρέμφατο ενεστώτα: βάλλειν, απαρέμφατο αορίστου Β΄: βαλεν).
5. Τα απαρέμφατο αορίστου Β΄ μέσης φωνής τονίζεται στην παραλήγουσα (απαρέμφατο ενεστώτα: βάλλεσθαι, απαρέμφατο αορίστου Β΄: βαλέσθαι).
6. Το β΄ ενικό προστακτικής αορίστου Β΄ ενεργητικής φωνής των ρημάτων: ρχομαι. ερίσκω, λαμβάνω, λέγω και ρ τονίζεται στη λήγουσα, όταν δεν είναι σύνθετο (λθέ, ερέ, λαβέ, επέ, ἰδέ – αλλά πελθε, φευρε, παράλαβε, πρόειπε, πάριδε).
7. Το β΄ ενικό προστακτικής αορίστου Β΄ μέσης φωνής τονίζεται στη λήγουσα και παίρνει περισπωμένη (β΄ ενικό προστακτικής ενεστώτα: βάλλου - β΄ ενικό προστακτικής αορίστου Β΄: βαλο). Όμως τονίζεται στην παραλήγουσα, όταν είναι μονοσύλλαβο και σύνθετο με δισύλλαβη πρόθεση (παρέχομαι → παράσχου – αλλά ντιλαμβάνομαι → ντιλαβο).
Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε τον αόριστο Β΄ του ρήματος πείθω.
Αόριστος Β΄

Ασκήσεις

Τύποι Αορίστου Β΄ που συναντάμε σε φράσεις στα νέα ελληνικά ή στον εκκλησιαστικό λόγο:
1. Κανείς δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι.
2. Ό μη γένοιτο (= πράγμα που μακάρι να μη γίνει).
3. Ελθέτω η βασιλεία Σου.
4. Εάν τυχόν δεν έρθεις, θα στενοχωρηθώ.
5. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, ινα ευ σοι γένηται (= για να είναι ευνοϊκά τα πράγματα για σένα).
6. Ο πρώτος τυχών (= που έτυχε μπροστά μας).
7. Λάβετε, φάγετε τούτο εστι το σώμα Μου.
8. Το παρελθόν.
9. Ήμαρτον Κύριε (= αμάρτησα).
10. Και μη εισενέγκης ημας εις πειρασμόν (= και μη μας φέρεις κοντά σε πειρασμό).
11. Ελθέ και σκήνωσον εν ημιν (= έλα και κατοίκησε μέσα μας).
12. Ο παθών, μαθών (= αυτός που έπαθε, έμαθε).
13. Μάθε παιδί μου γράμματα.
14. Και εγένετο φως.
15. Ο παραλαβών.
16. Είπες ότι δε θα έρθεις.
17. Πέρυσι παρήγαγε 10 τόνους πατάτες.
18. Πότε το έπαθε;
19. Έμαθες τα νέα;
20. Εκείνο τον καιρό έτυχε να βρίσκεται στο εξωτερικό.
21. Ήλθον, είδον και απήλθον (από τη γνωστή φράση του Ιούλιου Καίσαρα "ήλθον, είδον, ενίκησα").
22. Τι ήταν αυτό που του έλαχε να του συμβεί;
23. Έφυγε πριν από λίγα λεπτά.
24. Ο αρχηγός του κόμματος έλαβε 17.585 ψήφους.
25. Ο αρχηγός του στρατού προήγαγε σε υποστράτηγο ένα σπουδαίο αξιωματικό.
26. Στο εμπόριο κυριαρχεί το δούναι και λαβείν.
27. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.
28. Αν όμως, ο μη γένοιτο, γίνει σεισμός, θα πρέπει να ξέρεις πώς να αντιδράσεις.
29. Ο σύμβουλος συνέδραμε καθοριστικά στην επίτευξη αυτού του στόχου.
30. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

Για επιπλέον ασκήσεις κάντε κλικ εδώ και εδώ.

αοριστος β΄ θεωρια

ΔΕΥΤΕΡΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΡΗΜΑΤΩΝ- ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β

              Δεύτεροι χρόνοι ρημάτων
Οι δεύτεροι Μέλλοντες και Αόριστοι σχηματίζονται από τη ρίζα του ρήματος, που είναι πάντοτε βραχεία.
π,χ.    λείπω - -λιπ-ον =» προστακτική λίπε
λαμβάνομαι <   λα-ν-β-άν-ομαι [πρβ. -λαβ-όμην, λαβή]

προσφυματα βλάπτομαι   <   βλάπ-τ-ομαι      [πρβ. έ-βλα'β-ην, βλάβη] '-                 προσφυμα


Ι. Ενεργητικός και Μέσος Αόριστος Β'
ΕΦ
Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
Απαρέμφατο
Μετοχή

ἔ-6αλ -ον
          -ες
          -ε
         -ομεν              
         -ετε                         
-ον
βάλ-ω
       -ς
       -
       -ωμεν
       -ητε
       -ωσι(ν)
βάλ-οιμι
        -οις
         -οι
         -οιμεν
         -οιτε
         -οιεν

6άλ-ε
      -έτω
        -
      -ετε
      -όντων
βαλ-εν
6αλ-ών-οσα -ον
ΜΦ


-βαλ -όμην
          -ου
          -ετο
         -όμεθα
         -εσθε
         -οντο
βάλ-ωμαι
       -
       -ηται
      -ώμεθα
      -ησθε
     -ωνται
βαλ-οίμην
      -οιο
     -οιτο                        -    οίμεθα
     -οισθε            
     -οιντο
  
    βαλ-ο
           -έσθω
          -
           -εσθε              
           -έσθων
βαλ-έσθαι
βαλ-όμενος -ομένη -όμενον

Σημείωση: Η Οριστική κλίνεται σαν ΠΡΤ. Οι άλλες εγκλίσεις κλίνονται σαν ΕΝΣ. Εξαιρούνται οι 6 σημειωμένοι
τύποι. Επίσης είναι αδόκιμοι οι δεύτεροι τύποι στο γ' πληθυντικό της Προστακτικής

                                                               ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ


Ενεστώτας
                                         Αόριστος β’

Οριστική
Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
(β΄ ενικό πρόσωπο)
Απαρεμφ.
Μετοχές
(ἄγω)
ἤγαγον
ἀγάγ-ω
ἀγάγ-οιμι
ἄγαγ-ε
ἀγαγ-εῖν
γαγών- οσα-όν
(αἱρῶ)
εἶλον
ἕλω
ἕλοιμι
ἕλε
ἑλεῖν
ἑλών- οσα-όν
(ἁμαρτάνω)
ἣμαρτον
ἁμάρτ-ω
ἁμάρτ-οιμι
 -
ἁμαρτ-εῖν
μαρτών- οσα-όν

(βάλλω)
ἔβαλον
βάλ-ω
βάλ-οιμι
βάλ-ε
βαλ-εῖν
βαλών- οσα-όν
(δάκνω)
ἔδακον
δάκ-ω
δάκ- οιμι
δάκ- ε
δακ- εῖν
δακών- οσα-όν
(ἐσθίω)
ἔφαγον
φάγ-ω
φάγ-οιμι
φάγ-ε
φαγ-εῖν
φαγών- οσα-όν
(ἔχω)
ἔσχον
σχ-ῶ
σχ-οίην
σχ-ές
σχ-εῖν
σχών- οσα-όν
(ἀποθνήσκω)
ἀπέθανον
ἀποθάν-ω
ἀποθάν-οιμι
ἀπόθαν-ε
ἀποθαν-εῖν
ποθανών- οσα-όν

(κάμνω)
ἔκαμον
κάμω
κάμοιμι
κάμε
καμεῖν
καμών- οσα-όν
(κράζω)
ἔκραγον
κράγω
κράγοιμι
κράγε
κραγεῖν
κραγών- οσα-όν
(λαγχάνω=παίρνω με κλήρο)
ἔλαχον
λάχ-ω
λάχ-οιμι
λάχ-ε
λαχν
λαχών- οσα-όν
(λανθάνω)
ἔλαθον
λάθ-ω
λάθ-οιμι
λάθ-ε
λαθ-εῖν
λαθ- οσα-όν

(λείπω)
ἔλιπον
λίπ-ω
λίπ-οιμι
λίπ-ε
λιπν
λιπών- οσα-όν

(μανθάνω)
ἔμαθον
μάθ-ω
μάθ-οιμι
μάθ-ε
μαθ-εῖν
μαθών- οσα-όν
(ὀφείλω)
ὤφελον
ὀφέλ-ω
ὀφέλ- οιμι
ὄφελε
ὀφελ- εῖν
ὀφελών- οσα-όν
(ὀφλισκάνω)
ὦφλον
ὄφλω
ὄφλ
-
ὀφλεῖν
ὀφλών- οσα-όν
(πάσχω)
ἔπαθον
πάθ-ω
πάθ-οιμι
πάθ-ε
παθ-εῖν
παθών- οσα-όν

(πείθω)
ἔπιθον
πίθ-ω
πίθ-οιμι
πίθ-ε
πιθ- εῖν
πιθ-ών- οσα-όν

(πίπτω)
ἔπεσον
πέσ-ω
πέσ-οιμι
πέσ-ε
πεσ-εῖν
πεσών- οσα-όν
(πίνω)
ἔπιον
πίω
πίοιμι
πίε
πιεῖν
πιών-οσα-όν
τέμνω
ἔτεμον
τέμω
τέμοιμι
τέμε
τεμεῖν
τεμών-οσα-όν
(τίκτω)
ἔτεκον
τέκω
τέκοιμι
τέκε
τεκεῖν
τεκών-οσα-όν
(τρέχω)
ἔδραμον
δράμ-ω
δράμ-οιμι
δράμ-ε
δραμ-εῖν
δραμών- οσα-όν

(τυγχάνω)
ἔτυχον
τύχ-ω
τύχ-οιμι
τύχ-ε
τυχ-εῖν
τυχών- οσα-όν
(φέρω)
ἤνεγκον
ἐνέγκ-ω
ἐνέγκ-οιμι
ἐνέγκ-ε
ἐνεγκ-εῖν
νεγκών- οσα-όν
(φεύγω)
ἔφυγον
φύγ-ω
φύγ-οιμι
φύγ-ε
φυγ-εῖν
φυγ- οσα-όν

(ἔρχομαι)
ἦλθον
ἔλθ-ω
ἔλθ-οιμι
ἐλθ 
ἐλθ-εῖν
λθών- οσα-όν
(λέγω)
εἶπον
εἴπ-ω
εἴπ-οιμι
εἰπ  -έ
εἰπ-εῖν
επών- οσα-όν
(εὑρίσκω)
ηὗρον ή εὗρον
εὕρ-ω
εὕρ-οιμι
εὑρ -έ
εὑρ-εῖν
ερών- οσα-όν
(ὁρῶ)
εἶδον
ἴδ-ω
ἴδ-οιμι
ἰδ    -έ
ἰδν
δών- οσα-όν
(λαμβάνω)
ἔλαβον
λάβ-ω
λάβ-οιμι
λαβ- έ
λαβ-εῖν
λαβών- οσα-όν
γιγνώσκω
ἔγνων
γν-ῶ
γν-οίην
γν-ῶθι
γν-ῶναι
γνούς-οῦσα-όν
βαίνω
ἔβην        
βῶ
β-αίην
βῆθι
βῆναι-
βάς- ᾶσα- αν
(ἐρωτῶ)
ἠρόμην
ἔρ-ωμαι
ἐρ-οίμην
ἐρ-οῦ
ἐρ-έσθαι
ρ όμενος-η-ον
(τρέπομαι)
ἐτραπόμην
τράπ-ωμαι
τραποίμην
τραπ-οῦ
τραπ-έσθαι
τράπ όμενος-η-ον

(πυνθάνομαι)
ἐπυθόμην
πύθ-ωμαι
πυθ-οίμην
πυθ-οῦ
πυθ-έσθαι
πυθ-όμενος-η-ον
(αἰσθάνομαι)
ἠσθόμην
αἴσθ-ωμαι
αἰσθ-οίμην
αἰσθ-οῦ
αἰσθ-έσθαι
αἰσθ-όμενος-η-ον

(γίγνομαι)
ἐγενόμην
γέν-ωμαι
γεν-οίμην
γεν-οῦ
γεν-έσθαι
γεν-όμενος-η-ον
ἕπομαι
ἑσπομην
σπ-ῶμαι
σποίμην
σπ-οῦ
σπ-έσθαι
σπ-όμενος-η-ον
ἀφικνοῦμαι
ἀφικόμην
ἀφίκομαι
ἀφικοίμην
ἀφικ-οῦ
ἀφικ-έσθαι
ἀφικ-όμενος-η-ον


                                                                   ΜΕΣΗ ΦΩΝΗ

Ενεστώτας
                                         Αόριστος β’

Οριστική
Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
(β΄ ενικό πρόσωπο)
Απαρεμφ.
Μετοχές
(ἄγομαι)
ἠγαγόμην
ἀγάγ-ωμαι
ἀγαγ- οίμην
ἀγαγ - οῦ
ἀγαγ-έσθαι
γαγόμενος-η-ον
(αἰσθάνομαι)
ἠσθόμην
αἴσθ-ωμαι
αἰσθ-οίμην
αἰσθ-οῦ
αἰσθ-έσθαι
αἰσθ-όμενος-η-ον
ρομαι)
εἱλόμην
ἕλ-ωμαι
ἑλ-οίμην
ἑλ-οῦ
ἑλ-έσθαι
ἑλ-όμενος-η-ον
ἀπεχθάνομαι
ἀπηχθόμην
ἀπέχθωμαι
ἀπεχθ-οίμην
ἀπεχθοῦ
ἀπεχθέσθαι
ἀπεχθόμενος-η-ον
ἀπόλλυμαι
ἀπωλόμην
ἀπόλωμαι
ἀπολ-οίμην
ἀπολοῦ
ἀπολέσθαι
ἀπο-λόμενος-η-ον
(ἀφικνοῦμαι)
ἀφικόμην
ἀφίκ-ωμαι
ἀφικ-οίμην
ἀφικ-οῦ
ἀφικ-έσθαι
ἀφικ-όμενος-η-ον
(βάλλομαι)
ἐβαλόμην
βάλ- ωμαι
βαλ- οίμην
βαλ- οῦ
βαλ-έσθαι
βαλ όμενος-η-ον
(γίγνομαι)
ἐγενόμην
γέν-ωμαι
γεν-οίμην
γεν-οῦ
γεν-έσθαι
γεν-όμενος-η-ον
ἐγείρομαι
ἠγρόμην
ἔγρωμαι
ἐγρ-οίμην
ἐγροῦ
ἐγρ-έσθαι
ἐγρ- όμενος-η-ον
ἕπομαι
ἑσπομην
σπ-ῶμαι
σπ-οίμην
σπ-οῦ
σπ-έσθαι
σπ-όμενος-η-ον
(ἐρωτῶ)
ἠρόμην
ἔρ-ωμαι
ἐρ-οίμην
ἐρ-οῦ
ἐρ-έσθαι
ρ- όμενος-η-ον
(εὑρίσκομαι)
ηὗ(εὑ )ρόμην
εὕρ-ωμαι
εὑρ- οίμην
εὑρ- οῦ
εὑρ-έσθαι
ερ- όμενος-η-ον
(ἔχομαι)
ἐσχόμην
σχ-ῶμαι
σχ-οίμην
σχ- οῦ
σχ-έσθαι
σχ- όμενος-η-ον
(λαμβάνομαι)
ἐλαβόμην
λάβ-ωμαι
λαβ- οίμην
λαβ- οῦ
λαβ-έσθαι
λαβ- όμενος-η-ον
(ἐπιλανθάνομαι)
ἐπελαθόμην
ἐπιλάθ-ωμαι
ἐπιλαθ- οίμην
ἐπιλαθ- οῦ
ἐπιλαθ-έσθαι
ἐπιλαθ όμενος-η-ον
(λέγομαι)
εἶπόμην
εἴπ-ωμαι
εἰπ- οίμην
εἰπ- οῦ
εἰπ-έσθαι
επ όμενος-η-ον
(λείπομαι)
ἐλιπόμην
λίπ-ωμαι
λιπ- οίμην
λιπ - οῦ
λιπ-έσθαι
λιπόμενος-η-ον
(ὁρῶμαι)
εἰδόμην
ἴδ-ωμαι
ἰδ- οίμην
ἰδ-  οῦ
ἰδ-έσθαι
δόμενος-η-ον
πείθομαι
ἐπιθόμην
πίθωμαι
πιθοίμην
πιθ-οῦ
πιθέσθαι
πιθόμενος-η-ον
(πυνθάνομαι)
ἐπυθόμην
πύθ-ωμαι
πυθ-οίμην
πυθ-οῦ
πυθ-έσθαι
πυθ-όμενος-η-ον
τέμνομαι
ἐτεμόμην
τέμωμαι
τεμ-οίμην
τεμοῦ
τεμ-έσθαι
τεμόμενος-η-ον
(τρέπομαι)
ἐτραπόμην
τράπ-ωμαι
τραποίμην
τραπ-οῦ
τραπ-έσθαι
τράπόμενος-η-ον
(ὑπισχνοῦμαι)
ὑπεσχνούμην
ὑπόσχωμαι
ὑποσχοίμην
-
ὑπο-σχέσθαι
ποσχόμενος-η-ον
(φέρομαι)
ἠνεγκόμην
ἐνέγκ-ωμαι
ἐνεγκ- οίμην
ἐνεγκ -οῦ
ἐνεγκ-έσθαι
νεγκόμενος-η-ον


Παρατηρήσεις
(1) Η ευκτική του σχον (έχω) κλίνεται:
ιδιόρρυθμα όταν είναι απλή
κανονικά όταν είναι σύνθετη

σχοίην
σχοίης
σχοίη
σχοίημεν   κ  σχομεν
σχοίητε     κ σχοτε
σχοίησαν  κ σχοεν
π.χ.
παρά-σχοιμι
παρά-σχοις
παρά-σχοι
παρά-σχοιμεν
παρά-σχοιτε
παρά-σχοιεν



Οι τύποι  προσσ... ανήκουν στο ρ. προσ-έχω, οι τύποι   προσ...   ανήκουν στο ρ. προ-έχω.
π.χ.   πρόσσχω < πρόσ-σχω   < προσ-έσχον   < προσ-έχω πρόσχω    < πρό-σχω    < προ-έσχον     < προ-έχω
Ο Αόριστος β' του λέγω: α) στην οριστική κλίνεται: επον, επας, επε, επομεν, επα­τε, είπον, β) στην προστακτική κλίνεται: επέ, επέτω κ' επάτω, επετε κ' επατε, επό-ντων κ' επάτωσαν. Οι τύποι με -α- προήλθαν από τον Αόριστο α' είπα, ο οποίος δανείζει τους λίγους τύπους που σχηματίζει, στον Αόριστο β'.
Οι προστακτικές των       μαρτον        (άμαρτάνω)
                                           πηχθόμην     (απεχθάνομαι)                  ελλείπουν.
                                        φλον           (όφλισκάνω)



Παρουσιάζουν ανωμαλία κατά την αφαίρεση της αύξησης της οριστικής οι Αόριστοι β'   ελον    ->     λω,
επον    ->     επω εδον    ->     δω
(6) Οι υποτακτικές σχώ (έχω) και σπώμαι (έπομαι) με πρόθεση ανεβάζουν τον τόνο.
π.χ.   σχ
αλλά
παράσχω
σπῶμαι
αλλά
πίσπωμαι
σχς

παράσχης
σπ

πίσπη
σχ

παράσχη
σπται

πίσπηται
σχμεν

παράσχωμεν
σπώμεθα

πισπώμεθα
σχτε

παράσχητε
σπσθε

πίσπησθε
σχῶσι

παράσχωσι
σπῶνται

πίσπωνται



β' ενικό προστακτικής Αορίστου β'
Ε.Φ.Τονίζεται στην παραλήγουσα ή προπαραλήγουσα (όσο πιο ψηλά γίνεται). π.χ. μάθε, άγαγε
Εξαιρούνται
έλθέ (έρχομαι),
εύρε (ευρίσκω),
δέ (όρώ),
επε (λέγω),
λαβέ (λαμβάνω).
Με πρόθεση όμως ανεβάζουν τον τόνο στη λήγουσα της πρόθεσης.
π.χ.
πελθε, ξερε, πάριδε, πρόειπε, παράλαβε
Μ.Φ.   τονίζεται στη λήγουσα και περισπάται.
π.χ. φικο, παραγενο
Εξαιρούνται οι μονοσύλλαβες σχο (έχομαι), θο (τίθεμαι), δο (δίδομαι), σπο που όταν ενωθούν με δισύλλαβη πρόθεση, ανεβάζουν τον τόνο σα της πρόθεσης.
π.χ. παράσχου, κατάθου, παράδου, πίσπου αλλά νσχονθοκδο, συσπο

Όι μονοσύλλαβες σχές (έχω), θές (τίθημι), δός (δίδωμι), ς (ημι). Με πρόθεση όμως ανεβάζουν τον τόνο στηλήγουσα της πρόθεση.
π.χ. έπίσχες, παράθες, συνέκδος, άφες
























AΣΚΗΣΕΙΣ


1) Να συμπληρώσετε τον πίνακα.

οριστική
Θέμα αορ.
προστ.
απαρέμφατο
μετοχές
ελου
γάγου
σθου
φίκου
βάλου
γένου
πελάθου
σχου
σπου
λάβου
λίπου
πθου






















2) Να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση στο γ’ ενικό και β’ πληθυντικό πρόσωπο του αορίστου β’ των υπογραμμισμένων τύπων.
Λύσανδρος δὲ τῇ ἐπιούσῃ νυκτί, ἐπεὶ ὄρθρος ἦν, ἐσήμηνεν εἰς τὰς ναῦς ἀριστοποιησαμένους
εἰσβαίνειν, πάντα δὲ παρασκευασάμενος ὡς εἰς ναυμαχίαν καὶ τὰ παραβλήματα παραβάλλων, προεῖπεν 
ὡς μηδεὶς κινήσοιτο ἐκ τῆς τάξεως μηδὲ ἀνάξοιτο. [2.1.23] οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ἅμα τῷ ἡλίῳ ἀνίσχοντι ἐπὶ τῷ λιμένι παρετάξαντο ἐν μετώπῳ ὡς εἰς ναυμαχίαν. ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀντανήγαγε Λύσανδρος, καὶ τῆς ἡμέρας ὀψὲ ἦν, ἀπέπλευσαν πάλιν εἰς τοὺς Αἰγὸς ποταμούς. [2.1.24] Λύσανδρος δὲ τὰς ταχίστας τῶν νεῶν ἐκέλευσεν ἕπεσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, ἐπειδὰν δὲ ἐκβῶσικατιδόντας ὅ τι ποιοῦσιν ἀποπλεῖν καὶ αὐτῷ ἐξαγγεῖλαι. καὶ οὐ πρότερον ἐξεβίβασεν ἐκ τῶν νεῶν πρὶν αὗται ἧκον. ταῦτα δ’ ἐποίει τέτταρας ἡμέρας· καὶ οἱ Ἀθηναῖοιἐπανήγοντο.


4)Να συμπληρώσετε τον πίνακα, βάζοντας στο β΄ πληθυντικό πρόσωπο τα παρακάτω ρήματα.

θέμα
αορ.
οριστική
υποτ.
ευκτική
ἄγομαι





αἱροῦμαι





αἰσθάνομαι





ἀφικνοῦμαι





βάλλομαι





γίγνομαι





ἐγείρομαι





ἐπιλανθάνομαι





ἔχομαι





ἕπομαι





λαμβάνομαι





λείπομαι





πείθομαι






Σημείωση: Η συμπλήρωση τής πρώτης και τής δεύτερης στήλης είναι προαιρετική, καθώς απαιτούνται γνώσεις που βασίζονται κυρίως σε γλωσσολογικές παρατηρήσεις του βιβλίου της  Γραμματικής (Γραμματικής της Αρχαίας Ελληνικής Α' Ενιαίου Λυκείου  Μιχ. Χ. Οικονόμου) που -για εκπαιδευτικούς κυρίως λόγους-  είναι περιττό να διδαχτούν οι μαθητές.

4) Να γράψετε το ίδιο πρόσωπο του άλλου αριθμού, στην ίδια έγκλιση:
εἴποιεν:
ἀπολέσθω:
ἐλίπου:
παρίδετε:
λάθῃς:


5) Να γράψετε το β’ ενικό πρόσωπο όλων των εγκλίσεων:
ΟΡΙΣΤΙΚΗ          ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ                 ΕΥΚΤΙΚΗ                 ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ
ἠσθόμην             ........................          ........................             ........................
κατήγαγον       ........................          ........................               ........................
παρέσχον          ........................          ........................               ........................











  • Β. Κανόνες τονισμού


    α) Στον ενεργητικό αόριστο β':
    1. Το απαρέμφατο και η μετοχή στο αρσενικό και ου
    2. δέτερο γένος των απλών και των σύνθετων ρημά
    3. των τονίζονται πάντοτε στη λήγουσα (σε αντίθε
    4. ση με τους ονοματικούς τύπους του ενεστώτα). 
    5. Το απαρέμφατο παίρνει περισπωμένη και η μετοχή 
    6. οξεία. 

      π.χ.: βαλεῖν, εἰπεῖν, καταβαλεῖν, ἀπειπεῖν και
      βαλών, καταβαλόν, εἰπών, ἀπειπόν. 
      Αλλά το θηλυκό της μετοχής τονίζεται στην 
    7. παραλήγουσα και παίρνει περισπωμένη. 
      π.χ.: βαλοῦσα, εἰποῦσα.
    8. α) Το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής
    9.  του αορίστου β΄ των ρημάτων ἔρχομαι, εὑρίσκω, 
    10. λαμβάνω, λέγω και ὁρῶ, όταν είναι απλό, τονίζεται 
    11. στη λήγουσα: 
      ἐλθέ, εὑρέ, λαβέ, εἰπέ, ἰδέ
      Όταν όμως είναι σύνθετο, ο τόνος ανεβαίνει.

      π.χ.: ἄπελθε, ἄνευρε, παράλαβε, πρόσειπε, πάρι
    12. δε. 

      β) Ομοίως, όλα τα σύνθετα ρήματα ανεβάζουν τον τόνο στο β΄ ενικό και πληθυντικό πρόσωπο της προστακτικής. 
    13. Π.χ.: βάλε - παράβαλε, πείσε - μετάπεισε
    14. Ο αόριστος β΄ ἔσχον ανεβάζει τον τόνο στην υποτακ
    15. τική, ευκτική και προστακική όταν είναι σύνθετος 
    16. και εφόσον το επιτρέπει η λήγουσα: 

    17. σχῶ, σχῇς, σχῇ κ.λπ. → παράσχω, 
    18. παράσχῃς,
    19.  πράσχῃ κ.λπ. 
    20. σχές, σχέτω κ.λπ. → παράσχες, παρασχέτω κ.λπ. 
      σχοίην, σχοίης, σχοίη κ.λπ. → παράσχοιμι, παρά
    21. σχοις, παράσχοι κ.λπ.


    22. Παρατήρηση: Ο αόριστος β΄ του ρήματος ἔχω,
      Όταν, όμως, είναι σύνθετος (παρέσχον) σχηματί
      ζει ευκτική: σχοίμι. Π.χ.: παράσχοιμι.
      όταν είναι απλός (ἔσχον), σχηματίζει ευκτική
       σχοίην.
    β) Στο μέσο αόριστο β΄: 
    1. Το απαρέμφατο του μέσου αορίστου β΄ των απλών
    2.  και των σύνθετων ρημάτων τονίζεται πάντα στην πα
    3. ρα
    4. λήγουσα
      π.χ.: βαλέσθαι, ἐπιλαθέσθαι. 
    5. Το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής των α
    6. πλών και σύνθετων ρημάτων τονίζεται κανονικά στη 
    7. λήγουσα και περισπάται. 

      π.χ.: βαλοῦ, αντιλαβοῦ. 

      Όταν όμως ο τύπος της προστακτικής είναι μονο
    8. σύλλαβος και σύνθετος με δισύλλαβη πρόθεση, 
    9. ανεβάζει τον τόνο στο β΄ πρόσωπο ενικού και πλη
    10. θυντικού. 

    11. π.χ.: (ρ. ἔχομαι) ἐσχόμην: σχοῦ → παράσχου
      (ρ. ἕπομαι) ἑσπόμην: σποῦ → ἐπίσπου.
    12. Όταν ο τύπος της προστακτικής είναι μονοσύλ
    13. λαβος και σύνθετος με μονοσύλλαβη πρόθεση
    14.  διατηρεί 
    15. τον τόνο στη λήγουσα: 
      (ρ. ἔχομαι) ἐσχόμην: 
      σχοῦ → προσχοῦ.


    16. Τα ρἠματα ἔχω και ἔπομαι, όταν είναι σύνθετα με πρό
    17. θεση, ανεβάζουν τον τόνο στην υποτακτική και ευκτι
    18. κή τού μέσου αορίστου β΄, όταν το επιτρέπει η 
    19. λήγουσα. 

    20. Π.χ.: σχῶμαι, σχῇ, σχῆται κ.λπ
    21. . → 
    22. παράσχωμαι, παράσχῃ, παράσχηται κ.λπ. 
      σχοίμην, σχοίο, σχοίτο κ.λπ. → πα
    23. ρασχοίμην, παράσχοιο, παράσχοιτο κ.λπ. 
      σπῶμαι, σπῇ, σπῆται κ.λπ. → ἐπίσπωμαι, ἐπίσπῃ,
    24.  ἐπίσπηται κ.λπ. 
      σποίμην, σποίο, σποίτο κ.λπ. → ἐπισποίμην, 
    25. ἐπίσποιο, ἐπίσποιτο κ.λπ.


  • Επιμέλεια: Μπογατσά Αλεξάνδρα
    Α΄ Επιστημονικός έλεγχος: Αναγνώστου Λαμπρινή, Βρυνιώτη Ελένη
    Β΄ Επιστημονικός έλεγχος: Μητρούσιας Σοφοκλής, Τζιώκα Πηνελόπη




Γ. Πίνακας ενδεικτικού σχηματισμού 
του 
αορίστου β΄ 
ορισμένων εύχρηστων ρημάτων



ρ. ἄγω
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτική
Απαρέμφατο

α΄ ενικό
β΄ ενικό
ἤγαγον
ἤγαγες
ἀγάγω
ἀγάγῃς
ἀγάγοιμι
ἀγάγοις
-
ἄγαγε
ἀγα
γεῖν

Μετοχή
ἀγα
γὼν
ἀγα
γοῦσα

ἀγα
γὸν

ΜΕΣΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β'
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφατο
α΄ ενικό
β΄ ενικό
ἠγαγόμην
ἠγάγου
ἀγάγωμαι
ἀγάγῃ
ἀγαγοίμην
ἀγάγοιο
-
ἀγαγοῦ
ἀγαγ
έσθαι
Μετοχή
ἀγαγό
μενος
ἀγαγο
μένη
ἀγαγό

μενον



ρ. αἱρῶ 


ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ ενικό
β΄ ενικό
εἷλον
εἷλες
ἕλω
ἕλῃς
ἕλοιμι
ἕλοις
-
ἕλε
ἑλ
εῖν
Μετοχή
ἑλ
ὼν
ἐλ
οῦσα


λὸν

ΜΕΣΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β'
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ ενικό
β΄ ενικό
εἱλόμην
εἵλου
ἕλωμαι
ἕλῃ
ἑλοίμην
ἕλοιο
-
ἑλοῦ
ἑλέ
σθαι

Μετοχή

ἑλόμε
νος
ἑλομέ
νη

ἑλόμε
νον



ρ. ἕπομαι


ΜΕΣΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β'
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφατο
α΄ενικό
β΄ενικό
ἑσπόμην
ἕσπου
(ἐπί)-σπωμαι
(ἐπί)-σπῃ
(ἐπι)-σποίμην
(ἐπί)-σποιο
-
(ἐπί)-σπου
(ἐπι)-
σπέσθαι
Μετοχή

(ἐπι)-σπό
μενος
(ἐπι)-σπο
μένη

(ἐπι)-σπό
μενον



ρ. ἐρωτάω –ῶ


ΜΕΣΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β'
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
ἠρόμην
ἤρου
ἔρωμαι
ἔρῃ
ἐροίμην
ἔροιο
-
ἐροῦ
ρ
έσθαι
Μετοχή
ἐρό
μενος
ἐρο
μένη

ερό
μενον




Παρατήρηση:
  1. Το ρήμα ἐρωτάω –ῶ έχει μέσο αόριστο β΄ ἠρόμην 
  2. με ενεργητική σημασία αλλά και αόριστο α΄ ἠρώτησα.

ρ. ἔχω


ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
ἔσχον
ἔσχες
σχῶ
σχῇς
σχοίην
σχοίης
-
σχὲς
σχεῖν
Μετοχή

σχὼν
σχοῦ
σα

σχὸν

ΜΕΣΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β'
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφατο
α΄ενικό
β΄ενικό
ἐσχόμην
ἔσχου
σχῶμαι
σχῇ
σχοίμην
σχοῖο
-
σχοῦ
σχέσθαι
Μετοχή

σχόμε
νος
σχομέ
νη

σχόμε
νον



ρ. παρέχω


ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
παρέσχον
παρέσχες
παράσχω
παράσχῃς
παράσχοιμι
παράσχοις
-
παράσχες
παρασχεῖν
Μετοχή

παρα
σχὼν
παρα
σχοῦσα

παρα
σχὸν

ΜΕΣΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β'
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
παρεσχόμην
παρέσχου
παράσχωμαι
παράσχῃ
παρασχοίμην
παράσχοιο
-
παράσχου
παρα
σχέσθαι

Μετοχή
παρα
σχόμενος
παρα
σχομένη

παρα
σχόμενον



ρ. λέγω


ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
εἶπον
εἶπες
εἴπω
εἴπῃς
εἴποιμι
εἴποις
-
εἰπὲ
εἰπεῖν
Μετοχή

εἰ
πὼν
εἰ
ποῦσα

εἰ
πὸν



ρ. ὄλλυμαι


ΜΕΣΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄


Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
ὠλόμην
ὤλου
ὄλωμαι
ὄλῃ
ὀλοίμην
ὄλοιο
-
ὀλοῦ
ὀλέσθαι
Μετοχή
ὀλό
μενος
ὀλο
μένη

ὀλό
μενον




ρ. ὁράω -ῶ 


ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
εἶδον
εἶδες
ἴδω
ἴδῃς
ἴδοιμι
ἴδοις
-
ἰδὲ

δεῖν
Μετοχή
ἰδὼν
ἰδοῦσα

ἰδὸν


ΜΕΣΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β'
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
εἰδόμην
εἴδου
ἴδωμαι
ἴδῃ
ἰδοίμην
ἴδοιο
-
ἰδοῦ
ἰδέσθαι
Μετοχή
ἰδό
μενος
ἰδο
μένη

ἰδό
μενον




ρ. ὀφλισκάνω


ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
ὦφλον
ὦφλες
ὄφλω
ὄφλῃς
ὄφλοιμι
ὄφλοις
-ὀφλεῖν
Μετοχή

ὀφλὼν
ὀφλοῦσα

ὀφλὸν



ρ. φέρω


ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
Οριστική
ΥποτακτικήΕυκτικήΠροστακτικήΑπαρέμφα
το

α΄ενικό
β΄ενικό
ἤνεγκον
ἤνεγκες
ἐνέγκω
ἐνέγκῃς
ἐνέγκοιμι
ἐνέγκοις
-
ἔνεγκε
ἐνεγκεῖν
Μετοχή
ἐνε
γκὼν
ἐνε
γκοῦσα

ἐνε
γκὸν

Δ. Πίνακας των συνηθέστερων ρημά
των 
της Α΄ συζυγίας με ενεργητικό 
και μέσο αόριστο β΄




ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄
ἄγωἤγαγον
ἄγομαιἠγαγόμην
αἱρῶεἷλον
αἱροῦμαιεἱλόμην
αἰσθάνομαι (αποθ.)ᾐσθόμην
ἁμαρτάνωἥμαρτον
ἀνέχομαιἠνεσχόμην
ἀπαγορεύωἀπεῖπον
ἀπόλλυμαιἀπωλόμην
ἀφικνοῦμαι (αποθ.)ἀφικόμην
βάλλωἔβαλον
βάλλομαιἐβαλόμην
γίγνομαι (αποθ.)ἐγενόμην
εἰμὶἐγενόμην
ἕπομαι (αποθ.)ἑσπόμην
ἔρχομαι (αποθ.)ἦλθον
ἐρωτάω -ῶἠρόμην
εὑρίσκωεὗρον/ ηὗρον
εὑρίσκομαιεὑρόμην/ ηὑρόμην
ἔχωἔσχον
ἔχομαιἐσχόμην
(ἀπο)θνῄσκω(ἀπ)ἔθανον
λαγχάνωἔλαχον
λαμβάνωἔλαβον
λαμβάνομαιἐλαβόμην
λανθάνωἔλαθον
λανθάνομαιἐλαθόμην
λέγωεἶπον
λείπωἔλιπον
λείπομαιἐλιπόμην
μανθάνωἔμαθον
ὄλλυμαιὠλόμην
ὁρῶεἶδον
ὁρῶμαιεἰδόμην
ὀφείλωὤφελον
ὀφλισκάνωὦφλον
πάσχωἔπαθον
πείθωἔπιθον
πείθομαιἐπιθόμην
πίπτωἔπεσον
πυνθάνομαι (αποθ.)ἐπυθόμην
τέμνωἔτεμον
τέμνομαιἐτεμόμην
τίκτωἔτεκον
τρέπωἔτραπον
τρέπομαιἐτραπόμην
τρέχω/ θέωἔδραμον
τυγχάνωἔτυχον
ὑπισχνοῦμαιὑπεσχόμην
φέρωἤνεγκον
φεύγω



A. Να συμπληρώσετε τα κενά με τον κατάλληλο τύπο αορίστου β΄ του ρήματος που δίνεται σε παρένθεση:
1.                  Ὀκνῶ μή μάταιος ἡμῖν ἡ στρατεία……………….(γίγνομαι, υποτ.).
2.                  Οἱ Ἕλληνες……………………(αἰσθάνομαι, ορ.) ὅτι βασιλεύς ἐν τοῖς σκευοφόροις εἴη.
3.                  Ὁ βάρβαρος ἐπί τήν Ἑλλάδα δουλωσάμενος……………….(ἔρχομαι, ορ.).
4.                  Δεῖ γράμματα………………(μανθάνω, απαρ.) καί …………….(μανθάνω, μτχ.) νοῦν ἔχειν.
5.                  Ὅτε αὕτη ἡ μάχη………………….(γίγνομαι, ορ.), Τισσαφέρνης ἐν Σάρδεσιν …………………….(τυγχάνω, ορ.) ὤν.
6.                  Αναβαίνει οὖν ὁ Κῦρος……………….(λαμβάνω, μτχ.) Τισσαφέρνην ὡς φίλον ὄντα.
7.                  Ἀρταξέρξης ………………………. (συλλαμβάνω, ορ.) Κῦρον ὡς ἀποκτενῶν.
8.                  Διδάσκουσι αὐτούς ……………………. (πείθομαι, απρ) τοῖς νόμοις.
9.                  ………………….. (εὑρίσκω, προσ. β΄ενικό) τούς παῖδας, εἶπεν.
10.              Οὐδείς τῶν βροτῶν ἄν……………………..(ἀπέρχομαι, ευκ.) πλοῦτον φέρων.
11.              Ταῦτα μοι δοκοῦσιν οἱ πάλαι…………….(παρεισάγω, απαρ.).
12.              ……………..(παραλαμβάνω, προσ., β΄ενικό) τά δῶρα τοῦ βασιλέως.
13.               ............................ (ἀντιλαμβάνομαι, προστ. αορ.), σῶσον, ἐλέησον καί διαφύλαξον ἡμᾶς, ὁ Θεός, τῆ σῆ χάριτι.
14.               ............................ (παρέχομαι, προστ. αορ. ) Κύριε.
15.               Μή .................. (τρέπομαι, προστ. αορ.) ἐπί ῥαθυμίαν, ἀλλά σπεῦδε.
16.               Ὁρῶ σε αποροῦντα, ποίαν ὁδόν ........................ (τρέπομαι, προστ. αορ.).
17.               Φοβούμεθα μή οἱ πολέμιοι ....................... (αἱρῶ, υποτ. αορ.) τάς ναῦς .
18.              Πολλοί εἰς τήν άρχήν άνελθόντες, υβρισταί καί άσεβεῖς ............................. (γίγνομαι, οριστ. αορ.)

B.  Να γράψετε το β΄  ενικό πρόσωπο όλων των εγκλίσεων του αορίστου β΄ των ρημάτων: γίγνομαι, λανθάνω, πίπτω, ἔρχομαι

Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
γίγνομαι
λανθάνω
πίπτω
ἔρχομαι

Γ.Να γράψετε το β΄  πληθυντικό πρόσωπο όλων των εγκλίσεων του αορίστου β΄ των ρημάτων: λέγω, ὁρῶ ,πάσχωἁμαρτάνω

  
Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
λέγω
ὁρῶ
πάσχω
ἁμαρτάνω

 Δ. Να γράψετε  το γ΄ πληθυντικό πρόσωπο όλων των εγκλίσεων του Αορίστου β΄ των ρημάτων λαμβάνω, εὑρίσκω, τρέχω, 

Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
λαμβάνω
εὑρίσκω
τρέχω
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-B112/640/4112,18893/

25ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΔΕΥΤΕΡΟΙ 

ΧΡΟΝΟΙ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ

1. Ενεργη

τικός και μέσος αόριστος β΄
310. Πολλά ρήματα σχηματίζουν τον ενεργητικό και μέσο αόριστο από το θέμα με τις ολικές καταλήξεις του αντίστοιχου παρατατικού στην οριστική και του αντίστοιχου ενεστώτα στις άλλες εγκλίσεις (καθώς και στο απαρέμφατο και τη μετοχή). Ο αόριστος αυτός λέγεται (ενεργητικός ή μέσος) αόριστος δεύτερος. Π.χ. βάλλω, ενεργ. αόρ. β΄ ἔ-βαλ-ονἔ-βαλ-εςἔ-βαλ-ε κτλ., μέσ. αόρ. β΄ ἐ-βαλ-όμην(ἐ-βάλ-εσο =) ἐ-βάλ-ουἐ-βάλ-ετο κτλ.

311. Παράδειγμα σχηματισμού ενεργητικού και μέσου αορίστου β΄
ρ. βάλλω (θ. βαλ-)

α) Ενεργητικός αόριστος β΄
Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
Απαρέμφ.
Μετοχή
ἔ-βαλ-ον
ἔ-βαλ-ες
ἔ-βαλ-ε
ἐ-βάλ-ομεν
ἐ-βάλ-ετε
ἔ-βαλ-ον
ἐ-βάλ-ετον
ἐ-βαλ-έτην
βάλ-ω
βάλ-ῃς
βάλ-ῃ
βάλ-ωμεν
βάλ-ητε
βάλ-ωσι(ν)
βάλ-ητον
βάλ-ητον
βάλ-οιμι
βάλ-οις
βάλ-οι
βάλ-οιμεν
βάλ-οιτε
βάλ-οιεν
βάλ-οιτον
βαλ-οίτην
 —
βάλ-ε
βαλ-έτω
βάλ-ετε
βαλ-όντων
βάλ-ετον
βαλ-έτων



βαλ-εῖν
βαλ-ὼν
βαλ-οῦσα
βαλ-ὸν
(πβ. τα νεοελλ.: έβαλαέβαλεςέβαλε κτλ.· να βάλωβάλειςβάλει κτλ.· βάλεκτλ.).

β) Μέσος αόριστος β΄
Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
Απαρέμφ.
Μετοχή
ἐ-βαλ-όμην
ἐ-βάλ-ου
ἐ-βάλ-ετο
ἐ-βαλ-όμεθα
ἐ-βάλ-εσθε
ἐ-βάλ-οντο
ἐ-βάλ-εσθον
ἐ-βαλ-έσθην
βάλ-ωμαι
βάλ-ῃ
βάλ-ηται
βαλ-ώμεθα
βάλ-ησθε
βάλ-ωνται
βάλ-ησθον
βάλ-ησθον
βαλ-οίμην
βάλ-οιο
βάλ-οιτο
βαλ-οίμεθα
βάλ-οισθε
βάλ-οιντο
βάλ-οισθον
βαλ-οίσθην
 
βαλ-οῦ
βαλ-έσθω
 
βάλ-εσθε
βαλ-έσθων
βάλ-εσ θον
βαλ-έσθων



βαλ-έσθαι
βαλ-όμενος
βαλ-ομένη
βαλ-όμενον

Παρατηρήσεις στο σχηματισμό του ενεργητ. και μέσου αορίστου β΄
312. Του ενεργητικού αορίστου β΄:
1.   Το απαρέμφατο και η μετοχή τονίζονται πάντοτε στη λήγουσα (το απαρέμφατο με περισπωμένη και η μετοχή αρσενικού με οξεία)· μαθεῖνἐλθεῖν - μαθώνἐλθών.
2.   Το β΄ ενικό πρόσ. της προστακτικής των ρ. ἔρχομαιεὑρίσκωλαμβάνωλέγωκαι ὁρῶ, όταν δεν είναι σύνθετο, τονίζεται στή λήγουσα: (ἔρχομαι - ἦλθον) ἐλθέ,(εὑρίσκω - ηὗρον) εὑρέ, (λαμβάνω - ἔλαβον) λαβέ, (λέγω - εἷπον) εἰπέ, (ὁρῶ - εἶδον)ἰδὲ (αλλά: ἄπελθεἔξευρεπαράλαβεπρόειπεπάριδε).
313. Του μέσου αορίστου β΄:
1.   Το απαρέμφατο (είτε απλό είτε σύνθετο) τονίζεται στην παραλήγουσα: γενέσθαιλαβέσθαι - συγγενέσθαιἀντιλαβέσθαι.
2.   Το β΄ ενικό πρόσ. της προστακτικής (είτε απλό είτε σύνθετο) κανονικά τονίζεται στη λήγουσα και παίρνει περισπωμένη: γενοῦλαβοῦ - συγγενοῦἀντιλαβοῦ·αν όμως είναι μονοσύλλαβο και σύνθετο με δισύλλαβη πρόθεση, ανεβάζει τον τόνο στην παραλήγουσα: (ἔχομαι - ἐσχόμην) σχοῦ - παράσχου(ἕπομαι - ἑσπόμην) σποῦ - ἐπίσπου.
314. 1. Ο αόρ. β΄, όπως είδαμε (§ 310), στην οριστική έχει τις καταλήξεις του αντίστοιχου παρατατικού και στις άλλες εγκλίσεις έχει τις καταλήξεις του αντίστοιχου ενεστώτα. Ξεχωρίζεται όμως από το θέμα του, που είναι διαφορετικό από το θέμα του ενεστώτα και του παρατατικού. Έτσι σε μερικά ρήματα ο αόρ. β΄ σχηματίζεται:
α) από το καθαρό ρηματ. θέμα, χωρίς τα προσφύματα του ενεστώτα και του παρατατικού: (αἰσθ-άν-ομαι) ᾐσθ-όμηναἴσθ-ωμαιαἰσθ-οίμην κτλ., (ἁμαρτ-άν-ω) ἥμαρτ-ονἁμάρτ-ωἁμάρτ-οιμι κτλ. (λα(ν)θ-άν-ω) ἔ-λαθ-ονλάθ-ωλάθ-οιμι κτλ.·
β) από το ρηματ. θ. με συγκοπή: (ἕπ-ομαι, θ. σεπ-) ἑ-σπ-όμην (η δασεία της αύξησης από αναλογική επίδραση του ἕπομαι)(ἔχ-ω, θ. σεχ-) ἔ-σχ-ον·
γ) από το ρηματ. θ. χωρίς τον αναδιπλασιασμό του ενεστώτα: (γί-γνομαι, θ. γε-) ἐ-γεν-όμην(πί-πτ-ω, θ. πετ-, πεσ-) ἔ-πεσ-ον·
δ) από το ρηματ. θ. με αναδιπλασιασμό: (ἄγ-ω) ἤγαγ-ονἀγάγ-ω κτλ.·
ε) από το ρηματ. θ. με τροπή του φωνήεντος: (τρέπ-ω, θ. τρεπ-) ἔ-τραπ-ον·
ς) από το αδύνατο ρηματ. θ. (λείπ-ω, θ. λειπ-, λιπ-) ἔ-λιπ-ον.
2. Μερικά ρήματα σχηματίζουν τον αόρ. β΄ με θέμα διαφορετικό (από συνώνυμες ρίζες): αἱρέω-ῶ: αόρ. β΄ (με θ. Ϝελ-) -Ϝελ-ον: εἷλ-ον, υποτ. ἕλ-ω κτλ. - ὁράω-ῶ, αόρ. β΄ (με θ. Ϝιδ-) -Ϝιδ-ov: εἶδον, υποτ. ἴδω κτλ.

2. Παθητικός μέλλοντας β΄. Παθητικός αόριστος β΄
315. Μερικά ρήματα σχηματίζουν τον παθητ. μέλλοντα και τον παθητ. αόριστο με το χρονικό πρόσφυμα η- και ε- αντί θη- και θε-, δηλ. χωρίς το σύμφωνο θ: γραφ-ή-σομαιἐ-γράφ-η-νγραφ-ε-ίη-νγραφ-έ-ντων κτλ., αντί γραφ-θή-σομαιἐ-γράφ-θη-νγραφ-θε-ίη-νγραφ-θέ-ντων κτλ. (όπως και στη νέα: γράφ-τη-κα και γράφ-η-κα κτλ.).
Ο παθητ. μέλλοντας και ο παθητ. αόριστος που σχηματίζονται μ' αυτόν τον τρόπο λέγονται παθητικός μέλλοντας β΄ και παθητικός αόριστος β΄.
Οι δεύτεροι αυτοί παθητικοί χρόνοι κλίνονται ακριβώς όπως και οι πρώτοι, αλλά στο β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής του αορ. β΄ μένει αμετάβλητη η αρχική κατάληξη -θι: γράφη-θι.

316. Παράδειγμα σχηματισμού παθητ. μέλλοντα β΄ και παθητ. αορ. β΄
Παθητικ. Μέλλοντας β'
Οριστική
Υποτακτική
Ευκτική
Προστακτική
Απαρ.
Μετοχή
γραφ-ή-σομαι
γραφ-ή-σει
γραφ-ή-σεται
γραφ-η-σόμεθα
γραφ-ή-σεσθε
γραφ-ή-σονται
γραφ-ή-σεσθον
γραφ-ή-σεσθον

γραφ-η-σοίμην
γραφ-ή-σοιο
γραφ-ή-σοιτο
γραψ-η-σοίμεθα
γραφ-ή-σοισθε
γραφ-ή-σοιντο
γραφ-ή-σοισθον
γραφ-η-σοίσθην
γραφ-ή-σεσθαι
γραφ-η-σόμενος
γραφ-η-σομένη
γραφ-η-σόμενον
Παθητικ. Αόριστος β΄
ἐ-γράφ-η-ν
ἐ-γράφ-η-ς
ἐ-γράφ-η
ἐ-γράφ-η-μεν
ἐ-γράφ-η-τε
ἐ-γράφ-η-σαν

ἐ-γράφ-η-τον
ἐ-γραφ-ή-την
γραφ-ῶ
γραφ-ῇς
γραφ-ῇ
γραφ-ῶμεν
γραφ-ῆτε
γραφ-ῶσι(ν)

γραφ-ῆτον
γραφ-ῆτον
γραφ-είην
γραφ-είης
γραφ-είη
γραφ-είημεν (-εῖμεν)
 γραφ-είητε (-εῖτε)
γραφ-είησαν (-εῖεν)

γραφ-είητον (-εῖτον)
γραφ-ειήτην (-είτην)
 —
γράφ-η-θι
γραφ-ή-τω
 —
γράφ-η-τε
γραφ-έ-ντων ή γραφ-ή-τωσαν
γράφ-η-τον
γραφ-ή-των
γραφ-ῆ-ναι
γραφ-εὶς
γραφ-εῖσα
γραφ-ὲν

Παρατηρήσεις στους δεύτερους παθητικούς χρόνους
317. 1) Όσα ρήματα έχουν μονοσύλλαβο ρηματικό θέμα με φωνήεν ε τρέπουν στους δεύτερους παθητ. χρόνους το ε σε α βραχύχρονο: (κλέπτω, θ. κλεπ-) ἐ-κλάπ-ην,(πλέκ-ω) ἐ-πλάκ-ην(τρέπ-ω) ἐ-τράπ-ην(στρέφ-ω) στραφ-ήσομαιἐ-στράφ-ην(τρέφ-ω) τραφ-ήσομαιἐ-τράφ-ην (πβ. § 309, β). Εξαιρούνται τα σύνθετα του ρ. -λέγω (= συλλέγω): συλ-(ἐκ)-λεγ-ήσομαισυν-(ἐξ)-ε-λέγ-ην.
2) Όσα ρήματα έχουν μονοσύλλαβο ρηματ. θέμα με φωνήεν η συ­στέλλουν στους β΄ παθητ. χρόνους το η αυτό σε α βραχύχρονο: (σή-π-ω) σαπ-ήσομαι, ἐ-σάπ-ην, (τήκ-ω) τακ-ήσομαιἐ-τάκ-ην(ἐκ-πλήττω, θ. πληγ-) ἐκ-πλαγ-ήσομαιἐξ-ε-πλάγ-ην(κατα-πλήττω) κατα-πλαγ-ήσομαικατ-επλάγ-ην. Εξαιρείται το απλό πλήττω (θ. πληγ-) πληγ-ήσομαιἐ-πλήγ-ην.

3. Ενεργητικός παρακείμενος και υπερσυντέλικος β΄
318. Μερικά συμφωνόληκτα ρήματα σχηματίζουν τον ενεργητικό παρακείμενο και υπερσυντέλικο χωρίς το χρονικό χαρακτήρα κ ή χωρίς να τρέπουν τον ψιλόπνοο ή μέσο χαρακτήρα του ρηματικού θέματος σε δασύπνοο: (φεύγ-ω) πέ-φευγ-αἐ-πε-φεύγ-ειν· (λείπ-ω) λέ-λοιπ-αἐ-λε-λοίπ-ειν (πβ. § 285 και § 296).
Ο παρακείμενος ή ο υπερσυντέλικος που σχηματίζεται με αυτόν τον τρόπο λέγεται ενεργητικός παρακείμενος δεύτερος ή ενεργητικός υπερσυντέλικος δεύτερος.
319. Ο ενεργ. παρακείμενος β΄ και ο ενεργ. υπερσυντέλικος β΄ κλίνονται όπως οι πρώτοι, αλλά το φωνήεν ε του θέματος τρέπεται σε ο και το  εκτείνεται σε η (ή σε , αν προηγείται ρ):
πάσχω (θ. πενθ-) πέ-πονθ-α  ἐ-πε-πόνθ-ειν
πείθω(θ. πειθ-)  πέ-ποιθ-α   ἐ-πε-ποίθ-ειν
τίκτω (θ. τεκ-)    τέ-τοκ-αἐ-τε-τόκ-ειν
γίγνομαι(θ. γεν-) γέ-γον-α  ἐ-γε-γόν-ειν
φαίνω(θ. φᾰν-) πέ-φην-α ἐ-πε-φήν-ειν
κράζω(θ. κρᾰγ-)  κέ-κρᾱγ-α  ἐ-κε-κράγ-ειν
Σημ. Βλ. και κατάλογο ανώμ. ρημάτων (Παράρτημα).

4. Γενικές παρατηρήσεις στους δεύτερους χρόνους
320. Πολύ σπάνια ο ίδιος χρόνος ενός ρήματος (μέλλοντας ή αόριστος ή παρακείμενος ή υπερσυντέλικος) σχηματίζεται και ως α΄ και ως β΄ χωρίς διαφορά σημασίας:
ἀλλάττω: παθ. αόρ. α΄ ἠλλάχθην και β΄ ἠλλάγην·
βλάπτω: παθ. αόρ. α΄ ἐβλάφθην και β΄ ἐβλάβην·
λέγω: ενεργ. αόρ. α΄ ἔλεξα και εἶπα (που έχει εύχρηστους τύτους: οριστ. β΄ εν.εἶπας, β΄ πληθ. εἴπατε, ευκτ. α΄ πληθ. εἴπαιμεν, προστ. β΄ πληθ. εἴπατε) και ενεργητ. αόρ. β΄ εἶπον (χωρίς β΄ πληθ. της οριστ. που παίρνεται από το εἶπα
συλ-λέγω: παθ. αόρ. α΄ συνελέχθην και β΄ συνελέγην·
φέρω: ενεργ. αόρ. α΄ ἤνεγκα (που έχει εύχρηστους όλους τους τύ­πους, εκτός από τη μετοχή και το β΄ εν. πρόσ. της προστ.) και ενεργητ. αόρ. β΄ ἤνεγκον (που έχει εύχρ. τύπους: οριστ. μόνο το α΄ εν. και μόνο σύνθ. διήνεγκον, υποτ. ἐνέγκω κτλ., ευκτ. ἐνέγκοιμι κτλ., προστ. μόνο ἔνεγκε - ἐνεγκέτω, απαρ. ἐνεγκεῖν, μετ. ἐνεγκών
δια-φθείρω: ενεργ. πρκμ. α΄ διέφθαρκα και β΄ διέφθορα κ.ά.
321. Συνήθως, όταν ο ίδιος χρόνος ενός ρήματος βρίσκεται και ως α΄ και ως β΄, ο ένας τύπος έχει διαφορετική σημασία από τον άλλο:
ἐτρεψάμην (μτβ. = έτρεψα κάποιον σε φυγή) - ἐτραπόμην (= έτρεψα τον εαυτό μου προς κάτι, διευθύνθηκα)·
ἐφάνθην (= φανερώθηκα από άλλον) - ἐφάνην (= φανέρωσα τον εαυτό μου)·
πέπεικα (= έχω πείσει κάποιον) - πέποιθα (= είμαι πεισμένος, έχω πεποίθηση)·
πέπραχα (= έχω κάμει κάτι) - πέπραγα (αμετάβ. = βρίσκομαι σε κάποια κατάσταση).

ἔφυγον